Overzicht van familiaire adenomateuze polyposis

Familiaire adenomateuze polyposis (FAP) is een zeldzaam, erfelijk syndroom dat kan leiden tot kanker in de dikke darm, het rectum of andere delen van het lichaam. Colon- en endeldarmkanker worden vaak "colorectale kanker" genoemd.

FAP kan worden vastgesteld als u meer dan 100 goedaardige (niet-kankerachtige) gezwellen heeft die poliepen of colorectale adenomen worden genoemd. Het veroorzaakt uiteindelijk honderden tot duizenden van dergelijke gezwellen in de dikke darm en het rectum.

FAP komt naar schatting voor bij elke 2,9 tot 3,2 mensen per 100.000. De aandoening staat ook bekend als familiair meervoudige polyposis-syndroom, adenomateuze familiaire polyposis, adenomateus familiair polyposis-syndroom en adenomateuze polyposis coli.

FAP is verantwoordelijk voor ongeveer 0,5% van het totale aantal gevallen van darmkanker in het algemeen.

Genetica en tijdlijnen

FAP is een autosomaal dominante ziekte. Dat betekent dat iemand met de aandoening één kopie van een gemuteerd gen en één normale kopie heeft. Ze kunnen een van beide doorgeven aan een kind, dus elk kind heeft een kans van 50% om het gen te erven.

Bij een getroffen persoon kunnen poliepen zich in de tienerjaren beginnen te vormen. Als ze onbehandeld blijven, kunnen de poliepen kanker worden. De gemiddelde leeftijd voor iemand met FAP om kanker te ontwikkelen is 39 jaar oud.

Sommige gevallen van FAP worden geclassificeerd als "verzwakte FAP". In deze gevallen ontwikkelt kanker zich later - gemiddeld 55 jaar oud - en ligt het aantal poliepen tussen de 10 en 100.

Symptomen

Het is mogelijk om een ​​lange tijd met veel poliepen in uw dikke darm of endeldarm te gaan zonder enige symptomen te ervaren. In sommige gevallen zullen de symptomen uiteindelijk verschijnen, en in andere gevallen zullen er geen symptomen zijn totdat de poliepen kanker worden.

Adenomateuze poliepen

De poliepen in FAP worden "adenomateus" genoemd. Adenomateuze poliepen beginnen als goedaardig, maar veranderen uiteindelijk in kanker (kwaadaardig). Om deze reden worden ze vaak voorstadia van kanker genoemd. Deze poliepen beginnen zich bij de persoon te ontwikkelen rond de leeftijd van 16 jaar.

De poliepen groeien meestal in de dikke darm, maar soms kunnen er tumoren ontstaan ​​in andere delen van het lichaam, waaronder:

• Dunne darm (in de twaalfvingerige darm)
• Centraal zenuwstelsel
• Buik (genaamd desmoid tumoren)
• Ogen
• Huid
• Schildklier

Wanneer een persoon naast poliepen in de dikke darm deze andere soorten tumoren en osteomen heeft, wordt dit soms het Gardner-syndroom genoemd.

Andere kankers

De aanwezigheid van tumoren in andere organen van het lichaam samen met FAP gaat gepaard met een verhoogd risico op het ontwikkelen van andere soorten kanker, zoals:

• Alvleesklierkanker
• Hepatoblastoom
• Papillaire schildklierkanker
• Galkanaalkanker
• Maagkanker
• Hersenkanker
• Kanker van het centrale zenuwstelsel

Verwijdering van colonpoliepen

Als de poliepen niet worden behandeld door een deel of de hele dikke darm te verwijderen (een procedure die colectomie wordt genoemd), is de ontwikkeling van kanker wanneer iemand in de dertig of begin veertig is, bijna onvermijdelijk.

