Een overzicht van behandelingen van schildklieraandoeningen

De behandeling van uw schildklieraandoening hangt af van het type schildklierprobleem en of uw schildklier overactief, onderactief, vergroot of kanker is. Hier is een overzicht van de verschillende behandelingen voor schildklieraandoeningen.

Hyperthyreoïdie / behandelingen van de ziekte van Graves

Als uw schildklier acuut of chronisch overactief is - een aandoening die bekend staat als hyperthyreoïdie - maakt u te veel schildklierhormoon aan. Hyperthyreoïdie is meestal te wijten aan de auto-immuunziekte die bekend staat als de ziekte van Graves, of in sommige gevallen aan schildklierknobbeltjes die overmatig schildklierhormoon of thyroïditis produceren.

Hyperthyreoïdie wordt behandeld door te voorkomen dat de schildklier overmatig hormoon aanmaakt, het vermogen van de schildklier om het hormoon te produceren vermindert, of door de schildklier operatief of met radioactief jodium te ableren.

Alle hyperthyreoïdiepatiënten moeten in eerste instantie worden behandeld met bètablokkers. Specifieke behandelingen voor de ziekte van Graves zijn onder meer:

• Antithyroid-geneesmiddelen, waaronder methimazol (Tapazole), propylthiouracil (PTU) en carbimazol (Neo-Mercazole). Omdat PTU soms gepaard gaat met enkele ernstige bijwerkingen, wordt methimazol beschouwd als het geprefereerde antithyroid-medicijn in de VS (PTU wordt echter aanbevolen voor behandeling tijdens het eerste trimester van de zwangerschap vanwege een licht verhoogd risico op geboorteafwijkingen geassocieerd met methimazol.)
• Behandeling met radioactief jodium (RAI), ook bekend als ablatie van radioactief jodium. Bij deze behandeling wordt een dosis radioactief jodium ingenomen, dat vervolgens door de schildklier wordt opgenomen en het vermogen van de klier om schildklierhormoon aan te maken geheel of gedeeltelijk vernietigt of ablateert.
• Chirurgische verwijdering van de gehele of een deel van de schildklier, bekend als een thyreoïdectomie. Chirurgie is een optie voor vrouwen die zwanger zijn, borstvoeding geven of jonge kinderen hebben en thuis blootstelling aan straling willen vermijden.

Over het algemeen hangt de aanpak die voor de behandeling wordt gebruikt af van de ernst van uw aandoening, of u antithyroid-medicijnen kunt verdragen en of u zwanger bent of van plan bent binnenkort zwanger te worden.

Geografie is ook een factor. In de VS werd RAI vaak voorgeschreven voor de ziekte van Graves, maar onlangs is er een verschuiving naar antithyroid-medicijnen. Als uw hyperthyreoïdie als gevolg van de ziekte van Graves na 6 maanden aanhoudt, kan uw arts een definitieve behandeling met radioactief jodium of een operatie aanbevelen. . Buiten de VS is het waarschijnlijker dat antithyroid-medicamenteuze therapie de eerste keuze van een arts is voor behandeling, en chirurgie wordt op grotere schaal gebruikt, vooral voor kinderen en vrouwen in de vruchtbare leeftijd. De meeste schildklierpatiënten die RAI-behandeling krijgen of een operatie ondergaan, eindigen uiteindelijk met hypothyreoïdie en worden behandeld met vervangende medicijnen voor schildklierhormoon.

Enkele controversiële, baanbrekende therapieën voor behandeling zijn onder meer blok / vervangingstherapie (BRT) - een combinatie van schildklierhormoonvervangende medicijnen en antithyroid-medicijnen - en een procedure die bekend staat als schildklier-arteriële embolisatie.

Sommige integratieve beoefenaars bevelen stressvermindering en managementbenaderingen aan, zoals geleide meditatie, antithyroid-dieet- en voedingsveranderingen, traditionele Chinese geneeskunde en andere holistische benaderingen om een ​​overactieve schildklier te helpen.

Schildklierziekte Arts Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF E-mail de gids

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Struma-behandelingen

Struma verwijst naar een vergrote schildklier, die zich kan ontwikkelen bij zowel hypothyreoïdie als hyperthyreoïdie.

Afhankelijk van de grootte en locatie, als u een struma heeft, kan dit een vol gevoel in uw nek veroorzaken, pijn, en, minder vaak, kan het moeilijk worden om te slikken of te ademen.

Als u een kleine struma heeft die niet symptomatisch is en niet gepaard gaat met onregelmatigheden in uw schildklierniveaus, kan uw arts besluiten uw struma te controleren - niet te behandelen.

Voor een kleine, symptomatische struma behandelen artsen u meestal met vervangende medicijnen voor schildklierhormoon. In sommige gevallen kunnen de medicijnen de groei van uw struma vertragen of vertragen, maar zullen deze waarschijnlijk niet krimpen.

Als uw struma groot is, blijft groeien ondanks het feit dat u schildklierhormoon gebruikt, u cosmetisch stoort of het slikken of ademen verstoort, kan uw arts radioactief jodium (RAI) aanbevelen om uw schildklier te verkleinen, of een operatie om uw schildklier geheel of gedeeltelijk te verwijderen. schildklier.

