AC-gewrichtsreconstructiechirurgie

Een gescheiden schouder is een aandoening die ervoor zorgt dat het sleutelbeen (sleutelbeen) loskomt van de normale bevestiging van het schouderblad. Schouderscheiding wordt vaak verward met een schouderdislocatie en is een ander letsel. Meestal veroorzaakt door een val aan de buitenkant van uw arm of schouder, kunnen mensen met een scheiding van de schouders een bult of pijn op hun schouders opmerken.De bult wordt in feite veroorzaakt doordat het uiteinde van het sleutelbeen tegen de huid drukt.

Veel mensen met een gescheiden schouder kunnen de verwonding behandelen met niet-invasieve behandelingen. In feite zijn de meeste orthopedisch chirurgen het erover eens dat alle type I- en type II-scheidingen kunnen worden beheerd zonder chirurgie. Scheidingen van type I en II zijn verreweg de meest voorkomende, daarom wordt chirurgische ingreep slechts bij een klein deel van deze verwondingen overwogen.

Er is controverse over het beheer van type III schouderafscheidingen, terwijl de meeste type IV, V en VI schouderafscheidingen het beter doen bij een operatie. Waar het op neerkomt is dat de meeste mensen het goed zullen doen zonder operatie; het zijn alleen de meest ernstige soorten gescheiden schouders die een operatie nodig hebben voor behandeling.

Chirurgische behandelingsopties

Het doel van alle chirurgische behandelingen voor een schouderscheiding is het herstellen van de normale uitlijning en stabiliteit van het uiteinde van het sleutelbeen met de buitenrand van het schouderblad (het acromion). Uiteindelijk is de hoop om de uitlijning van deze botten te herstellen, ze in een stabiele positie te houden en de pijn bij het acromioclaviculaire gewricht te verlichten.

De primaire chirurgische opties zijn onder meer:

• Het AC-gewricht repareren: Het meest opvallende aspect van dit letsel is de verstoring van het gewricht, dus uitlijnen en in de juiste positie houden is belangrijk. Een reparatiemethode die door veel complicaties uit de gratie is geraakt, is het gebruik van Kirschner-draden (K-draden) om het AC-gewricht op zijn plaats te houden. de sterke ligamenten die het uiteinde van het sleutelbeen naar beneden houden. Bovendien kunnen deze metalen implantaten die worden gebruikt om het gewricht op zijn plaats te houden, pijn veroorzaken, moeten ze mogelijk worden verwijderd, en nog zorgwekkender is de mogelijkheid dat deze implantaten in de loop van de tijd naar andere structuren kunnen migreren. Er zijn meldingen geweest van K-draden die in het sleutelbeen zijn geplaatst en na verloop van tijd in de borstholte terecht zijn gekomen.
• Het sleutelbeen naar beneden houden: Er zijn verschillende technieken om AC-gewrichtsblessures aan te pakken die het sleutelbeen naar beneden houden, sommige met metaal, andere met zware hechtingen. Meestal wordt het sleutelbeen vastgehouden aan het coracoïde proces, een haak van bot aan de voorkant van de schouder die zich net onder het sleutelbeen bevindt. Ofwel kan een schroef van het sleutelbeen in de coracoïde worden gestoken, of de twee botten kunnen stevig tegen elkaar worden gewikkeld met hechtingen. Het nadeel van deze technieken is dat schroeven over het algemeen moeten worden verwijderd en dat hechtingen het bot kunnen doorsnijden en breken. Een ander alternatief voor deze methoden is een knoophechting, die ook zijn eigen complicaties heeft.Er zijn verschillende andere technieken om AC-gewrichtsblessures aan te pakken die het sleutelbeen naar beneden houden, sommige met metaal, andere met zware hechtingen om het ligament te laten genezen. Meestal wordt het sleutelbeen vastgehouden aan het coracoïde proces, een haak van bot aan de voorkant van de schouder die zich net onder het sleutelbeen bevindt. Ofwel kan een schroef van het sleutelbeen in de coracoïde worden gestoken, of de twee botten kunnen stevig tegen elkaar worden gewikkeld met hechtingen. De keerzijde van de schroeftechniek is dat schroeven over het algemeen na genezing moeten worden verwijderd. Een ander alternatief voor deze methoden is een knoophechting. Elke techniek heeft zijn voor- en nadelen, maar ze vervullen allemaal dezelfde functie.
• Ligamenten reconstrueren: De andere categorie opties is het reconstrueren van de ligamenten die het uiteinde van het sleutelbeen in de juiste positie houden. Er zijn een aantal opties voor deze procedure, waarbij het eigen weefsel van de patiënt of donorweefsel wordt gebruikt. Een van de meest uitgevoerde procedures, een Weaver-Dunn-operatie genaamd, verschuift een van de belangrijkste ligamenten die aan het acromion hechten naar het uiteinde van het sleutelbeen, waardoor het sleutelbeen in zijn normale positie blijft. Andere opties zijn reconstructie van de coracoclaviculaire ligamenten (die waren gescheurd toen de schouderblessure optrad) met een pees van uw been of een pees van een donor. Het peestransplantaat wordt rond de haakvormige coracoïde gewikkeld en vervolgens in het sleutelbeen.

Voorkeursbehandeling

In de meeste situaties geef ik er de voorkeur aan om de beschadigde ligamenten te reconstrueren. De migratie (beweging) van metalen implantaten vanuit het sleutelbeen is zorgwekkend, en de meeste patiënten willen geen tweede operatie voor routinematige verwijdering van een implantaat. Bovendien is de reconstructieve procedure de enige die het primaire probleem aanpakt: de gescheurde ligamenten die het uiteinde van het sleutelbeen vasthouden. Ik gebruik donorweefsel dat zich om de coracoïde wikkelt en in het sleutelbeen wordt gehouden met schroeven die na verloop van tijd door het lichaam worden opgenomen. Hoewel het ook mogelijk is om het eigen weefsel van een persoon te gebruiken in plaats van donorweefsel, willen de meeste mensen niet gelijktijdig een operatie aan hun schouders en aan een van hun benen ondergaan! Daarom is een donorpees een goede optie en heeft deze in mijn ervaring goed gewerkt.

Dat gezegd hebbende, hebben andere chirurgen succes met andere behandelingsopties. Alleen omdat een chirurg de voorkeur geeft aan een bepaalde behandeling, wil dat nog niet zeggen dat het de beste is. Zeer goed aangeschreven chirurgen maken ruzie over deze kwesties en zijn het misschien oneens over welke optie de beste is. Zorg ervoor dat u bij het nemen van uw beslissing een chirurg vindt die ervaring heeft met de chirurgische behandeling van een gescheiden schouder.