Een stille hartaanval is een hartaanval die optreedt zonder merkbare symptomen te veroorzaken - of in ieder geval zonder symptomen te veroorzaken die zo ernstig zijn dat de persoon ze niet kan negeren.
Omdat het geen symptomen veroorzaakt, wordt een stille hartaanval pas achteraf gediagnosticeerd, wanneer op een elektrocardiogram bewijs wordt gevonden van een hartinfarct (hartaanval) bij een persoon zonder een klinische voorgeschiedenis van een hartaanval.
Meestal wordt de diagnose gesteld wanneer de patiënt een arts bezoekt om een volledig niet-gerelateerde reden. Wanneer uiteindelijk de diagnose van een eerdere hartaanval wordt gesteld, zijn zowel de patiënt als de arts meestal verrast.
Symptomen
De meeste mensen die een hartaanval krijgen, weten meteen dat er iets heel erg mis is. Meestal ervaren ze ernstige pijn op de borst of een andere vorm van extreem beklemmend ongemak op de borst. Een hartaanval is meestal meer dan alleen 'merkbaar' - het is vaak net zo subtiel als in het gezicht worden geraakt door een twee-bij-vier.
Hoewel de pijn of het ongemak ‘atypisch’ kan zijn (het kan bijvoorbeeld de nek, schouders of rug aantasten in plaats van de borst zelf), is het meestal vrij moeilijk om het te negeren. Bijkomende symptomen zijn vaak aanwezig, waaronder mogelijk uitbreken in koud zweet, kortademigheid of een zwak, licht gevoel in het hoofd of flauwvallen.
Het kan verrassend zijn dat bij een aanzienlijke minderheid van de mensen met een hartaanval de hartaanval geen alarmerende symptomen veroorzaakt. Dat wil zeggen, de hartaanval vindt plaats - een kransslagader wordt geblokkeerd door een bloedstolsel en een deel van de hartspier sterft - zonder dat de persoon zich ervan bewust is dat er iets in het bijzonder gebeurt.
Waarom sommige hartaanvallen zwijgen
Er zijn verschillende redenen waarom sommige mensen hartaanvallen kunnen krijgen zonder duidelijke symptomen. Waaronder:
- Sommige mensen hebben gewoon hoge pijndrempels of een zeer hoge tolerantie voor pijn, en 'merken' eenvoudigweg geen symptomen op die voor de rest van ons moeilijk te negeren zijn.
- Bepaalde medische aandoeningen, met name diabetes en chronische nieraandoeningen, kunnen de zenuwen aantasten die pijnimpulsen dragen, zodat de symptomen van angina pectoris of een hartaanval worden afgestompt.
- Cardiale ischemie kan atypische symptomen veroorzaken, vooral bij vrouwen.In plaats van angina pectoris te krijgen, kunnen ze last krijgen van kortademigheid (kortademigheid), voorbijgaande zwakte of andere niet-specifieke symptomen die de meeste mensen niet onmiddellijk in verband zouden brengen met hun hart.
- Sommige mensen, vooral wanneer de symptomen relatief niet dramatisch zijn, zijn gewoon erg goed in het negeren van de tekenen en symptomen van een hartaanval, en kunnen ze wegpoetsen als het gevolg van verkoudheid, brandend maagzuur of 'iets dat ik heb gegeten'.
- Leeftijd en geslacht worden in verband gebracht met stille hartaanvallen. Bij oudere mensen is de kans groter dat hartaanvallen zwijgen, vooral bij mensen ouder dan 75 jaar. Ze komen ook vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.
Als je al deze redenen bij elkaar optelt, blijkt dat ongeveer 1 op de 5 hartaanvallen stil blijkt te zijn.
Oorzaken
De meesten van ons hebben de neiging om een myocardinfarct (hartaanval) te beschouwen als een behoorlijk dramatische gebeurtenis - en meestal ook. Een hartaanval treedt meestal op wanneer een atherosclerotische plaque in een van de kransslagaders scheurt. De breuk veroorzaakt een bloedstolsel in de slagader, wat leidt tot een acute blokkering.
De hartspier die door de geblokkeerde slagader wordt aangevoerd, wordt onmiddellijk ischemisch (zuurstofgebrek), wat meestal leidt tot pijn op de borst of andere alarmerende symptomen. Tenzij de blokkering binnen een paar uur is opgeheven, sterft de ischemische hartspier. Het is de dood van een deel van de hartspier die een hartaanval vormt.
De symptomen die worden veroorzaakt door een geblokkeerde kransslagader zijn vaak zo ernstig dat de meeste mensen met dit probleem snel medische hulp zoeken. Het is echter niet ongebruikelijk dat mensen een hartinfarct krijgen zonder symptomen op te merken die hen ertoe dwingen een arts te raadplegen.
Volgens een grote studie kan 45% van de hartaanvallen stil zijn.Het probleem is dat acute therapie niet gegeven kan worden als iemand niet weet dat er een hartaanval plaatsvindt. Snelle therapie is van cruciaal belang als de hoeveelheid hartspierbeschadiging veroorzaakt door een hartaanval tot een minimum moet worden beperkt.
Diagnose
Omdat een stille hartaanval geen symptomen veroorzaakt die ertoe leiden dat de persoon medische hulp zoekt, wordt de diagnose pas achteraf gesteld - nadat de schade is aangericht.
Op een bepaald moment in de toekomst zal een arts doorgaans merken dat er hartbeschadiging is opgetreden door een elektrocardiogram te onderzoeken. De diagnose kan meestal worden bevestigd door een echocardiogram uit te voeren, waarin een deel van de verzwakte hartspier kan worden gevisualiseerd.
