Soorten auto-immuunziekten en behandeling

Simpel gezegd, auto-immuunziekte wordt geassocieerd met een storing van het immuunsysteem waardoor het lichaam zijn eigen weefsels aanvalt Het immuunsysteem van het lichaam is een complex netwerk van gespecialiseerde cellen en organen die zich verdedigen tegen vreemde stoffen en indringers. De vreemde stoffen en indringers kunnen bacteriën, parasieten, sommige kankercellen en getransplanteerd weefsel zijn. Normaal gesproken reageert het immuunsysteem van het lichaam alleen op vreemde stoffen en indringers om het lichaam te beschermen. Normale antilichamen zijn eiwitten die door het immuunsysteem worden geproduceerd om vreemde indringers aan te vallen.

Wanneer het immuunsysteem niet goed functioneert, beschouwt het lichaam zijn eigen weefsels als lichaamsvreemd en produceert het immuuncellen (lymfocyten) en auto-antilichamen die deze weefsels aanvallen en aanvallen. De ongepaste reactie, die een auto-immuunreactie wordt genoemd, kan ontstekingen en weefselschade veroorzaken.

Hoe een auto-immuunreactie optreedt

U vraagt ​​zich misschien af ​​hoe een auto-immuunreactie kan optreden. De auto-immuunreactie kan worden geactiveerd:

• Als een normale lichaamssubstantie wordt veranderd, bijvoorbeeld door een virus of een medicijn, waardoor het lichaam het als lichaamsvreemd herkent.
• Als cellen die de productie van antilichamen regelen, defect raken en abnormale antilichamen produceren die de eigen cellen van het lichaam aanvallen.
• Een typisch gelokaliseerde substantie in het lichaam (d.w.z. lichaamsvloeistof) komt vrij in de bloedbaan en stimuleert een abnormale immuunreactie. Dit kan worden veroorzaakt door letsel.

Prevalentie en soorten auto-immuunziekten

Er zijn meer dan 80 soorten auto-immuunziekten Symptomen zijn afhankelijk van welk deel van het lichaam is aangetast. Er zijn auto-immuunziekten die zich richten op specifieke soorten weefsel (bijvoorbeeld bloedvaten, huid of kraakbeen). Andere auto-immuunziekten kunnen zich richten op een specifiek orgaan. Elk orgaan kan erbij betrokken zijn. Kenmerken die doorgaans worden geassocieerd met de auto-immuunziekte zijn onder meer ontsteking, pijn, spierpijn, vermoeidheid en lichte koorts. Ontsteking is meestal het eerste teken van een auto-immuunziekte.

Volgens het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services treffen meer dan 23,5 miljoen Amerikanen auto-immuunziekten.Hoewel sommige auto-immuunziekten zeldzaam zijn, komen een aantal van de aandoeningen veel voor. Auto-immuunziekten kunnen iedereen treffen, maar er wordt aangenomen dat sommige mensen een genetische aanleg hebben om onder bepaalde omstandigheden een auto-immuunziekte te ontwikkelen (d.w.z. iets werkt als een trigger). Mensen met een groter risico op het ontwikkelen van een auto-immuunziekte zijn onder meer:

• Vrouwen in de vruchtbare leeftijd
• Mensen met een familiegeschiedenis van auto-immuunziekten
• Mensen met bepaalde milieublootstellingen die als trigger kunnen fungeren
• Mensen van een bepaald ras of etniciteit

Veel soorten artritis worden als auto-immuunziekten beschouwd, waaronder:

• Spondylitis ankylopoetica
• Lupus
• Reumatoïde artritis
• Juveniele artritis
• Sclerodermie
• Dermatomyositis
• De ziekte van Behcet
• Reactieve artritis
• Gemengde bindweefselziekte
• Het fenomeen van Raynaud
• Reuzencelarteritis / temporale arteritis
• Spierreuma
• Polyarteritis nodosa
• Polymyositis
• Takayasu-arteritis
• Granulomatose met polyangiitis
• Vasculitis

Andere auto-immuunziekten zijn onder meer alopecia areata, antifosfolipide-antilichaamsyndroom, auto-immuunhepatitis, diabetes type 1, coeliakie, de ziekte van Crohn, de ziekte van Graves, het Guillain-Barre-syndroom, de ziekte van Hashimoto, idiopathische trombocytopenische purpura, inflammatoire darmziekte, multiple sclerose, myasthenia gravis, primaire biliaire cirrose, psoriasis, het syndroom van Sjögren en vitiligo.

Chronisch vermoeidheidssyndroom en fibromyalgie worden niet als auto-immuunziekten beschouwd Dit is een bron van verwarring aangezien sommige symptomen van chronische vermoeidheid en fibromyalgie overlappen met verschillende auto-immuunziekten.

Het is de overlap van symptomen met andere auto-immuunziekten, evenals met ziekten die niet auto-immuun zijn, die de diagnose tot een moeilijk proces kunnen maken. Volgens AARDA.org gaan de meeste patiënten met auto-immuunziekten meer dan 4 jaar mee en kunnen ze tot 5 artsen zien voordat ze de juiste diagnose krijgen.

Behandeling

Behandeling van auto-immuunziekten richt zich op het beheersen van de auto-immuunreactie met immunosuppressiva. Corticosteroïden kunnen worden gebruikt om ontstekingen onder controle te houden en het immuunsysteem te onderdrukken. Andere medicatie-opties zijn afhankelijk van de specifieke auto-immuunziekte. Biologische geneesmiddelen worden nu bijvoorbeeld algemeen gebruikt om reumatoïde artritis of andere inflammatoire vormen van artritis te behandelen.