Schildkliertesten en diagnose

Het diagnosticeren van een schildklieraandoening is een proces dat een aantal verschillende soorten onderzoeken omvat, waaronder klinische evaluatie, bloedonderzoek, beeldvormende onderzoeken, biopsieën en andere tests. Laten we eens kijken naar de verschillende componenten van het diagnoseproces van de schildklier.

Illustratie door JR Bee, Verywell.

Klinische evaluatie

Een belangrijk basiselement bij het opsporen en diagnosticeren van schildklieraandoeningen is de klinische evaluatie. Een klinische evaluatie van uw schildklier moet worden uitgevoerd door een getrainde arts. Hoewel sommige huisartsen in staat zijn om een ​​grondig klinisch onderzoek van uw schildklier uit te voeren, zijn endocrinologen vaak het best geschoold in de gespecialiseerde aspecten van dit diagnostische proces.

Schildklierziekte Arts Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF E-mail de gids

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Aanmelden

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Als onderdeel van een grondige klinische evaluatie moet uw arts doorgaans de volgende beoordelingen uitvoeren:

• Voel (ook bekend als 'palperen') uw nek, op zoek naar vergroting, knobbels of onregelmatigheden in de vorm van uw schildklier.
• Luister met een stethoscoop naar uw schildklier om een ​​verhoogde bloedstroom te detecteren.
• Test je reflexen. Een hyperreactie kan wijzen op een overactieve schildklier, en een afgestompte reflexreactie wordt vaak geassocieerd met hypothyreoïdie.
• Controleer uw hartslag, hartritme en bloeddruk. Een lagere hartslag en / of bloeddruk kan worden geassocieerd met een traag werkende schildklier, en een verhoogde hartslag en / of bloeddruk zijn vaak gekoppeld aan hyperthyreoïdie.
• Meet uw gewicht en bespreek eventuele wijzigingen. Onverwachte gewichtstoename is vaak gekoppeld aan hypothyreoïdie, terwijl gewichtsverlies verband houdt met hyperthyreoïdie.
• Meet de lichaamstemperatuur. Een lage lichaamstemperatuur is gekoppeld aan een traag werkende schildklier en een licht verhoogde temperatuur is geassocieerd met hyperthyreoïdie.
• Onderzoek uw gezicht op schildkliergerelateerde symptomen, waaronder verlies van de buitenste wenkbrauwen, wallen in de ogen en ongebruikelijke huiduitslag.
• Onderzoek uw ogen en let op klassieke schildkliertekens, waaronder uitpuilende ogen, een opvallende blik en droge ogen.
• Let op de algemene hoeveelheid en kwaliteit van uw haar. Veranderingen in de textuur van haar, evenals haaruitval en breuk, worden in verband gebracht met zowel hyperthyreoïdie als hypothyreoïdie.
• Onderzoek je huid. Een droge, ruwe huid wordt in verband gebracht met hypothyreoïdie en een ongewoon gladde huid wordt in verband gebracht met hyperthyreoïdie.
• Onderzoek je nagels en handen. Droge, broze nagels zijn gekoppeld aan een traag werkende schildklier.
• Bekijk andere klinische tekenen en symptomen.

Bloedtesten

Wanneer uw arts vermoedt dat u een schildklieraandoening heeft, is een cruciale stap bloedonderzoek om tot een schildklierdiagnose te komen.

Voordat u bloedtesten laat doen, wilt u weten wat uw opties zijn in termen van de timing van het testen en of u moet vasten en / of medicijnen moet nemen voordat u gaat testen.

Veel voorkomende schildklierbloedonderzoeken zijn onder meer:

• Test voor schildklierstimulerend hormoon (TSH)
• Totaal T4 / totaal thyroxine
• Gratis T4 / gratis thyroxine
• Totaal T3 / totaal trijoodthyronine
• Gratis T3 / gratis trijoodthyronine
• Omgekeerde T3
• Thyroglobuline / schildklierbindend globuline (TBG)
• Schildklierperoxidase-antilichamen (TPOAb) / antithyroïde peroxidase-antilichamen
• Thyroglobuline-antilichamen / antithyroglobuline-antilichamen
• Schildklierreceptor-antilichamen (TRAb)
• Schildklierstimulerende immunoglobulinen (TSI)

Uw resultaten interpreteren

Het begrijpen van de verschillende tests, wat ze betekenen en hoe de resultaten moeten worden geïnterpreteerd, is essentieel voor een geïnformeerde, mondige schildklierpatiënt. Verhoogde resultaten op antilichaamtests kunnen helpen bij het detecteren van onderliggende auto-immuunziekten van de schildklier die hyperthyreoïdie, hypothyreoïdie, knobbeltjes of struma kunnen veroorzaken. Bij de ziekte van Hashimoto wordt doorgaans een verhoging van TPO-antilichamen gezien, en bij de ziekte van Graves een verhoging van TSI-antilichamen. De meer controversiële omgekeerde T3-test detecteert overproductie van een inactieve vorm van het T3-hormoon en wordt door sommige integratieve artsen gebruikt om schildklieronevenwichtigheden te identificeren.

Soms kunnen alle verschillende tests en optimale bereiken verwarrend zijn. Uw zorgteam is de beste optie om u te helpen begrijpen wat uw resultaten betekenen in relatie tot uw unieke situatie. U kunt ook over elke test lezen en de resultaten van uw laboratoriumrapport vergelijken met de optimale standaardbereiken met behulp van de onderstaande schildkliertestanalysator.

Houd er rekening mee dat optimale bereiken per lab kunnen verschillen, dus als uw rapport verschillende bereiken vermeldt, kunt u deze het beste gebruiken.

