Galblaasziekte en IBD

Pornpak Khunatorn / iStock / Getty Images

Galblaasziekte komt veel voor in de Verenigde Staten. Voor mensen die met bepaalde soorten inflammatoire darmaandoeningen (IBD) leven, kan het risico groter zijn.

Galblaasproblemen worden vaak veroorzaakt door galstenen, dit zijn verharde hoeveelheden gal en andere stoffen. Deze stenen kunnen de galwegen blokkeren en schade veroorzaken, evenals symptomen zoals buikpijn. In dit artikel wordt besproken hoe galblaasproblemen kunnen optreden bij mensen met IBD en hoe ze kunnen worden behandeld.

De galblaas

De galblaas is een klein orgaan in de vorm van een peer. Het zit vast aan de lever en maakt deel uit van wat het galsysteem wordt genoemd. Het galsysteem omvat de galblaas en zijn kanalen, die tussen de galblaas en de lever, de alvleesklier en de dunne darm gaan.

De functie van de galblaas is om gal op te slaan. Gal is een vloeistof die helpt bij het spijsverteringsproces om de vetten en sommige vitamines in voedsel af te breken. Gemaakt door de lever en opgeslagen in de galblaas, wordt gal tijdens de spijsvertering uitgescheiden in de dunne darm.

Gal en en de sappen die in de dunne darm en de alvleesklier worden aangemaakt, worden gecombineerd om voedsel af te breken, zodat het door het lichaam kan worden opgenomen en gebruikt.

Galstenen

Een probleem dat in de galblaas kan optreden, is de vorming van harde afzettingen die galstenen worden genoemd. Geschat wordt dat tussen de 10% en 15% van de mensen in westerse landen galstenen heeft.

Galstenen kunnen optreden als er een probleem is met de manier waarop gal wordt geproduceerd en door de galkanalen naar de lever en de dunne darm gaat. Galstenen kunnen klein zijn als een zandkorrel of zo groot worden als een abrikoos.

Galstenen kunnen de galkanalen blokkeren. Als dat gebeurt, kan het een galblaasaanval veroorzaken, ook wel galkoliek genoemd. Het kenmerkende teken van een galblaasaanval is pijn rechtsboven in de buik. Deze pijn kan optreden na een grote maaltijd, later op de avond of 's nachts, en kan enkele uren aanhouden.

Het hebben van één galblaasaanval verhoogt het risico op meer. Het hebben van een vermoedelijke galblaasaanval is een reden om een ​​arts te raadplegen om te bepalen of er galstenen aanwezig zijn.

Een galblaasaanval heeft onmiddellijke zorg nodig als een van deze tekenen of symptomen optreedt:

• Buikpijn die enkele uren aanhoudt
• Rillingen
• Donkere urine (theekleurig)
• Koorts
• Geelzucht (gele ogen of huid)
• Misselijkheid en overgeven
• Bleke of lichtgekleurde ontlasting

Niet alle galstenen veroorzaken symptomen of hebben behandeling nodig. Er kunnen zogenaamde "stille" galstenen aanwezig zijn, maar deze kunnen nooit een galblaasaanval veroorzaken of worden gevonden of gediagnosticeerd.

Een veelvoorkomende oorzaak van galstenen is te veel cholesterol in de gal. Dit worden cholesterolgalstenen genoemd omdat ze ontstaan ​​wanneer de gal en het cholesterol verharden. Het resultaat is een steenachtige, geelgroene massa die sterk in grootte kan variëren. Ongeveer 80% van de galstenen zijn cholesterol-galstenen.

Pigmentgalstenen zijn een ander type galsteen dat donkerder van kleur is dan cholesterolgalstenen. Ze vormen zich meestal in combinatie met medische aandoeningen. Enkele van de aandoeningen die verband houden met pigmentgalstenen zijn leveraandoeningen (zoals cirrose of infecties in de galwegen) of bloedaandoeningen (waaronder sikkelcelanemie).

De oorzaak van galstenen is echter niet altijd bekend. In sommige gevallen is het misschien niet duidelijk wat de oorzaak van de galstenen is.

Galstenen en IBD

Problemen hebben met het galsysteem is een veel voorkomende extra-intestinale manifestatie van IBD. Het risico op galstenen bij mensen met de ziekte van Crohn is dubbel zo groot als bij de algemene bevolking.

Geschat wordt dat het risico op galstenen in de algemene bevolking tussen 5,5% en 15% ligt, maar voor mensen met de ziekte van Crohn tussen 11% en 34%. die colitis ulcerosa hebben, lijkt er geen verhoogd risico te zijn.

