Wat is een depressieve stoornis?

Depressie is een veel voorkomende en ernstige stemmingsstoornis die van invloed is op de manier waarop iemand zich dagelijks voelt, denkt en handelt. Het wordt ook wel de naam depressieve stoornis (MDD) of klinische depressie genoemd.

Iemand die depressief is, kan een gebrek aan interesse en opwinding ervaren in alledaagse activiteiten waar ze ooit van genoten, en de algehele emotionele tol die depressie kan eisen van het welzijn van een persoon kan leiden tot emotionele, fysieke en mentale problemen die van invloed kunnen zijn op bijna elk facet van hun leven.

Deze ernstige aandoening is veel meer dan een aanval op de blues. Depressie is een aanhoudende aandoening die het vermogen van een persoon om in het dagelijkse leven te functioneren vermindert en zich ook kan manifesteren met lichamelijke symptomen, waaronder chronische pijn of gastro-intestinale problemen.

martin-dm / E + / Getty-afbeeldingen

Om de diagnose MDD te krijgen, moeten de symptomen van een persoon meer dan twee weken aanhouden. Een typische behandeling omvat zowel psychotherapie als medicijnen. In ernstigere gevallen van een depressieve episode kan ziekenhuisopname nodig zijn, vooral als de persoon het risico loopt op zelfbeschadiging of zelfmoord.

Wat is een depressieve stoornis?

Depressie gaat veel verder dan de occasionele gevoelens van verdriet. Verdriet is een normale menselijke emotie, en er is niets mis mee om je af en toe verdrietig te voelen, vooral als er een heel duidelijke oorzaak is, zoals gepasseerd worden voor een promotie of iets nog tragischer, zoals het verlies van een geliefde.

Maar wanneer een persoon voortdurend verdrietig is, gekenmerkt door gevoelens van intens verlies van interesse, hopeloosheid en wanhoop gedurende een langere periode, ervaren ze iets veel ernstigers, zoals een depressieve stoornis.

MDD mag door niets in het bijzonder worden veroorzaakt. Het vermindert niet alleen uw vermogen om van dingen te genieten, maar het leidt ook tot bijwerkingen die een diepe emotionele tol eisen van de persoon met de aandoening.

Een depressieve stoornis kan bijna elk facet van uw dagelijks leven verstoren, inclusief uw vermogen om te slapen en wakker te worden, te eten, te communiceren, te werken, gezonde relaties te onderhouden en voor uzelf en uw dierbaren te zorgen. Sommige mensen kunnen door jaren heen depressieve periodes hebben, terwijl anderen voortdurend depressief kunnen zijn.

Hoewel er vaak een dunne lijn is tussen langdurig verdriet en depressie - vooral als het om rouwverwerking gaat - wordt MDD gediagnosticeerd en behandeld op basis van vastgestelde criteria door een psychiater, therapeut of andere gekwalificeerde specialisten.

Soorten

Er zijn verschillende specificaties die de diagnose van depressieve stoornis verder kunnen verduidelijken, waaronder:

Atypische depressie

De American Psychiatric Association beschouwt dit niet langer als een afzonderlijke stoornis, maar als een depressieve stoornis met atypische kenmerken.

Hoewel het van persoon tot persoon verschilt, gaat het om stemmingsreactiviteit, meer eetlust, meer slaap, een loodzwaar gevoel in de armen of benen en gevoeligheid voor afwijzing.

Catatonische depressie

Catatonische depressie veroorzaakt abnormale bewegingen en een onvermogen om gedurende een langere periode verbaal en fysiek te functioneren.

Symptomen zijn onder meer niet bewegen of praten of snelle en onvoorspelbare bewegingen, veranderingen in eetlust en waakzaamheid, plotseling gewichtsverlies of gewichtstoename, gevoelens van diep verdriet en schuldgevoel, en concentratiestoornissen.

Depressie met angstige nood

Deze vorm van depressie gaat ook gepaard met veel angst. Om deze klinische diagnose te krijgen, moet iemand die lijdt aanhoudende gevoelens van angst ervaren, waaronder rusteloosheid en moeite met het deelnemen aan hun dagelijkse bezigheden uit angst dat er iets vreselijks zal gebeuren.

