Het immuunsysteem is verantwoordelijk voor de bescherming van het lichaam tegen virussen, bacteriën en andere vreemde cellen die het lichaam bedreigen. Wanneer het immuunsysteem niet werkt zoals het zou moeten, wordt dit een immuunsysteemstoornis genoemd. Er zijn verschillende manieren waarop dit kan gebeuren: sommige mensen worden geboren met een zwak immuunsysteem, terwijl anderen van nature een overactief immuunsysteem hebben, waarbij het reageert op stoffen die normaal onschadelijk zijn, zoals in het geval van astma en eczeem.
Ziekten kunnen ook het immuunsysteem beïnvloeden door het te verzwakken of ervoor te zorgen dat het per ongeluk de gezonde cellen van het lichaam aanvalt, zoals bij auto-immuunziekten. Er zijn meer dan 100 soorten auto-immuunziekten. Ze treffen voornamelijk vrouwen: ongeveer 80% van alle mensen bij wie deze aandoeningen worden vastgesteld, is vrouw.
Het lymfe- of lymfatische systeem is een belangrijk onderdeel van het immuunsysteem. Het is een netwerk van lymfeklieren, dit zijn klonten van immuunsysteemcellen, en lymfevaten, die een heldere vloeistof vervoeren die weefselvloeistof bevat, afvalproducten en cellen van het immuunsysteem die lymfe worden genoemd. Deze cellen zijn witte bloedcellen en ze vangen virussen, bacteriën en andere indringers op.
Ontdek hoe het immuunsysteem van uw lichaam werkt
ADAM GAULT / SPL / Getty-afbeeldingenImmuunsysteemaandoeningen: primaire en verworven immuundeficiëntie
Primaire immuundeficiëntiestoornissen zijn aanwezig bij de geboorte, ze veroorzaken een verzwakt immuunsysteem en worden vaak overgeërfd. Deze aandoeningen zijn zeldzaam en kunnen worden veroorzaakt door een enkel gendefect. De diagnoses kunnen maanden na de geboorte of vele jaren later worden gesteld. Er zijn meer dan 200 verschillende vormen van primaire immuundeficiëntiestoornissen, en ze treffen ongeveer 500.000 mensen in de Verenigde Staten.
Mensen met primaire immuundeficiëntie-aandoeningen reageren slecht op vaccins en hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van auto-immuunziekten en maligniteiten. Een ander voorbeeld is de ernstige gecombineerde immunodeficiëntie (SCID), ook wel bubble boy-ziekte genoemd. . Kinderen met deze aandoening missen belangrijke witte bloedcellen.
Verworven immuundeficiëntie verwijst naar ziekten die mensen later in hun leven kunnen krijgen en die hun immuunsysteem verzwakken. AIDS (verworven immuundeficiëntiesyndroom) veroorzaakt door een HIV-infectie is een voorbeeld. Het veroorzaakt ernstige schade aan het immuunsysteem, waardoor het lichaam kwetsbaar wordt voor infecties.
Voorbeelden van overactief immuunsysteem
Een overactief immuunsysteem reageert zelfs op onschadelijke elementen (allergenen) zoals stof, schimmels, pollen en voedsel. Je lichaam kan het verschil niet zien tussen je gezonde, normale cellen en indringers.
Een van de meest voorkomende aandoeningen die een overactief immuunsysteem veroorzaken, is astma. De reactie in de longen kan leiden tot piepende ademhaling, hoesten en kortademigheid. Eczeem (een allergeen dat jeukende huid veroorzaakt) en hooikoorts (seizoensgebonden allergieën ook wel allergische rhinitis genoemd) zijn andere voorbeelden.
Veel voorkomende auto-immuunziekten en symptomen
Auto-immuunziekten zorgen ervoor dat het immuunsysteem gezonde cellen in het lichaam aanvalt. Het zijn chronische aandoeningen en kunnen niet worden genezen. De oorzaak is onbekend. Er wordt verondersteld dat ze worden veroorzaakt door een combinatie van iemands genen en iets in de omgeving dat die genen triggert. Verschillende auto-immuunziekten beïnvloeden het lichaam op verschillende manieren en veroorzaken verschillende symptomen.
Type 1 diabetes
Type 1-diabetes wordt veroorzaakt door een auto-immuunproces in het lichaam dat per ongeluk de insulineproducerende cellen of bètacellen vernietigt, en komt voor bij mensen met een genetische aanleg. Het wordt aangetroffen bij 5% tot 10% van de mensen. Het kan in elke levensfase voorkomen, maar het is de meest voorkomende vorm van diabetes bij kinderen, tieners en jonge volwassenen.