Verdere symptomen

Meer symptomen van FAP zijn onder meer:

• Andere poliepen in de maag en dunne darm
• Osteomen, dit zijn nieuwe botten die op bestaande botten groeien
• Tandafwijkingen (extra of ontbrekende tanden)
• Aangeboren hypertrofie van het retinale pigmentepitheel (CHRPE), of een platte zwarte vlek op het retinale pigmentepitheel (mensen met CHRPE hebben deze vlek vanaf de geboorte)
• Rectale bloeding, of eigenlijk elk bloed dat door de anus stroomt (meestal in de vorm van bloed in de ontlasting)
• Onverklaarbaar gewichtsverlies
• Een verandering in stoelgang, en in de kleur of consistentie van de stoelgang.
• Maag / buikpijn

Oorzaken

Klassieke en verzwakte FAP worden veroorzaakt door mutaties in het APC-gen (adenomateuze polyposis coli) Het APC-gen is verantwoordelijk voor de productie van het APC-eiwit. Dit APC-eiwit is op zijn beurt verantwoordelijk voor het regelen van hoe vaak cellen delen. Kortom, het onderdrukt de celdeling, zodat ze niet te snel of ongecontroleerd delen.

Wanneer er een mutatie is in het APC-gen, is er meestal sprake van overgroei in cellen. Dit is de oorzaak van de vorming van de talrijke poliepen in FAP.

Er is een ander type FAP dat autosomaal recessieve familiaire adenomateuze polyposis wordt genoemd. Het is milder en wordt gekenmerkt door minder dan 100 poliepen. Het wordt veroorzaakt door een mutatie in het MUTYH-gen.Wanneer er een mutatie in dit gen zit, wordt voorkomen dat fouten die ontstaan ​​tijdens celdeling (vóór celdeling) worden gecorrigeerd. Dit type FAP wordt ook wel MYH-geassocieerde polyposis genoemd.

Risicofactoren

Het hebben van eerstegraads familieleden met FAP is de belangrijkste risicofactor voor het ontwikkelen van de ziekte. Sommige mensen hebben echter geen familiegeschiedenis en de ziekte wordt toegeschreven aan willekeurige genmutaties.

Screening op mensen met een risico op FAP begint meestal op de leeftijd van 10 tot 12 jaar. Voor degenen die vermoedelijk risico lopen op verzwakte FAP, begint de screening meestal rond de leeftijd van 25 jaar.

Diagnose

Er worden veel verschillende tests en procedures gebruikt om FAP te diagnosticeren. Welke door uw arts worden gekozen, hangt af van de beoordeling van uw symptomen en andere factoren, zoals uw familiegeschiedenis. Ongeveer 10 tot 20 colorectale adenomen hebben, vooral in combinatie met de andere symptomen die verband houden met FAP, zoals desmoidtumoren, aangeboren hypertrofie van het retinale pigmentepitheel (CHRPE) en poliepen in de dunne darm.

Colon onderzoek

Een colononderzoek kan worden gebruikt om FAP definitief te diagnosticeren, meestal zal een arts dit bestellen om de oorzaak van enkele van de ervaren symptomen te achterhalen. Colononderzoek kan op veel manieren worden gedaan.

Methoden voor onderzoek van de dikke darm

• Colonoscopie
• Sigmoidoscopie
• CT Colonografie
• Barium klysma

Colonoscopie

Dit houdt in dat je een flexibele buis gebruikt die is uitgerust met een kleine camera en een lamp om naar de hele dikke darm en het rectum te kijken. Voordat u deze procedure ondergaat, zal uw arts u een paar dagen van tevoren speciale instructies geven voor uw dieet. U moet ook uw darmen leegmaken met laxeermiddelen of een klysma.

Meestal worden sedativa gegeven voordat de procedure wordt gestart. Het ondergaan van deze test kan ongemak en soms zelfs pijn veroorzaken. Het is echter de beste manier om zowel dikkedarmpoliepen als dikkedarmkanker op te sporen. Als er tijdens deze test meerdere poliepen in de dikke darm en / of het rectum worden gevonden, kan de diagnose FAP worden gesteld.

De arts kan tijdens de colonoscopie ook poliepenweefsel (biopsie) verwijderen voor verder onderzoek.

