Wat zijn de paraspinale spieren?

De paraspinale spieren zijn de "actie" spieren van de rug. Als ze werken, is het resultaat de duidelijke beweging van uw wervelkolom. Ze lopen langs je rug en wervelkolom en helpen je wervelkolom in extensie, rotatie en zijwaartse buiging te bewegen.

Maar laten we eerst onze voorwaarden op een rijtje zetten. De technische naam voor de paraspinals is de erector spinae; Onnodig te zeggen dat veel mensen moeite hebben met de uitspraak. Dit is misschien de reden waarom het woord "paraspinals" en de term "paraspinale spieren" vaak worden gebruikt om naar deze belangrijke groep rugspieren te verwijzen.

Anatomie

De paraspinals zijn een set van drie spieren die de zogenaamde tussenlaag van de intrinsieke rugspieren bezetten. Zoals de naam doet vermoeden, bevindt de tussenlaag zich boven de diepe laag en onder de oppervlakkige laag.

De volledige drie lagen van de intrinsieke rugspieren bevinden zich onder twee meer oppervlakkige rugspiergroepen die samen de extrinsieke rugspieren vormen.

De paraspinale spieren bevinden zich aan de linker- en rechterkant van uw wervelkolom en bestaan ​​uit drie groepen. Deze omvatten:

• Iliocostalis
• Longissimus
• Spinalis

Deze spiergroepen hechten zich vast aan verschillende delen van de cervicale, thoracale en lumbale wervelkolom. Ze verlopen meestal van het processus spinosus of het transversale proces van één wervel naar het processus spinosus of transversaal van een wervel een, twee of drie niveaus lager.

De paraspinals worden geïnnerveerd door zenuwen van de dorsale rami van de eerste cervicale zenuw tot aan de vijfde lumbale zenuw, afhankelijk van het niveau van de spier.

Functie

De taak van de paraspinale spieren is om uw ruggengraat te strekken en deze voorover te buigen naar dezelfde kant waar de samentrekkende paraspinale spier zich bevindt. Veel mensen stellen een beweging van de extensie van de wervelkolom gelijk aan een gebogen rug, wat een goede manier kan zijn om erover na te denken wanneer je dit soort bewegingen beschrijft of probeert.

De samentrekking van paraspinale spieren dient ook om de werking van de buikspieren te "controleren". Met andere woorden, de buikspieren, met name de rectus abdominus, buigen de romp naar voren.

Als deze beweging plaatsvindt, zorgt een excentrische samentrekking, waarbij de spier zich verlengt terwijl deze samentrekt, van de paraspinalen dat de romp niet te snel buigt en ook niet te ver naar voren gaat.

De buikspieren en paraspinals werken samen om door hetzelfde mechanisme een rechtopstaande lichaamshouding te helpen behouden. Als de een wordt aangetast, zal de resulterende onbalans de ander beïnvloeden, waardoor het risico op chronische pijn en letsel toeneemt.

Chronische rugpijn is vaak gerelateerd aan de paraspinale spieren. Oorzaken zijn onder meer een slechte houding (waardoor de spieren direct worden belast), spierspanning en spieratrofie (waarbij de verminderde spiermassa de ondersteuning van de wervelkolom verzwakt).

Componenten

De paraspinale spieren lopen in de lengte langs de wervelkolom, van de schedel tot het bekken. Hoewel ze alle drie op dezelfde plaats beginnen - specifieke gebieden in het laagste deel van de wervelkolom - en allemaal een lumbaal, thoracaal en cervicaal deel hebben, worden hun spiervezels ingebracht in verschillende aspecten van de wervels en ribben.

De drie spieren die de tussenlaag van de intrinsieke rugspieren vormen, zijn de iliocostalis, longissimus en de spinalis.

Iliocostalis spier

De iliocostalis-spier is de meest laterale of buitenste van de drie paraspinale spieren. Het is afkomstig van een brede pees aan de achterkant van de heupbeenderen, de achterkant van het heiligbeen, de ligamenten van de sacro-iliacale gewrichten en de processus spinosus van de onderste lendenwervel. Dit omvat de ligamenten die deze processen met elkaar verbinden.

De Iliocostalis-groep is grotendeels verantwoordelijk voor extensie, flexie en rotatie van de wervelkolom, waardoor we achterwaarts en zijwaarts kunnen buigen en de wervelkolom kunnen draaien.