Er zijn verschillende factoren waarvan is vastgesteld dat ze verband houden met het risico op galstenen bij de ziekte van Crohn. Ze omvatten:

• Ziekte van Crohn Ontsteking aan het einde van de dunne darm en in de dikke darm (vaak ileocolitis genoemd)
• De ziekte van Crohn hebben gedurende meer dan 15 jaar
• Meer dan 30 centimeter (cm) dunne darm laten verwijderen tijdens resectiechirurgie
• Langere ziekenhuisverblijven
• Meerdere ziekenhuisverblijven (meer dan drie)
• Meerdere keren behandeld worden met parenterale voeding
• Meer dan drie opflakkeringen van de ziekte

Bij de ziekte van Crohn worden galstenen vaker veroorzaakt door een slechte opname van galzouten dan dat galstenen worden veroorzaakt door te veel cholesterol. Actieve ziekte in het laatste deel van de dunne darm, het terminale ileum, betekent dat galzouten daar niet goed worden opgenomen.

Als galzouten niet goed worden opgenomen, ontstaat er een onbalans in de niveaus van de sappen die nodig zijn voor de spijsvertering. Dit kan leiden tot de ontwikkeling van galstenen.

Wanneer mensen met de ziekte van Crohn een risico lopen op complicaties door galstenen, kan een operatie om de galblaas te verwijderen nodig zijn. Mensen met de ziekte van Crohn hebben echter meestal een hoger risico op postoperatieve complicaties nadat hun galblaas is verwijderd.

Galblaasoperatie

Met het risico dat galblaasstenen een verhoogd risico hebben voor mensen met de ziekte van Crohn, kunnen sommigen zich afvragen over een galblaasoperatie (cholecystectomie). Wanneer er kans is op complicaties bij galstenen, kan worden besloten de galblaas te verwijderen, zoals bij gezonde mensen wordt gedaan.

Sommigen vragen zich misschien af ​​of ze de galblaas moeten verwijderen wanneer een andere operatie, zoals een resectie, wordt uitgevoerd. Het verwijderen van de galblaas op hetzelfde moment als het hebben van een deel van de dunne darm, vooral het terminale ileum, werd in sommige gevallen in het verleden gedaan.

Deze praktijk wordt echter niet langer aanbevolen. Hoewel het risico op galblaasproblemen verhoogd is voor mensen met de ziekte van Crohn, is het nog steeds niet hoog genoeg om de verwijdering van het orgaan als voorzorgsmaatregel te rechtvaardigen.

Galblaasoperaties kunnen worden uitgevoerd als open operatie (met een grotere incisie) of laparoscopisch (met meerdere kleine incisies). Laparoscopische chirurgie resulteert meestal in kortere ziekenhuisverblijven en sneller herstel.

De keuze tussen open chirurgie en laparoscopische chirurgie wordt gemaakt op basis van verschillende criteria. Dit omvat de reden voor de operatie en of er littekenweefsel aanwezig is van eerdere operaties.

Niet-chirurgische behandelingen voor galstenen

Als een operatie om de galblaas te verwijderen geen optie is of als het nodig is om deze uit te stellen, zijn er andere behandelingen beschikbaar. Deze behandelingen zijn echter niet gebruikelijk. Ze bevatten:

• Contactoplossingstherapie: een experimentele behandeling waarbij een stof die galstenen kan oplossen in de galblaas wordt geïnjecteerd.
• Endoscopisch retrograde cholangiopancreatogram (ERCP): een flexibele buis wordt door de mond en door de maag naar de dunne darm en het gemeenschappelijke galkanaal ingebracht. Galstenen die binnen het bereik van het instrument worden gevonden, kunnen worden verwijderd.
• Percutane cholecystostomie: een buis wordt door de buik en in de galblaas geplaatst om galblaasvloeistof af te voeren.

Een woord van Verywell

Problemen met de galblaas komen vaker voor bij mensen met de ziekte van Crohn, maar niet bij colitis ulcerosa. De aandoening kan gecompliceerd zijn als er een opflakkering van de IBD is.Er zijn echter behandelingen beschikbaar, waaronder een operatie om de galblaas te verwijderen.

De meeste mensen missen hun galblaas niet. Er is een klein percentage mensen dat last heeft van diarree. Dit komt door de toename van gal die na de operatie in de dunne darm stroomt.

Voor mensen met de ziekte van Crohn is dit iets dat belangrijk is om te bespreken met een gastro-enteroloog en een chirurg. De meeste mensen merken echter geen verandering in hun spijsvertering na een galblaasoperatie.