Stocktrek Afbeeldingen / Getty-afbeeldingen
Endocarditis is een vaak ernstige infectie (of ontsteking) van het hart. Technisch gezien is endocarditis de infectie of ontsteking van het endocardium, het binnenste hartoppervlak. Dit betekent dat endocarditis een infectie van de hartkleppen is. Het kan ook van invloed zijn op apparaten (pacemakers, defibrillatoren en hun draden) en op kunstmatige kleppen.
Wat gebeurt er
Bij endocarditis verzamelen vegetaties - of clusters van microben en menselijk fibrine en bloedplaatjes - zich op hartkleppen. Ze slingeren heen en weer als de klep opent en sluit. Deze vegetaties kunnen de doorbloeding beïnvloeden. Ze kunnen loskomen en naar andere delen van het lichaam razen. Dit kan schade aan de hersenen en longen betekenen. Deze vegetaties bestaan uit een bonte verzameling bloedplaatjes, fibrine en de bacteriën (of schimmels) die de infectie veroorzaken. Ze kunnen groter en groter worden totdat de juiste behandeling is gestart.
Hoe vaak komt het voor?
Het is niet zo gebruikelijk. In de VS treft het 1 op de 10.000 tot 1 op de 20.000 Amerikanen per jaar. Onder degenen die intraveneuze drugs gebruiken (zoals heroïne), zullen echter 1-2 op de 1000 geïnfecteerd raken (en misschien meer).
Wie krijgt het
De meesten die het krijgen, hadden al een probleem met hun hart. Reeds bestaande hartafwijkingen worden gevonden bij 3 op de 4 die endocarditis ontwikkelen. Meestal betekent dit dat er iets mis was met hun hartkleppen of dat er een gat in hun hart was. Sommigen hebben mogelijk een harttransplantatie ondergaan of zijn geboren met een abnormaal hart. Deze klepproblemen worden vaak opgemerkt wanneer een arts een gemurmel hoort. Het kan ook worden opgepikt door middel van specifieke tests, zoals een echografie van het hart, een echo (echocardiogram) genaamd. Als u vragen heeft, dient u dit aan uw arts te vragen.
Er zijn verschillende kleppen en verschillende soorten problemen. Sommige kleppen zitten te strak - stenose. Sommige kleppen zijn te slap - regurgitatie. Van degenen die endocarditis ontwikkelen, zal meer dan 40% een mitralisklepprobleem hebben gehad (met name mitralisklepregurgitatie), terwijl meer dan 25% een aortaklepprobleem heeft gehad (aortaregurgitatie), wat beide veel voorkomende klepproblemen zijn.
Anderen krijgen endocarditis omdat de kans groter is dat bacteriën door hun bloed stromen. Als er bacteriën in de bloedbaan zitten, bestaat het risico dat bacteriën op de kleppen terechtkomen. Bacteriën kunnen gedurende korte tijd in kleine hoeveelheden in de bloedbaan worden aangetroffen, maar soms kunnen deze bacteriestromen langer duren. Dit kan gebeuren wanneer mensen medische of tandheelkundige ingrepen hebben. Elke keer dat een naald of scalpel door de huid prikt, bestaat het risico dat bacteriën van de huid (of de naald of scalpel) binnendringen. Degenen die hemodialyse ondergaan, lopen een bijzonder risico (iets minder dan 8% van de endocarditispatiënten ondergaat dialyse).
Anderen die risico lopen, zijn degenen die naalden gebruiken voor het gebruik van injectiedrugs. Bijna 10% van de gevallen van endocarditis komt voor bij degenen die intraveneuze drugs gebruiken, zoals heroïne.
Hoe het voelt
Er zijn verschillende soorten endocarditis. Deze typen zijn afhankelijk van welke bug u infecteert en ook of het een natuurlijke (native) klep is of een kunstmatige die is geïnfecteerd.
Het meest opvallende onderscheid is tussen acute en subacute infectie. Sommige bacteriën veroorzaken normaal gesproken snel ziekte. Andere bacteriën veroorzaken normaal gesproken langzaam en traag ziek, waarbij ernstige schade kan optreden voordat iemand weet dat er een probleem is.
Acute infectieuze endocarditis kan worden gekenmerkt door hoge koorts, koude rillingen, extreme vermoeidheid en pijn op de borst, kortademigheid die plotseling kan optreden.
