De dekkingskloof van Medicaid bestaat in staten die hebben geweigerd Medicaid uit te breiden zoals gevraagd in de Affordable Care Act (ACA). Als gevolg hiervan komen veel volwassenen in die staten met een inkomen onder de armoedegrens in wezen niet in aanmerking voor financiële hulp met hun ziektekostenverzekering: ze komen niet in aanmerking voor Medicaid en ze komen ook niet in aanmerking voor premiesubsidies om de kosten van privé te compenseren. gekochte ziektekostenverzekering. Dit wordt een dekkingskloof genoemd omdat er voor deze personen geen realistische manier is om dekking te krijgen, tenzij ze in aanmerking komen voor een betaalbaar, door de werkgever gesponsord plan.
SDI Productions / Getty ImagesWat veroorzaakte het ontstaan van de kloof in de dekking van Medicaid?
Toen de ACA van kracht werd, riep het op tot uitbreiding van Medicaid in elke staat. Medicaid wordt gezamenlijk gefinancierd door staats- en federale regeringen, dus staten hebben enige flexibiliteit in termen van Medicaid-geschiktheid en programmaontwerp. Maar vóór 2014 bood Medicaid in de meeste staten over het algemeen alleen dekking aan personen met een laag inkomen die ofwel kinderen (of ouders / verzorgers van minderjarige kinderen), gehandicapt, blind, bejaard of zwanger waren.
De ACA riep op tot een aanzienlijke uitbreiding van Medicaid tot alle volwassenen onder de 65 jaar met een gezinsinkomen tot 133% van het armoedeniveau, en er wordt een extra inkomen van 5% genegeerd dat de in aanmerking komende limiet effectief op 138% van het armoedeniveau brengt. . In 2020, in elke staat behalve Alaska en Hawaï, komt dat neer op ongeveer $ 17.609 voor één persoon en $ 36.156 voor een huishouden van vier (de armoedecijfers zijn hoger in Alaska en Hawaï, dus de uitgebreide Medicaid-geschiktheid in die staten is van toepassing op mensen met hogere inkomens). Houd er rekening mee dat Medicaid-geschiktheid is gebaseerd op de armoedecijfers van het huidige jaar, terwijl de subsidiabiliteit van premiesubsidies is gebaseerd op de armoedecijfers van het voorgaande jaar
De uitbreiding van Medicaid zou landelijk ingaan op 1 januari 2014, waarbij de federale overheid de eerste drie jaar 100% van de kosten zou betalen en de staten daarna geleidelijk een deel van de kosten op zich zouden nemen, waarbij de financieringsverdeling werd vastgesteld op 90% federaal en 10% staat in 2020 en alle toekomstige jaren. Dit is veel genereuzer dan het federale financieringspercentage voor populaties die al in aanmerking kwamen voor Medicaid, dat varieert van 50% tot ongeveer 77%, afhankelijk van de staat.
Volgens de voorwaarden van de ACA was Medicaid-uitbreiding in wezen verplicht voor staten, omdat ze hun bestaande federale Medicaid-financiering zouden hebben verloren als ze hadden geweigerd de dekking uit te breiden tot mensen die tot 138% van de armoedegrens verdienen. Maar inNationale federatie van onafhankelijke bedrijven tegen Sebelius, waren zeven van de negen rechters van het Hooggerechtshof het erover eens dat het "ongrondwettelijk dwingend" zou zijn om staten te verplichten Medicaid uit te breiden om federale financiering te blijven ontvangen voor hun bestaande Medicaid-populaties.
Dit maakte Medicaid-uitbreiding effectief optioneel voor staten: ze konden ervoor kiezen om Medicaid uit te breiden en de verbeterde federale financiering te krijgen voor de nieuw in aanmerking komende bevolking (samen met hun bestaande federale financiering voor hun bestaande Medicaid-populatie), of ze konden ervoor kiezen om Medicaid en gewoon doorgaan met het ontvangen van hun bestaande federale financieringsmatch voor hun bestaande Medicaid-populatie.