Symptomen zijn onder meer:
- Overmatige dorst
- Overmatig plassen
- Plotseling gewichtsverlies
- Vermoeidheid en zwakte
- Wazig zicht
- Langzamere wondgenezing
- Stemmingswisselingen
Kinderen en tieners met diabetes type 1 hebben meer kans op het ontwikkelen van andere auto-immuunziekten zoals schildklieraandoeningen of coeliakie.
Reumatoïde artritis
Het immuunsysteem van mensen met reumatoïde artritis zal gezonde cellen aanvallen, wat leidt tot ontstekingen in verschillende delen van het lichaam. Het treft gewoonlijk gewrichten in de handen, polsen en knieën.Het kan op elke leeftijd voorkomen, maar het komt vaker voor tussen de 45 en 60 jaar oud. Vrouwen hebben een grotere kans om de ziekte te ontwikkelen en ervaren ergere pijn door de aandoening.
Symptomen zijn onder meer:
- Pijn of pijn in meer dan één gewricht
- Stijfheid in meer dan één gewricht
- Gevoeligheid en zwelling in meer dan één gewricht
- Dezelfde symptomen aan beide zijden van het lichaam (zoals in beide handen of beide knieën)
- Gewichtsverlies
- Koorts
- Vermoeidheid of vermoeidheid
- Zwakheid
Psoriatische arthritis
Artritis psoriatica (PsA) is een vorm van chronische inflammatoire artritis die voorkomt bij bijna 30% van de mensen met psoriasis, en kan ook voorkomen bij mensen zonder psoriasis. De ziekte tast de gewrichten en de huid aan, voornamelijk grote gewrichten zoals onderste ledematen, distale gewrichten van de vingers en tenen, de rug en sacro-iliacale gewrichten van het bekken. Mensen ontwikkelen deze aandoening vaak wanneer ze tussen de 30 en 50 jaar oud zijn. Voor veel mensen met psoriasis begint PsA ongeveer 10 jaar nadat psoriasis zich ontwikkelt.
Bij sommige mensen is het mild met af en toe opflakkeringen. In andere gevallen kan PsA continu zijn en gewrichtsschade veroorzaken als het niet wordt behandeld.
De meest voorkomende symptomen zijn:
- Gewrichtspijn en stijfheid
- Zwelling van de vingers en tenen
- Huidletsels
- Nagel misvorming
- Rugpijn
Multiple sclerose
Multiple sclerose (MS) is een inflammatoire demyeliniserende ziekte van het centrale zenuwstelsel en kan de hersenen, de oogzenuwen en het ruggenmerg aantasten. Deze toestand beschadigt de myeline-omhulling, het materiaal dat zenuwcellen omringt en beschermt. Deze schade vertraagt of blokkeert berichten tussen de hersenen en het lichaam.
Hoewel het niet wordt geërfd, zijn mensen met een familiegeschiedenis van deze aandoening vatbaarder voor de ziekte. De eerste tekenen van MS verschijnen vaak tussen de 20 en 40 jaar oud. Multiple sclerose treft vrouwen meer dan mannen.
MS-symptomen omvatten vaak:
- Visusproblemen zoals wazig of dubbel zien, of optische neuritis, die pijn veroorzaakt bij oogbewegingen en snel verlies van het gezichtsvermogen
- Spierzwakte, vaak in de handen en benen, en spierstijfheid die gepaard gaat met pijnlijke spierspasmen
- Tintelingen, gevoelloosheid of pijn in de armen, benen, romp of gezicht
- Onhandigheid, vooral moeite om in evenwicht te blijven tijdens het lopen
- Problemen met de controle van de blaas
- Intermitterende of meer constante duizeligheid
Systemische Lupus Erythematosus
Systemische lupus erythematosus (SLE), of lupus, kan elk orgaan in het lichaam aantasten en een breed spectrum van ernst omvatten.Het kan milde symptomen veroorzaken, zoals huiduitslag of levensnoodzakelijke complicaties zoals hartproblemen. Het heeft de neiging om in gezinnen te werken en het treft meer mannen dan vrouwen. Het kan ook worden veroorzaakt door medicijnen, virussen, trauma's of ultraviolette straling van de zon.
