Een overzicht van Adie's Pupil

De pupil van Adie (ook wel Holmes-Adie-syndroom, Adies tonische pupil of Adiesyndroom genoemd) is een neurologische aandoening die de pupil van het oog en het autonome zenuwstelsel aantast. Patiënten met een leerling van Adie krijgen vaker een vrouw toegewezen bij de geboorte en tussen de 20 en 40 jaar.

Symptomen

Mensen met een pupil van Adie ontwikkelen meestal verschillende duidelijke symptomen. De pupil van het aangedane oog lijkt eerst groter of meer verwijd dan het normale oog en reageert abnormaal op licht. Aanvankelijk reageert de leerling langzaam of onregelmatig tijdens taken van dichtbij, zoals lezen, omdat het oog zijn scherpstelvermogen op korte afstand begint te verliezen. Na uitgebreid te zijn geweest in de buurt van focussen of accommodatie, kan de betrokken leerling in feite tonisch worden en vernauwd blijven lang nadat de accommoderende inspanning is gestopt. Af en toe wordt de iris gedepigmenteerd en verliest hij de meeste of alle kleur. Diepe peesreflexen, zoals de klassieke hamer-tot-knie-reflex, kunnen ook verminderd zijn bij patiënten met systemische dysautonomie. Wazig zien, vooral van dichtbij, is een ander veel voorkomend symptoom van de aandoening, evenals overmatig zweten.

Oorzaken

De pupil van Adie wordt gekenmerkt door schade aan een speciale groep zenuwen, het ciliaire ganglion genaamd, hoewel de werkelijke oorzaak van de schade over het algemeen onbekend is. Er zijn veel mogelijke oorzaken, waaronder bacteriële of virale infecties, trauma en oogchirurgie die de zenuwen kunnen beschadigen, maar vaak is Adie's pupil idiopathisch, wat betekent dat er geen bekende oorzaak voor is.

Diagnose

Uw oogarts zal u verschillende vragen stellen om te bepalen wanneer het verschil in pupilgrootte of wazig zicht merkbaar werd. Uw arts zal hoogstwaarschijnlijk een uitgebreid oogonderzoek uitvoeren. Dit omvat onder meer een zeer helder licht in uw ogen laten schijnen om uw pupilreacties te testen. Uw arts kan ook speciale diagnostische oogdruppels toedienen om de locatie in de zenuwbaan te beoordelen waar zich problemen kunnen voordoen. U kunt al dan niet worden doorverwezen naar een neuro-oogarts voor meer tests, met name om te bepalen of de pupilasymmetrie (anisocorie) mogelijk zichtbedreigend is.

Behandeling

De standaardbehandeling voor de leerling van Adie omvat meestal het voorschrijven van een bifocale bril of een leesbril om te helpen bij problemen met bijna scherpstellen. Een medicijn genaamd pilocarpine wordt soms voorgeschreven om de pupilgrootte te verkleinen bij mensen die te maken hebben met verblinding in het donker of lichtgevoeligheid. Brimonidine, een geneesmiddel tegen glaucoom, is ook gebruikt om de pupilgrootte te verkleinen.

Herstel

Een groot deel van de mensen met de leerling van Adie herstelt volledig binnen een paar maanden tot binnen 2 jaar. Bij sommige mensen wordt de aangedane pupil in de loop van de tijd kleiner en kan hij kleiner blijven dan de normale pupil, en bij anderen herstelt de bijna-pupilreactie nooit volledig.

Complicaties

Hoewel de leerling van Adie geen levensbedreigende ziekte is, kan het wel slopend zijn. Adie's pupil veroorzaakt voortijdig verlies van bijna-scherpstelvermogen, vergelijkbaar met presbyopie, een aandoening die optreedt rond de leeftijd van 40 jaar. Als gevolg hiervan kan het moeilijk zijn voor een jongere patiënt omdat het ene oog prima scherpstelt en het andere niet. Sommige mensen klagen over extreme lichtgevoeligheid. Anderen hebben het misschien moeilijk met nachtzicht of 's nachts autorijden. Sommige mensen met de aandoening vinden dat overmatig zweten problemen met de kwaliteit van leven veroorzaakt.

Een woord van Verywell

Als u of een geliefde merkt dat uw pupillen niet overeenkomen in grootte, een aandoening die bekend staat als anisocorie, is het belangrijk om uw arts te raadplegen, die u mogelijk kan aanbevelen een afspraak te maken met een neuro-oogarts. Deze extra stap is om er simpelweg voor te zorgen dat er geen andere reden is dan Adie's pupil die het verschil in pupilgrootte veroorzaakt.