De anatomie van de wervelslagader

De wervelslagaders banen zich een weg langs beide zijden van de nek en verbinden de subclavia-slagaders in de schouder tot aan de schedel. Als ze door de openingen in de wervels (foramen) lopen, krijgen ze toegang tot de fossa posterior, een kleine ruimte aan de basis van de schedel nabij de hersenstam en het cerebellum, evenals de achterhoofdskwabben van de hersenen. Deze slagaders leveren niet alleen bloed aan de nek, maar vormen, samen met de halsslagaders, de primaire bron van bloed naar de hersenen.

Omdat deze slagaders zo essentieel zijn, kunnen er ernstige problemen ontstaan ​​als ze beschadigd zijn door stomp trauma of als ze andere aandoeningen ervaren.

Anatomie

Werkend vanaf de schouders, beginnen de wervelslagaders in de subclavia-slagaders, die de belangrijkste bloedbronnen zijn voor elke arm, die aan weerszijden van de nekwervels werken. Elke slagader, gewoonlijk 3 tot 5 millimeter in diameter, loopt naast de interne halsslagader en achter de wortels van de hypoglossale zenuw door de dwarse foramina - de gaten in de wervels die bloedvaten doorlaten.

Beide vertebrale slagaders komen samen om de basilaire slagader te vormen op de kruising tussen de medulla en de ponsregio's van de hersenstam, eigenlijk precies waar de hersenstam en de hersenen zelf samenkomen.

Deze slagader is verdeeld in vier segmenten:

• V1 (preforaminaal): Het eerste, preforaminale segment ontstaat in de subclavia-slagader van de schouder en werkt zichzelf achter de halsslagader (een andere belangrijke bron van bloed voor de hersenen) om de onderste nekwervels binnen te gaan (C6).
• V2 (foraminaal): Het volgende segment loopt door de onderste vier wervels van de nek en gaat gepaard met zenuwen, aders (die het bloed terug naar het hart brengen), voordat het wordt gedraaid om een ​​L-vorm te vormen om toegang te krijgen tot de tweede nekwervels (C2) .
• V3 (atlantisch, extraduraal of extraspinaal): de slagader komt uit de C2-wervels en veegt eroverheen om door het foramen van de bovenste nekwervels (C1) te gaan. Het draait dan rond om toegang te krijgen tot de dura en arachnoïde, de membranen die de hersenen omringen. Deze gebogen vorm zorgt ervoor dat het vat hoofd- en nekbewegingen kan opvangen.
• V4 (intraduraal of intracraniaal): het laatste deel van de wervelslagader stijgt op achter de hypoglossale zenuw, sluit aan op zijn tegenhanger vanaf de andere kant van de nek om de basilaire slagader te vormen aan de basis van de pons, het deel van de hersenstam die de medulla oblongata en thalamus hersenregio's verbindt.

Met name zijn er verschillende belangrijke takken van de wervelslagader. Een paar van de grootste hiervan passeren achter het V3-gedeelte (intraduraal / intracraniaal) om bloed naar de occipitale driehoek in het midden van de nek te brengen.

Overal splitsen spinale takken zich af bij de wervel foramina om verschillende delen van de wervellichamen, het medulla-hersengebied en de achterste inferieure cerebellaire slagader (PICA) te voeden. De laatste hiervan vertegenwoordigt de grootste tak en is een van de belangrijkste bronnen van bloed naar het cerebellum.

Anatomische variaties

Variaties in de anatomie van de wervelslagader komen vaak voor en zijn aangeboren, wat betekent dat mensen ermee worden geboren. Hoewel ze in de meeste gevallen onschadelijk zijn, doen zich soms problemen voor als gevolg van deze afwijkingen:

• Asymmetrie: Onregelmatige en onvoldoende ontwikkeling van slagaders, een aandoening die 'vertebrale arteriële hypoplasie' wordt genoemd, kan dit gebied aantasten. In deze gevallen eindigt de wervelslagader in de PICA of is deze afwezig, wat van invloed kan zijn op de hoeveelheid bloed die de hersenen.
• Vertebrale slagaderduplicatie: zoals de naam al aangeeft, is dit een zeldzaam geval wanneer de wervelslagader twee bronnen heeft in plaats van slechts één, waardoor het verloop door de nek wordt beïnvloed. In de meeste gevallen is deze aandoening echter asymptomatisch.
• Venster van de wervelslagader: dit is wanneer het lumen, of de binnenkant van de slagader, zich in tweeën splitst, zowel binnen als buiten de schedel. Ook zeer zeldzaam - het komt slechts voor tussen 0,23% en 1,95% van de bevolking - het wordt grotendeels als onschadelijk beschouwd, hoewel er enkele verbanden zijn gevonden met bepaalde soorten hersenaneurysma's.
• Variabele oorsprong: een afwijking op het punt van de oorsprong van de wervelslagader. In de meeste gevallen komen beide slagaders aan de linkerkant tevoorschijn, hoewel dit ook aan de rechterkant te zien is of er kan variatie in de vorm van beide zijden zijn.
• Variabele oriëntatie van ostium: dit verwijst naar verschillen in de positionering van de openingen van de wervelslagader. In 47% van de gevallen worden deze in het schedelgebied gezien, terwijl het in 44% van de gevallen achter in de slagader wordt gezien.

gilaxia / Getty Images

Functie

De wervelslagader levert bloed aan de nekwervels, de bovenste wervelkolom, de ruimte rond de buitenkant van de schedel. Het levert ook bloed aan twee zeer belangrijke hersengebieden: de fossa posterior en de achterhoofdskwabben.

De achterste fossa is de kleine ruimte in de schedel nabij de hersenstam en het cerebellum, die worden geassocieerd met essentiële functies zoals ademen en in balans blijven. De achterhoofdskwabben zijn essentieel voor visuele verwerking en huisvesten de primaire visuele cortex.

Klinische betekenis

Deze slagaders zijn duidelijk een belangrijk onderdeel van de bloedsomloop en kunnen problemen ondervinden als gevolg van letsel of andere endemische aandoeningen in het lichaam.

• Trauma: vallen, auto-ongelukken en andere problemen kunnen leiden tot letsel en stomp trauma aan de wervelslagaders en vaak gaat schade aan de nekwervels gepaard met het probleem. Afhankelijk van de verwonding kan er bloedstolling optreden of kan er een inwendige bloeding optreden. Hoewel gevallen waarin deze bloedvaten zijn beschadigd als gevolg van een ongeval relatief zeldzaam zijn, kan de verstoring van de juiste bloedstroom zeker de neurologische functie beïnvloeden.
• Cerebrale ischemie: ontstaat als gevolg van beschadiging van de wervelslagader - of dit nu het gevolg is van een verwonding of een endemische aandoening - cerebrale ischemie is wanneer er niet genoeg bloed komt waar het in de hersenen moet komen. De wervelslagader kan worden geblokkeerd door een bloedstolsel, wat mogelijk fataal kan zijn en tot een beroerte kan leiden.
• Cervicale arterie-dissectie: een aandoening die spontaan ontstaat of als gevolg van een trauma, waarbij de wanden van de slagader worden gespleten, wat leidt tot inwendige bloedingen en verstoring van de bloedstroom. Hoewel ze vaker voorkomen bij halsslagaders (de andere belangrijke die de hersenen door de nek voeden), kunnen vertebrale slagaders worden beïnvloed. Meestal asymptomatisch, in sommige gevallen kan cervicale arteriële dissectie ook leiden tot een beroerte.