Een overzicht van sportblessures

Guido Mieth / Getty Images

Of je nu een topsporter bent of een weekendkrijger, als je aan sport doet, heb je waarschijnlijk ooit een blessure gehad. Veel voorkomende sportblessures zijn verstuikingen, verrekkingen, gezwollen spieren, scheenbeenspalken, rotatormanchetblessures, knieblessures, breuken en ontwrichtingen.

Sommige sportproblemen zijn acute blessures, het resultaat van een plotselinge gebeurtenis die zeer opvallende symptomen veroorzaakt. Anderen zijn chronische aandoeningen van overmatig gebruik die mogelijk subtielere symptomen hebben, in het begin of consequent in de loop van de tijd.

Kijk nu: hoe een sportblessure te behandelen met R.I.C.E. Techniek

Veel voorkomende sportblessures

Een sportblessure kan worden veroorzaakt door een ongeval, een botsing, slechte trainingsmethoden, onjuiste uitrusting, gebrek aan conditie of onvoldoende opwarming en rekoefeningen. Spierverstuikingen en verrekkingen, scheuren van de ligamenten en pezen, ontwrichte gewrichten, botbreuken en hoofdletsel komen vaak voor.

Hoewel gewrichten het meest kwetsbaar zijn voor sportblessures, kan elk deel van het lichaam gewond raken op de baan of in het veld. Hier volgt een nadere beschouwing van veelvoorkomende verwondingen voor verschillende delen van het lichaam.

Hoofd

Het meest voorkomende hoofdletsel bij atletiek is een hersenschudding - een hersenletsel veroorzaakt door een klap op het hoofd, een botsing of gewelddadig schudden. Een hersenschudding wordt beschouwd als een traumatisch hersenletsel en heeft invloed op het cognitief functioneren. Herhaalde hersenschudding kan langdurige problemen met geheugen en uitvoerende functie veroorzaken. Als u vermoedt dat u of uw geliefde een hersenschudding heeft, zoek dan medische hulp.​

Schouder

Het meest voorkomende schouderprobleem is een ontsteking of het scheuren van de rotatormanchet. Andere aandoeningen, zoals een bevroren schouder of labrale traan, kunnen echter de symptomen van een gewonde rotatormanchet nabootsen en moeten als mogelijke diagnoses worden beschouwd.

Elleboog

Peesproblemen rond de elleboog, waaronder laterale epicondylitis (tenniselleboog) en mediale epicondylitis (golfelleboog), zijn de meest voorkomende sportgerelateerde problemen van het ellebooggewricht.

Pols

Polsbreuken behoren tot de meest voorkomende botbreuken bij atleten. Als u bijvoorbeeld na een val op een uitgestrekte arm landt, kan dit leiden tot een polsbreuk die moet worden behandeld.

Vinger

Vastzittende vingers kunnen vele soorten sportgerelateerde vingerblessures beschrijven. Ontwrichting van vingergewrichten en zwelling van de vingers komen vaak voor, vooral bij balsporten zoals basketbal en voetbal.

Wervelkolom

Spierspanningen in de lage rug zijn verreweg de meest voorkomende verwondingen aan de wervelkolom bij atleten (of niet-atleten). De pijn is vaak diep en ernstig, waardoor de getroffenen zich zorgen maken dat er mogelijk een ernstiger structureel probleem is opgetreden. Hoewel er rekening moet worden gehouden met minder typische wervelkolomproblemen, zijn lumbale verrekkingen verreweg de meest voorkomende.

Heup en lies

Liesverrekkingen of -trekkingen zijn altijd een veel voorkomende diagnose van heuppijn geweest. Veel heupproblemen die ooit werden toegeschreven aan een spierspanning, zoals femoroacetabulaire botsing of FAI, en labrale tranen, worden steeds beter begrepen, maar liesblessures komen nog steeds het meest voor.

Dij

Een spierspanning, trek of scheur kan optreden in de hamstring, quadriceps en adductoren in de dij bij verschillende sporten. Hamstrings en quadriceps lopen een bijzonder risico tijdens activiteiten met hoge snelheid, zoals atletiek, voetbal, basketbal en voetbal. Het letsel treedt op wanneer de spier over zijn limiet wordt uitgerekt, waardoor de spiervezels worden gescheurd.

