De anatomie van de biceps

De biceps is een grote spier aan de voorkant van de bovenarm tussen de schouder en de elleboog. Ook bekend onder de Latijnse naambiceps brachii(wat betekent "tweekoppige spier van de arm"), de primaire functie van de spier is om de elleboog te buigen en de onderarm te draaien. De koppen van de spier komen voort uit het schouderblad (schouderblad) en vormen samen in de middelste arm een ​​spiermassa. Het andere uiteinde wordt bevestigd aan de straal, de buitenste van de twee botten die de onderarm vormen.

Anatomie

De biceps is een van de vier spieren naast de brachialis-, brachioradialis- en coracobrachialis-spieren die de bovenarm vormen.

De voorwaardebicepsis zowel enkelvoud als meervoud. Een enkele spier wordt beschreven als biceps, niet als biceps.

De biceps-spier bestaat uit twee koppen. Aan elk uiteinde bevinden zich bindweefsels, pezen genaamd, die de spieren aan het bot verankeren.

• De lange kop is afkomstig van een holte in de scapula die de glenoïde wordt genoemd. Het gaat door het schoudergewricht naar de bovenarm via een groef in de humerus (het grote bot van de bovenarm).
• De korte kop is afkomstig van een uitsteeksel op het schouderblad dat de coracoïde wordt genoemd en loopt langs de lange kop aan de binnenkant van de arm.

De twee hoofden komen samen in de middelste arm om een ​​gecombineerde spierbuik te vormen. Hoewel de hoofden samenwerken om de onderarm te bewegen, zijn ze anatomisch verschillend, zonder samengevoegde vezels.

Terwijl de koppen zich naar beneden uitstrekken in de richting van de elleboog, draaien ze 90 graden en hechten ze aan een ruw uitsteeksel net onder de hals van de straal, de radiale tuberositas genaamd.

Van de andere drie spieren die de bovenarm vormen, is de biceps de enige die twee gewrichten kruist: het ellebooggewricht en het glenohumerale (schouder) gewricht.

Functie

Ondanks wat sommigen denken, is de biceps niet de krachtigste flexor van de onderarm. Hoewel de biceps de meest prominente spier van de bovenarm is, dient deze ter ondersteuning en stabilisatie van de diepere (en sterkere) brachialis-spier bij het optillen of laten zakken van de onderarm.

De belangrijkste functies van de biceps zijn de flexie en supinatie (buitenwaartse rotatie) van de onderarm. Dit wordt gedeeltelijk vergemakkelijkt door de rotatie van 90 graden van de spier terwijl deze verbinding maakt met de straal.

Terwijl de biceps-spier samentrekt, kan deze een van de twee dingen doen (of beide samen):

• Help de brachialis bij het buigen (heffen) van de onderarm
• Help de supinatorspier (die begint bij de buitenste elleboog en eindigt bij de binnenste pols) bij het naar boven draaien van de onderarm

Hoewel de supinatie van de onderarm de biceps omvat, wordt pronatie (waarbij de handpalm naar beneden wordt gedraaid) vergemakkelijkt door de brachialis en de bijbehorende pronatorspieren.

De biceps helpt ook zwak bij armbewegingen aan het glenohumerale gewricht, inclusief voorwaartse flexie (de hele arm naar voren heffen), abductie (de arm opzij openen) en adductie (de arm over het lichaam vouwen).

De kleine kop van de biceps is belangrijk bij het stabiliseren van de scapula, waardoor we zware gewichten kunnen dragen als de arm in een gestrekte neerwaartse positie is.

Zenuw voorraad

De bewegingen van de biceps worden vergemakkelijkt door de musculocutane zenuw, die loopt van de cervicale (nek) wervelkolom en eindigt net boven de elleboog. De spieren brachialis en coracobrachialis worden ook bediend door de zenuw.

Naast het aansturen van de samentrekking van spieren, zorgt de musculocutane zenuw (ook wel de vijfde, zesde en zevende cervicale zenuwen genoemd) voor sensaties aan de buitenkant van de onderarm van de elleboog tot de pols.

