Een gebroken pols behandelen

Een gebroken pols is een van de meest voorkomende gebroken botten. In feite zijn polsbreuken het meest voorkomende botbreuk bij patiënten jonger dan 65 jaar (na die leeftijd worden heupfracturen het meest voorkomende gebroken bot). Ongeveer 1 op de 6 fracturen die op de eerste hulp worden behandeld, is een polsbreuk.

Wanneer een arts een polsbreuk beschrijft, verwijst hij of zij meestal naar een fractuur van de radius (een van de twee onderarmbeenderen). Er zijn andere soorten gebroken botten die optreden in de buurt van de pols, maar een typische polsbreuk betekent over het algemeen dat het uiteinde van het straalbeen is gebroken. Andere botten die in de buurt van het polsgewricht kunnen breken, zijn de scafoïd en de ellepijp.

Tekenen en symptomen

Een polsbreuk moet worden vermoed wanneer een patiënt zijn polsgewricht verwondt en pijn heeft in dit gebied. Veel voorkomende symptomen van een polsbreuk zijn:

• Pijn aan de pols
• Zwelling
• Vervorming van de pols

Wanneer een patiënt naar de eerste hulp komt met polspijn en tekenen van een mogelijk gebroken pols, wordt een röntgenfoto gemaakt van het geblesseerde gebied. Als er een gebroken pols is, worden de röntgenfoto's zorgvuldig beoordeeld om te bepalen of de fractuur zich op de juiste plaats bevindt en om de stabiliteit van de botfragmenten te beoordelen.

Behandeling

Meestal kunnen gebroken polsen in het gips worden behandeld. De pols is een deel van uw lichaam dat zeer vatbaar is voor behandeling met een gipsverband. Als de botten niet in de juiste positie zijn, kan wat lichte sedatie of plaatselijke verdoving worden gebruikt, zodat uw arts de breuk kan resetten. Dit wordt het 'verkleinen' van een polsbreuk genoemd en door specifieke manoeuvres uit te voeren, kan uw arts de gebroken pols mogelijk opnieuw uitlijnen.

Wanneer een operatie nodig kan zijn

Dit is een moeilijke vraag om te beantwoorden en moet van geval tot geval worden behandeld. Zelfs op individuele basis kunnen orthopedisten verschillen van mening over de optimale behandeling van een bepaalde fractuur.

Enkele van de volgende zijn belangrijke overwegingen bij het bepalen of een operatie al dan niet nodig is voor een gebroken pols:

• Leeftijd en fysieke eisen van de patiënt: Als een patiënt jong en actief is, zal er alles aan worden gedaan om de pols weer normaal te maken. Bij sommige polsbreuken kan dit de komende jaren problemen helpen voorkomen. Als de patiënt echter geen zware eisen aan de pols stelt, of als de patiënt ouder is, is perfect herstel van de gebroken botten wellicht niet nodig.
• Botkwaliteit: als het bot dun en zwak is, wat betekent dat het individu osteoporose heeft, kan een operatie minder gunstig zijn. Als er platen en schroeven worden gebruikt om een ​​breuk te repareren, moet de botkwaliteit voldoende zijn om de schroeven vast te zetten. Chirurgie is tot op het bot traumatisch en soms is de beste manier van handelen het minimaliseren van verdere schade aan het bot en behandeling in een gipsverband.
• Locatie van de fractuur: als de fractuur het kraakbeen van het polsgewricht betreft, is een operatie waarschijnlijker. Hoewel bot na verloop van tijd kan hermodelleren, kan het kraakbeenoppervlak van het polsgewricht dat niet. Als de kraakbeenoppervlakken niet voldoende zijn uitgelijnd met een reductie (reset) manoeuvre, kan een operatie worden overwogen.
• Verplaatsing van de fractuur: als de botten ernstig verkeerd zijn uitgelijnd, kan een operatie worden uitgevoerd om de fragmenten correct te positioneren. Dit wordt meestal zonder operatie geprobeerd, maar het is mogelijk dat spieren en pezen bekneld raken en het resetten blokkeren. Bovendien kunnen sommige fracturen instabiel zijn en niet op hun plaats blijven, zelfs niet met een goed passend gipsverband. Deze hebben mogelijk een operatie nodig om de fractuur op de juiste manier te positioneren.
• Adequaatheid van niet-chirurgische behandeling: als een fractuur wordt verplaatst, zal de patiënt gewoonlijk proberen het gebroken bot te verkleinen of te herpositioneren. Soms is het moeilijk om de botten te verplaatsen zonder operatie. Andere keren is de positionering bevredigend, maar het gieten houdt de breuk mogelijk niet in die positie. Een operatie kan gewoonlijk op elk moment in de eerste twee weken na een breuk worden uitgevoerd om de botten in hun juiste positie te herstellen.

Zoals eerder vermeld, is een operatie meestal niet nodig voor een polsbreuk, maar in sommige situaties kan deze worden overwogen. Als er een operatie wordt uitgevoerd, zijn er verschillende behandelingsopties. Sommige breuken kunnen worden vastgezet met pinnen om de fragmenten op hun plaats te houden. Een andere optie is een externe fixator, een apparaat dat pinnen door de huid gebruikt en een apparaat buiten de huid om de fragmenten op hun plaats te trekken. Ten slotte kunnen platen en schroeven worden gebruikt om de breuk goed te positioneren.