Wat is cervicitis?

Cervicitis is een ontsteking van de baarmoederhals, de donutvormige opening die de vagina met de baarmoeder verbindt. Het veroorzaakt niet altijd symptomen, maar als dit wel het geval is, kunnen deze bloedingen, pijn tijdens seks en vaginale afscheiding omvatten. In sommige gevallen kan cervicitis zich verspreiden naar de baarmoeder, eileiders of eierstokken, waardoor een pijnlijke aandoening ontstaat die bekend staat als bekkenontstekingsziekte (PID). Cervicitis is meestal het gevolg van een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) zoals chlamydia of gonorroe, hoewel er een handvol niet-infectieuze oorzaken zijn, waaronder allergieën, lichamelijk trauma of chemische irriterende stoffen. De aandoening kan worden gediagnosticeerd met een bekkenonderzoek en laboratoriumtests om de onderliggende oorzaak te achterhalen. Als het om een ​​infectie gaat, kan medicatie worden voorgeschreven. In sommige gevallen verdwijnt cervicitis zonder behandeling.

Symptomen van cervicitis

Cervicitis veroorzaakt niet altijd symptomen. Als zich symptomen voordoen, kunnen deze zijn:

• Grijze, witte of gelige vaginale afscheiding, in welk geval de aandoening wordt aangeduid als mucopurulente cervicitis
• Vaginale bloeding tussen menstruatieperioden of na seks
• Pijn tijdens seks (dyspareunie)
• Pijn tijdens het plassen (dysurie)
• Frequent urineren
• Zwaarte of pijn in het bekken
• Irritatie van de vulva (vulvitis)

Sommige oorzaken van cervicitis, zoals het herpes simplex-virus (HSV), veroorzaken zelden symptomen en worden mogelijk alleen opgemerkt tijdens een routine bekkenonderzoek.

Oorzaken

Cervicitis kan worden veroorzaakt door een aantal soa's, waarvan de meeste betrekking hebbenChlamydia trachomatis(de bacteriën die chlamydia veroorzaken) enNeisseria gonorrhoeae(de bacterie die gonorroe veroorzaakt) Minder vaak voorkomende oorzaken zijn onder meer trichomoniasis,Mycoplasma genitalium,en genitale herpes.

Cervicitis kan ook worden veroorzaakt door niet-seksueel overdraagbare aandoeningen zoals bacteriële vaginose (BV).

Er zijn ook veel niet-infectieuze oorzaken van cervicitis, waaronder:

• Trauma aan de baarmoederhals
• Insertieve apparaten, zoals spiraaltjes, cervicale doppen, tampons of pessaria
• Allergie voor latex condooms
• Chemische irriterende stoffen, zoals douches, zaaddodende middelen of vaginale zetpillen
• Systemische ontsteking, zoals veroorzaakt door auto-immuunziekten
• Bestralingstherapie

Cervicitis heeft niet altijd een bekende oorzaak. In een onderzoek uit 2013 was ongeveer 60% van de gevallen idiopathisch (van onbekende oorsprong).

Aangezien de meerderheid van de gevallen van cervicitis ofwel chlamydia of gonorroe betreft, worden die van onbekende oorsprong meestal benaderd als een soa en behandeld met antibiotica.

De risicofactoren voor cervicitis zijn vergelijkbaar met die voor soa's en omvatten meerdere sekspartners, seks zonder condooms en jongere leeftijd. Als u op jonge leeftijd seks heeft gehad of een voorgeschiedenis heeft van een seksueel overdraagbare aandoening, neemt ook het risico toe.

Diagnose

De eerste stap bij het diagnosticeren van cervicitis is om vast te stellen of de oorzaak infectieus of niet-infectieus is.

Acute cervicitis (baarmoederhalsontsteking die zich plotseling en ernstig ontwikkelt) wordt meestal veroorzaakt door een infectie. Chronische cervicitis (ontsteking die langzaam ontstaat en aanhoudt) is waarschijnlijker te wijten aan een niet-infectieuze oorzaak.

Als u wordt beoordeeld op cervicitis, zal uw arts beginnen met een beoordeling van de symptomen en medische geschiedenis. Dit kunnen vragen zijn over uw seksuele praktijken, inclusief het aantal partners dat u heeft gehad en of u al dan niet veiligere seks beoefent.