Een aparte zenuw, bekend als de radiale zenuw, bedient de brachioradialis-spier.

Bijbehorende voorwaarden

Omdat de biceps betrokken zijn bij vitale taken als tillen en gebaren, zijn de pezen en weefsels waaruit de spier bestaat kwetsbaar voor schade. De meeste komen voor als gevolg van lichamelijk trauma of herhaalde activiteit.

Enkele van de meest voorkomende aandoeningen die de biceps aantasten:

• Biceps-verrekkingen treden op wanneer de spier overbelast of "getrokken" wordt, waardoor sommige spiervezels of pezen scheuren. Plotselinge pijn en zwelling komen vaak voor.
• Gedeeltelijke peesscheuren waarbij de proximale pees bij de schouder of de distale pees bij de elleboog betrokken is, worden gekenmerkt door pijn, zwelling en een vreemde uitstulping op de plaats van het letsel. veroudering of herhaald gebruik kan gedeeltelijke tranen veroorzaken.
• Volledige peesscheuren treden op wanneer een bicepspees scheurt en loskomt van de scapula of, minder vaak, de elleboog. De blessure wordt vaak herkend door een hoorbare "plop" gevolgd door onmiddellijke pijn en het verlies van kracht in de arm. Soms ontstaat een abnormale uitstulping die bekend staat als een "Popeye-misvorming", veroorzaakt wanneer de pees terugdeinst van het incisiepunt, zoals Een rubberen band.
• Insertionele peesontsteking is de ontsteking van de pees op de plaats waar deze verbinding maakt met bot. Het kan worden veroorzaakt door een plotselinge toename van fysieke activiteit of het herhaaldelijk buigen of supineren van het gewricht (zoals het draaien van een schroevendraaier) Gewrichtspijn, ontsteking en bewegingsbeperking komen vaak voor.

Hoewel sommige aandoeningen, zoals kleine verstuikingen of kneuzingen, kunnen worden gediagnosticeerd met een lichamelijk onderzoek, kunnen voor andere laboratoriumtests nodig zijn om ontstekingen in bloed of gewrichtsvloeistof te detecteren en / of beeldvormende tests zoals röntgenfoto's, echografie of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) om te controleren op scheuren, bloeding of andere verwondingen aan zacht weefsel.

Behandeling

De meeste verwondingen waarbij de biceps betrokken zijn, genezen vanzelf zonder dat een operatie nodig is. Acute verwondingen kunnen de eerste 48 tot 72 uur worden behandeld met een therapeutische praktijk die bekend staat onder de afkorting RICE, en omvat:

• Rust om de gewonde schouder, arm of elleboog te beschermen
• IJstoepassing, met behulp van een ijspakking drie of meer keer per dag gedurende 10 tot 20 minuten om zwelling te verminderen
• Compressie, met behulp van een elastisch verband om zwelling te verminderen en de gewonde schouder of elleboog te immobiliseren
• Hoogte, waarbij de gewonde elleboog boven het hart wordt gestut om de bloedstroom te verminderen en ontstekingen te verlichten

Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen zoals Advil of Motrin (ibuprofen) of Aleve of Naprosyn (naproxen) kunnen pijn en zwelling helpen verminderen.

Intra-articulaire cortisone-injecties kunnen ook worden gebruikt om pijn en ontsteking te verminderen die gepaard gaan met chronische tendinitis De meest ernstige verwondingen kunnen een operatie en postoperatieve fysiotherapie vereisen om kracht en bewegingsvrijheid in de aangedane arm te herstellen.

Corrigerende operaties zijn meestal voorbehouden aan topsporters of mensen met ernstige breuken of hardnekkige pijn bij wie conservatieve behandelingen hebben gefaald.

Biceps-tenodesis

Biceps-tenodesis wordt gebruikt om chronische of ernstige schouderpijn te behandelen die wordt veroorzaakt door een bicepspeesblessure.De ingreep, uitgevoerd onder algemene anesthesie, zal ofwel direct de pees repareren of hardware gebruiken om het aangetaste weefsel vast te zetten.