Sigmoidoscopie

Dit lijkt erg op een colonoscopie, behalve dat het gaat om het gebruik van een korte flexibele scoop om slechts een deel van de dikke darm en het rectum te onderzoeken. Mogelijk moet u voor deze procedure ook uw darmen leegmaken, maar meestal niet zo grondig als bij een colonoscopie. Sigmoidoscopie wordt soms flexibele sigmoïdoscopie genoemd.

CT Colonografie

Bij deze test wordt een CT-scan gebruikt om duidelijke en gedetailleerde beelden van de dikke darm en het rectum te verkrijgen. De arts kan dan vaststellen of er poliepen aanwezig zijn. De darmen moeten volledig worden schoongemaakt en voorbereid om een ​​heldere en optimale beeldkwaliteit te verkrijgen.

Tijdens deze procedure wordt koolstofdioxide of lucht in de dikke darm en het rectum gepompt en wordt een CT-scanner gebruikt om foto's van die gebieden te maken. (Kalmerende middelen zijn hiervoor niet nodig.) Het wordt ook wel een CTC, virtuele colonoscopie (VC) of CT Pneumocolon genoemd.

Als er meerdere poliepen worden gezien, kan de arts een diagnose stellen of een colonoscopie bestellen om de diagnose FAP te bevestigen.

Barium klysma

Dit is een soort röntgenfoto van de dikke darm. Deze diagnosemethode wordt niet meer zo vaak gebruikt als de andere methoden.

Genetische test

Dit zijn niet-invasieve manieren om FAP te diagnosticeren, en ze zijn geschikt voor diegenen die misschien geen invasieve procedures willen ondergaan, zoals de colonoscopie of de sigmoïdoscopie. Ze worden ook aanbevolen als er een familiegeschiedenis van FAP aanwezig is.

Bloed Test

Als uw arts vermoedt dat u FAP heeft, kan een speciale bloedtest worden besteld die mutaties in de APC- en MUTYH-genen kan detecteren.

Behandeling

Zodra FAP is gediagnosticeerd, moet het worden behandeld. Anders ontwikkelt het zich tot colorectale kanker. Als de poliepen op zeer jonge leeftijd worden ontdekt, kan de arts proberen ze afzonderlijk te verwijderen. Uiteindelijk zullen er echter te veel poliepen zijn om dit effectief te laten zijn.

Chirurgie

Als de poliepen niet afzonderlijk kunnen worden verwijderd, is de volgende ingreep een operatie.Er zijn verschillende operaties beschikbaar.

Colectomie en ileorectale anastomose

Bij een colectomie wordt de hele dikke darm verwijderd, maar blijft een deel van het rectum onaangeroerd. Het deel van het rectum dat overblijft, wordt dan operatief verbonden met de dunne darm. Dit type operatie behoudt de darmfunctie en wordt meestal gekozen voor mensen van wie de poliepen niet zo talrijk zijn.

Colectomie en ileostoma

Bij deze procedure worden uw hele dikke darm en het rectum verwijderd. De chirurg zal een opening creëren, meestal in de buik, waar hij / zij de dunne darm doorheen zal brengen en het afval zal zich verzamelen in een daar bevestigde zak.

Deze ingreep is soms tijdelijk, hoewel in andere gevallen de zak achterblijft om afval op te halen.

Herstellende proctocolectomie

Dit omvat het verwijderen van de hele dikke darm en het grootste deel of het hele rectum. Het uiteinde van de dunne darm wordt vervolgens operatief verbonden met het rectum en daar wordt een klein zakje, een ileoanaal zakje genoemd, gemaakt. Zo kan afval in dit zakje worden opgeborgen en blijft je darmfunctie behouden.

Alle patiënten bij wie FAP is vastgesteld, moeten uiteindelijk het ene of het andere type colectomie ondergaan om darmkanker te voorkomen.

Medicatie

Soms wordt daarnaast medicatie voorgeschreven om FAP te behandelen. Hoewel het doel van een operatie is om de poliepen te verwijderen, kan een operatie op zichzelf de aandoening niet genezen. Als u een colectomie en ileorectale anastomose heeft ondergaan waarbij een aanzienlijk deel van het rectum onaangeroerd is gebleven, kan uw arts u een geneesmiddel voorschrijven dat Sulindac heet.