Melancholische depressie

Deze vorm van depressieve stoornis duidt op een intens verlies van plezier in activiteiten, samen met hopeloosheid, tot het punt waarop iemand zelfs het gevoel kan hebben dat zijn leven niet de moeite waard is om geleefd te worden. Net als andere subtypes kan een patiënt langdurig verdriet, angst, slaapgebrek en veranderingen in zijn lichaamsbeweging ervaren.

Peripartum-depressie

Dit type depressieve stoornis is beter bekend als postpartumdepressie. Het is een depressieve stoornis die optreedt tijdens de zwangerschap of na de geboorte.

Het komt vrij vaak voor, met naar schatting 3% tot 6% van de moeders die de aandoening ervaren. Het wordt geassocieerd met stress, angst, verdriet, hopeloosheid, wanhoop, extreme uitputting en eenzaamheid.

Seizoensgebonden affectieve stoornis (SAD)

Nu bekend als depressieve stoornis met seizoenspatroon, komt dit type depressieve stoornis meestal voor tijdens de herfst- en wintermaanden wanneer het weer kouder is en de zon eerder ondergaat. Het is symptomatisch voor veel van dezelfde stemmingswisselingen als andere subtypes, waaronder gevoelens van verdriet, veranderingen in slaap, weinig energie, gevoelens van hopeloosheid en concentratiestoornissen.

Volgens statistieken van het National Institute of Mental Health (NIMH) uit 2017 had 7,1% van de volwassenen in de Verenigde Staten - ongeveer 17,3 miljoen - minstens één depressieve episode. Vrouwen hadden meer kans om getroffen te worden dan mannen (respectievelijk 8,7% versus 5,3%).

Symptomen

Dit zijn de meest voorkomende tekenen en symptomen die verband houden met een depressieve stoornis, volgens het National Institute of Mental Health:

• Aanhoudende droefheid, angstige of "lege" stemming
• Gevoelens van hopeloosheid of pessimisme
• Prikkelbaarheid
• Gevoelens van schuld, waardeloosheid of hulpeloosheid
• Verlies van interesse of plezier in hobby's en activiteiten
• Verminderde energie of vermoeidheid
• Langzamer bewegen of praten
• Zich rusteloos voelen of moeite hebben om stil te zitten
• Moeite met concentreren, herinneren of beslissingen nemen
• Moeite met slapen, 's ochtends vroeg wakker worden of verslapen
• Veranderingen in eetlust en / of gewicht
• Pijn of pijn, hoofdpijn, krampen of spijsverteringsproblemen zonder duidelijke lichamelijke oorzaak en / of die zelfs met behandeling niet afnemen
• Gedachten over dood of zelfmoord, of zelfmoordpogingen

Het risico op zelfmoord bij mensen met een depressieve stoornis is verhoogd in vergelijking met de algemene bevolking. Hoewel het exacte risico moeilijk is om een ​​cijfer op te geven, kan het meer dan 6% bedragen.

Bovendien komt depressie niet alleen veel voor bij volwassenen. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) heeft naar schatting 3,2% van de kinderen van 3 tot 17 jaar een depressie gediagnosticeerd.

Jongere kinderen kunnen prikkelbaarheid en aanhankelijkheid vertonen, klagen over lichamelijke pijnen, weigeren naar school te gaan of aanzienlijk ondergewicht hebben. Tieners vermijden misschien sociale interactie, doen het slecht op school, zijn overgevoelig en gemakkelijk boos, of wenden zich tot drugs en alcohol.

Alcohol- en drugsmisbruik komen ook veel voor bij volwassenen met een depressie. Sommige onderzoeken suggereren dat MDD gelijktijdig voorkomt bij 32,8% met een alcoholmisbruikstoornis en 44,3% met een middelenmisbruikstoornis.

Ernstige gevallen kunnen zich manifesteren met symptomen van psychose, waaronder waanvoorstellingen en, in zeldzame gevallen, hallucinaties. Wanneer dit gebeurt, vooral bij oudere mensen, kan het een verkeerde diagnose stellen als dementie.

Diagnose

MDD wordt gediagnosticeerd op basis van een psychiatrische voorgeschiedenis en evaluatie van de mentale toestand (MSE) door een gekwalificeerde specialist in de geestelijke gezondheidszorg. De diagnose is gebaseerd op de criteria die zijn uiteengezet in de "Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Edition 5'(DSM-5) door de American Psychiatric Association (APA).

