Oestrogeenbehandeling voor transgendervrouwen en transvrouwen

Transgendervrouwen en transfeminine mensen zijn mensen van wie het geslacht bij de geboorte mannelijk is, maar toch bestaan ​​ze als vrouwen. Transgenders vertegenwoordigen een groep die niet alleen transgendervrouwen omvat, maar ook niet-binaire mensen die een meer vrouwelijke genderidentiteit hebben dan verwacht wordt voor hun geregistreerde geslacht bij de geboorte. De term 'transfeminine' is een overkoepelende term die zowel transgendervrouwen als vrouwelijke mensen met een niet-binaire identiteit omvat. Veel transgenders ervaren wat bekend staat als genderdysforie - dit is ongemak dat wordt veroorzaakt doordat de lichamen van mensen niet passen bij hun identiteitsgevoel.

Niet elke transgender gaat op dezelfde manier om met genderdysforie. Voor veel mensen kan hormoontherapie hen echter helpen zich meer als zichzelf te voelen. Voor transmasculinen gaat het om een ​​behandeling met testosteron. Voor transfeminine mensen gaat het meestal om een ​​combinatie van testosteronblokkers en oestrogeenbehandeling.

Testosteronblokkers zijn een noodzakelijk onderdeel van de oestrogeenbehandeling voor transfeminine mensen omdat testosteron sterker in het lichaam werkt dan oestrogeen. Om transfeminine mensen de effecten van oestrogeenbehandeling te laten ervaren, moeten ze daarom hun testosteron blokkeren.De meest voorkomende medicatie die wordt gebruikt om testosteron te blokkeren, is spironolacton of 'spiro'. Sommige hebben ook hun testikels verwijderd (orchidectomie), zodat ze een lagere dosis oestrogeen kunnen nemen en geen testosteronblokker nodig hebben.

Effecten van oestrogeenbehandeling

Het doel van oestrogeenbehandeling voor transfeminine mensen is om fysieke veranderingen teweeg te brengen die het lichaam vrouwelijker maken. De combinatie van een testosteronblokker met oestrogeen kan leiden tot de volgende soorten gewenste veranderingen in het lichaam:

• borstgroei
• verminderd lichaams- en gezichtshaar
• herverdeling van lichaamsvet
• verzachting en gladheid van de huid
• verminderde acne
• vertraagde of stopte kalende hoofdhuid

Dit zijn allemaal veranderingen die genderdysforie kunnen verminderen en de kwaliteit van leven kunnen verbeteren. Er zijn ook enkele veranderingen die optreden die minder voor de hand liggend zijn. Sommige hiervan, zoals een vermindering van testosteron, minder erecties van de penis en een daling van de bloeddruk, worden over het algemeen als positieve veranderingen beschouwd. Andere, zoals verminderde zin in seks en veranderingen in cholesterol en andere cardiovasculaire factoren, zijn mogelijk minder wenselijk.

De fysieke veranderingen die gepaard gaan met oestrogeenbehandeling kunnen binnen enkele maanden beginnen. Het kan echter twee tot drie jaar duren voordat wijzigingen volledig zijn gerealiseerd. Dit geldt met name voor de groei van de borsten. Maar liefst twee derde van de transgendervrouwen en transgendervrouwen is niet tevreden met de groei van de borsten en wil wellicht een borstvergroting. Onderzoek suggereert dat deze procedure afhangt van een aantal factoren, waaronder wanneer hormoonbehandeling wordt gestart en hoe volledig testosteron wordt onderdrukt.

Methoden voor het nemen van oestrogeen

Oestrogeen kan op verschillende manieren worden ingenomen. Mensen krijgen oestrogeen via een pil, injectie, pleister of zelfs een actuele crème. Het is niet alleen een kwestie van voorkeur. De manier waarop mensen oestrogeen gebruiken, beïnvloedt enkele van de risico's van oestrogeenbehandeling - oestrogeen wordt op een andere manier door het lichaam opgenomen, afhankelijk van hoe u het gebruikt.