Knie

Voorste kniepijn, ook wel patellofemoraal pijnsyndroom genoemd, is een kraakbeenirritatie aan de onderkant van de knieschijf die pijn en schuren eromheen veroorzaakt. Therapeutische oefeningen worden bijna altijd als behandeling gebruikt.

Enkel

Enkelverstuikingen zijn verreweg de meest voorkomende verwonding van het enkelgewricht. Zodra een enkelverstuiking is opgetreden, kunnen herhalingsblessures vaak voorkomen. Een goede revalidatie na deze verwondingen kan helpen voorkomen dat het enkelgewricht opnieuw wordt geblesseerd.

Voet

Plantaire fasciitis omvat irritatie van het dikke, taaie weefsel dat de voetboog vormt. Dit plantaire fascia-weefsel kan samentrekken en pijnlijk worden, waardoor het moeilijk wordt om op de hiel van de voet te stappen.

Oorzaken

Sportblessures vallen doorgaans in twee categorieën, acuut of chronisch, en kunnen het gevolg zijn van directe impact, belasting (meer kracht uitoefenen op een gewricht dan het aankan) of overmatig gebruik.

Een acuut letsel is het gevolg van een incident of ongeval dat tot merkbare symptomen leidt. Een uitglijden, vallen, tackelen of aanrijding kan bijvoorbeeld leiden tot acuut letsel. Hoewel sommige ongelukken slechts een onderdeel zijn van het sporten, kunnen andere worden voorkomen door over de juiste uitrusting en uitrusting te beschikken en onder veilige omstandigheden te spelen. Voetballen op natte bladeren kan bijvoorbeeld leiden tot uitglijden en vallen.

Een chronisch letsel is van langere duur. Het kan beginnen als een acuut letsel dat niet volledig geneest of kan worden veroorzaakt door overmatig gebruik of een onjuiste vorm. Veel atleten spelen door pijn, wat kan leiden tot chronische verwondingen.

Symptomen

Symptomen van sportblessures kunnen snel optreden op het punt van blessure of kunnen geleidelijk optreden in de loop van een paar uur of dagen. Wanneer een atleet een harde val maakt, een enkel rolt of op een andere manier een klap krijgt, is de typische reactie om hem van zich af te schudden en door de pijn te duwen, wat kan leiden tot problemen op de langere termijn.

Symptomen van een chronische of overmatige blessure ontwikkelen zich in de loop van de tijd. Acute opflakkeringen van oude verwondingen kunnen echter vaak voorkomen. Symptomen van een sportblessure zijn onder meer de volgende.

Pijn

Pijn is het belangrijkste symptoom van een sportblessure, het is het signaal van het lichaam dat er iets mis is en kan verschillen naargelang het type blessure.

Het onmiddellijke begin van pijn door een acuut letsel dat niet verdwijnt, moet worden bekeken door een sportarts. Een voorbeeld hiervan is het rollen van uw enkel en er geen gewicht op kunnen leggen of een botsing met een persoon of object en het niet kunnen bewegen van uw arm.

Andere keren is het begin van de pijn vertraagd. Dit komt vooral veel voor bij overbelastingsblessures. Een gewricht kan direct na het sporten wat gevoelig aanvoelen, maar de pijn blijft in de loop van de uren erger worden. Tederheid wanneer er druk op het gebied wordt uitgeoefend, kan een belangrijke indicator zijn dat er een ernstig letsel is opgetreden.

De locatie van het ongemak, de diepte van de pijn en een beschrijving van het soort pijn dat u ervaart, kunnen uw arts helpen de mogelijke oorzaak te achterhalen.

Zwelling

Zwelling is een teken van een ontsteking, wat de inspanning van uw lichaam is om op letsel te reageren en de genezingsreactie van het immuunsysteem op gang te brengen. Hoewel zwelling niet per se een slechte zaak is, kan het ongemak veroorzaken.

In de zeer vroege stadia na een blessure merkt u mogelijk geen zwelling of enige beperking in uw bewegingsvermogen. Zwelling treedt vaak geleidelijk op omdat genezend bloed en vocht worden gestuurd om beschadigd weefsel of bot te beschermen en te genezen.

Wat u ervaart, kan uw arts een tip geven over het soort letsel dat u heeft.Er zijn een paar soorten zwellingen.