De meest voorkomende symptomen van lupus zijn:
- Ernstige vermoeidheid
- Gewrichtspijn en zwelling
- Hoofdpijn
- Vlinderuitslag op de wangen en neus
- Haaruitval
- Bloedarmoede
- Problemen met bloedstolling
- Het fenomeen van Raynaud
Inflammatoire darmziekte
Inflammatoire darmaandoening (IBD) verwijst naar een groep aandoeningen die chronische ontsteking van het spijsverteringskanaal veroorzaken. Twee van de meest voorkomende vormen van IBD zijn de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa. Ongeveer 1,5 miljoen mensen in de Verenigde Staten hebben de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa.
De ziekte van Crohn is een ziekte waarbij de darm ontstoken raakt en zweert (gemarkeerd met zweren). De ziekte van Crohn treft gewoonlijk het onderste deel van de dunne darm, maar kan in elk deel van de dikke of dunne darm voorkomen. maag, slokdarm of zelfs de mond. Het komt het meest voor tussen de 15 en 30 jaar.
Colitis ulcerosa is een chronische ontstekingsziekte die het slijmvlies van de dikke darm (colon) en het rectum aantast. Mensen met deze aandoening hebben kleine zweren en kleine abcessen in hun dikke darm en rectum die zo nu en dan oplaaien en bloederige ontlasting veroorzaken. diarree.
Vaak zijn de symptomen:
- Buikpijn
- Vermoeidheid
- Krampen
- Aanhoudende diarree
- Bloederige ontlasting
- Gebrek aan eetlust
- Gewichtsverlies
- Bloedarmoede
De ziekte van Addison
De ziekte van Addison, ook bekend als bijnierinsufficiëntie, beïnvloedt de functie van de bijnieren, dit zijn kleine hormoonproducerende klieren die zich bovenop elke nier bevinden. Het is een zeldzame aandoening die ervoor zorgt dat het lichaam produceren niet genoeg van bepaalde hormonen. De ziekte van Addison treft 1 op de 100.000 mensen en treft evenveel mannen als vrouwen. Het komt voor in de familie en mensen merken voor het eerst symptomen op tussen de 30 en 50 jaar oud. De diagnose wordt vaak uitgesteld omdat het een zeldzame ziekte is en de symptomen niet-specifiek zijn en kunnen komen en gaan.
Enkele van de symptomen zijn:
- Buikpijn
- Abnormale menstruaties
- Verlangen naar zoute gerechten
- Uitdroging
- Depressie
- Diarree
- Prikkelbaarheid
- Licht gevoel in het hoofd of duizeligheid bij het opstaan
- Verlies van eetlust
- Lage bloedglucose
- Lage bloeddruk
- Spier zwakte
- Misselijkheid
- Donkere plekken op de huid, vooral rond littekens, huidplooien en gewrichten
- Gevoeligheid voor kou
- Onverklaarbaar gewichtsverlies
- Braken
- Verergering van vermoeidheid (extreme vermoeidheid)
Ziekte van Graves
De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte die hyperthyreoïdie of een overactieve schildklier veroorzaakt. Deze aandoening zorgt ervoor dat uw immuunsysteem de schildklier aanvalt en ervoor zorgt dat het meer schildklierhormoon aanmaakt dan uw lichaam nodig heeft. Overtollige schildklierhormonen kunnen verschillende tekenen en symptomen veroorzaken. De ziekte van Graves treft ongeveer 1 op de 200 mensen. Vrouwen hebben een grotere kans om de ziekte te ontwikkelen. Het is de belangrijkste oorzaak van hyperthyreoïdie in de Verenigde Staten.
De aandoening kan veel symptomen veroorzaken, waaronder:
- Gewichtsverlies
- Hartkloppingen
- Vermoeidheid
- Spier zwakte
- Agitatie
- Prikkelbaarheid
- Slapeloosheid
- Toegenomen zweten / warmte-intolerantie
- Handen schudden
- Diarree of frequente stoelgang
- Verhoogde eetlust (soms een afname in plaats daarvan)
- Dunner wordend haar
- Kortademigheid
- Vruchtbaarheidsproblemen
- Veranderingen in de menstruatiecyclus
- Duizeligheid
- Hypertensie (hoge bloeddruk)
Syndroom van Sjogren
Het syndroom van Sjögren schaadt het speeksel en de traanklieren, en mensen met deze ziekte zullen vaak klagen over de droge mond en droge ogen. Het kan ook de gewrichten, neus, huid en andere lichaamsdelen aantasten die vocht nodig hebben, waaronder de longen, nieren, bloedvaten, spijsverteringsorganen en zenuwen. Vrouwen van 40 jaar of ouder vormen de meerderheid van de patiënten bij wie het syndroom van Sjögren is vastgesteld. Naar schatting hebben tussen de 400.000 en 3,1 miljoen volwassenen het syndroom van Sjögren, dat soms in verband wordt gebracht met reumatoïde artritis en lupus.