Veel van het onderzoek naar de risico's van oestrogeenbehandeling is gericht op orale oestrogenen, die via de mond worden ingenomen. Uit onderzoek is gebleken dat oraal oestrogeen een verhoogd risico op een aantal problematische bijwerkingen lijkt te veroorzaken in vergelijking met lokale of geïnjecteerde oestrogenen. Dit komt door de effecten van ingenomen oestrogeen op de lever wanneer het tijdens het verteringsproces door dat orgaan gaat.

Dit wordt het hepatische first-pass-effect genoemd en het is geen probleem voor oestrogeenbehandeling die niet in pilvorm wordt ingenomen. Het hepatische first pass-effect veroorzaakt veranderingen in een aantal fysiologische markers die de cardiovasculaire gezondheid beïnvloeden.

Deze veranderingen kunnen leiden tot een toename van de bloedstolling en een verminderde cardiovasculaire gezondheid. Ze worden niet zo vaak of helemaal niet gezien met niet-orale oestrogenen. Daarom kunnen niet-orale oestrogenen een veiligere optie zijn.

Het is belangrijk op te merken dat veel van het onderzoek naar de veiligheid van oestrogeenbehandeling is gedaan bij cisgender-vrouwen die orale anticonceptiva of hormoonvervangende therapie gebruiken. Dit is potentieel problematisch, aangezien veel van deze behandelingen ook progesteron bevatten, en het type progesteron in deze formuleringen heeft ook aangetoond dat het het risico op hart- en vaatziekten beïnvloedt. Transgendervrouwen en transgendervrouwen krijgen gewoonlijk geen behandeling met progesteron.

Soorten oestrogenen

Naast de verschillende toedieningsroutes van oestrogeenbehandeling, zijn er ook verschillende soorten oestrogenen die voor de behandeling worden gebruikt. Waaronder:

• oraal 17B-oestradiol
• oraal geconjugeerde oestrogenen
• 17B-Estradiol-pleister (wordt meestal elke drie tot vijf dagen vervangen)
• oestradiolvaleraat-injectie (meestal elke twee weken)
• oestradiolcypionaat-injectie (elke één tot twee weken)

Richtlijnen van de Endocrine Society suggereren specifiek dat oraal ethinylestradiol niet mag worden gebruikt bij transfeminine mensen. Dit komt omdat oraal ethinylestradiol de behandeling is die het meest wordt geassocieerd met trombo-embolische voorvallen zoals diepe veneuze trombose, hartaanval, longembolie en beroerte.

Het maakt niet uit welk type oestrogeenbehandeling wordt gebruikt, monitoring is belangrijk. De arts die uw oestrogeen voorschrijft, moet de oestrogeenspiegels in uw bloed controleren.

Het doel is ervoor te zorgen dat u vergelijkbare oestrogeenspiegels heeft als premenopauzale cisgendervrouwen, wat ongeveer 100 tot 200 picogram / milliliter (pg / ml) is. Een arts zal ook de effecten van uw antiandrogeen moeten controleren door uw testosteronniveaus te controleren.

De testosteronniveaus moeten ook hetzelfde zijn als bij premenopauzale cisgendervrouwen (minder dan 50 nanogram per deciliter). Te lage androgeenspiegels kunnen echter leiden tot depressie en over het algemeen minder goed voelen.

Risico's en voordelen

Via toedieningsweg

Over het algemeen wordt gedacht dat lokale of geïnjecteerde oestrogeenbehandeling veiliger is dan orale behandeling. Dit komt doordat er geen first pass-effect in de lever is. Topische en injecteerbare oestrogenen hoeven ook minder vaak te worden ingenomen, waardoor het gemakkelijker kan worden om ermee om te gaan. Deze opties hebben echter ook nadelen.