De uitspraak van het Hooggerechtshof kwam 18 maanden voordat de uitbreiding van Medicaid van kracht zou worden. Het is niet verrassend, en over het algemeen op partijdige basis, dat staten verschillende benaderingen namen voor de uitbreiding van Medicaid toen het programma in 2014 begon. Op dat moment werd de Medicaid-geschiktheid uitgebreid in 26 staten en DC, terwijl 24 staten ervoor hadden gekozen om hun bestaande Medicaid-subsidiabiliteitsregels te behouden op zijn plaats.
In die 24 staten bleef Medicaid beschikbaar voor inwoners met een laag inkomen die blind, gehandicapt, zwanger, bejaard, jonger dan 18 jaar waren of voor minderjarige kinderen zorgden, maar het was niet beschikbaar voor volwassenen die niet in een van deze landen pasten categorieën, ongeacht hoe laag hun inkomen was (voor de categorie ouder / verzorger van minderjarige kinderen varieert het inkomensniveau dat iemand in aanmerking brengt aanzienlijk van de ene staat tot de andere, maar is over het algemeen vrij laag).
Als aanvulling op het probleem zijn er geen premiesubsidies beschikbaar in de uitwisselingen van ziektekostenverzekeringen als aanvragers een inkomen hebben dat onder de armoedegrens ligt. Volgens de manier waarop de wet was geschreven, moesten die aanvragers in plaats daarvan toegang hebben tot Medicaid, dus werd niet verwacht dat premiesubsidies voor hen nodig waren.
In staten die Medicaid niet hebben uitgebreid, hebben de meeste niet-gehandicapte volwassenen met een huishoudinkomen onder de armoede geen toegang tot enige vorm van financiële hulp als het gaat om ziektekostenverzekering: ze komen niet in aanmerking voor Medicaid, en ze zijn ook komen niet in aanmerking voor premiesubsidies.
Vanaf begin 2020 zijn er nog steeds 15 staten die Medicaid niet hebben uitgebreid, hoewel Nebraska dit aan het doen is (hieronder besproken). En er zitten naar schatting nog steeds 2,3 miljoen mensen vast in de dekkingskloof, zonder realistische toegang tot gezondheidsdekking.
Er is geen dekkingskloof voor legaal aanwezige immigranten die niet lang genoeg in de VS zijn geweest om zich in te schrijven voor Medicaid (in de meeste gevallen moet een legaal aanwezige inwoner minstens vijf jaar in de VS zijn voordat hij in aanmerking komt voor Medicaid). Dit komt doordat de wet deze personen specifiek toestaat om premiesubsidies te ontvangen, zelfs als hun inkomen onder de armoedegrens ligt. Wetgevers wisten dat ze niet in aanmerking zouden komen voor Medicaid, dus zorgden ze ervoor dat ze hier rekening mee hielden om te voorkomen dat deze mensen geen toegang meer hadden tot dekking.
Wetgevers hebben duidelijk nooit de bedoeling gehad dat er een Medicaid-dekkingsgat zou zijn voor Amerikaanse burgers, maar ze konden niet weten dat een volgende uitspraak van het Hooggerechtshof staten in staat zou stellen te voorkomen dat grote aantallen arme mensen zich inschrijven voor Medicaid.
Staten waar een kloof in de dekking van Medicaid nog steeds bestaat
Hoewel er 24 staten waren die Medicaid vanaf 2014 niet hadden uitgebreid, hebben verschillende dat sindsdien gedaan.
New Hampshire, Michigan, Indiana, Pennsylvania, Alaska, Montana, Louisiana, Virginia, Maine, Idaho en Utah hebben hun Medicaid-programma's sinds begin 2014 uitgebreid. Er zijn een paar punten om op te merken over de huidige staat van de dekkingskloof :
- Kiezers in Nebraska keurden de uitbreiding van Medicaid goed bij de verkiezingen van 2018. De Medicaid-uitbreiding van Nebraska is gepland voor 1 oktober 2020 en de inschrijving begint op 1 augustus 2020. Zodra de Medicaid-uitbreiding van kracht wordt, zal Nebraska niet langer een dekkingstekort hebben (kiezers in Idaho en Utah keurden ook Medicaid-stemmingsinitiatieven goed. bij de verkiezingen van 2018; de uitbreiding trad in beide staten in vanaf januari 2020).