In het geval van een struma dat te wijten is aan jodiumtekort, zal uw arts waarschijnlijk het gebruik van aanvullend jodium aanbevelen.

Behandelingen van schildklierknobbels

De meeste schildklierknobbeltjes zijn goedaardig. Voor kleine, goedaardige knobbeltjes die geen symptomen veroorzaken, geven veel behandelaars er de voorkeur aan om patiënten te monitoren.Een substantieel percentage van de bevolking - sommige deskundigen suggereren de meerderheid van de mensen - heeft deze asymptomatische knobbeltjes en behoeft geen verdere behandeling.

In sommige gevallen, als de knobbel gepaard gaat met hyperthyreoïdie, wordt radioactief jodium (RAI) gebruikt om de knobbel en de schildklier te verkleinen. Als de goedaardige knobbel groter is en niet reageert op medicatie of RAI, wordt vaak een operatie aanbevolen.

Een andere benadering die wordt gebruikt voor knobbeltjes is percutane ethanolinjectie (PEI), waarbij het knobbeltje wordt verkleind door een injectie. Een andere veelbelovende nieuwe niet-chirurgische technologie voor knobbeltjes is ultrageluidsbundeltechnologie met hoge intensiteit.

Als wordt vastgesteld dat een knobbel of meerdere knobbeltjes kanker zijn, wordt uw schildklier bijna altijd geheel of gedeeltelijk operatief verwijderd. In het geval van maligniteit worden de behandelprotocollen voor schildklierkanker gevolgd op basis van het type kanker dat wordt gedetecteerd.

In het verleden werd thyreoïdectomie uitgevoerd nadat een fijne naaldaspiratie (FNA) onbepaalde of onduidelijke knobbeltjes liet zien, maar het relatief nieuwe Veracyte Afirma-schildklieranalyseproces vermindert deze onbepaalde resultaten aanzienlijk en voorkomt onnodige operaties.

Gedetailleerde richtlijnen voor de behandeling van knobbeltjes zijn opgenomen in de American Association of Clinical Endocrinologists 'Medical Guidelines for Clinical Practice for the Diagnosis and Management of Thyroid Nodules.

Behandeling van thyroiditis

Thyroiditis verwijst naar een ontsteking van uw schildklier. Hoewel auto-immuun (Hashimoto's) thyroïditis de meest voorkomende is, zijn er onder andere andere vormen van thyroïditis, waaronder postpartum thyroïditis, De Quervain (ook wel subacute of granulomateuze) thyroïditis en virale thyroïditis.

Zoals opgemerkt, wordt in sommige gevallen de thyroïditis van Hashimoto behandeld met vervangende geneesmiddelen voor schildklierhormoon. Voor gevallen van thyroïditis die pijnlijk zijn, raden artsen doorgaans een pijnstiller aan met ontstekingsremmende eigenschappen, zoals aspirine, ibuprofen (Advil / Motrin) of naproxen (Aleve).

Als de thyroïditis bijzonder acuut is, raden artsen af ​​en toe steroïde medicijnen aan om ontstekingen te verminderen, samen met vervangende medicijnen voor schildklierhormoon, zodat de schildklier kan rusten van zijn taak van hormoonproductie.

Op voedingsgebied zijn er aanwijzingen dat suppletie met het mineraal selenium thyroïditis kan helpen.

Behandeling van schildklierkanker

Er zijn vier verschillende soorten schildklierkanker: papillair, folliculair, medullair en anaplastisch. De behandelingen voor schildklierkanker zijn gebaseerd op het type kanker en in sommige gevallen op de stadiëring - hoever de kanker zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam - en of het een nieuwe kanker of een terugkerende kanker is.

De behandelingen voor schildklierkanker omvatten:

• Een operatie om de kanker te verwijderen, bekend als een thyreoïdectomie. Sommige patiënten krijgen een lobectomie, waarbij slechts één zijde van de schildklier wordt verwijderd. Een bijna totale thyreoïdectomie verwijdert bijna de hele klier. Bij een totale thyreoïdectomie wordt de hele schildklier verwijderd. Lymfeklierdissectie wordt soms ook uitgevoerd tijdens schildklieroperaties om de verspreiding van schildklierkanker te beoordelen.

Wat patiënten moeten weten over thyreoïdectomie

• Stralingsbehandeling om kankercellen te doden. Voor schildklierkanker wordt bestraling meestal gegeven in een vloeistof of pil die radioactief jodium (RAI) bevat. De schildklier absorbeert jodium en de radioactieve vorm van jodium verzamelt zich in schildklierweefsel en doodt kankercellen. In sommige gevallen wordt de straling afgegeven van buiten het lichaam, specifiek gericht op de schildklier, en staat bekend als externe bundelstraling.
• Hormoontherapie, met behulp van vervangende geneesmiddelen voor schildklierhormoon. Na een schildklieroperatie of RAI wordt u waarschijnlijk hypothyreoïd en heeft u levenslange vervangende medicijnen voor schildklierhormoon nodig. In sommige gevallen zullen artsen een dosis aanbevelen die uw TSH laag of niet detecteerbaar houdt, om te voorkomen dat schildklierkanker terugkeert.
• Gerichte therapieën, waaronder een verscheidenheid aan nieuwe geneesmiddelen voor verschillende soorten schildklierkanker, inclusief geneesmiddelen die resistent zijn tegen behandeling met radioactief jodium.
• Chemotherapie is niet gebruikelijk, maar kan in sommige gevallen worden gebruikt, voornamelijk om de symptomen te verlichten.