Het is gemakkelijker voor mensen om een ​​stabiel oestrogeengehalte te behouden met pillen dan met andere vormen van oestrogeen. Dit kan van invloed zijn op hoe sommige mensen zich voelen als ze een hormoonbehandeling ondergaan. Aangezien de oestrogeenspiegels piekeren en vervolgens afnemen met injecties en transdermale (pleister / crème) formuleringen, kan het voor artsen ook moeilijker zijn om het juiste niveau te bepalen om voor te schrijven.

Bovendien ervaren sommige mensen huiduitslag en irritatie door oestrogeenpleisters. Oestrogeencrèmes kunnen moeilijk te behandelen zijn voor mensen die samenwonen met anderen die kunnen worden blootgesteld door de behandelde huid aan te raken. Voor injecties kan het nodig zijn om regelmatig naar de dokter te gaan voor mensen die het niet prettig vinden om ze zelf te geven.

Op type oestrogeen

Orale ethinylestradiol wordt niet aanbevolen voor gebruik bij transgendervrouwen omdat het in verband wordt gebracht met een verhoogd risico op bloedstolsels. Geconjugeerde oestrogenen worden niet vaak gebruikt, omdat ze vrouwen een hoger risico op bloedstolsels en hartaanvallen kunnen geven dan 17B-oestradiol, en ze kunnen ook niet nauwkeurig worden gecontroleerd met bloedonderzoeken.

Het risico op trombose (bloedstolsels) is bijzonder hoog bij rokers. Daarom wordt aanbevolen dat rokers altijd transdermaal 17B-oestradiol gebruiken, als dat een optie is.

Behandeling en geslachtschirurgie

Momenteel bevelen de meeste chirurgen transgendervrouwen en transgendervrouwen aan om te stoppen met het gebruik van oestrogeen voordat ze een operatie voor genderbevestiging ondergaan. Dit komt door het mogelijk verhoogde risico op bloedstolsels dat wordt veroorzaakt door zowel oestrogeen als door inactief te zijn na een operatie. Het is echter onduidelijk of deze aanbeveling voor iedereen nodig is.

Transgendervrouwen en niet-binaire vrouwelijke mensen die een operatie overwegen, moeten de risico's en voordelen van het staken van hun oestrogeenbehandeling met hun chirurg bespreken. Voor sommigen is het stoppen met oestrogeen geen probleem. Voor anderen kan het buitengewoon stressvol zijn en een toename van dysforie veroorzaken. Voor dergelijke mensen kunnen chirurgische zorgen over bloedstolling beheersbaar zijn met behulp van postoperatieve tromboprofylaxe. (Dit is een soort medische behandeling die het risico op stolselvorming verkleint.)

Individuele risico's zijn echter afhankelijk van een aantal factoren, waaronder het type oestrogeen, de rookstatus, het type operatie en andere gezondheidsproblemen. Het is belangrijk dat dit een gezamenlijk gesprek is met een arts. Voor sommigen kan het stopzetten van de oestrogeenbehandeling onvermijdelijk zijn. Voor anderen kunnen risico's op andere manieren worden beheerd.

Een woord van Verywell

Transgendervrouwen en niet-binaire vrouwelijke mensen die een oestrogeenbehandeling krijgen, moeten zich ervan bewust zijn dat ze veel van dezelfde screeningstests nodig hebben als cisgendervrouwen. In het bijzonder moeten ze dezelfde screeningrichtlijnen voor mammogrammen volgen. Dit komt doordat hun risico op borstkanker veel meer lijkt op cisgendervrouwen dan op cisgendermannen.

Aan de andere kant hoeven transgendervrouwen en vrouwelijke mensen die oestrogeen gebruiken pas te worden gescreend op prostaatkanker nadat ze 50 zijn geworden. Prostaatkanker lijkt vrij zeldzaam te zijn bij transfeminine mensen die een medische transitie hebben ondergaan. Dit kan komen door het verminderde testosteron in hun bloed.