Hoe het hepatitis C-virus wordt gediagnosticeerd

Hepatitis C-virus (HCV) wordt meestal gediagnosticeerd met bloedonderzoeken. Een antilichaamtest kan uitwijzen of uw lichaam een ​​HCV-infectie heeft moeten bestrijden. Een bloedtest die het virus in uw bloed meet, bevestigt de diagnose, maar de resultaten duren langer. Soms kunnen leverfunctietests, beeldvormende onderzoeken of een biopsie ook de diagnose ondersteunen of bevestigen.

Vanaf maart 2020 beveelt de Amerikaanse Preventive Services Task Force (USPSTF) HCV-screening aan voor alle volwassenen van 18 tot 79 jaar. De CDC heeft ook hun richtlijnen in april 2020 bijgewerkt en screening voor alle volwassenen en zwangere vrouwen aanbevolen.

Zelfcontroles / testen thuis

Als u denkt dat u HCV heeft, zijn er een paar tekenen waar u zelf naar kunt zoeken. Het probleem met zelfcontroles op HCV is echter dat veel van de tekenen die u kunt waarnemen, bij de meeste virale infecties voorkomen. Enkele van de tekenen waarop u kunt letten, zijn tekenen van een leveraandoening, maar deze zijn niet specifiek voor HCV.

Huid en ogen

Het teken dat het meest kenmerkend is voor HCV is geelzucht, een gelige kleur van de huid en ogen Geelzucht beïnvloedt het hele lichaam en het witte deel van de ogen. Deze kleur kan er lichtgeel uitzien, bijna als een bruine kleur, of, als de infectie een grote invloed heeft gehad op de leverfunctie, kunnen uw ogen en huid een extreem diepgele kleur krijgen.

Geelzucht duidt op leverfalen of leverdisfunctie, dus het is niet specifiek voor HCV.

Opgezette buik

Uitbreiding van de buikstreek, met of zonder ongemak, komt vaak voor bij HCV in een laat stadium. Veel mensen hebben geen tekenen van HCV in de vroege stadia van infectie, en een opgezette buik kan de eerste aanwijzing zijn dat u HCV heeft.

Griepachtige symptomen

Als u een actieve HCV-infectie heeft, kunt u lichte koorts, vermoeidheid, spierpijn, verlies van eetlust, misselijkheid en maagklachten hebben. U kunt dit bij bijna elke virale infectie ervaren, dus het is geen sterke aanwijzing dat u hepatitis hebben.

Gastro-intestinale symptomen

Als u een actieve HCV-infectie heeft, is de kans groot dat u last krijgt van maagklachten, misselijkheid, braken of diarree. Net als bij de griepachtige symptomen is dit geen duidelijk teken van HCV-infectie, aangezien het ook bij andere infecties kan voorkomen.

Risicofactoren

Meestal weet u niet meteen of u met HCV bent geïnfecteerd. Goed nadenken of u risicofactoren heeft, is de beste manier om te controleren of u mogelijk HCV heeft.

Als u risicofactoren of een van de tekenen van HCV heeft, is het raadzaam u op het virus te laten testen.

Labs en tests

Er zijn verschillende bloedtesten die een HCV-infectie kunnen diagnosticeren, de beste behandelingskuur kunnen bepalen en uw voortgang kunnen volgen. Bloedonderzoek kan controleren op HCV-antilichamen, op HCV zelf en op veranderingen in de leverfunctie.

HCV-antilichaambloedtesten

Wanneer hepatitis C-virussen uw levercellen infecteren, reageert uw immuunsysteem door antilichamen te gebruiken om de virussen als schadelijke indringers te markeren. De antilichamen zijn specifiek voor HCV, dus hun aanwezigheid geeft aan dat u ooit in uw leven HCV heeft gehad. Antilichaamtests kunnen geen onderscheid maken tussen eerdere of huidige infectie, dus klinische informatie zoals medische geschiedenis, tekenen, symptomen of andere tests kunnen bepalen of u een actieve infectie of een eerdere infectie heeft.

