PCOS en anti-Müller-hormoon

Anti-Müller-hormoon (AMH), ook bekend als Müller-remmende stof, is een type hormoon dat wordt uitgescheiden door een ovariële follikel tijdens het rijpen. AMH-spiegels zijn een belangrijke diagnostische maat, omdat ze rechtstreeks verband houden met het aantal antrale follikels dat elke maand op de eierstok wordt aangetroffen.

Antrale follikels, ook wel rustende follikels genoemd, zijn die in de laatste ontwikkelingsfase. Elk heeft het potentieel om een ​​ei vrij te geven als ze volledig volgroeid zijn.

Artsen kunnen AMH-niveaus om verschillende redenen evalueren. Onder hen kan het werkelijke aantal follikels - de ovariële reserve genoemd - artsen een idee geven van hoe succesvol in-vitrofertilisatie (IVF) kan zijn. Hoe hoger het aantal antrale follikels, hoe hoger de AMH-waarden. De associatie heeft in dit geval een hoge voorspellende waarde.

AMH en de effecten ervan in PCOS

Aan de andere kant kunnen deze zelfde maatregelen een probleem zijn bij vrouwen met polycysteus ovariumsyndroom (PCOS). Vrouwen met PCOS hebben vaak een hoog aantal antrale follikels en als gevolg daarvan een even hoog AMH-gehalte in hun bloed.

Het probleem hiermee is dat te veel AMH de ovulatie daadwerkelijk kan stoppen. In een normale eierstok werkt AMH door de voortijdige ontwikkeling van een follikel te voorkomen en, op zijn beurt, het vrijkomen van een onrijpe eicel tijdens de eisprong. Wanneer de AMH-waarden te hoog zijn, kunnen ze dit proces onbedoeld afremmen en de rijping van een ei halverwege de stroming stoppen.

Op dezelfde manier waarop AMH de waarschijnlijkheid van een succesvolle IVF-procedure kan helpen voorspellen, kan het helpen bij het diagnosticeren van PCOS bij vrouwen die mogelijk geen duidelijke tekenen van het syndroom hebben.

Wat een AMH-test ons kan vertellen

AMH-niveaus kunnen worden gemeten met een eenvoudige bloedtest. Het bloed kan op elke dag van de menstruatiecyclus worden afgenomen en daarna voor analyse naar het laboratorium worden gestuurd. Wanneer ze worden geretourneerd, kunnen de resultaten ons vertellen of de AMH hoog, laag of normaal is.

AMH-niveaus

• Hoge niveaus zijn hoger dan 5,0 ng / ml.
• Borderline high ligt tussen 3,5 ng / ml en 5,0 ng / ml.
• Normaal is tussen 0,7 ng / ml en 3,5 ng / ml.
• Borderline low ligt tussen 0,3 ng / ml en 0,7 ng / ml.
• Lage niveaus zijn lager dan 0,3 ng / ml.

Een hoog niveau alleen kan PCOS niet diagnosticeren, aangezien AMH-niveaus doorgaans afnemen met de leeftijd. Als zodanig zullen artsen de leeftijd van een vrouw vergelijken met de AMH-resultaten en deze gebruiken om een ​​diagnose te stellen.

Wanneer AMH belangrijk is bij het diagnosticeren van PCOS

AMH kan buitengewoon nuttig zijn bij het diagnosticeren van PCOS, vooral bij vrouwen ouder dan 35 jaar. Normaal gesproken moet een vrouw, om een ​​PCOS-diagnose te bevestigen, aan twee van de drie diagnostische criteria voldoen:

1. Uitgestelde ovulatie
2. Polycysteuze eierstokken op een echografisch onderzoek
3. Labresultaten die wijzen op een toename van bepaalde hormonen die verband houden met PCOS-symptomen (waaronder hirsutisme, acne, haaruitval, enz.)

Het probleem hierbij is dat polycysteuze eierstokken op echografie zeldzaam zijn bij vrouwen met PCOS na de leeftijd van 35 jaar. Als de andere symptomen vaag zijn, kan een PCO-diagnose dus over het hoofd worden gezien of als onduidelijk worden beschouwd.

Door een verhoogde AMH op te pikken, kunnen artsen een diagnose soms met redelijk vertrouwen ondersteunen.Hoewel de test niet wordt beschouwd als vervanging voor een polycysteuze ovarium-echografie, heeft deze diagnostische waarde in combinatie met de andere tests.

Bovendien komen bij vrouwen waarvan bekend is dat ze PCOS hebben, verhoogde AMH-spiegels overeen met een verhoogde ernst van de symptomen, waardoor het gebruik ervan des te belangrijker wordt bij het diagnosticeren en bewaken van PCOS-gerelateerde ziekten.