Wat is het Klinefelter-syndroom?

Klinefelter-syndroom is een genetische aandoening die alleen mannen treft. Dit is wat u moet weten over de oorzaken, symptomen en behandelingsopties voor de aandoening.

Wat is het Klinefelter-syndroom?

Klinefelter-syndroom is een genetische afwijking die alleen mannen treft. Het Klinefelter-syndroom, genoemd naar de Amerikaanse arts Harry Klinefelter in 1942, treft ongeveer één op de 500 pasgeboren mannetjes, waardoor het een veel voorkomende genetische afwijking is.

Op dit moment is de gemiddelde tijd van diagnose halverwege de jaren 30, en men denkt dat slechts ongeveer een kwart van de mannen met het syndroom ooit officieel wordt gediagnosticeerd. De meest voorkomende symptomen van het Klinefelter-syndroom zijn seksuele ontwikkeling en vruchtbaarheid, hoewel de ernst van de symptomen voor individuele mannen sterk kan variëren. Aangenomen wordt dat de incidentie van het Klinefelter-syndroom toeneemt.

De genetica van het syndroom van Klinefelter

Het Klinefelter-syndroom wordt gekenmerkt door een afwijking in de chromosomen of het genetisch materiaal waaruit ons DNA bestaat.

Normaal gesproken hebben we 46 chromosomen, 23 van onze moeders en 23 van onze vader. Hiervan zijn er 44 autosomen en 2 zijn geslachtschromosomen. Het geslacht van een persoon wordt bepaald door de X- en Y-chromosomen, waarbij mannen één X- en één Y-chromosoom hebben (een XY-rangschikking) en vrouwtjes twee X-chromosomen (een XX-rangschikking). Bij mannen komt het Y-chromosoom van de vader en ofwel een X- of Y-chromosoom komt van de moeder.

Als we dit samenvoegen, verwijst 46XX naar een vrouw en een 46XY definieert een man.

Klinefelter-syndroom is een trisomietoestand, verwijzend naar een aandoening waarbij drie, in plaats van twee, van de autosomale chromosomen of geslachtschromosomen aanwezig zijn. In plaats van 46 chromosomen te hebben, hebben degenen met een trisomie 47 chromosomen (hoewel er andere mogelijkheden zijn met het Klinefelter-syndroom die hieronder worden besproken).

Veel mensen zijn bekend met het syndroom van Down. Het syndroom van Down is een trisomie waarbij er drie 21e chromosomen zijn. De regeling zou 47XY (+21) of 47XX (+21) zijn, afhankelijk van of het kind een man of een vrouw was.

Klinefelter-syndroom is een trisomie van de geslachtschromsomen. Meestal (ongeveer 82 procent van de tijd) is er een extra X-chromosoom (een XXY-arrangement.)

Bij 10 tot 15 procent van de mannen met het Klinefelter-syndroom is er echter een mozaïekpatroon, waarin meer dan één combinatie van geslachtschromosomen aanwezig is, zoals 46XY / 47XXY. (Er zijn ook mensen met het mozaïek-downsyndroom.)

Minder gebruikelijk zijn andere combinaties van geslachtschromosomen zoals 48XXXY of 49XXXXY.

Bij het mozaïek-Klinefelter-syndroom kunnen de tekenen en symptomen milder zijn, terwijl andere combinaties, zoals 49XXXXY, meestal resulteren in diepere symptomen.

Naast het Klinefelter-syndroom en het Down-syndroom zijn er andere menselijke trisomieën.

Genetische oorzaken van het syndroom van Klinefelter - non-disjunctie en ongevallen bij replicatie in het embryo

Klinefelter-syndroom wordt veroorzaakt door eenwillekeuriggenetische fout die optreedt tijdens de vorming van het ei of het sperma, of na de conceptie.

