Osteopenie wordt gedefinieerd als een lage botdichtheid veroorzaakt door botverlies. Osteopenie is vaak een voorloper van osteoporose, een veel voorkomende aandoening van broze botten die kan leiden tot breuken De twee medische termen worden soms door elkaar gehaald en het is belangrijk om het verschil te kennen en te weten hoe elk verband houdt met artritis.
Het grootste verschil tussen osteopenie en osteoporose is dat osteopenie niet als een ziekte wordt beschouwd, terwijl osteoporose dat wel is. In plaats daarvan wordt osteopenie beschouwd als een marker voor het risico op fracturen.
Stigur Karlsson / E + / Getty-afbeeldingenOsteopenie verklaard
Osteopenie ontstaat wanneer de vorming van nieuw bot niet plaatsvindt met een snelheid die normaal botverlies kan compenseren. Door botdichtheidsscans is dit gemakkelijker te meten. Voorafgaand aan het testen van de botdichtheid, gebruikten radiologen de term osteopenie om botten te beschrijven die op röntgenfoto's doorschijnend leken dan normaal, en de term osteoporose beschreef het optreden van een wervelfractuur.
Botmineraaldensitometrie, of botdichtheidsscans, veranderden die definities:
Osteoporose wordt gedefinieerd door een T-score van -2,5 of lager en osteopenie wordt gedefinieerd door een T-score hoger dan -2,5 maar lager dan -1,0.
De T-score is uw botdichtheid vergeleken met wat normaal wordt verwacht bij een gezonde jonge volwassene van uw geslacht. Een T-score boven -1 is normaal. Met behulp van dit criterium hebben 33,6 miljoen Amerikanen osteopenie. De betekenis van die statistiek is vergelijkbaar met het identificeren van wie pre-hypertensief is of degenen met borderline-cholesterol. Met andere woorden, het identificeren van een groep die het risico loopt om een ziekte te ontwikkelen.
Andere risicofactoren voor fracturen
Osteopenie is slechts één risicofactor voor fracturen. Andere risicofactoren zijn onder meer:
- eerdere breuk
- leeftijd (risico op fracturen neemt toe met de leeftijd)
- roken (verzwakt botten)
- meer dan twee alcoholische dranken per dag drinken (verhoogt het risico op een heupfractuur)
- laag lichaamsgewicht (verhoogt het risico op een heupfractuur)
- ras en geslacht (blanke vrouwen hebben twee- of driemaal het risico in vergelijking met mannen of zwarte en Spaanse vrouwen)
- een ouder hebben met een heupfractuur
- sedentaire levensstijl
- onvoldoende calcium- en vitamine D-inname
- aandoeningen die het risico op vallen verhogen, zoals slecht zicht, slecht schoeisel, medische aandoeningen die het evenwicht beïnvloeden, gebruik van kalmerende medicijnen of een voorgeschiedenis van vallen
- het gebruik van bepaalde medicijnen, waaronder corticosteroïden, kan leiden tot door glucocorticoïden geïnduceerde osteoporose
- het hebben van bepaalde medische aandoeningen, zoals reumatoïde artritis of andere reumatische aandoeningen, kan secundaire osteoporose veroorzaken
Preventie
Veranderingen in levensstijl kunnen de progressie van botverlies vertragen en het risico op fracturen verminderen. Veranderingen in levensstijl die fracturen kunnen helpen voorkomen, zijn onder meer:
- een gezond gewicht behouden
- deelnemen aan regelmatige lichaamsbeweging, inclusief gewichtdragende oefeningen (wandelen, hardlopen, wandelen, tennis zijn voorbeelden van gewichtdragende oefeningen terwijl zwemmen niet belastend is)
- ervoor te zorgen dat u voldoende vitamine D en calcium in uw dieet heeft of door voedingssupplementen in te nemen
- niet roken
De beste oefeningen om osteoporose te voorkomen
Regelmatige botdichtheidstesten kunnen de progressie van botverlies vertragen en het risico op fracturen verminderen door de botdichtheidsmetingen te controleren. De Amerikaanse Preventive Services Task Force (USPSTF) vond goed bewijs dat metingen van de botdichtheid het risico op fracturen op korte termijn nauwkeurig voorspellen en formuleerde deze aanbevelingen voor screening op osteoporose.
Behandeling
Medicijnen worden gebruikt om osteoporose te behandelen, maar artsen (reumatologen, gynaecologen, intern geneeskundigen en geriatrische specialisten) die patiënten behandelen die tekenen van vroeg botverlies vertonen, zijn het niet altijd eens over de beste koers. Moeten patiënten met osteopenie worden behandeld met medicijnen om progressie naar osteoporose te voorkomen?
De National Osteoporosis Foundation, de American Association of Clinical Endocrinologists en de North American Menopause Society bevelen aan dat patiënten met osteoporose of fracturen moeten worden behandeld, maar er is inconsistentie in wat wordt aanbevolen voor mensen met osteopenie. Is het behandelen van osteopenie noodzakelijk of zelfs kosteneffectief?
Veel deskundigen zijn van mening dat het behandelen van osteopenie met medicijnen niet kosteneffectief zou zijn. Maar met aanvullende risicofactoren, zoals het gebruik van corticosteroïden of het hebben van reumatoïde artritis, wordt de behandeling van osteopenie meer een overweging.
Het is belangrijk om te onthouden dat T-scores alleen niet kunnen voorspellen welke patiënten met osteopenie fracturen zullen krijgen en welke patiënten niet. Het beoordelen van alle risicofactoren is de beste manier om te beslissen of behandeling met osteoporose-medicatie geïndiceerd is. Patiënten met tekenen van vroeg botverlies moeten zich concentreren op veranderingen in hun levensstijl en de voordelen en risico's van osteoporose-medicatie met hun arts bespreken.
Bij patiënten met osteopenie maar zonder voorgeschiedenis van fracturen, zullen artsen een rekenmachine gebruiken om een statistiek genaamd FRAX te bedenken die helpt te beslissen wie baat kan hebben bij voorgeschreven medicatie om het risico op fracturen te verkleinen. Bij patiënten met een risico van 3% op een heupfractuur gedurende 10 jaar of 20% kans op een fractuur elders, kan voorgeschreven medicatie worden aanbevolen.
.jpg)
