Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) is de gouden standaardtest voor het diagnosticeren en volgen van de progressie van multiple sclerose (MS). Sommige soorten MRI vereisen het gebruik van een stof die op gadolinium gebaseerde contrastkleurstof (GBCD) wordt genoemd.
Deze stof, die tijdens de test via een ader wordt toegediend, zorgt ervoor dat actieve MS-laesies "oplichten". Dit kan nuttig zijn bij het beoordelen van MS, maar het is belangrijk om te weten dat de kleurstof bepaalde bijwerkingen en risico's heeft.
Heel goed / Cindy ChungHoe GBCD's werken
Gadolinium is een chemische verbinding die, wanneer het in de bloedbaan wordt geïnjecteerd, normaal gesproken niet voorbij de bloed-hersenbarrière kan komen - een laag van membranen en celprocessen die verhindert dat stoffen in het bloed de hersenen of het ruggenmerg binnendringen.
De bloed-hersenbarrière is grotendeels ondoordringbaar. Onder bepaalde omstandigheden, zoals een actieve ontsteking in de hersenen of het ruggenmerg die optreedt tijdens een MS-terugval, wordt de barrière echter doorbroken.
Wanneer dit gebeurt, kan gadolinium de hersenen of het ruggenmerg binnendringen en in een MS-laesie lekken, waardoor het als een gemarkeerde plek op een MRI verschijnt.
Bijwerkingen van op gadolinium gebaseerde contrastkleurstoffen
De meeste bijwerkingen van op gadolinium gebaseerde contrasten (GBCD's) zijn mild, waaronder:
- Hoofdpijn
- Misselijkheid
- Duizeligheid
- Een koud gevoel bij injectie
Nog zorgwekkender is de mogelijkheid dat het contrastmateriaal niet volledig uit het lichaam wordt verwijderd.
In 2015 publiceerde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) een veiligheidscommunicatie op basis van onderzoeken waaruit bleek dat mensen met MS die meerdere MRI's met contrastmiddel krijgen, kunnen eindigen met kleine hoeveelheden van het op gadolinium gebaseerde contrastmiddel dat in bepaalde delen van hun hersenen wordt afgezet. .
De FDA publiceerde deze waarschuwing, hoewel het niet duidelijk was of het vasthouden van GBCD's op termijn schadelijk zou zijn. Verder onderzoek suggereert dat elke opeenhoping van gadolinium dosisafhankelijk is - dat wil zeggen, hoe vaker iemand de kleurstof krijgt, hoe meer hersenafzettingen ze waarschijnlijk zullen hebben.
Dezelfde studie concludeerde dat er geen verband is tussen de afzetting in de hersenen van op gadolinium gebaseerde contrastmiddelen en de nierfunctie, leeftijd, geslacht of de tijdsperiode tussen hun blootstelling aan contrast (hun laatste MRI) en overlijden.
Het is ook belangrijk op te merken dat contrastmateriaal zelfs nog meer in bot wordt afgezet dan in hersenweefsel, hoewel de implicaties hiervan nog niet duidelijk zijn.
Complicaties en zorgen
In zeldzame gevallen veroorzaken bepaalde soorten gadoliniumcontrast een ernstige ziekte die nefrogene systemische fibrose wordt genoemd bij mensen met een aanzienlijke nierfunctiestoornis. Deze aandoening, die een verstrakking van de huid en schade aan inwendige organen veroorzaakt, komt het meest voor bij mensen met MS die ook een nierfunctiestoornis hebben.
Hoewel zeldzaam, hebben sommige mensen een milde allergische reactie op gadoliniumcontrast. Het belangrijkste symptoom is een jeukende huid.
MRI-beeldvorming maakt gebruik van magneten en radiogolven. Om die reden kunnen pacemakers, kunstmatige botten of gewrichten en zelfs spiraaltjes problemen veroorzaken, aangezien de MRI zeer sterke magneten gebruikt om afbeeldingen te maken.
Bovendien kunnen MRI-machines problematisch zijn voor mensen met claustrofobie. Om dit risico te minimaliseren, gebruiken beeldvormende centra steeds vaker open MRI-apparatuur.
Als u een MRI ondergaat, vertel het dan aan uw arts en de MRI-technoloog als u metalen implantaten, claustrofobie, allergieën of nierproblemen heeft. Zij kunnen u vertellen wat wel en niet veilig is en hoe u het beste verder kunt gaan.
Een woord van Verywell
MRI-technologie maakt het mogelijk om de structuren van het centrale zenuwstelsel (de hersenen, het ruggenmerg en de oogzenuw) niet-invasief te bekijken - dat wil zeggen, zonder dat een operatie nodig is. Ze kunnen worden gedaan zonder contrastkleurstof, maar in veel gevallen van MS verbetert gadolinium de informatie die een scan oplevert aanzienlijk, waardoor het veel gemakkelijker wordt om laesies te identificeren en te kwantificeren.
Dat gezegd hebbende, als uw arts geen actieve ontsteking vermoedt en alleen de periodieke progressie van uw ziekte controleert, is contrast over het algemeen niet nodig en hoeft u niet de kleine risico's te ondergaan die de kleurstof met zich meebrengt.
