De anatomie van de oogzenuw

De oogzenuw is de eerste tak van de nervus trigeminus, die ook bekend staat als de vijfde hersenzenuw. De oogzenuw levert sensorische innervatie aan de structuren van het oog, inclusief het hoornvlies, het corpus ciliare, de traanklier en het bindvlies. Het levert ook zenuwen aan het deel van het slijmvlies van de neusholte en aan de huid van de oogleden, wenkbrauw, voorhoofd en neus.

Anatomie

De oogzenuw is puur een sensorische zenuw en heeft geen enkele motorische functie. Het is de kleinste deling van de trigeminuszenuw, een van de 10 hersenzenuwen die uit de hersenen zelf voortkomen.

De oftalmische zenuw vertakt zich van de trigeminuszenuw in de schedel en begint in de laterale wand van de holle sinus, een holte tussen de botten aan de voorkant en in het midden van de schedel. De oogzenuw ligt onder de oculomotorische en trochleaire zenuwen en verdeelt zich in de frontale, traan- en nasociliaire zenuwen. Deze zenuwen komen vervolgens de orbitale holte (oogkas) binnen via de superieure orbitale spleet. Ze vertakken zich om de huid en slijmvliezen van de voorkant van het hoofd en de neus te voeden, evenals de structuren van het oog.

Een kaart van de gebieden die het innerveert, omvat het voorhoofd, de voorkant van de hoofdhuid, de ogen en het voorste oppervlak van de neus, maar niet de zijkanten van de neus.

Functie

De oogzenuw levert sensorische vezels aan de volgende gebieden:

• Gezicht: Bovenooglid en bindvlies, inclusief wenkbrauw, voorhoofd en hoofdhuid
• Schedel: dak van de oogbaan, frontaal, ethmoid en enkele sinussen
• Oog: inclusief het hoornvlies, de iris, het corpus ciliare, de traanklier en de zak

Als u ooit stof in uw oog heeft gekregen, heeft u de automatische reactie van uw oog opgemerkt om zichzelf te beschermen. Uw oog begint snel te knipperen om het irriterende middel te verwijderen. Deze snelle reactie wordt mogelijk gemaakt door de sensorische innervatie van de oogzenuw.

De oogzenuw wisselt zenuwvezels uit met de drie motorische zenuwen van het oog, waaronder de trochleaire zenuw, de oculomotorische zenuw en de abducente zenuw.

Bijbehorende voorwaarden

Als de oogzenuw beschadigd is, kan een persoon symptomen ervaren die verband houden met sensorische storingen. Infecties van het trigeminale ganglion door het herpes zoster-virus (gordelroos) veroorzaken bijvoorbeeld pijnlijke gevoelens langs het pad van de trigeminuszenuw, maar tasten vooral de gebieden aan die door de oogzenuw worden geïnnerveerd. De infectie kan leiden tot volledig verlies van gevoel in de aangetaste delen.

Defecten van de aangezichtszenuw, de zeventiende hersenzenuw, veroorzaken een aandoening die de verlamming van Bell wordt genoemd. Deze aandoening wordt meestal veroorzaakt door een ontsteking van de zenuw die in de meeste gevallen wordt veroorzaakt door neurotrope virussen, zoals herpes simplex-virus type 1, hiv en herpes zoster.

Supraorbitale neuralgie is een zeldzame aandoening waarbij de oogzenuw betrokken is. De supraorbitale zenuw ontstaat uit vezels van de frontale zenuw, de grootste tak van de oogzenuw. De frontale zenuw vertakt zich in de supraorbitale zenuw en de supratrochleaire zenuw, die beide anterieur de baan verlaten. De supraorbitale zenuw stuurt vezels naar de hoofdhuid en zorgt voor sensorische innervatie van het voorhoofd, het bovenste ooglid en de voorste hoofdhuid.

Supraorbitale neuralgie veroorzaakt aanhoudende pijn in het supraorbitale gebied en voorhoofd met af en toe plotselinge paresthesieën (prikkelende vlakte) in de verdeling van de supraorbitale zenuwen. Een persoon die lijdt aan supraorbitale neuralgie kan klagen over pijnlijk haar op de voorkant van het hoofd. Supraorbitale zenuwblokkade is nuttig bij de behandeling van supraorbitale neuralgie.

Behandeling

Behandeling en herstel van problemen met de oogzenuw zijn voornamelijk afhankelijk van de behandeling van de onderliggende aandoening, zoals bij Herpes zoster. Als een antiviraal middel vroeg genoeg wordt voorgeschreven - binnen 72 uur na het begin van de uitslag - is neuralgie beperkt.

Soms is het echter moeilijk voor artsen om de exacte onderliggende aandoening te diagnosticeren en moeten ze hun toevlucht nemen tot het behandelen van de bron waar de pijn vandaan komt. Omdat de oogzenuw bijvoorbeeld een verlengstuk is van de trigeminuszenuw, richten de procedures zich op veranderingen in de trigeminuszenuw of het ganglion zelf.

Medicijnen

Anticonvulsiva en spierverslappers worden voorgeschreven om de pijnsignalen van de zenuw te blokkeren. In ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn.

Microvasculaire decompressie

Deze operatie werkt om een ​​bloedvat om te leiden van het drukken op de trigeminuszenuw. Soms wordt een teflonspons tussen het bloedvat en de zenuw geplaatst, hoewel studies hebben aangetoond dat de teflon ontstekingen kan veroorzaken.Als laatste redmiddel wordt soms de zenuw doorgesneden zodat pijnsignalen worden gestopt.

Trigeminale plasticiteit

Wetenschappers zijn van mening dat dit fenomeen - waardoor aangrenzende zenuwen gedeeltelijk de rol van de hoofdzenuw kunnen aannemen en gebieden van de beschadigde tak bedekken - enige revalidatie van de zenuwfunctie mogelijk maakt na niet-chirurgische zenuwbeschadiging.

Andere gebieden van behandelingsonderzoek hebben betrekking op elektrostimulatie, vitamines, antioxidanten, alfa-liponzuur en neurotrofines.