Wat is contactopsporing?

Heel goed / Julie Bang

Wanneer een infectieziekte zoals COVID-19 wordt geïdentificeerd, is een van de eerste en belangrijkste taken uitzoeken hoe deze zich verspreidt. Zodra wetenschappers deze informatie hebben, kunnen ze volksgezondheidsteams sturen om een ziekteverwekker te volgen terwijl deze zich verspreidt door een gemeenschap, land en zelfs de wereld.

Mensen die SARS-CoV-2 oplopen, het virus dat COVID-19 veroorzaakt, kunnen ernstig ziek worden en de infectie doorgeven. Misschien nog wel belangrijker is dat iemand door het virus kan worden geïnfecteerd en zich niet ziek voelt, maarnog steedsde infectie kunnen doorgeven aan andere mensen. Die andere mensen worden hun 'contacten' genoemd.

Volksgezondheidsteams leiden "contacttracers" op om de contacten te vinden van mensen met bevestigde gevallen van COVID-19.

Waarom dit ertoe doet

Contacttracers laten contacten van mensen met COVID-19 weten dat ze mogelijk ziek worden.
Hun werk helpt bij het volgen van de verspreiding van een ziekte, inclusief de locatie, snelheid en infectiegraad.

Wat doen contacttracers?

Contacttracers zijn opgeleide volksgezondheidswerkers die een combinatie van technologische, wetenschappelijke en communicatieve vaardigheden gebruiken om de verspreiding van een infectieziekte op te sporen.

Er zijn toegewijde "ziektedetectives" die dit soort werk in de VS doen, zelfs in niet-pandemische tijden, waaronder de 70 tot 80 leden van de Epidemic Intelligence Service binnen de Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Maar COVID-19 heeft volksgezondheidsafdelingen en -organisaties gedwongen meer mensen te mobiliseren voor het opsporen van contacten. Johns Hopkins schat dat er 100.000 extra contactopsporers nodig zijn, waarvoor $ 3,6 miljard aan noodsubsidie van de overheid nodig zou zijn.

Contact-tracers verzamelen voornamelijk informatie door mensen te identificeren van wie is bevestigd dat ze een ziekte hebben via medische dossiers en gezondheidszorgdatabases, en vervolgens contact met hen op te nemen, meestal via een telefoongesprek. Ze bellen dan iedereen met wie de persoon de afgelopen dagen contact heeft gehad en die mogelijk ook ziek kan worden. Ze vragen ook wanneer - of ooit - een persoon symptomen begon te ervaren.

De gegevens die ze verzamelen, helpen organisaties zoals de CDC om de R0 (uitgesproken als R-nul) te bepalen - een waarde die aangeeft hoeveel mensen een bepaalde zieke persoon met de ziekte waarschijnlijk in de loop van hun ziekte zullen infecteren. helpen berekenen hoe lang een persoon nodig heeft om geïsoleerd of in quarantaine te blijven. Voor COVID-19 is die periode 14 dagen.

Terugkerende check-ins

Zodra contacttracers de keten van mensen hebben geïdentificeerd die verbonden zijn door hun blootstelling aan een infectieziekte, zullen ze dagen, zo niet weken, contact met deze mensen houden, terwijl ze de verspreiding van de ziekte door de gemeenschap volgen.

Deze check-ins gaan door totdat elke persoon op zijn lijst:

Ziek worden en hersteld
Gezond gebleven gedurende de periode dat ze ziek konden worden (incubatietijd)
De periode doorstaan waarin ze de infectie naar anderen konden verspreiden (besmettelijke periode)

Ondersteuning en opleiding

Contacttracers en andere beroepsbeoefenaren in de volksgezondheid bieden een essentiële dienst in de vorm van onderwijs. Wanneer een contacttracer voor het eerst praat met iemand bij wie de diagnose COVID-19 is gesteld, of een contactpersoon die is blootgesteld, leggen ze uit hoe het virus is spreiding, waarom het belangrijk is om 'de curve af te vlakken' en hoe ieder van ons veilig het doel van het verlagen van de infectiegraad kan ondersteunen.