Sulindac is een ontstekingsremmend medicijn dat meestal wordt gebruikt om artritis te behandelen, maar het is ook gebleken dat het poliepen in het colorectale gebied kan verkleinen. Het kan dus worden gebruikt om eventuele overgebleven poliepen na colectomie te verwijderen en te voorkomen dat ze niet meer terugkomen. Dit medicijn heeft veel bijwerkingen die grondig met uw arts moeten worden besproken voordat u ermee begint.

Sulindac is nog niet goedgekeurd door de FDA voor de behandeling van FAP. Desondanks wordt het veel en vaak gebruikt.

Er bestaat een ander medicijn tegen artritis, Celecoxib genaamd, dat door de FDA is goedgekeurd. Het vermindert het aantal poliepen in de dikke darm en het rectum.

Het is belangrijk op te merken dat deze medicijnen niet noodzakelijk het risico op kanker bij mensen met FAP verminderen.

Behandeling voor andere organen

Veel mensen met FAP hebben ook poliepen en tumoren in andere delen van het lichaam, zoals de maag, dunne darm en schildklier. Deze poliepen en tumoren, vooral degenen met de neiging kanker te worden, moeten operatief worden verwijderd.

Andere tumoren, zoals de desmoidtumoren in de buik (die goedaardig zijn), hoeven mogelijk niet te worden verwijderd als ze geen organen of bloedvaten samendrukken. Ze moeten echter nog worden gecontroleerd.

Omgaan

Chirurgie geneest de FAP niet en poliepen kunnen nog steeds groeien. Als u FAP heeft, moet u de rest van uw leven regelmatig medisch worden gecontroleerd.
Afhankelijk van uw arts en zijn / haar specifieke instructies, moet u mogelijk het volgende ondergaan:

• Colonoscopie of sigmoïdoscopie om de één tot drie jaar om te controleren op poliepen in de dikke darm en het rectum
• Esophagogastroduodenoscopie om de één tot drie jaar om te controleren op duodenumtumoren of kanker
• CT-scans of MRI's om de één tot drie jaar om te controleren op desmoïde tumoren

Het doel van deze regelmatige screenings is om te controleren op nieuwe poliepen en tumoren die zich tot kanker kunnen ontwikkelen als ze niet worden gecontroleerd en vervolgens worden verwijderd.

Uw arts zal u waarschijnlijk met regelmatige tussenpozen de volgende tests laten ondergaan nadat bij u de diagnose FAP is gesteld. Ze worden gebruikt om te screenen op maligniteiten buiten het colon.

• Bovenste endoscopie
• Schildklier-echografie (dit wordt meestal jaarlijks gedaan)

Bovendien kan uw arts erfelijkheidsadvies aanbevelen. Het wordt sterk aanbevolen voor mensen met FAP en hun familieleden. Voor de persoon met FAP kan het het begrip van de aandoening en de implicaties ervan vergroten en helpen bij het stellen van realistische verwachtingen van de resultaten na de behandeling.

Voor familieleden zoals de kinderen en andere familieleden van de persoon met FAP kan het hen helpen te bepalen of ze het risico lopen om FAP te krijgen en of ze genetische tests moeten ondergaan. Het kan hen ook helpen hun geliefde emotioneel te ondersteunen met FAP.

Een woord van Verywell

De diagnose FAP krijgen kan overweldigend zijn, vooral als u rekening houdt met het risico op het ontwikkelen van darmkanker. Met het juiste behandelings- en monitoringplan kunt u echter met succes door deze aandoening navigeren. Praten met familie, vrienden en zelfs een therapeut, als je kunt, kan je helpen het hoofd te bieden. Ten slotte, als u van plan bent om in de toekomst kinderen te krijgen, moet u vooraf erfelijkheidsadvies met uw partner bijwonen. Op deze manier kunt u het risico voor toekomstige kinderen bepalen en uw opties evalueren.