Meestal treedt het Klinefelter-syndroom op als gevolg van een proces dat tijdens de meiose wordt aangeduid als niet-disjunctie in het ei of het sperma. Meiose is het proces waarbij genetisch materiaal wordt vermenigvuldigd en vervolgens wordt verdeeld om een ​​kopie van genetisch materiaal aan een ei of een sperma te leveren. Bij een non-disjunctie wordt het genetisch materiaal niet op de juiste manier gescheiden. Wanneer de cel zich bijvoorbeeld deelt om twee cellen (eieren) te creëren, elk met één kopie van een X-chromosoom, verloopt het scheidingsproces scheef, zodat twee X-chromosomen in het ene ei aankomen en het andere ei geen X-chromosoom ontvangt.

(Een aandoening waarbij er geen geslachtschromosoom in het ei of het sperma is, kan leiden tot aandoeningen zoals het syndroom van Turner, een "monosomie" met de rangschikking 45, XO.)

Nondisjunctie tijdens meiose in het ei of sperma is de meest voorkomende oorzaak van het Klinefelter-syndroom, maar de aandoening kan ook optreden als gevolg van fouten in de deling (replicatie) van de zygoot na bevruchting.

Risicofactoren voor het Klinefelter-syndroom

Klinefelter-syndroom lijkt vaker voor te komen bij zowel oudere moeder- als vaderlijke leeftijd (ouder dan 35 jaar). Een moeder die boven de 40 bevalt, heeft twee tot drie keer meer kans op een baby met het Klinefelter-syndroom dan een moeder die is 30 jaar bij de geboorte. Momenteel zijn er geen risicofactoren bekend voor het Klinefelter-syndroom, dat optreedt als gevolg van fouten in de deling na bevruchting.

Het is belangrijk om nogmaals op te merken dat, hoewel Klinefelter een genetisch syndroom is, het gewoonlijk niet ‘overgeërfd’ en daarom niet ‘in families voorkomt’. In plaats daarvan wordt het veroorzaakt door een willekeurig ongeval tijdens de vorming van het ei of het sperma, of kort nadat de conceptie heeft plaatsgevonden. Een uitzondering kan zijn wanneer sperma van een man met het Klinefelter-syndroom wordt gebruikt voor in-vitrofertilisatie (zie hieronder).

Symptomen van het Klinefelter-syndroom

Veel mannen kunnen leven met een extra X-chromosoom en geen symptomen ervaren. In feite kunnen mannen voor het eerst worden gediagnosticeerd als ze in de twintig, dertig of ouder zijn, wanneer een onvruchtbaarheidsonderzoek het syndroom ontdekt.

Bij mannen met tekenen en symptomen ontstaan ​​deze vaak tijdens de puberteit, wanneer de teelballen zich niet ontwikkelen zoals zou moeten. Tekenen en symptomen van het Klinefelter-syndroom kunnen zijn:

• Vergrote borsten (gynaecomastie.)
• Kleine, stevige testikels die soms niet zijn ingedaald
• Kleine penis.
• Schaars gezichts- en lichaamshaar.
• Abnormale lichaamsverhoudingen (meestal de neiging om lange benen en een korte romp te hebben).
• Verstandelijke handicap - Leerstoornissen, vooral taalgerelateerde problemen, komen vaker voor dan bij mensen zonder het syndroom, hoewel intelligentietests meestal normaal zijn.
• Angst, depressie of autismespectrumstoornis
• Verminderd libido.
• Onvruchtbaarheid

Diagnose van het Klinefelter-syndroom

Zoals opgemerkt, realiseren veel mannen zich pas dat ze Klinefelter hebben als ze proberen een eigen gezin te stichten, aangezien mannen met de aandoening geen sperma produceren en daarom onvruchtbaar zijn. Genetische tests zullen de aanwezigheid van een extra X-chromosoom aantonen en zijn de meest effectieve manier om Klinefelter te diagnosticeren.

Bij laboratoriumtests komt een laag testosteronniveau vaak voor, en is meestal 50 tot 75 procent lager dan bij mannen zonder het Klinefelter-syndroom. Houd er rekening mee dat er naast het Klinefelter-syndroom veel oorzaken zijn van lage testosteronniveaus bij mannen.

Gonadotrofinen, met name follikelstimulerend hormoon (FSH) en luteïniserend hormoon (LH), zijn verhoogd en de oestradiolspiegels in plasma zijn gewoonlijk verhoogd (van een verhoogde omzetting van testosteron naar oestradiol).

