Dopamine-disregulatiesyndroom

Vervanging van dopamine in de vorm van het medicijn carbidopa / levodopa is een van de best beproefde behandelingen in de neurologie en geeft patiënten met de ziekte van Parkinson enige verlichting van hun tremor en rigiditeit. Af en toe heeft dopamine-vervanging echter bijwerkingen. De bekendste hiervan zijn hypermobiliteit (te veel beweging) of zelfs hallucinaties.

Dopamine disregulatiesyndroom (DDS) is een andere mogelijke complicatie, die voorkomt bij ongeveer 4 procent van de patiënten die dopaminerge therapie krijgen.

moederbeeld / Taxi / Getty Images

Symptomen

Het meest voorkomende symptoom van ontregeling van dopamine is een dwangmatig verlangen naar Parkinson-medicatie zoals carbidopa / levodopa. Zelfs als er geen symptomen aanwezig zijn (zoals tremor of rigiditeit), kan de patiënt sterk het gevoel hebben dat hij de medicatie nodig heeft. Anderen proberen misschien hun Parkinson-symptomen te simuleren of vrienden of familieleden om te kopen om de gewenste medicatie te krijgen - zo sterk is het verlangen.

Bovendien kunnen mensen met het dopamine-ontregelingssyndroom zich grandioos of euforisch voelen, en zonder de medicatie kunnen ze zich depressief of vermoeid voelen. Ook kunnen problemen met de impulsbeheersing optreden, zoals dwangmatig gokken of winkelen, eetstoornissen of ander verslavend gedrag als gevolg van ontregeling van dopamine. Meer eenvoudig dwangmatig gedrag, zoals het verzamelen van objecten of het dwangmatig plaatsen van objecten in een lijn, kan ook voorkomen. Ernstige symptomen zoals psychose zijn ook mogelijk bij dit syndroom

Oorzaken

Dopamine is verbonden met ons beloningssysteem aan de basis van de frontale kwabben, inclusief het ventrale tegmentale gebied. In feite stimuleren verslavende medicijnen, zoals cocaïne, de afgifte van dopamine op dit gebied. Aangenomen wordt dat dopamine-activiteit in dit deel van de hersenen het dopamine-ontregelingssyndroom veroorzaakt. Dat gezegd hebbende, de exacte mechanismen zijn niet goed begrepen. Bovendien, als dopamine zo belangrijk is voor zowel beweging als het beloningssysteem, is het misschien verrassend dat DDS relatief ongebruikelijk is.

Wanneer een verslavende drug wordt gegeven, kan het beloningssysteem wennen aan de hoeveelheid beloning, waardoor grotere hoeveelheden nodig zijn om hetzelfde effect te geven. We weten dat dit ook geldt voor dopaminetherapie bij Parkinson - uiteindelijk zullen grotere doses nodig zijn om hetzelfde effect te vereisen. Hoewel een deel hiervan zeer waarschijnlijk het gevolg is van ziekteprogressie, vragen sommige wetenschappers zich af of deze toegenomen behoefte een soort gewenning weerspiegelt die in het beloningssysteem kan resulteren in een soort hunkering.

Wie krijgt het Dopamine Dysregulatiesyndroom?

De zeldzaamheid van DDS suggereert dat de meeste mensen relatief beschermd zijn tegen de stoornis, terwijl anderen risicofactoren kunnen hebben voor het ontwikkelen van de stoornis. Mannen met een vroeg begin van de ziekte lopen mogelijk een hoger risico. Eerder dwangmatig gedrag, zoals middelenmisbruik, is een van de grootste risicofactoren.

Behandeling

Omdat patiënten met DDS in feite verslaafd zijn aan een medicijn dat ze ook nodig hebben om te functioneren, bestaat de beste behandeling uit strikte doseringen van dopamine of dopamine-agonisten (medicijnen die dopamine-receptoren activeren). Symptomen van disregulatie zullen afnemen naarmate de medicatiedosis wordt verlaagd. Net als bij andere verslavingen, zal sociale ondersteuning nodig zijn om ervoor te zorgen dat medicijnen worden ingenomen zoals voorgeschreven en om ander dwangmatig gedrag te beheersen. In extreme gevallen kunnen antipsychotica nuttig zijn om agressie of psychose te behandelen, hoewel deze het risico op verergering van de symptomen van de ziekte van Parkinson vergroten.

Bottom Line

Dopamine is een gecompliceerde neurotransmitter die onze bewegingen, onze motivatie en ons beloningssysteem beïnvloedt op manieren die we, ondanks decennia van studie, nog steeds niet volledig begrijpen. Hoewel dopamine-ontregelingssyndroom niet gebruikelijk is bij de ziekte van Parkinson, kan het optreden, en de beste interventie is er een die vroeg is en wordt ondersteund door de arts, verzorger en / of geliefden van de getroffen persoon.