Bekkenexamen en laboratoriumtests

Vervolgens zal de arts een handmatig onderzoek van uw vagina doen om te controleren op gevoeligheid van de baarmoederhals, baarmoeder of eierstokken, gevolgd door een bekkenonderzoek met een speculum om uw vagina open te houden, zodat er een duidelijk zicht is op uw baarmoederhals en nabijgelegen weefsels. Ze kunnen ook een monster van afscheiding uit uw vagina of baarmoederhals nemen met een wattenstaafje of borstel. Mogelijk wordt u gevraagd om ook een urinemonster in te dienen. De monsters worden vervolgens ter evaluatie naar een laboratorium gestuurd.

De meeste laboratoriumtestresultaten worden binnen twee tot drie dagen geretourneerd en geven aan welke infecties u eventueel heeft. Culturen voor HSV kunnen tot twee weken duren.

Behandeling

Cervicitis wordt behandeld op basis van wat het heeft veroorzaakt. In het geval van een infectie zijn er standaardprotocollen:

• Chlamydia wordt behandeld met antibiotica. Dit kan azithromycine zijn dat in een enkele, grote dosis wordt ingenomen of doxycycline tweemaal daags gedurende ongeveer een week. Vrouwen die geen azithromycine of doxycycline kunnen gebruiken, kunnen erytromycine, levofloxacine of ofloxacine krijgen.
• Gonorroe wordt doorgaans behandeld met twee antibiotica, zoals een enkele injectie van 250 milligram (mg) ceftriaxon en een orale dosis azithromycine van 1 gram (g).
• Trichomoniasis wordt vaak behandeld met een enkele grote dosis van het antibioticum metronidazol of Tindamax (tinidazol). In sommige gevallen kan metronidazol in een lagere dosis worden voorgeschreven en gedurende zeven dagen tweemaal daags worden ingenomen.
• Genitale herpes wordt behandeld met antivirale middelen, zoals Famvir (famciclovir), Valtrex (valaciclovir) of Zovirax (acyclovir). De kuur kan variëren van zeven tot tien dagen. In ernstige gevallen kan intraveneuze (IV) aciclovir nodig zijn.
• Bacteriële vaginose wordt behandeld met orale antibiotica, waaronder metronidazol (bij voorkeur) of, als alternatief, Tindamax of clindamycine-pillen. Het kan ook worden behandeld met metronidazol-gel of clindamycinecrème, beide lokale antibiotica die op de vagina worden aangebracht.

Afhankelijk van het betrokken micro-organisme zou de infectie binnen enkele dagen of weken moeten verdwijnen. Niet-infectieuze oorzaken kunnen meestal worden verlicht door de stof of activiteit die tot ontsteking aanzet, te vermijden. Elke onderliggende ziekte of aandoening die baarmoederhalsontsteking bevordert, moet ook worden gecontroleerd.

Het is belangrijk om cervicitis onmiddellijk te behandelen: onbehandelde infecties kunnen leiden tot bekkenontsteking, een pijnlijke en vaak slopende aandoening die littekens, buitenbaarmoederlijke zwangerschap en onvruchtbaarheid kan veroorzaken.

Omgaan

Cervicitis is over het algemeen een eenmalige aangelegenheid als deze op de juiste manier wordt behandeld. Tijdens de behandeling moet u geslachtsgemeenschap of douchen vermijden totdat de symptomen zijn verdwenen om verdere irritatie te voorkomen. Gebruik maandverband in plaats van tampons.

U moet ook geparfumeerde zeep, sprays of lotions en beklemmend ondergoed van synthetische stoffen vermijden. Draag in plaats daarvan comfortabel, 100% katoenen ondergoed.

Cervicitis komt zelden terug, tenzij u een nieuwe infectie krijgt van een seksuele partner. Het consequente gebruik van condooms en een vermindering van het aantal sekspartners kan uw risico aanzienlijk verkleinen.

De enige uitzondering is genitale herpes, die niet kan worden genezen. Als u echter terugkerende uitbraken heeft, kunt u de frequentie en ernst ervan verminderen door antivirale middelen zoals Zovirax of Valtrex te gebruiken.

Een woord van Verywell

Veel vrouwen met cervicitis hebben geen symptomen. Omdat het meestal wordt veroorzaakt door een infectie, is het belangrijk om gescreend te worden op soa's als je seksueel actief bent. Uw seksuele partners moeten ook worden gescreend. De U.S. Preventive Services Task Force beveelt momenteel aan dat seksueel actieve vrouwen 24 jaar en jongere en oudere vrouwen met een verhoogd risico op infectie eenmaal per jaar worden gescreend op chlamydia en gonorroe.