De TSH-test

De TSH-test wordt door conventionele artsen beschouwd als de "gouden standaard" schildkliertest. Er is echter onenigheid onder zelfs conventionele medische experts over het normale referentiebereik voor deze test. Dit meningsverschil kan van invloed zijn op het al dan niet diagnosticeren van een arts met een schildklieraandoening of het uitsluiten van een diagnose van de schildklier.

Een verhoogde TSH - samen met lagere T4 / vrije T4 en lagere T3 / vrije T3-spiegels - wordt in verband gebracht met hypothyreoïdie. Lage TSH - samen met hogere T4 / vrije T4 en hogere T3 / vrije T3-spiegels - wordt in verband gebracht met hyperthyreoïdie.

Wat betekenen hoge en lage TSH-niveaus?

Uw eigen schildklierbloedonderzoeken bestellen

U weet het misschien niet, maar in de meeste staten van de VS en sommige gebieden buiten de VS kunt u uw eigen schildkliertesten bestellen. Sommige patiënten gebruiken deze benadering om tests uit te voeren voordat ze naar een arts gaan. In andere gevallen kan het goedkoper zijn om ze te laten doen - met een opmaak - via uw arts. Soms kan uw HMO of verzekering de tests beperken die uw arts kan aanvragen.

Beeldvormingstests

Wanneer uw schildklier vergroot of mogelijk geatrofieerd is, en wanneer knobbeltjes worden gedetecteerd of vermoed, kunnen verschillende beeldvormende tests worden uitgevoerd om te helpen bij de diagnose van uw schildklieraandoening. Deze tests omvatten het volgende.

• Schildklier-echografie: Schildklier-echografie kan knobbeltjes, knobbeltjes en vergroting van uw klier evalueren. Echografie kan ook uitwijzen of uw schildklierknobbeltje een met vloeistof gevulde cyste is of een massa vast weefsel.
• Nucleaire scan / opname van radioactief jodium: deze test, ook bekend als RAI-U, kan uitwijzen of u de ziekte van Graves, toxische multinodulaire struma of thyroïditis heeft. (Merk op dat het niet tijdens de zwangerschap wordt uitgevoerd.)
• CT-scan: een CT-scan kan helpen bij het detecteren en diagnosticeren van struma of grotere schildklierknobbeltjes.
• MRI / magnetische resonantiebeeldvorming: MRI kan helpen bij het evalueren van de grootte en vorm van uw schildklier

Biopsie

Een naaldbiopsie, ook bekend als een fijne naaldaspiratie (FNA) biopsie, wordt gebruikt om verdachte schildklierknobbels en knobbeltjes te helpen evalueren. teruggetrokken en beoordeeld op kanker. Sommige artsen gebruiken ook echografie tijdens het uitvoeren van een biopsie om ervoor te zorgen dat de naald in de juiste positie komt.

Hoewel 95 procent van de schildklierknobbeltjes niet kankerachtig is, kan FNA, samen met enkele aanvullende tests zoals de Veracyte Afirma-test, de resultaten van uw biopsie veel nauwkeuriger maken, en kan het u vaak onnodige operaties besparen voor knobbeltjes die blijken te zijn. goedaardig.

Evaluatie van schildklierknobbeltjes met fijne naaldaspiratie

Andere diagnostische tests

Beoefenaars gebruiken soms andere tests en procedures om schildklierdisfunctie te identificeren. Het gebruik van deze tests wordt door reguliere artsen als controversieel beschouwd, maar sommige van deze tests worden geaccepteerd en worden gebruikt door alternatieve, integratieve en holistische artsen. Deze tests omvatten:

• Jodium patch-tests
• Speeksel testen
• Urineonderzoek
• Basale lichaamstemperatuur testen

Als uw arts deze test aanbeveelt, zullen zij u helpen te begrijpen welke informatie deze hen zal geven en hoe u zich er het beste op kunt voorbereiden.

Nekcontrole zelftest

Hoewel het niet als diagnostisch wordt beschouwd, kunt u een zelfcontrole van uw nek uitvoeren om te zoeken naar knobbels en vergroting.

Over het algemeen wordt een nekcontrole niet als betrouwbaar of nauwkeurig beschouwd in vergelijking met andere beschikbare testmethoden. Het kan ook een vals negatief resultaat opleveren - u kunt een schildklieraandoening hebben, zelfs als uw nek volkomen normaal aanvoelt. Een zelfcontrole kan echter geen kwaad en is eenvoudig en duidelijk. Je zoekt in feite naar knobbels in je nek terwijl je een slok water slikt en vervolgens je vingers gebruikt om te voelen of er vergrotingen of bultjes zijn.

Illustratie door Emily Roberts, Verywell Hoe een schildklierhalscontrole uit te voeren

Een woord van Verywell

Op basis van de resultaten van een klinisch onderzoek kunnen bloedtesten belangrijke schildklieraandoeningen detecteren, waaronder hypothyreoïdie (onvoldoende schildklierhormoon) en hyperthyreoïdie (overmatig schildklierhormoon). Voor knobbeltjes en struma kunnen beeldvormende tests helpen bepalen of knobbeltjes verdacht zijn, waarna FNA-biopsie wordt uitgevoerd om knobbeltjes met verdachte kenmerken te beoordelen om schildklierkanker te diagnosticeren of uit te sluiten. Met deze combinatie van tests kan een arts een juiste diagnose stellen en u helpen een behandeling te vinden die eventuele frustrerende symptomen verlicht.

Een overzicht van behandelingen van schildklieraandoeningen