Heel goed / Bailey Mariner
Inmiddels zijn de meeste mensen zich ervan bewust dat COVID-19 - een afkorting van "coronavirus disease 2019" (het jaar waarin het virus voor het eerst werd geïdentificeerd) - een type coronavirus is dat van persoon tot persoon kan worden verspreid en ademhalingsaandoeningen kan veroorzaken, soms ernstig. Afgezien daarvan blijft er veel verwarring bestaan over wat COVID-19 is en hoe het in staat is geweest een wereldwijde crisis te creëren die ongezien is sinds de opkomst van aids in de jaren tachtig of de poliopandemie in de jaren vijftig.
Wetenschappers moeten nog veel over COVID-19 leren voordat een effectief vaccin kan worden ontwikkeld om niet alleen het huidige type te behandelen, maar ook genetische variaties die waarschijnlijk zullen opduiken. Met dat gezegd, zijn er dingen die onderzoekers begrijpen over COVID-19 op basis van waarnemingen van andere coronavirussen met vergelijkbare kenmerken.
Wat is een coronavirus?
Coronavirussen zijn een groep verwante virussen die ziekten veroorzaken bij mensen, vogels en zoogdieren. Bij mensen veroorzaken coronavirussen aandoeningen van de luchtwegen, variërend van mild tot ernstig. Sommige soorten coronavirus zijn relatief onschadelijk en veroorzaken niets meer dan een milde verkoudheid, terwijl andere ernstiger zijn en gepaard gaan met een hoog sterftecijfer.
Er zijn zeven belangrijke stammen van coronavirus. Tussen 10% en 15% van alle gewone verkoudheden kan worden toegeschreven aan vier specifieke soorten, waarbij de meeste infecties optreden in een seizoenspatroon met toenames tijdens de wintermaanden. Deze mildere soorten staan bekend als:
- Humaan coronavirus 229E (HCoV-229E)
- Humaan coronavirus HKU1 (HCoV-HKU1)
- Humaan coronavirus OC43 (HCoV-OC43)
- Humaan coronavirus NL63 (HCoV-NL63)
Ondertussen zijn er drie andere soorten coronavirus die mogelijk ernstig zijn:
- Ernstig acuut respiratoir syndroom coronavirus (SARS-CoV-1), ook wel "SARS classic" genoemd
- Midden-Oosten respiratoir syndroom-gerelateerd coronavirus (MERS-CoV)
- Ernstig acuut respiratoir syndroom coronavirus 2 (SARS-CoV-2), het virus ook bekend als COVID-19
COVID-19 werd voor het eerst geïdentificeerd op 31 december 2019 in Wuhan, China. Het was op 13 maart 2020 dat de noodtoestand met betrekking tot COVID-19 werd uitgeroepen in de Verenigde Staten, slechts 73 dagen later.
Hoe verschilt COVID-19 van SARS en MERS?
Hoewel COVID-19 nauw verwant is aan SARS-CoV-1 en MERS-CoV, zou het een vergissing zijn om aan te nemen dat het op dezelfde manier zal werken of dezelfde infectiepatronen zal hebben.
SARS-CoV-1 was de eerste van deze ernstige stammen die in 2002 werd geïdentificeerd toen het door delen van Zuid-China en Azië trok, ongeveer 8.000 mensen infecteerde en 774 doden veroorzaakte (een sterftecijfer van 9,6%).
MERS-CoV werd geïdentificeerd in 2012 en heeft sindsdien twee extra uitbraken veroorzaakt in 2015 en 2018, voornamelijk in het Midden-Oosten, maar ook tot in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Hoewel er minder dan 500 doden vielen als gevolg van de drie uitbraken, was het sterftecijfer alarmerend en schommelde rond de 35%.
Wat COVID-19 uniek maakt, is de hoge mate van overdraagbaarheid. Terwijl SARS-CoV-1 iets meer dan 8.000 mensen trof (en slechts acht in de Verenigde Staten) en alle drie MERS-uitbraken iets meer dan 2.000 mensen troffen (twee in de Verenigde Staten), heeft COVID-19 bewezen meer overdraagbaar, zich verspreiden op een manier die vergelijkbaar is met verkoudheid (via ademhalingsdruppels en mogelijk door contact met besmette oppervlakken).
Aangezien dit de vroege dagen zijn van de COVID-19-pandemie, is het onduidelijk wat het werkelijke sterftecijfer van COVID-19 is, aangezien de testinspanningen in de Verenigde Staten tot dusverre voornamelijk waren voorbehouden aan symptomatische patiënten.