Om MDD te kunnen diagnosticeren, moet een persoon vijf of meer van de volgende symptomen ervaren tijdens dezelfde periode van twee weken en moet hij op zijn minst een depressieve stemming hebben of het verlies van interesse of plezier:

• Depressieve stemming het grootste deel van de dag, bijna elke dag.
• Afname van interesse of plezier in alle of bijna alle activiteiten, het grootste deel van de dag, bijna elke dag.
• Aanzienlijke gewichtstoename, aanzienlijk gewichtsverlies dat geen verband houdt met een dieet, of afname of toename van de eetlust, bijna elke dag.
• Een vertraging van het denken en een vermindering van fysieke bewegingen.
• Vermoeidheid of verlies van energie, bijna elke dag.
• Gevoelens van waardeloosheid of overmatige of ongepaste schuldgevoelens, bijna elke dag.
• Besluiteloosheid of het verminderde vermogen om na te denken of zich te concentreren, bijna elke dag.
• Terugkerende gedachten aan de dood, zelfmoordgedachten, een specifiek plan voor zelfmoord of een zelfmoordpoging.

Hier zijn enkele mogelijke differentiële diagnoses:

• Neurologische oorzaken zoals cerebrovasculair accident, multiple sclerose, subduraal hematoom, epilepsie, ziekte van Parkinson, ziekte van Alzheimer
• Endocrinopathieën zoals diabetes, schildklieraandoeningen, bijnieraandoeningen
• Metabole stoornissen zoals hypercalciëmie, hyponatriëmie
• Medicijnen / middelen van misbruik: steroïden, antihypertensiva, anticonvulsiva, antibiotica, sedativa, hypnotica, alcohol, ontwenning van stimulerende middelen
• Voedingstekorten zoals vitamine D-, B12-, B6-tekort, ijzer- of folaattekort
• Besmettelijke ziekten zoals hiv en syfilis
• Maligniteiten

Oorzaken

Meerdere factoren spelen een rol bij depressie, die de APA categoriseert als biochemisch, genetisch, persoonlijkheids- en omgevingsfactoren. Deze risicofactoren kruisen elkaar vaak en kunnen een persoon vatbaar maken voor MDD:

• Genetica: een familiegeschiedenis van depressie komt vaak voor bij mensen die aan de aandoening lijden. Onderzoek suggereert dat ongeveer 40% van de tijd dat de genetica bepaalt of iemand depressief zal worden of niet.
• Hersenchemie: Sommige onderzoeken suggereren dat een onbalans van neurotransmitters, die helpen bij het reguleren van de stemming, een rol speelt bij depressie.
• Bepaalde medische aandoeningen: sommige medische aandoeningen, zoals schildklieraandoeningen, slaapstoornissen en bepaalde kankers, worden in verband gebracht met hogere depressies.
• Middelengebruik: Personen die alcohol en drugs misbruiken, inclusief geneesmiddelen op recept, zijn vatbaarder voor depressies.
• Stress: Levenservaringen spelen een rol, vooral stress. Het vrijkomen van het hormoon cortisol kan volgens onderzoek de neurotransmitter serotonine aantasten en tot depressie leiden.
• Slechte voeding: uit onderzoek is gebleken dat een dieet waarin bepaalde essentiële voedingsstoffen ontbreken, iemand vatbaarder kan maken voor depressies.

Behandeling

Hier zijn enkele van de meest voorkomende vormen van behandeling voor depressieve stoornis.

Psychotherapie:

• Cognitieve gedragstherapie (CGT): dit is een soort psychologische behandeling waarbij u met een geestelijke gezondheidsadviseur praat om ongezonde gedachten en gedragingen te corrigeren die mogelijk bijdragen aan uw toestand.
• Psychodynamische psychotherapie: onderzoekt hoe onderliggende conflicten en emotionele patronen bijdragen aan uw leed.
• Interpersoonlijke therapie: dit is een type therapie dat zich richt op de relatie van de patiënt met andere mensen in zijn leven.
• Ondersteunende therapie: dit is een vorm van psychotherapie waarbij een mix van technieken wordt gebruikt, zoals cognitieve gedragstherapie en interpersoonlijke therapie, om de symptomen te verlichten.

