Autisme kan per definitie alleen worden gediagnosticeerd als de symptomen optreden vóór de leeftijd van 3. Als gevolg hiervan wordt autisme meestal gediagnosticeerd bij kinderen - vaak bij kinderen vanaf drie jaar of zelfs jonger. Ja, er zijn omstandigheden waarin autisme wordt gediagnosticeerd bij tieners of volwassenen, maar de gemiddelde leeftijd van de diagnose ligt tussen de drie en zes jaar.
Agrobacter / istock
Omdat autisme meestal bij jongeren wordt vastgesteld, beschouwen veel mensen het als een kinderziekte. In feite zijn de meeste programma's, therapieën en ondersteuningen alleen beschikbaar voor kinderen met autisme en hun ouders. Maar het is ongelooflijk zeldzaam dat een kind bij wie de juiste diagnose autisme is gesteld, die diagnose als volwassene verliest. De overgrote meerderheid van de kinderen met autisme groeien op tot volwassenen met autisme.
Hoe ziet autisme bij kinderen eruit?
Ze zeggen dat als je een kind met autisme hebt ontmoet ... je een kind met autisme hebt ontmoet. Dat gezegde, voor beter of slechter, is absoluut juist.
Je kunt een autistisch kind niet herkennen aan zijn / haar uiterlijk, autistische kinderen zien er niet anders uit dan ieder ander. Kinderen met autisme kunnen stil of spraakzaam, intelligent of intellectueel uitgedaagd zijn. Hun gedrag kan variëren van eigenzinnig tot agressief. Ze kunnen het academisch goed doen of kampen met ernstige leerproblemen.
Dat gezegd hebbende, kinderen met autisme hebben echter bepaalde eigenschappen gemeen. Het is echter belangrijk om te onthouden dat autisme een doordringende ontwikkelingsstoornis is, wat betekent dat geen enkel symptoom of gedrag op zichzelf autisme suggereert.
Het is ook belangrijk op te merken dat deze verschillen significant moeten zijn om in aanmerking te komen voor een autismediagnose. Ze moeten interfereren met het vermogen van het kind om gewone dingen te doen, vrienden te maken of op school te slagen. Een typisch kind kan bijvoorbeeld stil en verlegen zijn - en dat kan zijn / haar ouders zorgen baren. Maar als het kind in staat is om op de juiste manier te reageren wanneer hij wordt aangesproken, vragen te beantwoorden wanneer hem wordt gevraagd, en het dagelijkse leven zonder veel moeite te beheren, is zijn / haar stille verlegenheid eerder een karaktereigenschap dan een teken van autisme.
Dus hoe ziet autisme eruit?
- Kinderen met autisme hebben bijna altijd een soort spraakverschil. Ze spreken misschien helemaal niet, hebben spraakvertragingen, spreken met een ongebruikelijke prosodie (klinkt bijvoorbeeld plat), of ze kunnen toespraken van de televisie letterlijk uit het hoofd leren en herhalen. Ze kunnen ook heel snel spreken, steeds weer hetzelfde zeggen nogmaals, of gebruik onjuiste grammatica als ze oud genoeg zouden moeten zijn om correct te spreken.
- Kinderen met autisme hebben altijd problemen met sociale communicatie. Nogmaals, deze kunnen op veel verschillende manieren verschijnen. Ze willen misschien nooit met iemand communiceren, geven er de voorkeur aan om te draaien, objecten op een rij te zetten of het toilet voortdurend door te spoelen, of ze willen de hele tijd interactie hebben en hebben geen idee wanneer genoeg genoeg is. Ze staan er misschien op hun eigen zin te krijgen en altijd hun eigen belangen na te streven, of ze kunnen erg passief zijn. Autistische kinderen hebben er gewoonlijk meer tijd voor nodig dan hun typische leeftijdsgenoten om te leren spelen met - in plaats van in de buurt van - andere kinderen.
- De meeste kinderen met autisme hebben een soort sensorische stoornis. Ze kunnen hard geluid, knuffels, sterke smaken of sterke geuren hunkeren of vermijden, ze kunnen ultragevoelig zijn voor licht of gemakkelijk worden afgeleid door kleine geluiden en bewegingen. Sommige kinderen met autisme zijn erg van streek door sensorische input die anderen misschien niet eens opmerken - of door bepaalde geluiden (piepen, dierengeluiden, huilende baby's).
- Kinderen met autisme bewegen vaak (maar niet altijd) anders dan andere kinderen. 'Stims' (afkorting van zelfstimulatie) komen vaak voor en kunnen er idiosyncratisch uitzien. Terwijl typische kinderen bijvoorbeeld op hun duimen zuigen, op hun nagels bijten of in hun haar draaien, zullen autistische kinderen eerder met hun handen klapperen, rennen op hun tenen, of heen en weer schommelen. Autistische kinderen lopen ook vaker stijf met hun handen stil langs hun lichaam of rennen met een onhandige manier van lopen. Ze zijn misschien onhandig en hebben moeite met gooien, vangen, schrijven of tekenen.
