Interferon is een medicijn dat een eiwit in het lichaam nabootst dat het immuunsysteem gebruikt om virussen te vernietigen. Gepegyleerd interferon is een gemodificeerde vorm van het medicijn dat langer in het lichaam kan blijven, wat zorgt voor een betere behandeling. Polyethyleenglycol (PEG) wordt aan het interferon toegevoegd, een proces dat pegylering wordt genoemd en dat ook met andere soorten medicijnen wordt gebruikt.
SCIEPRO / Getty-afbeeldingenEr zijn twee soorten gepegyleerde interferonen beschikbaar die worden gebruikt om een hepatitis C-virusinfectie te behandelen.
- Peginterferon alfa-2a: ook wel alfa-2a genoemd, handelsnaam Pegasys.
- Peginterferon alfa-2b: ook wel alfa-2b genoemd, handelsnaam PegIntron.
Ze werden beschouwd als de voorkeursbehandeling, gebruikt in combinatie met ribavirine en vermeld op de lijst van essentiële geneesmiddelen van de Wereldgezondheidsorganisatie. De behandeling van HCV verandert met de goedkeuring van Sofosbuvir (Sovaldi) en Simeprevir (Olysio) in 2013 door de FDA. Deze nieuwere medicijnen en andere die zeker zullen volgen, kunnen de peginterferonen verdringen als de voorkeursbehandeling.
Het belangrijkste verschil tussen deze twee gepegyleerde interferonen zit in de dosering. Alfa-2a wordt gebruikt als een vaste wekelijkse dosis. Alfa-2b wordt gebruikt als een wekelijkse dosis op basis van het gewicht van de patiënt. Er zijn nog andere verschillen tussen de twee geneesmiddelen, maar deze zijn meestal technisch van aard en worden gebruikt door de voorschrijvende arts.Zo heeft alfa-2a een relatief constante opname na injectie en wordt het voornamelijk in het bloed en de organen verdeeld. Maar alfa-2b heeft een snelle opname en een bredere distributie in het lichaam.
Verschillen in effectiviteit
Tot januari 2008 waren er geen gegevens die deze twee geneesmiddelen rechtstreeks vergeleken. Dat is veranderd met een grote klinische studie bekend als IDEAL en verdere klinische vergelijkingen. Deze leveren interessante resultaten op die artsen meer inzicht zullen geven in deze krachtige chronische hepatitis C-therapieën.
De IDEAL-studie - geïndividualiseerde doseringseffectiviteit versus vlakke dosering om optimale gepegyleerde interferontherapie te beoordelen - omvatte 3070 personen in een gerandomiseerde gecontroleerde studie. Het vond een vergelijkbare effectiviteit tussen alfa-2a en alfa-2b wat betreft het aanhoudende virologische responspercentage. Alfa-2a had een percentage van 41% en alfa-2b had een SVR van 39%.
Maar de zaak was niet gesloten. Twee andere onderzoeken vonden statistisch significante verschillen tussen de twee geneesmiddelen, met alfa-2a de duidelijke winnaar met meer dan 12% betere percentages bij SVR.
Een verdere meta-analyse van 3.518 patiënten uit zeven gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken leverde betere resultaten op met alfa-2a, hoewel het een hoger percentage neutropenie veroorzaakte. Neutropenie is een vermindering van het aantal witte bloedcellen. Dit is een bijwerking die niet wenselijk is, aangezien witte bloedcellen de belangrijkste component zijn van het immuunsysteem van het lichaam. Als ze worden verminderd, bent u kwetsbaarder voor infecties en bent u minder goed in staat om bacteriën en virussen te bestrijden.
Deze resultaten zullen waarschijnlijk in overweging worden genomen bij het aanbevelen van een behandeling. Maar nieuwere therapieën hebben peginterferonen verdrongen als de voorkeursbehandeling voor chronische hepatitis C. Dat is de aard van onderzoek en ontwikkeling. Het kan uiteindelijk moeilijk zijn om deze twee geneesmiddelen te vergelijken, aangezien nieuwere behandelingen de voorkeur zullen hebben.
.jpg)
.jpg)
