Inspanningssyndroom onderarmcompartiment is een zeldzame aandoening die kan optreden als gevolg van repetitieve bewegingen die kenmerkend zijn voor bepaalde sporten, met name roeien en motorcross.
Heldenafbeeldingen / Getty-afbeeldingenCompartiment syndroom
Compartimentsyndroom treedt op wanneer er te veel druk wordt opgebouwd rond een spier, waardoor de ruimte en de bloedsomloop naar het spierweefsel worden beperkt. Het kan optreden als een acuut letsel (een trauma) of als een overbelastingsletsel, bijvoorbeeld als gevolg van herhaalde bewegingen.
Acuut compartimentsyndroom is een ongebruikelijke aandoening die een noodgeval is en een dringende operatie vereist. Er wordt snel druk opgebouwd rond de spier en kan blijvende spierschade veroorzaken. Het kan worden behandeld door het weefsel rond de spier chirurgisch los te laten.
Door inspanning geïnduceerd compartimentsyndroom, ook wel chronisch compartimentsyndroom genoemd, komt veel vaker voor. Typisch door inspanning geïnduceerd compartimentsyndroom veroorzaakt geleidelijk verslechterende pijn van de aangetaste spier die uiteindelijk oefening en beweging beperkt. Bij roeiers en motorcrossers kan het herhaaldelijk gebruik van de onderarmspieren leiden tot dit type compartimentsyndroom.
Chronisch onderarmcompartiment-syndroom is ook zelden gerapporteerd in de medische literatuur bij andere soorten atleten, waaronder een kajakpeddelaar, een honkbalwaterkruik en een elite-zwemmer.
Symptomen van het onderarmcompartimentsyndroom
De meest voorkomende symptomen van het onderarmcompartiment-syndroom zijn:
- Pijn in de onderarm bij activiteit
- Zwelling / beklemming van onderarmspieren
- Verlichting van ongemak met rust
- Gevoelloosheid en tintelingen in de onderarm en hand
Door inspanning geïnduceerd onderarmcompartiment-syndroom veroorzaakt meestal zeer voorspelbare symptomen. Dit betekent dat de meeste atleten weten hoe lang ze aan hun activiteit kunnen deelnemen en dat hun symptomen doorgaans snel verdwijnen als ze rusten.
De test die wordt gebruikt om de diagnose compartimentsyndroom te bevestigen, is een meting van de druk in de spier tijdens intensieve inspanning.
- Atleten worden getest door met hoge intensiteit te trainen, meestal met een roeitrainer of tank, totdat er pijn optreedt.
- Een drukmeter in de vorm van een naald wordt in de spier ingebracht.
- De drukmeting wordt vergeleken met de rustdruk van de spier om te bepalen of de druktoename abnormaal hoog is.
Andere tests zoals röntgenfoto's, MRI- of zenuwgeleidingstests kunnen indien nodig worden uitgevoerd, afhankelijk van de symptomen en lichamelijk onderzoek. Deze tests zijn bijna altijd normaal bij patiënten met het inspanningscompartiment syndroom.
Behandeling van het syndroom van inspanningscompartimenten
De meeste atleten beginnen met eenvoudige behandelingen voor hun inspanningscompartiment-syndroom.
In het geval van chronisch onderarmcompartiment-syndroom is de beste behandeling om met tussenpozen de greep van de riem of de greep van de motorfiets aan te passen om periodiek de spanning op de onderarmspieren te veranderen. Veel atleten vinden deze gripveranderingen voldoende om door te kunnen gaan met hun sport. Het aanpassen van de grijpdruk kan ook nuttig zijn, hoewel veel atleten het moeilijk vinden, vooral tijdens intensieve activiteiten.
Als de greepaanpassingen onvoldoende zijn, kan worden overwogen het chirurgische compartiment vrij te geven.Tijdens de procedure wordt een incisie gemaakt over de spier en wordt de fascia (ondersteunend weefsel dat de spier bedekt) doorgesneden. Het loslaten van de fascia geeft de spier ruimte om uit te zetten en op te zwellen zonder dat er druk wordt opgebouwd.
Een woord van Verywell
Het onderarmcompartiment-syndroom bij inspanning wordt zelden traumatisch geïnduceerd. Het onderarmcompartiment-syndroom bij inspanning is een ongebruikelijke oorzaak van pijn in de onderarm die roeiers en motorcrossers treft, maar het is niet de meest voorkomende oorzaak van pijn in de onderarm - zelfs niet bij deze atleten.
Soms kan behandeling effectief zijn met aanpassingen van de grip tijdens atletiek, terwijl andere keren een operatie nodig kan zijn.