Ze houden contact met al deze mensen en komen meestal een aantal weken lang minstens één keer per dag langs. Tijdens elk gesprek zal een contacttracer vragen of de persoon zich ziek voelt, of dat hij zich beter voelt als hij ziek is. Ze vragen ook naar de algemene behoeften van de persoon, waaronder medische zorg, sociale ondersteuning en basisbenodigdheden zoals huisvesting.

Het is de taak van een contacttracer, en het volksgezondheidssysteem in het algemeen, om ervoor te zorgen dat de toegang tot zorg voor COVID-19 eerlijk is. Dat betekent dat iedereen de hulp kan krijgen die ze nodig hebben, ongeacht ras, economische status, opleiding of enige andere demografische factor. Indien nodig zullen contacttracers mensen verbinden met sociale diensten en klinische zorgcentra.

Waarom contactopsporing belangrijk is

De naam lijkt misschien vanzelfsprekend, maar contacttracers doen eigenlijk meer dan alleen mensen vinden die mogelijk in contact zijn gekomen met iemand die is geïnfecteerd met COVID-19.

In feite is een van de belangrijkste dingen die contactopsporers doen, bepalen of iemand zich in een kwetsbare populatie bevindt. Als iemand zich in een kwetsbare populatie bevindt, betekent dit dat ze de steun en middelen missen die ze nodig hebben om voorzorgsmaatregelen te nemen om gezond te blijven. -isoleer, of laat u behandelen.

Wie kan er in een kwetsbare bevolking zitten?

Iemand die zijn baan verliest als hij niet op zijn werk komt, zal waarschijnlijk blijven werken, zelfs als hij ziek wordt. Dit heeft niet alleen gevolgen voor hun gezondheid, maar het kan er ook voor zorgen dat het virus zich naar anderen verspreidt.
Een persoon zonder hulp bij het zorgen voor zijn kinderen of een ander familielid waarvoor hij verantwoordelijk is, zal zich minder snel van anderen afscheiden (isoleren) als hij ziek wordt. Ze kunnen zelfs voor anderen zorgen terwijl ze ziek zijn of tijdens de periode dat ze besmettelijk zijn.
Een persoon die geestelijke gezondheidsondersteuning nodig heeft om de aanbevelingen voor isolatie of quarantaine veilig op te volgen. Geestelijke gezondheidsondersteuning is belangrijk in tijden van crisis, maar vooral belangrijk wanneer mensen veel tijd alleen zullen doorbrengen.
Mensen die dakloos zijn, worden ook beschouwd als onderdeel van een kwetsbare populatie. Dakloosheid betekent niet altijd dat iemand op straat leeft: veel mensen die dakloos zijn, leven in opvangcentra of delen een nauwe ruimte met anderen. In sommige gevallen zijn deze ruimtes mogelijk beperkt, hebben ze weinig tot geen hygiëne en hebben ze geen stromend water. Al deze factoren vergroten de kans op verspreiding van een infectieziekte.

Privacy en vertrouwelijkheid

Wanneer contacttracers mensen bellen om hen te laten weten dat ze zijn blootgesteld aan COVID-19, maken ze geen details bekend, zoals de naam van de persoon die hen mogelijk heeft geïnfecteerd of waar ze wonen.

Als u positief test op COVID-19, zal een contacttracer u vragen om een lijst met mensen met wie u onlangs nauw contact heeft gehad, evenals een manier om met hen in contact te komen (meestal hun telefoonnummer).

Wanneer de contacttracer uw vrienden, collega's of andere mensen met wie u tijd hebt doorgebracht belt, zullen ze niet onthullen dat u positief bent over COVID-19.

Alle informatie die contact opnemen met tracers over een persoon te weten komt, is vertrouwelijk. Ze mogen deze privé-informatie met niemand delen, behalve met hun supervisor en mensen in volksgezondheidsteams die worden beschouwd als 'need to know'. Toch zijn er enkele details die ze niet hoeven door te geven.

Voorbeelden

Stel je voor dat je een contacttracer bent die een man heeft gebeld die David heet. U belt hem om hem te laten weten dat hij in contact is geweest met iemand die positief is getest op COVID-19. Je vraagt David met wie hij samenwoont en met wie hij de laatste tijd tijd heeft doorgebracht. David woont alleen, maar werkt in een wasserette in de stad.

