De anatomie van het cerebrum

Wanneer de meeste mensen zich de hersenen voorstellen, denken ze aan de grote hersenen. Dit grootste deel van de hersenen vult de binnenkant van de schedel en is verdeeld in twee helften of hemisferen die bestaan ​​uit de grote plooien en vouwen van weefsel die de hersenen hun karakteristieke uiterlijk geven.Het cerebrum is verantwoordelijk voor het verwerken van sensorische functies zoals zien, horen en aanraken, maar ook voor het redeneren en verwerken van emoties - naast vele andere taken

Hersenletsel en ziekten kunnen van invloed zijn op het functioneren van de hersenen en, bij uitbreiding, van invloed kunnen zijn op de manier waarop iemand denkt, beslissingen neemt, emoties verwerkt, het lichaam beweegt of fysieke sensaties voelt.

Anatomie van het cerebrum

De hersenen vormen het grootste deel van het centrale zenuwstelsel (CZS) van elke persoon en de grote hersenen zijn het grootste deel van de hersenen. De twee hersenhelften van de grote hersenen bevinden zich in de schedel, boven de hersenstam (ook wel de "middenhersenen" genoemd) en het cerebellum helemaal achteraan (of onderaan) de hersenen.

Het menselijk brein weegt gemiddeld ongeveer drie pond (1300-1400 gram) en is ongeveer vijftien centimeter lang.

Structuur

De grote hersenen zijn in de lengte verdeeld in twee helften, gescheiden door een diepe vouw die de longitudinale spleet wordt genoemd. Van links naar rechts deelt een vouw die de centrale sulcus wordt genoemd, elk halfrond opnieuw in twee.

Elk halfrond van de grote hersenen bevat vier regio's die lobben worden genoemd:

• Frontale kwab: bevindt zich helemaal vooraan in de hersenen en is verantwoordelijk voor persoonlijkheidskenmerken en enige geurverwerking
• Pariëtale kwab: gelegen nabij het midden van de grote hersenen, interpreteert dit gebied pijn en gevoel, samen met het verwerken van ruimtelijke relaties (zoals de afstand tussen uw auto en degene voor u)
• Temporale kwab: zit aan de zijkanten van elk halfrond en is verantwoordelijk voor kortetermijngeheugen, spraak en muzikaal ritme
• Occipitale lob: bevindt zich helemaal achter in de grote hersenen en is primair verantwoordelijk voor de zichtverwerking

De grote hersenen bevatten ook veel onderstructuren die de hersenen in staat stellen alle vitale zenuwfuncties uit te voeren die het lichaam nodig heeft:

• Corpus callosum: een weefselband die de twee helften van de grote hersenen verbindt in het diepe centrum van de hersenen. Het corpus callosum coördineert zenuwsignalen tussen de twee hersenhelften.
• Circle of Willis: een lus van slagaders die bloed ontvangen van de twee halsslagaders in de nek en de basilaire slagader nabij de basis van de schedel en vervolgens het bloed (zuurstof) naar de hele hersenen distribueren.
• Hersenvliezen: een drietal membranen die de grote hersenen bedekken om deze te beschermen tegen traumatisch letsel en infectie. De hersenvliezen omsluiten ook de rest van de hersenen en het hele ruggenmerg. Drie weefsellagen vormen de hersenvliezen: de dura mater, een relatief vezelig weefsel dat tussen de botten van de schedel en de grote hersenen zit; de arachnoïde, een delicate, met vloeistof gevulde structuur die zorgt voor schokabsorptie in het geval van hersenbewegingen; en de pia mater, een dunne, papierachtige structuur die direct op het hersenweefsel ligt.

Het cerebrum bevat geen spieren of ligamenten, maar herbergt verschillende soorten neuronen (zenuwcellen). De drie belangrijkste soorten zenuwcellen in de grote hersenen zijn:

• Sensorische neuronen (verantwoordelijk voor sensatie)
• Motorneuronen (verantwoordelijk voor vrijwillige en onvrijwillige bewegingen)
• Interneuronen (zenuwen die verbinding maken met andere zenuwen)

Functie

De rol van het cerebrum is het coördineren en verwerken van sensorische en motorische functies die het lichaam nodig heeft, en om redeneringsfuncties te bieden, emoties te verwerken en de unieke persoonlijkheidskenmerken bij te dragen die elk mens tot een individu maken. Het cerebrum voert deze functies uit door middel van communicatie tussen zenuwcellen. Sommige van deze processen (zoals redeneren) bevinden zich volledig in de grote hersenen zelf, terwijl andere communicatie via het ruggenmerg en via een netwerk van neuronen naar het wijdere lichaam wordt overgedragen.

