Neuro-ontsteking bij fibromyalgie

De theorie van neuro-inflammatie bij fibromyalgie wordt nu ondersteund door bewijs van PET-scans die ontstekingsmechanismen aantonen in de hersenen van mensen met fibromyalgie, volgens onderzoek gepubliceerd in een uitgave van het tijdschrift uit 2019.Hersenen, gedrag en immuniteitDit is een belangrijke stap voorwaarts in het begrijpen van de onderliggende mechanismen van deze complexe, veel voorkomende en moeilijk te behandelen aandoening. De studie werpt ook licht op een categorie hersencellen genaamd glia en hun rol bij fibromyalgie en suggereert nieuwe mogelijkheden voor behandeling.

Inzicht in neuro-inflammatie

De meeste mensen hebben de neiging om een ​​ontsteking als 'slecht' te beschouwen. Het wordt geassocieerd met pijn. Een hele reeks ontstekingsremmende medicijnen is ontworpen om het te bestrijden. Voedingsdeskundigen praten over diëten die ontstekingen bestrijden en artsen vertellen mensen dat ze ijsontsteking moeten veroorzaken die te wijten is aan verwondingen.

Het is echter niet zo eenvoudig. Ontsteking is een noodzakelijk onderdeel van het genezingsproces en wordt veroorzaakt door de reactie van het immuunsysteem op een probleem. Dus op die manier helpt een ontsteking ons te genezen en is het eenmooi zoding. Het hangt allemaal af van de context.

Wanneer een ontsteking in het lichaam echter chronisch wordt, gaat het van nuttig naar schadelijk. Het kan pijn, vermoeidheid, slapeloosheid en een hele reeks symptomen veroorzaken.

Ontsteking in de hersenen, of neuro-inflammatie, is een onderwerp dat onderzoekers net beginnen te begrijpen. Het is moeilijk te zien en te meten, en tot voor kort hadden we niet de technologie om het bij levende mensen te bestuderen.

Symptomen van neuro-inflammatie variëren afhankelijk van de regio ('s) van de hersenen waarin het zich bevindt. Chronische pijn, vermoeidheid en depressie, die allemaal primaire fibromyalgiesymptomen zijn, zijn in verband gebracht met neuro-inflammatie in bepaalde hersenregio's.

Een belangrijk symptoom van neuro-inflammatie dat door onderzoek is ontdekt, is neurodegeneratie. Voorwaarden die verband houden met neuro-inflammatie zijn onder meer:

• ziekte van Alzheimer
• Multiple sclerose
• Schizofrenie
• de ziekte van Huntington
• Amyotrofische laterale sclerose (ALS)

Hoewel hersenontsteking zeker vaak voorkomt bij hoofdletsel, is neuro-inflammatie meestal als chronische toestand en niet alleen als reactie op letsel, wanneer neuro-inflammatie wordt bestudeerd en besproken.

Wat zijn gliacellen?

Gliacellen spelen een grote rol bij neuro-inflammatie. Het woord "glia" betekentneurale lijmen het werd gegeven aan de kleine cellen die de witte stof van je hersenen vormen (in tegenstelling tot de grijze stof, die uit neuronen bestaat).

Gliacellen zijn er in veel verschillende vormen en spelen veel rollen in de hersenen, waaronder het optreden als het eigen toegewijde immuunsysteem van de hersenen. Wanneer het wordt geactiveerd als immuuncellen in een deel van de hersenen, veroorzaakt glia een ontsteking.

De hersenen hebben een apart systeem nodig van de rest van het lichaam vanwege de bloed-hersenbarrière (BBB), die ervoor zorgt dat de dingen die in je bloedbaan circuleren niet naar de hersenen kunnen gaan. Het is een noodzakelijke bescherming, het binnenlaten van stoffen die daar zouden moeten zijn, terwijl alles buiten blijft dat schadelijk kan zijn.

Gliacellen (twee specifieke typen, astrocyten en ependymale cellen genoemd) vormen ook de BBB. Onderzoek heeft aangetoond dat chronische neuro-inflammatie de BBB kan veranderen, wat betekent dat sommige van de verkeerde dingen erdoorheen komen. Dit kan leiden tot cognitieve stoornissen.

Sommige onderzoeken suggereren dat een chronische neuro-inflammatoire toestand kan worden veroorzaakt door een aangetaste BBB die immuuncellen van de rest van het lichaam toelaat plus hyperactivering van bepaalde gliacellen - microglia en mogelijk astrocyten.

Positron Emissie Tomografie (PET) scans

Een PET-scan van de hersenen kan artsen laten zien hoe uw hersenen functioneren, waardoor ze veel meer informatie krijgen om mee te werken dan een statisch beeld zoals ze van de meeste andere scans krijgen.

