Kasipat / Getty-afbeeldingen
De elleboog van een golfer, beter bekend als mediale epicondylitis, is een blessure aan de pezen die aan de mediale epicondylus zijn bevestigd. Het wordt beschouwd als een overbelastingsblessure waarbij repetitieve kracht het bindweefsel belast, waardoor pijn, ontsteking en een verminderd bewegingsbereik worden veroorzaakt.
De elleboog van de golfer is vergelijkbaar met een tenniselleboog, maar verschilt doordat het een andere beweging betreft en de mediale (binnenkant) in plaats van de laterale (buitenkant) epicondylus.
De elleboog van de golfer kan indien nodig worden gediagnosticeerd met een lichamelijk onderzoek en beeldvormende tests. De behandeling omvat meestal rust, aanbrengen van ijs, spalken en orale pijnstillers om pijn te verminderen. Steroïde injecties en operaties zijn alleen voorbehouden aan de meest ernstige gevallen.
Ook gekend als
- Honkbal elleboog
- Climber's Elbow
- Tenniselleboog onderarm
- Koffer Elleboog
Symptomen
Pijn aan de binnenkant van de elleboog tijdens of na intensief gebruik is het kenmerkende kenmerk van mediale epicondylitis. In tegenstelling tot een tenniselleboog, zal de pijn toenemen met polsflexie (wanneer de pols naar binnen gebogen is) en straalt deze vaak uit naar de onderarm.
Er kan ook sprake zijn van zwakte aan de elleboog bij het vastpakken of dragen van voorwerpen, vooral wanneer de pols wordt geprononeerd (met de handpalm naar beneden). Voor sommigen kan de pijn chronisch en slopend zijn.
Oorzaken
Ondanks zijn naam wordt de elleboog van een golfer vaker gekoppeld aan een beroepsblessure dan aan sport. Het houdt verband met de manier waarop de elleboog beweegt ten opzichte van de pols en de kracht die op de elleboog wordt uitgeoefend wanneer de pols wordt gebogen.
Als we golf als voorbeeld gebruiken, wordt mediale epicondylitis vaak toegeschreven aan de impact die op de elleboog wordt uitgeoefend wanneer een golfer per ongeluk de grond raakt met de neerwaartse zwaai (waardoor een "divot" wordt gemaakt). Elke krachtige beweging die een stevige grip en een gebogen pols vereist, kan hetzelfde doen.
Anatomisch gezien bevinden de polsbuigspieren zich aan de palmzijde van de onderarm en zijn ze via de gemeenschappelijke buigpees vastgemaakt aan de mediale epicondylus. De combinatie van een stevige grip met een gebogen pols kan overmatige spanning op de binnenelleboog uitoefenen als de tegenkracht groot genoeg is. Dit kan na verloop van tijd leiden tot kleine scheurtjes in de pees en de ontwikkeling van tendinitis of tendinopathie.
Tendinitis en tendinopathie zijn twee verschillende vormen van peesblessure. Hoewel de termen vaak door elkaar worden gebruikt, leidt tendinitis een acuut letsel af, terwijl tendinopathie wordt toegewezen aan verwondingen door herhaald gebruik waarbij degeneratie van de pees is betrokken.
In deze context suggereert tendinitis een kortere behandelingskuur, terwijl tendinopathie een chronische of terugkerende aandoening beschrijft die langdurige of voortdurende zorg vereist.
De elleboog van de golfer treft vrouwen en mannen in gelijke mate, meestal tussen 45 en 54 jaar.
Diagnose
De elleboog van een golfer kan meestal worden gediagnosticeerd met een lichamelijk onderzoek en een beoordeling van de symptomen en medische geschiedenis (inclusief het soort werk dat u doet).
Tijdens het lichamelijk onderzoek oefent de arts doorgaans kracht uit op de elleboog en pols. Als u pijn ervaart of de kracht aan de mediale zijde niet kunt weerstaan, is de elleboog van de golfer een van de meest waarschijnlijke boosdoeners.
Beeldvormende tests kunnen worden besteld om te controleren op tranen of ontsteking in de mediale epicondylus of om andere oorzaken (zoals een fractuur) uit te sluiten. Dit kan een echografie, röntgenfoto of magnetische resonantiebeeldvorming zijn (de laatste is beter in staat om zachte weefsels af te beelden).
Differentiële diagnoses
Als de oorzaak van elleboogpijn onzeker is, kan de arts andere mogelijke oorzaken onderzoeken in de differentiële diagnose, waaronder:
- Ulnaire zenuwaandoeningen (meestal veroorzaakt door compressie van de ellepijpzenuw in de elleboog)
- Cervicale radiculopathie (veroorzaakt door doorverwezen pijn door compressie van de cervicale wervelkolom)
- Ulnair collateraal ligamentletsel (meestal een ligamentscheur aan de mediale zijde van de elleboog)
- Breuk van de distale triceps (waarbij het onderste uiteinde van de triceps-spier van de bovenarm betrokken is)
Behandeling
De elleboog van een golfer wordt meestal conservatief behandeld. De eerste stap zou zijn om de activiteit die de pijn veroorzaakt te stoppen, gevolgd door het RICE-protocol (rust, toepassing van ijs, compressie en verhoging van het gewricht). Dit zal de ontsteking helpen verminderen en tijdelijke pijnverlichting bieden.