- Wisconsin telt technisch gezien als een staat die Medicaid niet heeft uitgebreid, hoewel Wisconsin Medicaid mensen dekt wiens gezinsinkomen onder de armoedegrens ligt. Er is dus geen dekkingstekort in Wisconsin.
Er is nog steeds een Medicaid-dekkingskloof in de volgende staten vanaf 2020:
- Alabama
- Florida
- Georgië
- Kansas
- Mississippi
- Missouri
- Nebraska (dekkingstekort eindigt in oktober 2020)
- Noord Carolina
- Oklahoma
- zuid Carolina
- zuid Dakota
- Tennessee
- Texas
- Wyoming
De uitbreiding van Medicaid in Maine, Utah, Idaho en Nebraska kwam tot stand doordat kiezers steminitiatieven goedkeurden om Medicaid uit te breiden; in al die staten hadden wetgevers en / of gouverneurs eerder pogingen om Medicaid wettelijk uit te breiden geblokkeerd.
Gesteund door die successen, hebben voorstanders van Medicaid-uitbreiding handtekeningen verzameld in Oklahoma en Missouri in een poging om Medicaid-uitbreidingsinitiatieven op de 2020-stembiljetten in die staten te krijgen. In Oklahoma zijn genoeg handtekeningen verzameld om de maatregel op het stembiljet te krijgen, maar het is aan de gouverneur om te bepalen of het de primaire stemming of de algemene verkiezing zal zijn. In Missouri hebben voorstanders van het steminitiatief tot begin mei 2020 de tijd om de nodige handtekeningen in te leveren. De COVID-19-pandemie belemmert dat proces, maar voorstanders merken op dat ze denken nog voldoende handtekeningen te zullen hebben.
Texas heeft verreweg het grootste aantal mensen in de dekkingstekort van Medicaid, gevolgd door Florida, Georgia en North Carolina. Samen vertegenwoordigen deze vier staten meer dan 1,6 miljoen van de bijna 2,3 miljoen mensen die in de dekking worden betrapt kloof. En het is niet verrassend dat het percentage van hun inwoners zonder ziektekostenverzekering hoger is dan het nationale gemiddelde. Voorstanders van consumenten, medische zorgverleners, ziekenhuizen en democratische wetgevers werken al jaren aan de uitbreiding van Medicaid in die staten, maar hebben tot nu toe niet veel bereikt vooruitgang.
Zullen de resterende staten Medicaid uitbreiden?
Medicaid kwam voor het eerst beschikbaar in 1966, maar slechts 26 staten hadden dat eerste jaar operationele Medicaid-programma's. En het duurde tot 1982, toen Arizona Medicaid-dekking begon aan te bieden, voordat het programma landelijk beschikbaar was.
Het is dus niet verwonderlijk dat er nog steeds enkele staten zijn waar Medicaid niet is uitgebreid onder de ACA. Dit geldt in het bijzonder gezien de politieke aard van de hervorming van de gezondheidszorg in de 21e eeuw, en het is geen toeval dat de overgebleven staten meestal ‘rode’ staten zijn waar leiders de neiging hebben zich te verzetten tegen ‘Obamacare’. Zorgwet).
Toen de uitbreiding van Medicaid voor het eerst van kracht werd, weigerde bijna de helft van de staten deel te nemen. Tegen 2020 heeft meer dan tweederde van de staten Medicaid-uitbreiding. De verwachting is dat de uitbreiding van Medicaid zich uiteindelijk zal verspreiden naar de resterende staten, maar we weten niet hoe lang dat kan duren. De COVID-19-pandemie - die ertoe leidt dat miljoenen Amerikanen hun inkomen verliezen - werpt licht op de urgentie van de kwestie, maar het GOP-leiderschap in sommige van de overgebleven staten blijft vrij sterk gekant tegen de uitbreiding van Medicaid.