Hypothyreoïdie / behandeling van de ziekte van Hashimoto

Hypothyreoïdie is een aandoening waarbij de schildklier onderactief, chemisch vernietigd of operatief verwijderd is en daarom niet in staat is om voldoende niveaus van schildklierhormoon te produceren. We hebben het voor het laatst gelaten omdat, voor een groot deel, de meeste andere schildklierbehandelingen - omdat ze radioactief ableren of operatief verwijderen van de schildklier inhouden - er vaak toe leiden dat je hypothyreoïd wordt.

Hypothyreoïdie wordt behandeld door het ontbrekende hormoon te vervangen, een hormoon dat essentieel is voor de belangrijkste functies van het lichaam. Dit wordt bereikt door vervangende medicijnen voor schildklierhormoon te nemen die zijn voorgeschreven door uw arts.

Schildklierhormoonvervangende medicijnen vervangen het ontbrekende schildklierhormoon in uw lichaam. Ze omvatten het volgende:

• Het meest voorgeschreven vervangende medicijn voor schildklierhormoon is algemeen bekend als levothyroxine, een synthetische vorm van het schildklierhormoon thyroxine (T4). Algemeen bekende merknamen zijn onder meer Synthroid, Levoxyl, Unithroid en Tirosint.
• Er is ook een synthetische vorm van het T3-hormoon, bekend als liothyronine, dat soms aan levothyroxine wordt toegevoegd voor een T4 / T3-combinatiebehandeling. De merknaam in de VS is Cytomel.
• Er is ook een hormoonvervangend medicijn dat natuurlijke uitgedroogde schildklier wordt genoemd, soms afgekort NDT of "schildklierextract" wordt genoemd. Hoewel het al meer dan een eeuw beschikbaar is en nog steeds wordt gebruikt, wordt NDT door de reguliere medische gemeenschap als controversieel beschouwd, maar het wordt vaker voorgeschreven door holistische en functionele geneeskundigen. Veel voorkomende merknamen zijn onder meer Nature-throid, Armor Thyroid en WP Thyroid.

Behandeling van de ziekte van Hashimoto, de auto-immuunziekte die vaak resulteert in hypothyreoïdie, is controversiëler. De meeste reguliere beoefenaars zijn van mening dat Hashimoto's geen behandeling nodig heeft, en ze behandelen alleen met vervangende medicijnen voor schildklierhormoon wanneer Hashimoto's heeft geresulteerd in hypothyreoïdie.

Sommige artsen zijn van mening dat de ziekte van Hashimoto, die kan worden bevestigd door testen op schildklierantistoffen, behandeling rechtvaardigt bij sommige patiënten die symptomatisch zijn, zelfs als andere schildklierniveaus normaal zijn. Er zijn ook aanwijzingen dat de behandeling van de ziekte van Hashimoto met vervangende middelen voor schildklierhormoonvoordathet verhogen van het niveau van het schildklierstimulerend hormoon (TSH) kan sommige symptomen verlichten. Een vrouw met Hashimoto's en TSH> 2,5 die zwanger wil worden, moet beginnen met schildklierhormoonvervanging met als doel haar TSH <2,5 te hebben.

Sommige onderzoeken suggereren ook dat het behandelen van iemand met Hashimoto's die anders normale bloedtesten ondergaat, waaronder een normaal TSH-niveau, kan helpen om verhoging van het TSH-niveau en progressie naar volledige hypothyreoïdie te voorkomen. Het behandelen van Hashimoto's wanneer de TSH normaal is, is echter controversieel.

Twee veelbelovende nieuwe gebieden voor de behandeling van Hashimoto zijn onder meer het gebruik van het geneesmiddel met lage dosis naltrexon (LDN) en autologe stamceltransplantaties. Beide behandelingen kunnen bij sommige patiënten helpen bij het verlagen van antilichamen en het bereiken van remissie.

Op het gebied van integratieve geneeskunde bevelen sommige holistische beoefenaars jodiumsupplementen, andere voedingssupplementen, dieetveranderingen, bepaalde yogahoudingen, lichaam-geest-geneeskunde en andere complementaire benaderingen aan om de schildklier te helpen.

Andere benaderingen van integratieve behandeling zijn onder meer:

• Suppletie met selenium om antilichamen te verlagen
• Aanpakken van gerelateerde bijnieronevenwichtigheden die de behandeling van de schildklier kunnen compliceren
• Veranderingen in het dieet om ontstekingen te verminderen
• Het elimineren van gluten uit de voeding vanwege een verband tussen gluten en auto-immuniteit
• Stressvermindering en -beheer