Als de pijn ernstig is, kan een elleboogspalk worden gebruikt om het gewricht te stabiliseren en compressie te geven. Een vrij verkrijgbaar niet-steroïde ontstekingsremmend medicijn (NSAID) zoals Advil (ibuprofen) of Aleve (naproxen) kan ook worden voorgeschreven.
In zeldzame gevallen, als de pijn ernstig genoeg is, kan de arts een intra-articulaire cortisoninjectie aanbevelen (toegediend in de gewrichtsruimte) om ontsteking en pijn snel te verminderen.
Cortison-injecties worden slechts af en toe gegeven, omdat overmatig gebruik kraakbeen-, ligament- en peesbeschadiging kan veroorzaken en het risico op septische artritis kan vergroten.
Fysiotherapie
Wat de ernst van uw aandoening ook is, oefeningen voor fysiotherapie worden sterk aangemoedigd om weer op krachten te komen en het bewegingsbereik van het gewricht te herstellen. Dit kan betrekking hebben op:
- Oefeningen met isometrische polsuitbreiding: Buig de pols naar achteren terwijl u met uw andere hand druk uitoefent in de tegenovergestelde richting.
- Oefeningen voor isometrische polsflexie: Buig de pols naar voren terwijl u met uw andere hand druk uitoefent in de tegenovergestelde richting.
- Resistente polsverlenging: laat uw onderarm op een tafel rusten en beweeg de pols van een neutrale positie naar een opwaartse positie en terug terwijl u een lichtgewicht vasthoudt.
- Weerstand Polsflexie: Laat uw onderarm op een tafel rusten en beweeg de pols van een neutrale positie naar een neerwaartse positie en terug terwijl u een lichtgewicht vasthoudt.
- Strekken van uw pols met rechte armen: strek uw arm uit met uw handpalm naar boven gedraaid en trek de vingers en pols met uw andere hand naar het lichaam.
Echografie wordt soms ook gebruikt om chronische elleboogpijn te behandelen. Hoewel wordt aangenomen dat de hoogfrequente geluidsgolven de genezing kunnen versnellen door weefsels te verwarmen en de bloedsomloop te vergroten, blijft het bewijs van de effectiviteit ervan op zijn best onzeker.
Als het op de juiste manier wordt behandeld, verdwijnt tendinitis meestal binnen een paar dagen tot een paar weken. Daarentegen kan tendinopathie meer dan twee tot zes maanden duren voordat de symptomen volledig verdwijnen.
Chirurgie
Een operatie wordt zelden uitgevoerd met de elleboog van een golfer, maar kan worden overwogen als de symptomen langer dan zes maanden aanhouden en uw kwaliteit van leven verstoren.
In dergelijke gevallen kan een minimaal invasieve procedure worden uitgevoerd, een percutane elleboogafgifte genaamd. Voor deze operatie zou de buigpees (die de mediale epicondylus aan het bovenarmbot vastmaakt) worden losgemaakt en de elleboogruimte worden ontdaan van puin. Het kan gewoonlijk worden uitgevoerd als een arthroscopische ("sleutelgat") operatie onder plaatselijke verdoving.
Wanneer moet je een dokter zien?
Als u pijn in de binnenelleboog ervaart die erger wordt wanneer de pols wordt gebogen, kunt u proberen deze te behandelen met het RICE-protocol om te zien of de symptomen verbeteren. Als dit niet het geval is of als dit erger wordt, moet u er alles aan doen om een arts of sportmedicijn te raadplegen. In sommige gevallen vermoedt u misschien de elleboog van een golfer, maar merkt u dat een andere, mogelijk ernstige aandoening de oorzaak is.
Dit geldt vooral als de pijn in de elleboog chronisch of recidiverend is. Het probleem met de elleboog van een golfer is dat deze de neiging heeft om progressief te zijn. Tenzij u manieren vindt om de mechanica te corrigeren die bijdragen aan de elleboog van de golfer, kan een geval van tendinitis gemakkelijk overgaan in tendinopathie.
In sommige gevallen zal de arts of fysiotherapeut u aanraden om voortdurend een elleboogbrace te dragen om stress tijdens het werk of lichamelijke activiteit te verminderen. Doorlopende polsversterkingsoefeningen kunnen ook het risico op nieuwe blessures verminderen.
Als de elleboog van uw golfer daadwerkelijk wordt veroorzaakt door golfen, kan een specialist in sportgeneeskunde, samen met een golfprofessional, u helpen uw swing te veranderen, zodat er geen grote groeven worden wanneer u de bal raakt.