Het is momenteel niet bekend hoeveel asymptomatische gevallen (die zonder symptomen) of subklinische gevallen (die zonder direct waarneembare symptomen) positief zullen testen, en welk percentage van de totale geïnfecteerde populatie ze zullen vertegenwoordigen.
Als zodanig is het veel te vroeg om zelfs maar te suggereren wat het werkelijke sterftecijfer van COVID-19 is. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) schat momenteel dat ongeveer 3-4% van alle gerapporteerde infecties wereldwijd is overleden. Het percentage zal echter vrijwel zeker van regio tot regio verschillen en kan in sommige gevallen ver boven of ver onder de WHO-schattingen.
Het is duidelijk dat de grootste factor bij het "afvlakken van de curve" tussen het verschijnen en oplossen van infecties de snelheid en reikwijdte van de reactie van een regering is. Zelfs met de SARS-CoV-1-uitbraak in 2003 zorgde een snelle reactie van de Centers for Disease Control and Prevention (CDC), die op 14 maart 2003 een noodresponscentrum met pandemische planning in werking stelde, ervoor dat de verspreiding van het virus in de Verenigde Staten Staten werden effectief stopgezet op 6 mei met weinig besmettingen en geen doden.
Epidemiologische modellen zullen hopelijk enig licht werpen op de daadwerkelijke impact van COVID-19 zodra de infectiegraad begint af te nemen.
Waar kwam COVID-19 vandaan?
Aangenomen wordt dat COVID-19 van vleermuizen of andere dieren op mensen is gesprongen. Vroege studies hebben genetisch bewijs gevonden, zij het schaars, dat schubdieren (een soort miereneter die in Azië en Afrika voorkomt) dienden als tussengastheer tussen vleermuizen en mensen. Dit soort zoönotische (dier-op-mens) sprong is niet ongewoon , en het maakt de kwestie te simpel om te suggereren dat COVID-19 wordt veroorzaakt door de consumptie van wilde dieren.
De ziekte van Lyme, kattenkrabziekte, vogelgriep, hiv, malaria, ringworm, hondsdolheid en varkensgriep zijn slechts enkele van de ziekten die als zoönotisch worden beschouwd. In feite wordt ongeveer 60% van de ziekten bij de mens veroorzaakt door organismen die door dieren en mensen worden gedeeld.
Naarmate menselijke populaties toenemen en inbreuk maken op dierpopulaties, neemt de kans op zoönotische ziekten toe. Op een gegeven moment zal een ziekteverwekkend organisme zoals een virus plotseling muteren en een menselijke gastheer ofwel direct (bijvoorbeeld door iemand die een dier eet) ofwel indirect (via een insectenbeet of een andere tussengastheer) infecteren. Maar dat is slechts een deel van de reden waarom deze nieuwe virussen zoals COVID-19 zich ontwikkelen.
Inzicht in RNA-virussen
Bij coronavirussen is de kans op mutatie groot, deels vanwege het feit dat het RNA-virussen zijn.
RNA-virussen zijn virussen die hun eigen genetisch materiaal (in de vorm van RNA) dragen en eenvoudigweg een geïnfecteerde cel "kapen" om zijn genetische machinerie over te nemen. Door dit te doen, kunnen ze de cel in een virusproducerende fabriek veranderen en meerdere kopieën van zichzelf maken. Voorbeelden van RNA-virussen zijn verkoudheid, griep, mazelen, hepatitis C, polio en COVID-19.
Het proces van virale transcriptie - het vertalen van de nieuwe genetische codering naar een geïnfecteerde gastheer - is echter vatbaar voor fouten. Hoewel er veel exacte kopieën van het virus zullen worden gemaakt, zullen er ook een groot aantal gemuteerde exemplaren zijn, waarvan de meeste niet levensvatbaar zijn en snel zullen afsterven.
In zeldzame gevallen zal er echter een virale mutatie zijn die niet alleen gedijt, maar in sommige gevallen virulenter en effectiever wordt in zijn vermogen om te infecteren.
Met dat gezegd, zijn er aanwijzingen dat COVID-19 niet zo snel of zo vaak muteert als griep. Volgens bewijs gepubliceerd in het tijdschriftWetenschap,COVID-19 stapelt ongeveer één tot twee mutaties per maand op, ongeveer twee tot vier keer langzamer dan griep.
Als dit bewijs aanhoudt, kan dit erop wijzen dat COVID-19 in de loop van de tijd stabieler kan blijven en niet elk seizoen een nieuw vaccin nodig heeft, zoals bij influenzavirussen.