• Bloedonderzoek: Enzyme-Linked ImmunoSorbent Assay (ELISA) -tests kunnen antilichamen in uw bloed detecteren. Er zijn veel verschillende ELISA-tests. De ELISA-test voor HCV zoekt in het bloedmonster naar het HCV-antilichaam. Als er antilichamen worden gevonden, betekent dit dat u mogelijk een HCV-infectie heeft. De ELISA-test is erg gevoelig en is 95 procent van de tijd positief als u HCV-antilichamen heeft. Deze hoge gevoeligheid betekent dat wanneer de ELISA-test negatief is, u er zeker van kunt zijn dat u geen HCV heeft. Het is echter zo gevoelig dat het HCV-antilichamen onjuist kan identificeren, en er is een kleine kans dat een positief resultaat onjuist kan zijn. Vanwege de kans op een vals-positief resultaat, kan een tweede test nodig zijn om de oorspronkelijke resultaten te verifiëren.
• Sneltest: de snelle test kan HCV in uw bloed of speeksel detecteren met 89 procent gevoeligheid en 100 procent specificiteit. Dit betekent dat het niet zo gevoelig is als de ELISA-test en soms de aanwezigheid van HCV kan missen. Maar als de test positief is, kunt u er zeker van zijn dat u ooit HCV in uw lichaam heeft of heeft gehad.

Hepatitis C-RNA

De detectie van HCV-RNA, genetisch materiaal van het virus, geeft aan dat het virus zelf in uw lichaam aanwezig is. Met deze krachtige test kunnen artsen ook zien hoe goed u op de behandeling reageert, omdat het de hoeveelheid virus in uw bloed kan bepalen, wat vaak de viral load wordt genoemd. Het detecteert het virus met behulp van PCR-technologie (polymerasekettingreactie), een methode om genetisch materiaal te detecteren.

ELISA- en HCV-RNA-tests samen gebruiken:

• Negatieve ELISA = geen hepatitis C-antilichamen gevonden in bloed. U bent waarschijnlijk niet besmet met HCV.
• Positieve ELISA = U heeft mogelijk een HCV-infectie. Het is echter mogelijk dat dit een vals-positief is. Meer testen is vereist.
• Negatief HCV-RNA = geen actieve HCV-infectie.
• Positief HCV-RNA = actieve HCV-infectie.

Genotypering van het hepatitis C-virus

Hepatitis C-virussen zijn niet allemaal hetzelfde. Ze worden zeker allemaal geïdentificeerd als hepatitis C-virussen en ze kunnen allemaal een acute en chronische hepatitis C-infectie veroorzaken, maar ze zijn niet bepaald genetisch gelijk. Ze hebben enigszins verschillende genetische variaties en zijn gegroepeerd in verschillende genotypen (genetische typen).

Het kennen van uw genotype kan de duur van uw behandeling aanzienlijk veranderen, omdat uw arts de juiste behandeling kan kiezen voor het type HCV dat u heeft.

Genotypen zijn belangrijk omdat hepatitis C-virussen met verschillende genetische variaties verschillende behandelingsbenaderingen vereisen. Artsen bepalen uw HCV-genotype met een laboratoriumtest die een methode gebruikt die reverse transcriptie polymerase kettingreactie (RT-PCR) wordt genoemd. Deze test analyseert het genetisch materiaal van het virus om de sequentie te bepalen, die het genotype van het virus identificeert.

Leverfunctietests (LFT's)

Leverfunctietesten kunnen abnormaal zijn als het virus en de ontsteking schade aan de lever veroorzaken. Van deze tests wordt over het algemeen niet verwacht dat ze tot in de late stadia abnormaal zijn. En behandelingen voor HCV kunnen ook de LFT-niveaus veranderen.