• Effusie: zwelling in een gewricht
• Oedeem: zwelling in de zachte weefsels
• Hematoom: zwelling door bloeding in het zachte weefsel

Stijfheid

Hoewel pijn moeilijk te kwantificeren is, kan mobiliteit vaak worden gemeten door uw bewegingsbereik te controleren. Dit geldt vooral bij verwondingen aan de ledemaat, omdat je het gewonde gewricht kunt vergelijken met het tegenovergestelde gezonde gewricht.

Een beperkt bewegingsbereik kan een duidelijke indicatie zijn van de ernst van een blessure. Een eerste rustperiode wordt doorgaans aanbevolen bij gebrek aan mobiliteit bij acute verwondingen, gevolgd door zachte bewegingen die leiden tot meer lichaamsbeweging. Raadpleeg een sportarts of fysiotherapeut om mobiliteitsproblemen te beoordelen en te behandelen voordat u weer sport.

Instabiliteit

Een onstabiel gewricht voelt los aan of wil knikken of bezwijken. Dit is vaak een teken van een ligamentletsel (zoals een ACL-scheur), omdat het gewonde gewricht niet voldoende wordt ondersteund nadat het is beschadigd.

Zwakheid

Een blessure die de kracht van een geblesseerd gebied beperkt, kan duiden op structurele schade aan een spier of pees die normaal functioneren verhindert. Het onvermogen om uw arm op te tillen of te lopen vanwege zwakte moet worden beoordeeld door een medische professional, aangezien er andere zijn. mogelijke en betreffende oorzaken.

Gevoelloosheid en tintelingen

Gevoelloosheid of tintelingen zijn een teken van zenuwirritatie of letsel Soms worden zenuwen direct beschadigd; op andere momenten kan een zenuw geïrriteerd raken door omringende zwelling of ontsteking. Milde tintelingen zijn meestal geen groot probleem, terwijl het onvermogen om een ​​gewond lichaamsdeel te voelen meer zorgen baart.

Roodheid

Roodheid op de plaats van de verwonding kan het gevolg zijn van een ontsteking, schaafwonden, allergie of infectie. Als u onverklaarbare roodheid van de huid heeft, vooral als het gebied ook warm aanvoelt, moet u worden beoordeeld door een medische professional.

Verwarring of hoofdpijn

Zelfs een licht hoofdtrauma kan leiden tot een hersenschudding, wat kan leiden tot cognitieve symptomen, zoals verwarring, concentratiestoornissen en geheugenproblemen, evenals hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid en prikkelbaarheid.

Een hersenschudding kan ernstige gevolgen hebben en mag niet worden genegeerd. Als een klap op het hoofd onmiddellijke symptomen of bewustzijnsverlies veroorzaakt, zoek dan medische hulp, zelfs als de symptomen voorbijgaan.

Wanneer moet je een dokter zien?

Sportblessures komen vaak voor, en voor de meeste atleten is het niet nodig of praktisch om voor elke pijn een arts te raadplegen. Raadpleeg een getrainde professional als u echter een blessure heeft die niet verbetert met eenvoudige behandelingsstappen, of als deze ondanks uw inspanningen erger wordt.

Enkele tekenen dat u door een medische professional moet worden gezien, zijn onder meer:

• Moeilijkheden om het geblesseerde gebied te gebruiken (lopen, uw arm optillen, enz.)
• Onvermogen om gewicht op een extremiteit te plaatsen
• Beperkte mobiliteit van een gewricht
• Vervorming van het geblesseerde gebied
• Bloeding of huidletsel
• Tekenen van infectie (koorts, koude rillingen, zweten)
• Hoofdpijn, duizeligheid, verwardheid of bewustzijnsverlies na hoofdletsel

Diagnose

Acute en chronische verwondingen kunnen worden gediagnosticeerd door een sportarts of orthopedist, hoewel niet-artsen die zijn opgeleid om deze verwondingen te diagnosticeren en te behandelen - zoals atletische trainers en fysiotherapeuten - dit ook kunnen doen.

U moet een medische geschiedenis en informatie over het ontstaan ​​van het letsel verstrekken en een lichamelijk onderzoek ondergaan.

Tijdens het lichamelijk onderzoek zal uw zorgverlener het gebied palperen en vragen naar de mate van pijn of gevoeligheid. U wordt gevraagd om het geblesseerde gebied te verplaatsen om ook het bewegingsbereik te testen.