Waarom verspreidt COVID-19 zich zo gemakkelijk?
Virologisch gezien worden SARS-CoV-1 en MERS-CoV niet zo effectief overgedragen als COVID-19. Het is niet helemaal duidelijk waarom dit zo is en welke factoren, virologisch of omgevingsfactoren, kunnen bijdragen aan de efficiënte verspreiding van COVID-19.
Momenteel wordt aangenomen dat COVID-19 wordt overgedragen door ademhalingsdruppels die tijdens het hoesten in de lucht vrijkomen. Het is ook mogelijk dat het virus kan infecteren wanneer het wordt verneveld - denk eerder aan een mist dan aan een spritz - maar het lijkt op deze manier alleen effectief te worden overgedragen tijdens langdurige blootstelling in besloten ruimtes.
De huidige hoeveelheid bewijs, hoewel schaars, suggereert dat nauw contact nodig is om COVID-19 effectief te verspreiden en dat symptomatische mensen het virus veel eerder zullen overdragen.
Dit zou niet moeten suggereren dat asymptomatische mensen inherent ‘veilig’ zijn - er is geen bewijs dat dit suggereert - of dat bepaalde omgevingsfactoren de verre verspreiding van virusdeeltjes mogelijk maken.
Rol van temperatuur en vochtigheid
Hoewel het misschien redelijk lijkt om aan te nemen dat COVID-19 wordt beïnvloed door seizoenen - met afname in de zomer en toename in de winter - is bekend dat de vier coronavirusstammen die verband houden met verkoudheid continu circuleren, zij het met seizoensgebonden en geografische variaties.
Een studie van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) suggereert dat COVID-19 op dezelfde manier werkt en op dezelfde manier gevoelig is voor warme temperaturen en hoge luchtvochtigheid als verkoudheidsvirussen.
Volgens de MIT-onderzoekers komen COVID-19-infecties het meest voor tussen 37 ° F en 63 ° F (3 ° C en 17 ° C), terwijl slechts 6% optrad bij temperaturen boven 64 ° F (18 ° C).Hoge luchtvochtigheid lijkt ook een rol te spelen door de eiwitomhulling van het virus te verzadigen, het effectief te verzwaren en het vermogen om ver in de lucht te reizen te verminderen.
Dit suggereert dat hoge temperaturen en vochtigheid tijdens de zomer de verspreiding van COVID-19 kunnen vertragen, maar niet onmiddellijk stoppen; evenmin zullen ze het risico op complicaties bij kwetsbare bevolkingsgroepen verminderen.
Onderzoek uit Wuhan, China - waar de pandemie begon - toonde aan dat mensen die besmet waren met COVID-19 het virus overbrachten op gemiddeld 2,2 andere mensen totdat er agressieve overheidsmaatregelen werden genomen om de infectie te stoppen.
Is COVID-19 dodelijker dan SARS of MERS?
Nogmaals, het is te vroeg om te zeggen hoe "dodelijk" COVID-19 is. Het heeft zeker wereldwijd meer doden veroorzaakt dan SAR-CoV-1 of MERS-CoV gecombineerd, maar dat houdt grotendeels verband met het exponentieel toegenomen aantal infecties wereldwijd.
De symptomen van elk van deze coronavirussen zijn grotendeels gebaseerd op hoe en waar ze een infectie in het menselijk lichaam veroorzaken.
Vanuit virologisch standpunt wordt aangenomen dat COVID-19 en SARS-CoV-1 zich beide hechten aan dezelfde receptor op menselijke cellen, de zogenaamde angiotensine-converting enzyme 2 (ACE2) -receptoren. ACE2-receptoren komen in hoge dichtheid voor in de luchtwegen, met name de bovenste luchtwegen.
COVID-19 lijkt een grotere affiniteit te hebben met ACE2-receptoren dan SARS-CoV-1, wat betekent dat het zich gemakkelijker aan doelwitcellen kan hechten. Dit zou, althans gedeeltelijk, verklaren waarom COVID-19 zich agressiever door gemeenschappen verspreidt.
Van zijn kant wordt aangenomen dat MERS-CoV zich hecht aan een andere receptor in de longen die dipeptidylpeptidase 4 (DPP4) -receptoren wordt genoemd. DPP4-receptoren komen in hogere dichtheid voor in de onderste luchtwegen en in het maagdarmkanaal. Dit kan verklaren waarom ernstigere en aanhoudende symptomen van lagere luchtwegen (zoals bronchiolitis en longontsteking) vaak voorkomen bij MERS, samen met gastro-intestinale symptomen (zoals ernstige diarree).