Vóór de scan wordt u ingespoten met radioactief materiaal dat bepaalde verbindingen in uw bloedbaan vasthoudt, zoals glucose, de belangrijkste brandstofbron van de hersenen en daarom door de BBB gaat. (De straling die bij deze tracers is betrokken, is minuscuul, zelfs minder dan waaraan u wordt blootgesteld op een röntgenfoto.)

De glucose vervoert de tracer naar uw hersenen en wordt vervolgens naar de verschillende hersengebieden gestuurd. De regio's die harder werken, krijgen meer brandstof en meer van de tracer, waardoor ze oplichten met verschillende kleuren op de PET-scan.

Hoge activiteitsniveaus in een gebied kunnen de arts vertellen dat gliacellen daar worden geactiveerd, wat wijst op neuro-inflammatie.

De onderzoekslijn

DeHersenen, gedrag en immuniteitbovengenoemde studie is het resultaat van een onderzoekslijn die enkele jaren teruggaat.

De eerste paper kwam uit in 2015 en gebruikte PET-scans samen met magnetische resonantie beeldvorming (MRI) om neuro-inflammatie aan te tonen bij mensen met chronische rugpijn. Ze gebruikten een tracer die speciaal was ontworpen om gliale activiteit te onthullen. De scans lieten gliale activering zien in de regio's die specifiek corresponderen met de onderrug, wat overeenkwam met wat onderzoekers hadden voorspeld op basis van dierstudies.

De volgende stap was een overzicht van studies, gepubliceerd in 2017, waarin werd gekeken naar de rol van gliale activering bij centrale sensibilisatie, waarvan wordt aangenomen dat het een sleutelcomponent is van fibromyalgie en tal van gerelateerde aandoeningen, waaronder chronisch vermoeidheidssyndroom, migraine en prikkelbare darm. syndroom.Centraalverwijst naar het centrale zenuwstelsel (CZS), dat bestaat uit de hersenen en het ruggenmerg.Sensibilisatieis een overdreven reactie op iets. Bij fibromyalgie is het lichaam gevoelig voor pijn en andere onaangename prikkels, waaronder dingen als luide of raspende geluiden, fel licht en chemische geuren.

Talrijke herziene onderzoeken hadden een verband gelegd tussen abnormale gliale activering en centrale sensibilisatie. Recensenten verklaarden dat deze studies, die voornamelijk op dieren werden uitgevoerd, overactivering van gliacellen in verband brachten met een laaggradige toestand van chronische neuro-inflammatie, die het niveau van verschillende inflammatoire markers verhoogde die rechtstreeks lijken te leiden tot centrale sensibilisatie.

Onderzoekers theoretiseren dat de gliale overactiviteit mogelijk is veroorzaakt door factoren zoals ernstige stress of langdurige slaapstoornissen. Van beide factoren is bekend dat ze verband houden met fibromyalgie.

Destijds gaven ze aan dat er behoefte was aan meer studies bij mensen.

In 2019 brachten ze hetHersenen, gedrag en immuniteitstudie om eindelijk te zien of ze bewijs konden vinden van de vermoedelijke gliale activering bij fibromyalgie. Ze vonden dat bewijs, met tracers die microgliale activering in tal van regio's vertoonden, wat logisch is omdat de pijn van fibromyalgie wijdverspreid is, niet beperkt tot een enkel deel van het lichaam.

De betrokken hersengebieden waren onder meer:

• Dorsolaterale prefrontale cortex
• Dorsomediale prefrontale cortex
• Primaire somatosensorische en motorische cortex
• Precuneus
• Achterste cingulaire cortex
• Aanvullend motorgebied
• Supramarginale gyrus
• Superior pariëtale lobulus
• Mogelijk het voorste middelste cingulaat

Van veel van deze hersenregio's is aangetoond dat ze abnormaal zijn in eerdere fibromyalgie-neuroimaging-onderzoeken. Onderzoekers vonden ook een verband tussen hoge activiteit in verschillende van deze regio's en ernstige vermoeidheid.

Dit was de eerste studie die direct bewijs vond van neuro-inflammatie bij fibromyalgie, en het suggereerde ook de methode waarmee de ontsteking optrad. Dat betekent dat behandelingen voor microgliale overactiviteit nu kunnen worden onderzocht als mogelijke therapieën voor de aandoening.

Mogelijke behandelingen

Vanaf medio 2019 zijn drie geneesmiddelen goedgekeurd voor fibromyalgie door de Amerikaanse Food and Drug Administration. Er worden ook veel andere medicijnen, supplementen en aanvullende / alternatieve behandelingen voor fibromyalgie gebruikt.

