Longschade na behandeling van bloedkanker

Een van de minder bekende bijwerkingen van de behandeling van bloed- en beenmergkanker is longschade. Dit type longschade kan ook longtoxiciteit of longtoxiciteit worden genoemd. Pulmonale toxiciteit kan variëren van ontsteking van het slijmvlies van de longen tot blijvende littekens in het longweefsel. Er wordt geschat dat maar liefst 10% van de patiënten die chemotherapie krijgen - tenminste de soorten chemotherapie die voor bloedkanker worden gebruikt - pulmonale bijwerkingen zullen hebben.

Oorzaken

Pulmonale toxiciteit is een mogelijke bijwerking van zowel chemotherapie als radiotherapie Het is niet duidelijk wat de oorzaak is van pulmonale toxiciteit. Wetenschappers hebben echter een aantal factoren ontdekt waarvan zij denken dat ze een rol spelen bij het ontstaan ​​van pulmonale toxiciteit.

• Interactie tussen chemotherapie en radiotherapie met zuurstofmoleculen
• Een direct toxisch effect op het DNA van longcellen
• Ontstekingsreactie van het longweefsel na blootstelling aan chemotherapie of bestraling

Symptomen

Symptomen van behandelingsgerelateerde longtoxiciteit zijn tamelijk niet-specifiek en kunnen gemakkelijk worden verward met andere longaandoeningen. Veel voorkomende symptomen van behandelingsgerelateerde longschade zijn:

• Droge hoest
• Kortademigheid
• Pijn op de borst
• Snel ademhalen
• Moeilijkheden om op adem te komen
• Koorts

In sommige gevallen kunnen tekenen van pulmonale toxiciteit duidelijk worden tijdens de behandeling, of het kan enkele maanden duren voordat de symptomen beginnen. Symptomen die verband houden met longschade beginnen gemiddeld 6 tot 8 weken na het begin van de behandeling.

Omdat deze symptomen vergelijkbaar zijn met andere aandoeningen die kankerpatiënten kunnen ervaren, zoals longontsteking of de verspreiding van kwaadaardige cellen in de longen, moeten specialisten deze uitsluiten voordat de diagnose behandelingsgerelateerde pulmonale toxiciteit wordt gesteld. Met andere woorden, longtoxiciteit is een "diagnose van uitsluiting".

Behandelingen die hoogstwaarschijnlijk pulmonale toxiciteit veroorzaken

Veel soorten chemotherapie-medicijnen zijn in verband gebracht met pulmonale toxiciteit. Enkele van de meest voorkomende die worden gebruikt bij de behandeling van bloed- en beenmergkanker zijn:

• Bleomycin
• Methotrexaat
• Cyclofosfamide
• Busulfan

Stralingstherapie op de borst kan ook pulmonale toxiciteit veroorzaken. Dit effect kan meer uitgesproken zijn als u radiotherapie heeft gekregen in combinatie met chemotherapie.

Risicofactoren

De factoren die bepaalde patiënten een hoger risico op het ontwikkelen van pulmonale toxiciteit geven, zijn onduidelijk en worden vaak besproken.voorgesteldals risicofactoren:

• Verhoogde leeftijd
• Combinatie chemotherapie
• Route van toediening van chemotherapie
• Stralingstherapie in combinatie met chemotherapie
• Nierproblemen
• Onderliggende longziekte
• Geschiedenis van roken
• Eerdere blootstelling aan asbest
• Hoge doses chemotherapie
• Koloniestimulerende factor (G-CSF) als ondersteunende medicatie bij bleomycine-regimes (medicijnen zoals Neupogen en Neulasta die het aantal witte bloedcellen verhogen)
• Gebruik van zuurstoftherapie tijdens chemotherapiecycli

Diagnose

Het identificeren van patiënten met pulmonale toxiciteit kan erg moeilijk zijn vanwege de niet-specifieke tekenen en symptomen en het ontbreken van definitieve testmogelijkheden. Meestal komen specialisten tot een diagnose van behandelingsgerelateerde pulmonale toxiciteit nadat alle andere oorzaken, zoals longontsteking, zijn uitgesloten.

Artsen zullen doorgaans bloedtesten gebruiken, zoals een volledig bloedbeeld met differentiële röntgenfoto's, thoraxfoto's of CT-scans, longfunctietesten (PFT) en soms bronchoscopie om infectie of verspreiding van kankercellen in de longen uit te sluiten als oorzaak van symptomen . Als er geen andere reden kan worden vastgesteld en u onlangs een risicovolle therapie heeft gehad, kan uw specialist vaststellen dat uw longproblemen zijn veroorzaakt door uw kankerbehandeling.

Behandeling

Als uw arts het sterke vermoeden heeft dat uw longschade verband houdt met een van de behandelingen of medicijnen die u krijgt, zal hij hoogstwaarschijnlijk met dat middel stoppen. In sommige gevallen kunnen ze het medicijn vervangen door een ander, minder giftig medicijn of het medicijn gewoon helemaal elimineren. Hoewel het vervelend kan zijn om een ​​verandering in uw therapie te ondergaan, zal uw arts deze beslissing niet lichtvaardig nemen.

Er is geen specifieke behandeling voor longschade veroorzaakt door kankertherapieën, er zijn een paar dingen die kunnen helpen bij de symptomen die u kunt ervaren. Deze omvatten:

• Steroïden om de ontsteking in uw longen te verminderen
• Voorzichtig gebruik van zuurstoftherapie
• Verdovende middelen om ongemak te verlichten en de kortademigheid te helpen verlichten
• Ontspanningsoefeningen
• Ademhalingsfysiotherapie (longrevalidatie)
• Stoppen met roken
• Lichamelijke activiteit en lichaamsbeweging

Leven na pulmonale toxiciteit

Ernstige gevallen van pulmonale toxiciteit kunnen fataal zijn. In sommige gevallen kan de longschade die wordt veroorzaakt door de behandeling van kanker permanent zijn. Wanneer patiënten deze nadelige longreacties overleven, herstellen ze echter in veel gevallen volledig zonder dat er resteffecten overblijven.

Een woord van Verywell

Longschade kan het gevolg zijn van chemotherapie of radiotherapie bij de behandeling van kanker. Omdat onze therapieën voor bloed- en beenmergkanker effectiever zijn geworden, leven mensen na de behandeling veel langer dan ooit tevoren. Daarom moeten zorgplannen rekening houden met de langetermijneffecten van respiratoire toxiciteit, naast het potentieel om deze aandoeningen te genezen.