Medicijnen:

• Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's): deze medicijnen zijn meestal de eerstelijnsbehandeling als het gaat om wat artsen doorgaans voorschrijven voor depressie. Ze worden als veiliger beschouwd dan sommige van de oudere antidepressiva en hebben meestal minder bijwerkingen. Veel voorkomende SSRI's zijn Prozac (fluoxetine) en Lexapro (escitalopram).
• Serotonine-norepinefrineheropnameremmers (SNRI's): deze klasse medicijnen wordt gebruikt om depressie en andere psychische aandoeningen zoals angst te behandelen. Veel voorkomende SNRI's zijn Pristiq (desvenlafaxine), Cymbalta (duloxetine) en Fetzima (levomilnacipran).
• Atypische antidepressiva: deze omvatten Wellbutrin (bupropion), Remeron (mirtazapine), nefazodon, trazodon en anderen.
• Tricyclische antidepressiva: voorbeelden zijn Elavil (amitriptyline), Anafranil (clomipramine) en Norpramin (despipramine).
• MAO-remmers: Marplan (isocarboxazid), Nardil (Pphenelzine) en Emsam (selegiline)
• Aanvullende medicijnen: deze omvatten anxiolytica, stemmingsstabilisatoren en antipsychotica.

Procedures:

• Elektroconvulsietherapie (ECT): deze procedure wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie en stuurt elektrische stromen door de hersenen van een patiënt om een ​​korte aanval te veroorzaken die de hersenchemie verandert. Aangenomen wordt dat deze veranderingen in de hersenen van een patiënt bepaalde symptomen helpen verminderen die verband houden met depressieve stoornissen.
• Transcraniële magnetische stimulatie (TMS): deze procedure is minder invasief dan ECT en omvat het stimuleren van zenuwcellen in de hersenen via het gebruik van magnetische velden.
• Ketamine-infusietherapie: bij dit type behandeling wordt het medicijn ketamine via IV in een zorginstelling in een patiënt geïnjecteerd om de symptomen die verband houden met een depressieve stoornis te helpen verminderen.

Omgaan

U hoeft zich niet alleen te voelen in uw missie om met uw depressie om te gaan. Hier zijn enkele praktische manieren om jezelf te genezen:

• Kom in beweging. Lichaamsbeweging is een van de beste dingen die u kunt doen om depressieve gevoelens te voorkomen. Wanneer u lichamelijk actief bent, maakt uw lichaam feel-good endorfines vrij die helpen bij het aanvullen van uw voorraden die kunnen worden uitgeput als gevolg van uw ziekte.
• Wees gemakkelijk voor jezelf. Genezing kost tijd en is niet altijd lineair. U kunt zich de ene dag beter voelen en de volgende dag slechter. Het beste wat je kunt doen, is jezelf kleine doelen stellen, zoals genieten van iets waar je van houdt in een bepaalde week of quality time doorbrengen met een geliefde.
• Socialiseren. Het is misschien niet altijd je eerste keuze van dingen om te doen, maar tijd doorbrengen met anderen, of het nu collega's zijn of je goede vrienden en familie, kan je humeur verbeteren en je op weg helpen naar genezing.
• Houd grote beslissingen vast. Terwijl u met een depressie omgaat, is het het beste om geen belangrijke beslissingen te nemen over uw leven, zoals verhuizen naar een andere stad of staat, trouwen of een kind krijgen. Deze beslissingen kunt u beter overlaten aan een tijd waarin u zich meer gegrond en gelukkiger voelt.
• Doe mee met een studie. Jezelf leren over depressie zou een levenslange verbintenis moeten zijn. Er zijn verschillende klinische onderzoeken en onderzoeken die op zoek zijn naar deelnemers, en deelname aan dit soort inspanningen kan u helpen om uw eigen ziekte te belichten. Bezoek voor meer informatie de webpagina van NIMH's Clinical Trials.

Wanneer moet u noodhulp zoeken?

Als u denkt dat u uzelf of iemand anders schade kunt berokkenen, bel dan zo snel mogelijk het alarmnummer of uw lokale alarmnummer. Er zijn ook verschillende behandelingsbronnen en ondersteuningsgroepen die kunnen worden gezocht via de National Hotline van de Substance Abuse and Mental Health Service Administration (SAMHSA) op 1-800-662-HELP.