De iliocostalis is verdeeld in drie verschillende delen:

• Het lumbale deel van de iliocostalis-spier beweegt omhoog vanuit het onderste deel van het bekken en het heiligbeen om zich te hechten aan de onderste rand van de onderste zes of zeven ribben, door middel van pezen die zich aftakken van de hoofdlijn.
• Het thoracale gedeelte hecht ook aan ribben, maar dit zijn het bovenste deel van de bovenste zes ribben. Dit deel hecht ook aan het achterste deel van de transversale processen van de zevende halswervel. Het woord cervicaal verwijst naar de nek.
• Het cervicale gedeelte van de iliocostalis-spier hecht zich aan de achterkant van de transversale processen van de vierde tot en met de zevende halswervel.

Longissimus-spier

Net als de iliocostalis-spier is de longissimus afkomstig van een brede pees aan de achterkant van de heupbeenderen, de achterkant van het sacrumbot, de ligamenten van de sacro-iliacale gewrichten en de processus spinosus van de onderste lendenwervel.

Dit omvat ook de ligamenten die deze processen met elkaar verbinden. De longissimus bevindt zich tussen de iliocostalis en de spinalis.

Net als de iliocostalis heeft de longissimus drie delen. Maar in plaats van lumbale, thoracale en cervicale delen, heeft deze spier thoracale, cervicale en craniale delen, die elk specifieke functies hebben:

• Het thoracale deel hecht zich aan de uiteinden van de transversale processen van alle thoracale wervels en door spiertakken aan de onderste negen of tien ribben.
• Het cervicale gedeelte van de longissimus hecht zich aan transversale processen van de tweede tot en met zesde halswervels.
• Het schedelgedeelte hecht aan een uitsteeksel van bot dat bekend staat als het mastoïdproces, dat zich aan de achterkant van de schedel bevindt, direct achter de onderkant van het oor.

Spinalis-spier

Net als de iliocostalis en longissimus-spieren, is de spinalis afkomstig van een brede pees aan de achterkant van de heupbeenderen, de achterkant van het heiligbeen, de ligamenten van de sacro-iliacale gewrichten en de processus spinosus van de onderste lendenwervel, inclusief de ligamenten die verbind deze processen met elkaar.

Van de drie paraspinale spieren bevindt de spinalis zich het dichtst bij de middellijn. Het heeft ook drie porties:

• Het thoracale gedeelte hecht zich aan de processus spinosus van de bovenste vier tot acht (het kan variëren) thoracale wervels.
• Het cervicale gedeelte wordt ingevoegd op het processus spinosus van de tweede halswervel, de as genoemd, en soms op de processus spinosus van een of twee wervels daaronder. Het is afkomstig van het ligamentum nuchae van C4 tot C6 en en processus spinosus van C7 tot T2.
• Het capitis-gedeelte is vaak minder te onderscheiden van het cervicale gedeelte, maar functioneert onafhankelijk om het hoofd te helpen draaien, ondersteunen, kantelen en bewegen.

Bijbehorende voorwaarden

Verwondingen aan de rug of wervelkolom kunnen pijn en een beperkte functie van de paraspinals veroorzaken. Dit kan symptomen veroorzaken zoals:

• Rugpijn
• Spierspasmen in de rug
• Moeilijkheden om voorover, zijwaarts of achterwaarts te buigen
• Problemen met het handhaven van een juiste houding

Als u een van deze symptomen heeft, wordt een bezoek aan uw arts aanbevolen. Hij of zij kan dingen uitzoeken en een diagnose stellen.Daarna kan de juiste behandeling worden gestart.

Rehabilitatie

Als u paraspinale spieren in uw rug heeft geblesseerd, kan het raadzaam zijn om met een fysiotherapeut of specialist te werken. Houd er rekening mee dat u eerst uw arts moet raadplegen om er zeker van te zijn dat revalidatie voor u veilig is. De meeste problemen met de paraspinals reageren goed op zachte rek- en versterkingsoefeningen.

Oefeningen zijn onder meer:

• Knieën op de borst strekken zich uit
• Zittende lumbale flexie
• Buigen naar achteren
• Gebogen over rijen
• Cervicale intrekking

Deze oefeningen zijn een combinatie van rekken en versterken en kunnen helpen bij het creëren van evenwicht in de paraspinale spieren van uw rug.

Houdingstraining kan ook worden aanbevolen om uw paraspinale spieren tevreden te houden Door een goede houding aan te houden, kunt u ervoor zorgen dat uw paraspinalen goed blijven functioneren zonder ze te zwaar te belasten. Streven naar houdingsbewustzijn en sterke maar flexibele paraspinale spieren kunnen u op een pijnvrije manier in beweging houden.