De LFT's die worden gewijzigd als u een leverfunctiestoornis heeft, zijn onder meer:

• Albumine
• Bilirubine
• Protrombinetijd (PT)
• Internationale genormaliseerde ratio (INR)

LFT's die kunnen veranderen als u een ontsteking van de lever heeft, zijn onder meer:

• Alanine-aminotransaminase (ALT)
• Aspartaataminotransferase (AST)
• Gamma-glutamyltransaminase (GGT)

Hepatitis C Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

In beeld brengen

Beeldvormende tests kunnen een ontsteking van de lever, vergroting van de lever, krimp van de lever of tumoren in de lever identificeren. Beeldvormende resultaten kunnen niet specifiek HCV-infectie identificeren. Elk van deze gevolgen kan optreden als gevolg van een HCV-infectie, hoewel ze ook kunnen optreden bij elke leveraandoening. Mogelijk moet u beeldvormende tests ondergaan als u opgezette buik, ernstige geelzucht of symptomen heeft die erop wijzen dat u mogelijk kanker heeft. Mogelijk hebt u ook beeldvormende tests nodig als uw arts zich zorgen maakt over andere mogelijke diagnoses die kunnen worden vastgesteld op basis van abdominale beeldvormingstests, zoals blindedarmontsteking of galstenen.

• Abdominale echografie: deze test kan afwijkingen in de lever en de buik evalueren en kan ook de vochtophoping in de buik detecteren, die kan optreden bij leverfalen.
• Computergestuurde axiale tomografie (CT) -scans: een abdominale CT-scan kan veranderingen in de grootte en dichtheid van de lever detecteren en kan massa's of tekenen van vroege kanker visualiseren.
• Magnetic Resonance Imaging (MRI): een MRI kan afwijkingen oppikken die duiden op leverdisfunctie of kanker.
• Leverbiopsie: een leverbiopsie is een stukje weefsel dat uit de lever wordt gehaald en onder een microscoop wordt geëvalueerd om te zoeken naar identificerende kenmerken van de ziekte. De procedure wordt vaak geleid door abnormale laesies die zijn opgemerkt in beeldvormende onderzoeken.

Differentiële diagnoses

Verschillende medische problemen kunnen abnormale LFT's veroorzaken en symptomen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met die van HCV-infectie. Geen van deze aandoeningen kan er echter toe leiden dat u een positieve bloedtest op HCV-antilichamen of een positieve HCV-RNA-test krijgt.

• Alcoholische hepatitis: Alcoholisme kan verschillende ernstige problemen in de lever veroorzaken, waaronder leververvetting, cirrose en kanker. De ontwikkeling van alcoholische leverziekte vindt geleidelijk plaats in de tijd, en beeldvormende onderzoeken kunnen andere patronen laten zien dan bij HCV zou worden verwacht.
• Hepatitis B (HBV): het ziektepatroon met HBV is ernstiger dan dat van HCV, hoewel er overeenkomsten kunnen zijn omdat het beide virussen zijn die de lever aantasten.
• Hepatitis A (HAV, hep A): Een ander virus dat hepatitis veroorzaakt, zoals HCV, hep A, kan griepachtige symptomen veroorzaken Dit virus wordt overgedragen via besmet voedsel. Het verspreidt zich omdat het virus aanwezig is in de ontlasting (poep) en kan van persoon tot persoon worden verspreid door onjuist handen wassen.
• Cholecystitis (ontsteking van de galblaas) of Choledocholithiasis (galstenen): galstenen of ontsteking van de galblaas kunnen geelzucht, misselijkheid, braken en koorts veroorzaken. Cholecystitis en choledocholithiasis kunnen ook pijnlijk zijn.
• Appendicitis: Ontsteking of infectie van de appendix veroorzaakt ernstige buikpijn en koorts en ontwikkelt zich snel. Soms kan appendicitis worden aangezien voor HCV-infectie als de pijn van appendicitis mild is. HCV-infectie kan worden aangezien voor blindedarmontsteking als de pijn en het ongemak in de buik erger zijn dan de gebruikelijke HCV-symptomen.
• Hepatocellulair carcinoom: leverkanker kan opgezette buik, geelzucht en abnormale LFT's veroorzaken. Leverkanker kan ook ontstaan ​​als gevolg van HCV in een laat stadium Het is belangrijk om te bepalen of HCV de oorzaak van de kanker was, omdat het virus en de kanker beide behandeld zouden moeten worden.