Ziekte van Hashimoto
De ziekte van Hashimoto is een aandoening die een traag werkende schildklier of hypothyreoïdie veroorzaakt, en komt minstens acht keer vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. kan niet genoeg schildklierhormonen maken. De ziekte van Hashimoto komt veel voor en treft ongeveer vijf op de 100 mensen in de Verenigde Staten. De ziekte komt gewoonlijk voor tussen de 30 en 50 jaar en komt meestal voor in gezinnen. Mensen met andere auto-immuunziekten hebben ook meer kans op deze aandoening.
De meest voorkomende symptomen zijn:
- Vermoeidheid
- Plotselinge gewichtstoename
- Gewrichts- en spierpijn
- Dunner wordend haar
- Onregelmatige menstruatie
- Plotselinge gewichtstoename
- Depressie
- Geheugenproblemen
Coeliakie
Coeliakie is een auto-immuunziekte waarbij inname van gluten ertoe leidt dat het immuunsysteem de dunne darm beschadigt en vaak de opname van voedingsstoffen beïnvloedt. Naar schatting treft 1 op de 100 mensen wereldwijd. Coeliakie komt voor in gezinnen en mensen met een eerstegraads familielid met coeliakie (ouder, kind, broer of zus) lopen een risico van één op de 10 van het ontwikkelen van deze aandoening. Het kan zich op elke leeftijd ontwikkelen.
Veel voorkomende symptomen zijn:
- Spijsverteringsproblemen
- Diarree
- Buikpijn
- Misselijkheid
- Gewichtsverlies
- Constipatie
- Vermoeidheid
- Onverklaarbare bloedarmoede
- Musculoskeletale problemen
- Blaarvorming op de huid
Auto-immuunziektefactoren
Veel factoren kunnen tot auto-immuunziekten leiden: erfelijkheid, genetica en omgevingsfactoren. Die aandoeningen komen echter veel voor bij vrouwen. Er is echter nog geen consensus onder onderzoekers waarom vrouwen kwetsbaarder zijn.
Auto-immuunziekten kunnen ook tijdelijk zijn en om verschillende redenen worden veroorzaakt. Veel voorkomende infecties, waaronder griep en mononucleosis, kunnen het immuunsysteem onderdrukken.
Waarom auto-immuunziekten vaker voorkomen bij vrouwenDiagnostische toetsen
Het kan een uitdaging zijn om een auto-immuunziekte te diagnosticeren. De eerste symptomen zijn vaak vaag of komen en gaan. Patiënten hebben ook de neiging om auto-immuunziekten op verschillende manieren te ervaren.
Een arts zal de geschiedenis van de patiënt, ziektes die in de familie voorkomen, onderzoeken en een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Als er tekenen zijn van een auto-immuunziekte, zal de arts om meer tests vragen. Sommige standaard laboratoriumtests om een auto-immuunziekte te detecteren, zijn een compleet bloedbeeld (CBC), antinucleair antilichaam (ANA) en reumafactor.
Reumatoïde factor Bloedtest: wat detecteert het?Het is niet eenvoudig om een auto-immuunziekte te diagnosticeren. Daarom is het essentieel om aandacht te besteden aan uw lichaam en aan eventuele nieuwe symptomen, zelfs als deze niet blijvend zijn of onschadelijk lijken, zoals huiduitslag. Neem contact op met uw arts als u nieuwe symptomen ervaart.
Een woord van Verywell
De reis om een auto-immuunziekte te diagnosticeren kan lang en stressvol zijn. De symptomen van auto-immuunziekten zijn vaak niet-specifiek en periodiek. Het is daarom belangrijk dat u uw arts op de hoogte stelt van eventuele nieuwe symptomen die u ervaart. Zelfs iets dat onschadelijk lijkt, zoals huiduitslag, kan een manifestatie zijn van een auto-immuunziekte.
Hoewel de aandoening niet kan worden genezen, zijn er medicijnen die de symptomen kunnen helpen verlichten en de progressie van auto-immuunziekten kunnen vertragen. Vroegtijdige behandeling leidt over het algemeen tot betere resultaten.
-node.jpg)
-surgery-everything-you-need-to-know.jpg)