Behandelingsopties voor het Klinefelter-syndroom

Androgeentherapie (soorten testosteron) is de meest voorkomende vorm van behandeling voor het Klinefelter-syndroom en kan een aantal positieve effecten hebben, waaronder het verbeteren van de zin in seks, het bevorderen van de haargroei, het verhogen van de spierkracht en het energieniveau en het verminderen van de kans op osteoporose. Hoewel de behandeling verschillende tekenen en symptomen van het syndroom kan verbeteren, herstelt het gewoonlijk de vruchtbaarheid niet (zie hieronder).

Een operatie (borstverkleining) kan nodig zijn voor een aanzienlijke vergroting van de borsten (gynaecomastie) en kan emotioneel zeer nuttig zijn.

Klinefelter-syndroom en onvruchtbaarheid

Mannen met het Klinefelter-syndroom zijn meestal onvruchtbaar, hoewel sommige mannen met het mozaïek-Klinefelter-syndroom minder snel onvruchtbaarheid ervaren.

Het gebruik van stimulerende methoden, zoals gonadotrope of androgene stimulatie, zoals wordt gedaan voor sommige soorten mannelijke onvruchtbaarheid, werkt niet vanwege het gebrek aan ontwikkeling van de teelballen bij mannen met het Klinefelter-syndroom.

Zoals hierboven opgemerkt, kan vruchtbaarheid mogelijk zijn door chirurgisch sperma uit de teelballen te halen en vervolgens in-vitrofertilisatie te gebruiken. Hoewel er bezorgdheid bestaat over de mogelijke effecten van abnormaal sperma, hebben recentere onderzoeken aangetoond dat dit risico niet zo hoog is als eerder werd gedacht.

Onvruchtbaarheid bij mannen met het Klinefelter-syndroom leidt tot emotionele, ethische en morele zorgen voor paren die niet aanwezig waren vóór de komst van in-vitrofertilisatie. Praten met een genetisch consulent, zodat u de risico's begrijpt, evenals de opties om voorafgaand aan implantatie te testen, is van cruciaal belang voor iedereen die deze behandelingen overweegt.

Klinefelter-syndroom en andere gezondheidsproblemen

Mannen met het Klinefelter-syndroom hebben doorgaans meer dan het gemiddelde aantal chronische gezondheidsproblemen en een kortere levensverwachting dan mannen die het syndroom niet hebben. Dat gezegd hebbende, is het belangrijk op te merken dat behandelingen zoals testosteronvervanging worden bestudeerd die deze "statistieken" in de toekomst kunnen veranderen. Enkele aandoeningen die vaker voorkomen bij mannen met het Klinefelter-syndroom zijn:

• Borstkanker - Borstkanker bij mannen met het Klinefelter-syndroom komt 20 keer vaker voor dan bij mannen zonder het Klinefelter-syndroom
• Osteoporose
• Kiemceltumoren
• Beroertes
• Auto-immuunziekten zoals systemische lupus erythematose
• Aangeboren hartafwijking
• Spataderen
• Diepe veneuze trombose
• Zwaarlijvigheid
• Metaboolsyndroom
• Type 2 diabetes
• Tremor
• Ischemische hartziekte
• Chronische obstructieve longziekte (COPD)

Klinefelter-syndroom - een ondergediagnosticeerde aandoening

Er wordt gedacht dat het Klinefelter-syndroom ondergediagnosticeerd is, met een schatting dat slechts 25 procent van de mannen met het syndroom een ​​diagnose krijgt (aangezien het vaak wordt gediagnosticeerd tijdens een onvruchtbaarheidsonderzoek). Dit lijkt in eerste instantie geen probleem, maar veel mannen die dat wel zijn lijdt aan de tekenen en symptomen van de aandoening kunnen worden behandeld, waardoor hun kwaliteit van leven verbetert. Het stellen van een diagnose is ook belangrijk met betrekking tot screening en zorgvuldig beheer van medische aandoeningen waarvoor deze mannen een verhoogd risico lopen.