Afhankelijk van het vermoedelijke letsel en de mate van pijn of handicap, kan uw arts röntgenfoto's maken om botbreuken uit te sluiten. Hoewel sommige gebroken botten zichtbaar zijn op een eerste röntgenfoto, kunnen sommige fracturen (bijv. Een simpele fractuur van de pols of een haarlijnfractuur in de voet) pas een paar dagen later worden opgemerkt, zodra de genezing van het letsel is begonnen. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken dat u zich niet hoeft te vervelen.

Er kunnen aanvullende diagnostische beeldvormende tests worden besteld om beschadiging van zacht weefsel vast te stellen. Deze kunnen worden besteld tijdens het eerste bezoek of nadat een behandelingsperiode niet effectief is, en omvatten het volgende.

• Magnetische resonantie beeldvorming (MRI): dit wordt vaak gebruikt voor diagnostische beeldvorming van spierblessures, gewrichtsschade, verstuikingen, fracturen en hoofdletsel opgelopen tijdens het sporten. MRI's gebruiken radiogolven in een sterk magnetisch veld om musculoskeletale structuren te onderzoeken, waaronder botten, pezen, spieren, ligamenten en zenuwen.
• Echografie: nuttig voor het beoordelen van peesbeschadiging, bij een echografie nemen geluidsgolven real-time beelden van oppervlakkige zachte weefsels. Tijdens een echo kan de radioloog u vragen het gewricht te bewegen om te zien welke invloed beweging heeft op de pees.
• Computertomografie (CT) -scans: een CT-scan geeft een meer gedetailleerd beeld van botten en zachte weefsels. Deze test kan haarlijnbreuken en kleine onregelmatigheden in complexe gewrichten aantonen.

Behandeling

Uw behandelingskuur hangt af van de locatie en de ernst van uw verwonding. De eerste behandeling van veel sportblessures is gericht op het beheersen van ontstekingen en het bevorderen van de genezingsreactie.

Het acroniem R.I.C.E. is een nuttige gids voor de onmiddellijke behandeling van de meeste acute verwondingen. Bij het uitvoeren van R.I.C.E. behandeling, neemt u de volgende stappen:

1. Rust: Beperk de krachten die op het geblesseerde deel van het lichaam inwerken. Dit betekent over het algemeen dat u moet stoppen met sporten, en het kan ook betekenen dat u krukken, een mitella of een ander hulpmiddel moet gebruiken om het gebied volledig te laten rusten.
2. IJs: IJs is nuttig bij het beheersen van zwelling en ontsteking, en het kan ook enorm helpen bij het verminderen van pijn. Veel atleten die een acuut letsel oplopen, merken dat ze geen pijnstillers nodig hebben om ongemak te verlichten.
3. Comprimeren: compressie wordt uitgevoerd door behaaglijk, maar niet strak, het gewonde deel van het lichaam te omwikkelen met een compressieverband. Een te strakke vernauwing kan verergering van uw symptomen en andere problemen veroorzaken.
4. Verhogen: het opheffen van de gewonde extremiteit kan ook helpen zwelling en ontsteking te verminderen en op zijn beurt pijn te verminderen.

Na een eerste periode moet rust worden vervangen door bescherming en optimale belasting. Deze techniek staat bekend als P.O.L.I.C.E. (bescherming, optimale belasting, ijs, compressie en hoogte). Het beschermen van het gewonde gewricht met een hulpmiddel, zoals krukken of een mitella, terwijl het gewricht voorzichtig wordt bewogen en geleidelijk gewicht op de blessure legt, zal vaak helpen om de genezing te versnellen.

Na de eerste genezingsperiode zal uw arts bepalen welke eventuele aanvullende behandeling nodig is en kan hij u voor uw specifieke blessure doorverwijzen naar een specialist.

Behandelingen voor sportblessures zijn onder meer:

• Immobilisatie met een spalk, gipsverband of beugel
• Medicatie tegen pijn
• Pijnstillende injecties, zoals een cortisone-injectie
• Fysiotherapie
• Chirurgie

Een woord van Verywell

Een pauze nemen van uw normale (en misschien geliefde) activiteit kan moeilijk te slikken zijn. Maar onthoud: als u een sportblessure onbehandeld laat, kan dit u mogelijk veel langer buitenspel zetten, of zelfs voorkomen dat u helemaal teruggaat naar uw sport. Luister naar je lichaam en zoek professionele hulp wanneer je die nodig hebt.