Onder de benaderingen:

• Arthroscopische chirurgie, ook wel kijkoperatie genoemd, omvat een smalle glasvezelkijker en gespecialiseerde hulpmiddelen om de gescheurde pees te hechten zonder dat er grote incisies nodig zijn.
• De PITT-techniek is een arthroscopische procedure waarbij twee naalden in elkaar grijpende hechtingen maken om de proximale biceps-pees aan schouderbanden te bevestigen.
• De schroeffixatietechniek omvat het inbrengen van de gescheurde pees in een geboord gat in het armbeen dat vervolgens wordt vastgezet met een roestvrijstalen schroef.
• De endobutton-techniek omvat ook het inbrengen van een gescheurde pees in een geboord gat. De pees wordt vervolgens bevestigd aan een knoop aan de andere kant van het gat die wordt gedraaid om de juiste spanning te creëren.

Herstel van tenodesis varieert, maar vereist doorgaans een armband voor de eerste paar weken, gevolgd door vier tot zes weken fysiotherapie. Zware activiteiten kunnen gewoonlijk binnen drie maanden worden hervat.

Herstel kan langer duren als er meer dan één procedure wordt uitgevoerd. Een voorbeeld is een SLAP-hersteloperatie die wordt gebruikt om de pees rond de glenoïde te fixeren waar de proximale biceppees is bevestigd.

Biceps-tenotomie

Biceps-tenotomie, ook bekend als het loslaten van de pees, is een arthroscopische procedure waarbij de proximale pees wordt doorgesneden en de bovenarm naar beneden kan hangen. Het is een snelle en effectieve manier om pijn te behandelen zonder de integriteit of stabiliteit van de schouder in gevaar te brengen.

Tenotomie is gereserveerd voor zittende mensen die na een operatie minder snel enig verschil in armkracht of -functie opmerken.

Tenotomie is minder redelijk voor atleten die een duidelijk verlies van kracht kunnen ervaren of spasmen kunnen ontwikkelen bij gewichtheffen of repetitieve draaibewegingen (zoals roeien). Een Popeye-misvorming is ook mogelijk.

Herstel van een biceps-tenotomie is meestal sneller dan tenodese, maar omvat min of meer hetzelfde revalidatieprogramma.

Rehabilitatie

Een gestructureerd programma van fysiotherapie en revalidatie wordt als essentieel beschouwd na tenodesis of tenotomie. Zonder hen is de kans klein dat de kracht, de mobiliteit en het bewegingsbereik (ROM) van de biceps volledig hersteld zijn.

Het programma is over het algemeen onderverdeeld in drie fasen:

• Fase 1, ook wel de passieve ROM-fase genoemd, begint onmiddellijk na de operatie en duurt twee weken. Het heeft tot doel fibrose (littekens) en verkalking van pezen te voorkomen, wat kan leiden tot stijfheid. Oefeningen kunnen bestaan ​​uit het knijpen van de bal, bewegingen van de schouderslinger en de flexie / extensie of supinatie / pronatie van de aangedane arm.
• Fase 2 is de actieve ROM-fase die doorgaans twee weken duurt. Uitgevoerd nadat de armband is verwijderd, verhoogt het de intensiteit van ROM-oefeningen zodra de genezing is gevorderd. Oefeningen zoals cross-body stretches, handdoek schouder stretches en de "sleeper stretch" (waarbij u op uw zij bovenop de aangedane schouder ligt) kunnen worden toegevoegd.
• Fase 3 is de versterkingsfase die nog twee weken duurt (in totaal zes weken). Deze fase is gericht op het opbouwen van droge spiermassa naast flexibiliteit. Fysiotherapie kan roeioefeningen, lichte halterkrullen en weerstandsbandtraining omvatten.

Atleten en actieve volwassenen kunnen nog eens twee weken aan geavanceerde krachttraining beginnen om hun topprestaties te herstellen.