- Autistische kinderen gedragen zich anders dan hun typische leeftijdsgenoten. Terwijl typische kinderen driftbuien kunnen hebben om hun zin te krijgen (of omdat ze moe of hongerig zijn), hebben autistische kinderen meer kans op instortingen of driftbuien omdat ze overweldigd, gefrustreerd of niet in staat zijn om hun behoeften kenbaar te maken. om "jong voor hun leeftijd" te zijn, tot veel later dan hun leeftijdsgenoten vast te houden aan "babyachtige" interesses.
- Gedrag is ook anders. Kinderen met autisme 'volharden' vaak, wat inhoudt dat ze dezelfde dingen keer op keer op precies dezelfde manier zeggen of doen of 'vastlopen' in een gedachte, idee, interactie of verlangen. Ze gedijen vaak op routines en raken erg overstuur als normale routines worden veranderd.Ze zullen eerder emotioneel worden over ogenschijnlijk kleine dingen. Zelfs een hoogfunctionerende tween met autisme kan plotseling in huilen uitbarsten over een verandering in plannen of een vergeten waterfles. In sommige gevallen kunnen autistische kinderen agressief zijn of zichzelf misbruiken, of ze kunnen weglopen ("eloping" genoemd) zonder duidelijke reden.
- Kinderen met autisme spelen anders dan andere kinderen. Ze spelen misschien helemaal alleen en vinden het moeilijk of zelfs onmogelijk om met andere kinderen om te gaan. Ze kunnen 'spelen' door voorwerpen te ordenen of op een rij te zetten, ze in containers te proppen of door de tuin of op de speelplaats te dwalen en vuil in de lucht te gooien. Het is onwaarschijnlijk dat ze sociale 'doe-alsof'-spellen zoals' huis 'spelen en het kan moeilijk zijn om de regels van sporten zoals voetbal of honkbal te volgen.
Waarom het belangrijk is om autisme bij kinderen te herkennen
Er zijn verschillende redenen waarom het belangrijk is om autisme bij kinderen te herkennen, diagnosticeren en behandelen. Hier zijn er een paar:
- Het is aangetoond dat vroege en intensieve behandeling effectief is om de ontwikkeling van een kind aanzienlijk te verbeteren: hoe minder en milder de symptomen van uw kind zijn, hoe beter het in staat zal zijn om deel te nemen aan inclusieve schoolprogramma's en gemeenschapservaringen.
- Als u de redenen achter het gedrag en de uitdagingen van uw kind begrijpt, kunt u beter begrijpen wat uw kind nodig heeft om te slagen.
- Scholen en ziektekostenverzekeraars bieden een breed scala aan gratis diensten aan kinderen met autisme die niet beschikbaar zouden zijn voor een kind met "vertragingen".
- Sociale zekerheid en andere instanties kunnen u wellicht helpen om aan de specifieke behoeften van uw kind te voldoen.
- Autisme is nu zo algemeen bekend dat veel non-profitorganisaties en bedrijven specifiek inspelen op de behoeften van gezinnen met autistische kinderen. Zodra u de diagnose van uw kind begrijpt, zult u snel autismevriendelijke programma's ontdekken, variërend van sportteams tot filmavonden tot speciale dagen in de dierentuin.
- Als u de diagnose van uw kind kent, kunt u ondersteuningsprogramma's en groepen zoeken en ouders ontmoeten met soortgelijke uitdagingen. U zult niet alleen bronnen ontdekken waarvan u nooit wist, maar u kunt ook nieuwe vrienden vinden - zowel voor uzelf als voor uw kind.
Als u denkt dat uw kind autistisch is
Op basis van de bovenstaande beschrijving vindt u misschien dat uw kind moet worden beoordeeld op autisme. Als dat het geval is:
- Lees wat meer over de symptomen van autisme om er zeker van te zijn dat u goed begrijpt hoe autisme verschilt van andere ontwikkelingsproblemen.
- Praat met uw kinderarts om erachter te komen of hij of zij het met uw beoordeling eens is - en vraag om aanbevelingen voor behandelaars of klinieken die een beoordeling kunnen uitvoeren. Als uw kinderarts het niet met u eens is, zorg er dan voor dat u begrijpt waarom en zorg ervoor dat u het ermee eens bent. Als u het er niet mee eens bent, gaat u verder met de volgende stap.
- Praat met uw schooldistrict om te bepalen of zij faciliteiten hebben om uw kind gratis te beoordelen. Als dit niet het geval is, kunnen ze misschien een kliniek of arts aanbevelen waarmee ze samenwerken.
- Kies een behandelaar of kliniek en maak een afspraak.
Wees niet verlegen om om een evaluatie te vragen. Als uw kind autistisch is, heeft u zeker het goede gedaan. Als uw kind vertragingen of uitdagingen heeft waardoor hij / zij niet in aanmerking komt voor een autismediagnose, heeft u die problemen ontdekt en kunt u ze laten behandelen. Als uw kind zich gewoon anders ontwikkelt, kunt u zich op uw gemak voelen.
Kortom, een evaluatie kan alleen maar helpen. En wat moet u verliezen, aangezien het meestal mogelijk is om uw kind gratis te laten evalueren?
.jpg)