Aan de andere kant, omdat een MERS-infectie dieper in de longen voorkomt, worden niet zoveel virale deeltjes uitgescheiden tijdens een hoest. Dit kan verklaren waarom het moeilijker is om MERS te vangen, ondanks dat er een hoger risico is op ernstige ziekte en overlijden.
COVID-19 en leeftijd
Hoewel het huidige bewijs suggereert dat het risico op overlijden door COVID-19 toeneemt met de leeftijd, is het vermeldenswaard dat de gemiddelde leeftijd van degenen die stierven tijdens de SARS-uitbraak in 2003 52 was. Vooral in China viel ongeveer 9% van de sterfgevallen onder mensen voor. onder de 50 jaar (met alleen spatten onder de 30 jaar).
Een soortgelijk patroon werd gezien met COVID-19 in Wuhan, waarin vroeg onderzoek suggereert dat 9% van de sterfgevallen plaatsvond bij mensen onder de 50 (zij het voornamelijk tussen de 40 en 49 jaar).
Wanneer is een vaccin klaar?
Hoewel er veel is gesproken over een COVID-19-vaccin dat tegen het einde van 2020 klaar zou zijn, blijven er aanzienlijke uitdagingen voor het ontwikkelen van een vaccin dat effectief, veilig en gemakkelijk gedistribueerd wordt onder een wereldwijde bevolking.
COVID-19-vaccins: blijf op de hoogte van de beschikbare vaccins, wie ze kan krijgen en hoe veilig ze zijn.
In tegenstelling tot SARS - dat in 2004 vervaagde en sindsdien niet meer is gezien - is COVID-19 een stevig virus dat waarschijnlijk zal blijven bestaan. Om een effectief vaccin te ontwikkelen, moet het een immuunrespons opwekken - meestal neutraliserende antilichamen en "killer" T-cellen - die robuust genoeg is om de infectie onder controle te houden. Niemand neemt aan dat het gemakkelijk zal zijn om dit te produceren of dat elk vaccin 100% bescherming biedt - zelfs het griepvaccin kan dat niet.
Aan de positieve kant zijn wetenschappers begonnen het genoom van COVID-19 in kaart te brengen, waardoor ze vaccins kunnen ontwerpen die waarschijnlijker werken op basis van wat ze weten over andere coronavirussen. Aan de andere kant moeten wetenschappers de code voor de ontwikkeling van een effectief MERS-vaccin nog kraken.
Een van de uitdagingen die de ontwikkeling van een MERS-vaccin belemmeren, is het onvermogen om immuniteit te activeren in de slijmvliesweefsels langs de luchtwegen.
Gezien deze realiteit zal het publiek alert moeten zijn op toekomstige uitbraken van COVID-19 zodra de huidige crisis voorbij is. Zelfs als er nog geen vaccin beschikbaar is, is de kans groter dat een snelle reactie door volksgezondheidsfunctionarissen en het grote publiek een uitbraak onder controle krijgt totdat een oplossing op langere termijn kan worden gevonden.
Een woord van Verywell
Het is begrijpelijk om momenten van paniek te voelen bij het kijken naar de 24-uurs nieuwsberichten over de COVID-19-pandemie, die meestal gericht zijn op worstcasescenario's.
Hoewel het absoluut noodzakelijk is om alert te blijven en de richtlijnen voor de volksgezondheid na te leven, is het ook belangrijk om te erkennen dat we nog veel te leren hebben over COVID-19. Sommige van de bevindingen zijn misschien minder dan gunstig, maar andere zullen uiteindelijk niet zo slecht zijn als u aanneemt.
In plaats van te vrezen of ten prooi te vallen aan verkeerde informatie op sociale media, kunt u zich beter concentreren op uzelf beschermen tegen infecties of voorkomen dat anderen ziek worden als u symptomen van COVID-19 ontwikkelt. Door uw steentje bij te dragen, kunnen inspanningen worden geleverd om COVID-19 te beheersen, waardoor de financiering kan worden omgeleid naar de ontwikkeling en distributie van een vaccin.
Gevoelens van angst, ongerustheid, verdriet en onzekerheid zijn normaal tijdens de COVID-19-pandemie. Proactief omgaan met uw geestelijke gezondheid kan helpen om zowel uw geest als uw lichaam sterker te houden. Lees meer over de beste online therapie-opties die voor u beschikbaar zijn.
.jpg)
