In een beroemd geval in 2008 krabde een vrouw met jeuk veroorzaakt door gordelroos op haar hoofd zo woedend dat ze door haar schedel ging en in haar rechter voorhersenen. Hoewel ze, afgezien van de jeuk, neurologisch en psychiatrisch gezond was, moest ze lichamelijk in bedwang worden gehouden om te voorkomen dat ze zichzelf verder verwondde.
In een schijnbare paradox vertoonde een huidbiopsie van het jeukgebied bijna geen zenuwvezels in het getroffen gebied. Waar kwam deze vreselijke jeuk vandaan?
Wat is precies een jeuk?
Ondanks zijn universaliteit is jeuk relatief slecht onderzocht in vergelijking met pijn of andere gewaarwordingen.Een van de beste definities van jeuk is een vervelende gewaarwording die een krabreactie uitlokt, die soms tijdelijke verlichting kan bieden.
Deze definitie is echter niet helemaal bevredigend, aangezien er jeuk is waarvoor krabben geen voordeel oplevert. Het oorspronkelijke doel van jeuk was misschien om de huid te beschermen tegen schadelijke stoffen door de dader weg te krabben. Dergelijke jeuk-opwekkende stoffen worden pruritogenen genoemd.
Zoals alle gewaarwordingen, kan jeuk ook het gevolg zijn van een mislukking in het zenuwstelsel. In dergelijke gevallen hoeft de huid niet direct betrokken te zijn en kan krabben de chronische jeuk niet verlichten.
Jeuk en de relatie met pijn
Vroeger werd aangenomen dat jeuk slechts pijn van lage intensiteit was. We weten nu dat deze opvatting niet klopt. Het is waar dat een niet-specifiek pad wordt gedeeld door signalen voor zowel pijn als jeuk. Dit pad veroorzaakt jeuk wanneer het wordt veroorzaakt door jeukverwekkende stoffen zoals koeienhuid, de plant waarvan grappenmakers "jeukpoeder" hebben afgeleid.
Net als bij pijn of een lichte aanraking, reist het gevoel van jeuk echter ook via zijn eigen unieke speciale paden van de huid naar de hersenen. Deze specifieke route wordt geactiveerd door afgifte van histamine.
Dat gezegd hebbende, de informatielijnen voor pijn en jeuk, hoewel gescheiden, onderling verbonden en communiceren in het ruggenmerg, via interneuronen. Dit kan het onverbiddelijke verlangen om aan jeuk te krabben verklaren. Als de pijn vuurt, kan dit de activiteit van de jeukroute remmen of maskeren.
De intrigerende relatie tussen jeuk en pijn is te zien bij het gebruik van sommige opioïden, die jeuk kunnen veroorzaken bij het remmen van pijn.
Jeuk reageert niet op krabben
In sommige gevallen van chronische jeuk bestaat de normale overspraak tussen pijn- en jeukroutes in de wervelkolom niet. Om dit uit te leggen, is het mogelijk dat de perifere zenuwen, of de zenuwen die van het ruggenmerg naar de huid en andere delen van het lichaam gaan, gevoeliger worden.
Of misschien veranderen de hersenen zodanig dat kleine irriterende stoffen die normaal niet als jeuk zouden worden beschouwd, verkeerd worden opgevat. Er is enig bewijs voor elk van deze argumenten, en de ware aard van chronische jeuk die niet op krabben reageert, is waarschijnlijk een combinatie van die mechanismen.
Neurologische oorzaken
Hoewel jeuk klassiek wordt beschouwd als een probleem met de huid, wordt er ook beschreven dat sommige problemen van het zenuwstelsel jeuk veroorzaken. In sommige gevallen kan dit het gevolg zijn van perifere zenuwbeschadiging die leidt tot spontane signalering van de zenuw of het ruggenmerg. . Voorbeelden zijn onder meer brachioradiale pruritis en postherpetische neuralgie.
In andere gevallen kunnen kleine gewaarwordingen leiden tot een patroon van signalen dat door de hersenen ten onrechte als jeuk wordt gedecodeerd. Hier zijn een paar voorbeelden van neurologische aandoeningen die jeuk veroorzaken:
- Trigeminus trofisch syndroom: deze aandoening wordt veroorzaakt door onderbroken sensorische paden van de trigeminuszenuw, die gewoonlijk het gevoel van het gezicht naar de hersenen overbrengt.Een langzaam vergrote zweer verspreidt zich over het kraakbeen aan de buitenrand van een neusgat. De behandeling is meestal niet nuttig en bestaat voornamelijk uit het gebruik van beschermende handschoenen of andere fysieke barrières om krabben te voorkomen.
- Brachioradiale pruritis: deze jeuk ontwikkelt zich meestal op een arm en kan verband houden met blootstelling aan zonlicht. Hoewel een onderzoek en elektrodiagnostische onderzoeken normaal zullen zijn, kunnen mensen hun arm krabben tot ze gaan bloeden. De aandoening kan enigszins worden verholpen met ijs en sommige antiseizure-medicijnen.
- Notalgia paresthetica: deze aandoening komt meestal voor aan de linkerkant, net onder het schouderblad, waar de meesten van ons niet helemaal bij kunnen. Het kan het gevolg zijn van een beknelling van de ruggenmergzenuw. Capsaïcine, sommige antiseizure medicijnen, zenuwblokkades en zelfs botulinumtoxine-injecties kunnen nuttig zijn.
- Ruggenmerglaesies: verschillende soorten ruggenmerglaesies, waaronder neurofibroom, een tumor van de zenuwvezel en holle hemangiomen, een type misvorming van bloedvaten, zijn in verband gebracht met jeuk, wat vaak niet gerelateerd is aan de plaats van de laesie.
- Hersenlaesies: beroerte en andere problemen kunnen jeuk veroorzaken die zich meestal aan de tegenovergestelde kant van de laesie bevindt.
Behandeling
Chronische neurologische jeuk is moeilijk te behandelen. Typische manieren zoals orale antihistaminica (bijv. Benadryl) of lokale steroïden helpen meestal niet.
Een stapsgewijze aanpak kan capsaïcine onderzoeken, antiseizure medicatie zoals gabapentine en zelfs middelen zoals thalidomide of botulinumtoxine kunnen worden overwogen. Neurostimulatietechnieken worden ook onderzocht.
-is-treated.jpg)