Het duurt langer voordat subacute infectieuze endocarditis wordt herkend, meestal minimaal 1-2 weken, maar soms ook langer. Subacute infecties worden gekenmerkt door verminderde koorts, algemene vermoeidheid, slechte eetlust, gewichtsverlies, rugpijn, nachtelijk zweten, lichte koude rillingen, hoofdpijn en pijn in spieren of gewrichten. Soms worden ook kleine, gevoelige knobbeltjes in vinger of tenen opgemerkt, evenals gebroken bloedvaten in vingernagels of teennagels (of ogen).
Acute infectieuze endocarditis kan worden veroorzaakt door Staph Aureus. Subacuut wordt vaak veroorzaakt door streptokokken (Strep) -bacteriën, vooral viridiaire streptokokken, en soms ook door enterokokken en zelfs soorten stafylokokken.
Subacute infecties komen vaak uit delen van het lichaam waar ze normaal gesproken bij gezonde mensen voorkomen. Strep-infecties ontstaan vaak vanuit de mond via gaatjes of tandheelkundig werk. Sommige infecties kunnen uit de darm komen en enterokokken worden vaak in het urogenitale kanaal aangetroffen. Deze bacteriën kunnen door medische of chirurgische ingrepen in de bloedbaan terechtkomen.
Soorten
Naast acuut en subacuut zijn er veel verschillende soorten infectie, afhankelijk van a) welke klep is aangetast, b) welke bacterie of schimmel erbij betrokken is, c) hoe chronisch de infectie is. De getroffen kleppen zijn de aorta en mitralis vaker (aan de linkerkant van het hart) en de tricuspidalisklep en pulmonale (aan de rechterkant van het hart).
Degenen die zijn geïnfecteerd door drugsgebruik via injectie, hebben vaak rechtszijdige infecties (vooral de tricuspidalis), terwijl dit bij andere zeldzamer is.
Bijwerkingen
Een van de grote gevaren is dat de vegetaties stukjes materiaal naar andere delen van het lichaam kunnen sturen. Dit worden emboli genoemd. Deze stukjes kunnen bloedvaten verstoppen overal waar bloed stroomt - en dat is overal, afhankelijk van aan welke kant van het hart de klep zich bevindt. (De linkerkant pompt meestal naar het lichaam en de hersenen, terwijl de rechterkant naar de longen pompt). Dit kan ernstige schade en infecties veroorzaken in de longen en hersenen, waardoor beroertes kunnen ontstaan, evenals in vele andere delen van het lichaam, waaronder de nieren, lever, milt en belangrijke bloedvaten.
De infecties kunnen moeilijk te verwijderen zijn en de bacteriën zaaien voortdurend in het bloed, wat leidt tot een ernstige, ongecontroleerde infectie.
De infecties kunnen kleppen permanent beschadigen en kunnen leiden tot hartfalen.
Behandeling
De meesten hebben een paar weken antibiotica nodig. Verschillende regimes, afhankelijk van de infectie (en de klep), variëren van 2 tot 6 weken. Dit veronderstelt dat de bacteriën met de antibiotica weggaan.
Sommigen hebben een operatie nodig. Dit omvat vaak degenen met kunstmatige kleppen, aanhoudende infecties, slecht hartfalen, hartabcessen terwijl de infectie vanuit de klep naar het hart gaat.
Preventie met een bestaand hartprobleem
Sommigen met een hoog risico zullen antibiotica krijgen vóór bepaalde medische of chirurgische ingrepen. Het is belangrijk dat u vóór een ingreep met uw arts of verpleegkundige en uw tandarts praat over uw risico en uw zorgen. Degenen die als het grootste risico worden beschouwd, zijn degenen met een prothetische (kunstmatige) klep, eerdere infectieuze endocarditis, bepaalde aangeboren hartaandoeningen (hartaandoeningen waarmee u bent geboren) en mensen met harttransplantaties die klepproblemen hebben.
Als u zich zorgen maakt dat u risico loopt, neem dan contact op met een gezondheidsdeskundige.
Veroorzaakt reumatische koorts geen hartproblemen?
Ja inderdaad. Reumatische koorts kan ontstekingen door het hele hart veroorzaken, maar naarmate de ziekte aanhoudt, is er fibrose van de klep, waardoor deze te strak of slap kan worden (stenose of regurgitatie). Het wordt veroorzaakt door Groep A-streptokokkeninfecties.
Als het niet besmettelijk is
Het kan ook niet-besmettelijk zijn. Soms kan dit worden geassocieerd met reumatologische en auto-immuunziekten.
Zijn het gewoon kleppen die geïnfecteerd raken?
De infectie kan ook betrekking hebben op andere delen van de binnenkant van het hart, waaronder een "gat in het hart" (zoals een defect in de wanden die de verschillende hartkamers van elkaar scheiden) en de koorden (chordae tendineae) die aan de kleppen zijn bevestigd.
