Het spijsverteringssysteem is samengesteld uit organen die samenwerken om voedsel, dat de basisvoedingsstoffen levert die het lichaam nodig heeft, om te zetten in energie. In wezen is het spijsverteringssysteem een lange buis die aan beide uiteinden open is. Voedsel komt aan het ene uiteinde binnen en gaat vervolgens door een lange buis in het lichaam, het maagdarmkanaal (GI) genaamd, waarlangs de voedingsstoffen die het lichaam kan gebruiken, worden opgenomen. Het residu dat niet door het lichaam wordt gebruikt, wordt aan de andere kant uitgescheiden. Het spijsverteringssysteem, dat de lever omvat, omvat belangrijke en gecompliceerde processen die essentieel zijn voor de opname van voedingsstoffen door het lichaam, te beginnen met de opname van voedsel.
Zodra voedsel is ingenomen, transporteert het maagdarmkanaal de opgenomen voedingsstoffen, scheidt het vloeistoffen en enzymen af die nodig zijn voor de spijsvertering, absorbeert het voedingsstoffen uit de verteerde producten en verwijdert het de onverteerbare resten als afval. Om beter te begrijpen hoe elk orgaan in het maagdarmkanaal samenwerkt en hoe andere organen uit verschillende systemen van het lichaam met elkaar samenwerken, is het voor hepatitispatiënten noodzakelijk om te begrijpen waar het maagdarmkanaal voor het eerst begint: de mond.
Erik Jonsson / EyeEm / Getty Images
Maag-darmkanaal
Het maagdarmkanaal is de holle spierbuis waardoor ingenomen voedsel en voedingsstoffen passeren terwijl ze het spijsverteringsstelsel doorkruisen. Het functioneert als een toegangspoort voor voedsel wanneer het de mond binnenkomt en een pad terwijl het door de keelholte en de slokdarm stroomt. Het maagdarmkanaal dient ook als een reservoir, aangezien gekauwd en ingeslikt voedsel verder in de maag wordt verteerd voordat het door het lichaam wordt opgenomen als voedingsstoffen die vervolgens naar de andere anatomische structuren worden gebracht om verder te worden afgebroken en verdeeld. Ten slotte fungeert het als een "afvalverwijderingssysteem", aangezien niet-geabsorbeerde materialen via de anus op de bodem van de buis worden uitgescheiden.
Al deze functies worden niet alleen via het maagdarmkanaal voltooid. Spijsverteringsenzymen, speeksel uit de speekselklier en producten uit de alvleesklier, lever, galblaas en andere organen helpen bij het verteren van voedsel en het transporteren van voedingsstoffen. Elk orgaan wordt geactiveerd of gecontroleerd door een verscheidenheid aan hormonen. Daarom is het spijsverteringssysteem verbonden en gerelateerd aan de andere systemen van het lichaam. De bloedsomloop transporteert bijvoorbeeld voedingsstoffen van de darmen naar de lever voor verwerking en vervolgens door het hele lichaam. Het zenuwstelsel helpt de afgifte van spijsverteringsenzymen en de spiercontractie van het spijsverteringsstelsel te regelen. Deze spieren zorgen voor beweeglijkheid om voedsel en voedingsstoffen door het maagdarmkanaal te verteren en te verplaatsen. De hormonen en de autonome zenuwen van het enterische zenuwstelsel controleren de activiteit van het maagdarmkanaal.
Waar dingen gaan rollen in de Upper GI Tract
Het "bovenste" open uiteinde van het spijsverteringsstelsel is de mond. De tanden worden belast met het kauwen en het in kleinere stukjes scheuren van voedsel. Speeksel, een slijmachtige substantie, wordt afgescheiden en smeert alles om het oplossingsproces op gang te brengen. Speeksel is samengesteld uit enzymen die de vertering van koolhydraten en vetten starten. Speeksel dient als een "kleefstof", omdat het voedsel bij elkaar houdt op weg naar de maag. Het gekauwde voedsel dat met speeksel is vastgemaakt, wordt omgezet in een bolletje, een bolus genaamd, die naar de slokdarm wordt getransporteerd. Er zijn onvrijwillige spieren in de slokdarm die samentrekken en voedsel in de maag drijven.
Voordat het voedsel de slokdarm binnengaat, beweegt het van de mond naar de keelholte. De keelholte of keel fungeert als een filtering van de slokdarm. Afgezien van de doorgang van voedsel naar de slokdarm, voert de keelholte ook lucht naar het strottenhoofd (voicebox) en de luchtpijp. De slokdarm verbindt de keelholte met de maag en is een hol kanaal met een spierwand die voedsel voortstuwt via de ritmische beweging van spieren die onvrijwillig samentrekken. Dit proces staat bekend als peristaltiek. In het geval van peristaltische samentrekking wanneer de bolus is ingeslikt, trekken de gladde spieren achter de bolus zich samen, zodat deze niet terug naar de mond proppen. Er is een ritmische golf die de bolus snel zal dwingen om in de richting van de maag te duwen. Het proces van peristaltiek is slechts een beweging in één richting, om het voedsel naar beneden naar de maag voort te stuwen en te houden.