Toch vinden de meeste mensen met deze ziekte slechts gedeeltelijke verlichting. Ze leven elke dag met slopende pijn, vermoeidheid, cognitieve stoornissen en mogelijk tientallen andere symptomen. Nieuwe behandelingen, vooral behandelingen gericht op een onderliggend mechanisme, kunnen daar verandering in brengen.

"We hebben geen goede behandelingsopties voor fibromyalgie, dus het identificeren van een mogelijk behandeldoel zou kunnen leiden tot de ontwikkeling van innovatieve, effectievere therapieën", zei Marco Loggia, Ph.D., co-senior auteur van het rapport in een pers. vrijlating. "En het vinden van objectieve neurochemische veranderingen in de hersenen van patiënten met fibromyalgie zou het aanhoudende stigma waarmee veel patiënten worden geconfronteerd, moeten helpen verminderen, omdat ze vaak te horen krijgen dat hun symptomen denkbeeldig zijn en dat er niets echt mis mee is."

Enkele bestaande behandelingen die onderzoekers bespraken, waren onder meer:

• Lage dosis naltrexon (LDN): van dit medicijn is aangetoond dat het effectief is voor fibromyalgie en er wordt aangenomen dat het de gliale activering remt.
• Cymbalta (duloxetine), Savella (milnacipran) en andere SNRI's: geneesmiddelen die zijn geclassificeerd als serotonine-norepinefrineheropnameremmers (SNRI's) behoren tot de meest voorgeschreven voor deze aandoening. Hun primaire doel is om de activiteit te veranderen van de neurotransmitters waar ze naar vernoemd zijn - waarvan wordt aangenomen dat ze ontregeld zijn bij fibromyalgie. Ze worden er echter ook van verdacht de gliale activiteit te verminderen. Van behandeling met Savella is aangetoond dat het de activiteitsniveaus verlaagt in de precuneus en posterieure cingulaire cortex, twee van de regio's die positief waren voor microgliale overactivering.

Ander onderzoek naar neuro-inflammatie heeft ook enkele bestaande behandelingen gesuggereerd.

• Precedex, Dexdor, Dexdomitor (dexmedetomidine): dit medicijn is een kalmerend middel, pijnstiller en angstverminderend middel. Een studie uit 2018 suggereerde een directe impact op astrocyten die betrokken zijn bij neuro-inflammatie bij rattenHersenen, gedrag en immuniteitstudie vond niet dat astrocyten betrokken waren bij de neuro-inflammatie bij fibromyalgie, maar onderzoekers riepen op tot meer onderzoek naar de rol die deze gliacellen kunnen spelen in de aandoening.
• Ammoxetine: dit experimentele medicijn is geclassificeerd als een nieuwe SNRI. In twee Chinese onderzoeken is aangetoond dat het talrijke symptomen verlicht in een ratmodel van fibromyalgie, en dat het de pijn van diabetische neuropathie verlicht door de microgliale activering in het ruggenmerg van ratten te verminderen.

Als het gaat om neuro-inflammatie, is een tekortkoming van veel bestaande geneesmiddelen voor neurologische aandoeningen gericht op de neuronen, niet op de glia. Nu er steeds meer bewijzen zijn over de prevalentie en het belang van overactiviteit van microglia, pleiten sommige onderzoekers voor onderzoek naar nieuwe geneesmiddelen die gericht zijn op de gliacellen, vooral als ze deze cellen kunnen reguleren zonder het immuunsysteem te onderdrukken.

Ten minste één studie noemt N-palmitoylethanolamine (PEA) als een mogelijke toekomstige behandeling. PEA heeft pijnstillende en ontstekingsremmende activiteiten die gedeeltelijk verband houden met microgliale modulatie.

Supplementen waarvan bekend is dat ze een kalmerend effect op de hersenen hebben, zijn onder meer:

• GABA
• L-theanine

Hoewel ze niet zijn onderzocht op mogelijke effecten op neuro-inflammatie, suggereert voorlopig onderzoek dat ze in zekere mate interageren met glia. Beide supplementen zijn enigszins populair bij mensen met fibromyalgie.

Een woord van Verywell

Dit onderzoek is een groot probleem. Het vertegenwoordigt een aanzienlijke vooruitgang in het begrip van deze aandoening, geeft ons veelbelovende nieuwe mogelijkheden voor behandeling en zou moeten helpen om fibromyalgie als een ziekte te valideren voor degenen in de medische gemeenschap die het nog steeds als psychologisch of niet-bestaand beschouwen.

Het gebruik van PET-scans om chronische pijn te identificeren, kan ook fibromyalgiestudies en mogelijk zelfs diagnostiek verbeteren. Dat betekent dat dit onderzoek het potentieel heeft om het leven van miljoenen mensen te verbeteren.