Als je David vertelt dat hij zich moet afzonderen en niet naar zijn werk moet gaan voordat de besmettelijke periode voorbij is, vertelt hij je dat hij niet kan stoppen met werken. U biedt aan om een brief te geven die hij aan zijn werkgever kan geven, maar hij weigert en vertrouwt dat hij geen papieren heeft.

Als contacttracer kunt u uw supervisor van het volksgezondheidsteam informeren dat David zich in een kwetsbare populatie bevindt; hij heeft steun en middelen nodig om zich te isoleren en niet het risico te lopen zijn baan te verliezen. U hoeft echter niet te vermelden dat hij geen papieren heeft, omdat deze informatie niet relevant is.

Een ander voorbeeldscenario dat contact-tracers kunnen tegenkomen, is een contactpersoon die zijn partner bedriegt. Stel je voor dat je een jonge vrouw hebt gebeld, Jennifer genaamd, die positief is getest op COVID-19.

Je vraagt met wie ze onlangs contact heeft gehad en ze zegt dat ze sinds eergisteren niet meer werkt omdat ze zich misselijk voelde. Haar man is bij haar thuis, maar hij heeft geen symptomen. Je vraagt Jennifer of ze iemand anders heeft gezien de dag of twee voordat ze ziek werd. Jennifer vertrouwt je toe dat ze tijd heeft doorgebracht met een andere partner die ze heeft gezien, maar waarvan haar man niets weet.

U moet deze persoon laten weten dat dit een contactpersoon is van iemand die positief op COVID-19 heeft getest, zodat hij voorzorgsmaatregelen kan nemen en zich kan isoleren, maar u hoeft niets meer te doen met de informatie die Jennifer u heeft gegeven. Het soort relatie dat Jennifer had met elke persoon met wie ze in contact kwam in de periode dat ze het virus had kunnen verspreiden, doet er niet toe.

Hoe u een contacttracer wordt

Als reactie op de COVID-19-pandemie is er een dringende en wereldwijde behoefte aan contactopsporers. De rol maakt gebruik van een specifieke reeks vaardigheden, maar veel daarvan kunnen worden geleerd. U kunt online cursussen volgen over het traceren van contacten via universiteiten zoals Johns Hopkins (deze cursus kan gratis worden gecontroleerd op Coursera).

Veel bedrijven, overheden en gemeenten die contactzoekers inhuren, zullen trainingen geven. CONTRACE Public Health Corps zal personen die geïnteresseerd zijn in het traceren van contacten vooraf screenen en hen in contact brengen met organisaties die mensen aannemen.

Als je een achtergrond hebt in de gezondheidszorg, statistiek, volksgezondheid of zelfs ervaring hebt met het werken in een callcenter, heb je waarschijnlijk al veel van de vaardigheden die een contacttracer nodig heeft om succesvol te zijn.

Veel contacttracer-banen zijn volledig afgelegen, wat bijdraagt aan de inspanningen om de verspreiding van COVID-19 te vertragen door sociale afstand te nemen. Hoewel sommige tracers voor contactpersonen (meestal degenen met een graad in de volksgezondheid) nodig zijn om in het openbaar uit te gaan om moeilijk te vinden contacten te vinden, maken de meeste mensen op afstand verbinding met contacten.

Het werk is fulltime en verdient tussen de $ 17 en $ 22 per uur.

Hoe de baan werkt

In de VS worden medische dossiers en andere gezondheidszorgdatabases gebruikt om mensen te identificeren die positief zijn getest op COVID-19. Van daaruit kunnen contracttracers bellen naar deze personen en hun contacten.

Op sommige plaatsen in de wereld worden ook apps gebruikt om follow-ups en check-ins gemakkelijker te maken. Mensen kunnen elke dag zelf symptomen melden, en die informatie wordt opgeslagen in een centrale database.

Hoewel contactopsporers vaak thuis kunnen werken, zolang ze betrouwbare, beveiligde internet- en telefoondiensten hebben, kan het nodig zijn dat ze aanvullende stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat de informatie die ze openen en verkrijgen veilig blijft. Ze hebben bijvoorbeeld speciale toegangscodes of VPN's nodig op alle computers die worden gebruikt om hun werk uit te voeren.

Als u meer wilt weten over hoe u contacttracer wordt, moet u eerst uw plaatselijke of landelijke gezondheidsafdeling controleren.