Andere vormen van diagnostische cardiale beeldvorming, zoals een nucleaire stresstest, cardiale magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of cardiale computertomografie (CT) -scan, zullen aantonen dat een deel van de hartspier niet zijn normale bloedstroom ontvangt.
Behandeling
Zodra blijkt dat u een stille hartaanval heeft gehad, zijn er nu twee belangrijke feiten over u bekend. Ten eerste heeft u een significante coronaire hartziekte (CAD).
Ten tweede kan niet op uw symptomen worden vertrouwd als een maatstaf voor hoe ernstig uw CAD is of hoe adequaat deze wordt behandeld. Dat wil zeggen, de afwezigheid van symptomen (zoals angina pectoris) is geen betrouwbare indicator dat de behandeling werkt of dat uw CAD stabiel is.
Als u een stille hartaanval heeft gehad, moet u dezelfde behandelingen krijgen als voor ieder ander persoon die een hartaanval heeft overleefd. De behandeling moet gericht zijn op:
- Voorkomen van verdere ischemie met medicatie en mogelijk revascularisatie (met stents of bypass-chirurgie)
- Voorkomen van hartfalen
- Voorkomen van overlijden door hartritmestoornissen.
Naast deze standaard therapie na een hartaanval, hebben mensen die een stille hartaanval hebben gehad mogelijk aanvullende behandeling nodig op basis van de resultaten van een stresstest.
Hoewel stresstests nuttig kunnen zijn bij bijna iedereen met een hartaanval, is het vooral belangrijk bij het evalueren van mensen die een stille hartaanval hebben gehad.
De stresstest kan twee belangrijke doelen dienen bij mensen die stille hartaanvallen hebben gehad. Ten eerste kan het uw arts mogelijk maken om de "drempel" van lichaamsbeweging te meten die in uw geval ischemie veroorzaakt.
Dat wil zeggen dat uw arts u mogelijk specifieke instructies kan geven over welke activiteiten u veilig kunt uitvoeren. Aangezien u het ontstaan van angina pectoris niet kunt gebruiken als waarschuwing dat u te veel doet, kan dit soort advies erg belangrijk zijn.
En ten tweede, wanneer ischemie optreedt tijdens een stresstest, zullen zelfs mensen die stille hartaanvallen en / of stille ischemie hebben gehad, vaak "iets" voelen, zelfs als het geen typische angina pectoris is. De stresstest kan dus belangrijke feedback geven aan mensen met stille ischemie - het kan hen leren dat "dit is hoe ischemie in jouw geval aanvoelt".
Als u in de toekomst ‘dit’ gevoel ervaart, of het nu gaat om een licht ongemak in de schouder, kortademigheid, plotselinge vermoeidheid of wat dan ook, betekent dit dat u waarschijnlijk een ‘angina-equivalent’ heeft en dat u onmiddellijk moet stoppen met wat u doet. en volg de instructies van uw arts voor de behandeling van angina pectoris (zoals het nemen van een nitroglycerinetablet).
Prognose
U kunt aan een hartaanval overlijden. Hoewel een redelijk argument kan worden aangevoerd dat zodra de dood zich voordoet, de hartaanval niet langer als 'stil' kan worden beschouwd, is bij veel mensen met CAD het allereerste teken of symptoom dat ze ervaren door hun toestand een plotselinge dood.
Veel mensen die zeer plotseling overlijden, zonder enige voorgeschiedenis van hartproblemen, hebben in feite aanzienlijke CAD - en zeer waarschijnlijk hebben ze vele episodes van "stille" ischemie meegemaakt, en mogelijk zelfs stille hartaanvallen, voorafgaand aan hun fatale hartstilstand.
Mensen die er goed uitzien maar de diagnose stille hartaanvallen hebben, lijken een iets slechtere prognose op de lange termijn te hebben dan mensen bij wie een hartaanval onmiddellijk werd gediagnosticeerd en behandeld.
Het verhoogde risico houdt waarschijnlijk verband met de hoge prevalentie van diabetes of nieraandoeningen bij deze mensen, hun vaak gevorderde leeftijd en het feit dat daaropvolgende episodes van cardiale ischemie waarschijnlijk ook 'stil' zijn en daarom waarschijnlijk niet onmiddellijk zullen worden behandeld. .
Iedereen die een hartaanval heeft gehad, moet al zijn voorgeschreven medicijnen religieus innemen, agressief omgaan met zijn levensstijl om het risico op toekomstige hartaanvallen te verkleinen en aandacht besteden aan ongebruikelijke of onverwachte symptomen. Deze stappen zijn vooral belangrijk voor iedereen die een stille hartaanval heeft gehad.
Een woord van Verywell
CAD, zelfs zeer significante CAD, veroorzaakt niet altijd de typische symptomen die in de medische handboeken worden beschreven. Cardiale ischemie en zelfs hartaanvallen komen vrij vaak voor bij mensen die nog nooit symptomen hebben gehad die wijzen op CAD. Vooral mensen die stille hartaanvallen hebben gehad, moeten op hun hart letten om verdere schade te voorkomen.
Als u verschillende risicofactoren voor CAD heeft, zoals roken, een zittend leven leiden, overgewicht hebben of een hoog cholesterolgehalte of hypertensie hebben, mag de afwezigheid van symptomen niet worden beschouwd als bewijs dat alles in orde is met uw kransslagaders.
U moet met uw arts praten over wat u kunt doen om uw hoge risico te verminderen, voordat u verdere, mogelijk onomkeerbare, schade aan uw hart of erger krijgt.
.jpg){kind=spacer}
.jpg)