De grote hersenen verwerken ook signalen die van elders in het lichaam naar de hersenen worden teruggestuurd. Pijnsignalen en andere zenuwcommunicatie gaan via het ruggenmerg naar de hersenen.

Bijbehorende voorwaarden

Traumatisch letsel en een reeks medische aandoeningen kunnen de grote hersenen aantasten.

• Hersentrauma treedt op als een krachtig ongeval de hersenen in de schedel schudt of als een projectiel de schedel binnendringt. Dit type letsel kan veel verschillende soorten problemen met de hersenfunctie veroorzaken, afhankelijk van welke delen van de grote hersenen de meeste weefselschade hebben ondervonden. Hersenletsel kan, naast vele andere gevolgen, problemen veroorzaken met redeneren, emotionele regulatie en motorische functies.
• Infecties zoals meningitis - ontsteking van de hersenvliezen - kunnen druk uitoefenen op kwetsbaar hersenweefsel en het beschadigen. Evenzo is hydrocephalus een aandoening waarbij te veel hersenvocht zich ophoopt onder de arachnoïde of in het cerebrum zelf en de druk in de schedelholte verhoogt. Soms hebben deze aandoeningen geen langetermijneffecten op de hersenfunctie, maar soms kunnen ze aanzienlijke hersenschade tot gevolg hebben.
• In het hersenweefsel kunnen kankerachtige en goedaardige (niet-kankerachtige) tumoren ontstaan. Deze laesies vereisen mogelijk behandeling, of artsen kunnen een "waakzame wachtende" benadering volgen om te zien of ze symptomen veroorzaken zoals gezichtsstoornissen of persoonlijkheidsveranderingen.
• Beroerte is een veel voorkomende aandoening waarbij hersenweefsel wordt vernietigd en vaak resulteert in gedeeltelijke verlamming, spraakproblemen en andere handicaps. Een beroerte treedt op wanneer een bloedstolsel zuurstof blokkeert om een ​​bepaald gebied van de hersenen te bereiken of wanneer een bloedvat in de grote hersenen op het omliggende weefsel bloedt en het vernietigt.
• De ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie hebben verschillende oorzaken. De ziekte van Alzheimer lijkt te worden veroorzaakt door de opeenhoping van bepaalde soorten plaques die de neurale communicatie verstoren. Vasculaire dementie kan worden veroorzaakt door ziekteprocessen die vernauwing van de hersenslagaders en verstoring van de bloedstroom in de grote hersenen veroorzaken. Bepaalde soorten dementie, zoals Lewy-body-dementie, worden in verband gebracht met andere aandoeningen, zoals de ziekte van Parkinson. Alle vormen van dementie veroorzaken gewoonlijk progressief geheugenverlies, problemen met redeneren en soms persoonlijkheidsveranderingen.

Tests

Sommige cerebrale aandoeningen worden niet primair gediagnosticeerd door middel van medische tests. Het diagnosticeren van de ziekte van Alzheimer kan bijvoorbeeld afhangen van iemands individuele en familiale medische geschiedenis, maar ook door middel van cognitieve functietesten.

Andere cerebrale aandoeningen kunnen worden gediagnosticeerd door verschillende soorten medische tests - alleen of in combinatie.

• Een lumbaalpunctie kan worden gebruikt om een ​​monster van het hersenvocht te verkrijgen voor microscopisch onderzoek om te bepalen of er een infectie of ontsteking aanwezig is.
• Beeldvormingsonderzoeken, waaronder computertomografie (CT) en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI), kunnen afbeeldingen opleveren van tumoren of andere structurele afwijkingen van het cerebrum.
• Neurologische onderzoeken die de kracht van een persoon evalueren en het vermogen om veelvoorkomende taken uit te voeren, zoals het aanraken van de neus met de vingers, kunnen worden gebruikt om de neurale functie te evalueren.