Oorzaken en risicofactoren van galblaasaandoeningen

De term "galblaasziekte" beschrijft elk gezondheidsprobleem dat de galblaas aantast.

Hoewel de meest voorkomende oorzaak van galblaasaandoeningen galstenen zijn (cholelithiase genaamd), zijn er een aantal andere oorzaken, waaronder galblaasontsteking (cholecystitis genaamd), galblaasdyskinesie, functionele galblaasaandoening, primaire scleroserende cholangitis en galblaaskanker.

Algemene oorzaken

Galstenen zijn de meest voorkomende manifestatie van galblaasaandoeningen en ontstaan als gevolg van te veel cholesterol of bilirubine (een pigment dat in de lever wordt aangemaakt wanneer rode bloedcellen worden afgebroken).

Galstenen zijn kristallen die zich vormen in de galblaas, een peervormig orgaan in de rechterbovenhoek van uw buik onder uw lever.

Wat doet de galblaas?

Je galblaas slaat gal op - een vloeistof die door de lever wordt aangemaakt en die nodig is voor het verteren en opnemen van vet en vitamines.

Met cholesterol galstenen, wordt uw gal "overweldigd" met cholesterol en niet in staat om het op te lossen zoals normaal, dus vormen zich stenen. De overgrote meerderheid van de mensen met galstenen in de Verenigde Staten hebben cholesterolstenen.

Er kunnen zich pigmentgalstenen vormen als er te veel bilirubine is. Medische aandoeningen zoals cirrose (te veel bilirubine wordt gemaakt door de lever) en sikkelcelanemie (waarbij rode bloedcellen worden afgebroken) kunnen pigmentstenen veroorzaken.

Ten slotte kunnen zich galstenen vormen als de galblaas de gal niet goed ledigt (dit wordt galstasis genoemd).

Enkele van de risicofactoren voor het ontwikkelen van galstenen zijn:

Vrouwelijk geslacht
Leeftijd ouder dan 40
Zwangerschap
Zwaarlijvigheid
Diëten met veel cholesterol, geraffineerde koolhydraten (bijvoorbeeld witbrood) en verzadigde vetten (bijvoorbeeld kaas, boter en rood vlees)
Sedentaire levensstijl
Snel gewichtsverlies
Onderliggende ziekten (bijvoorbeeld diabetes, metabool syndroom, cirrose, de ziekte van Crohn, cystische fibrose, sikkelcelziekte of een dwarslaesie)
Medicijnen die oestrogeen bevatten, zoals orale anticonceptiva of hormoonvervangende therapie
Andere medicijnen zoals Sandostatin (octreotide), Rocephin (ceftriaxon) en thiazidediuretica zoals Microzide (hydrochloorthiazide)

Galblaasziekte Arts Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF E-mail de gids

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Aanmelden

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Zeldzamere oorzaken

Er zijn een aantal andere, minder voorkomende oorzaken van galblaasaandoeningen.

Cholecystitis

Ontsteking van de galblaas (cholecystitis genaamd) kan optreden als gevolg van galstenen (genaamd acute cholecystitis) of, minder vaak, zonder galstenen (genaamd acalculeuze cholecystitis).

Acute cholecystitis treedt op wanneer een galsteen vast komt te zitten in het cystische kanaal, wat leidt tot galblaasontsteking. Naast de typische pijn (galkoliek) van het hebben van een galsteen, kan een persoon koorts, misselijkheid, braken, malaise en / of verlies van eetlust hebben. Een verhoogd aantal witte bloedcellen is meestal ook aanwezig.

Acalculeuze cholecystitis veroorzaakt dezelfde symptomen en tekenen als acute cholecystitis, maar er is geen galsteen aanwezig. In plaats daarvan geloven experts dat deze aandoening het gevolg is van galblaasstasis en ischemie (slechte bloedstroom).

Acalculeuze cholecystitis komt meestal voor bij mensen die ernstig ziek zijn.

Enkele factoren die de kans op het ontwikkelen van een acalculeuze galblaasaandoening vergroten, zijn onder meer:

Ernstige ziekten (bijvoorbeeld acute myeloïde leukemie, AID's, coronaire hartziekte, diabetes bij hartfalen, nierziekte in het eindstadium en vasculitis)
Brandwonden
Bevalling
Onderdrukt immuunsysteem
Ernstige infectie of trauma
Bepaalde medicijnen (bijvoorbeeld opiaten)
Meerdere transfusies
Mechanische ventilatie
Voeding via uw ader ontvangen (totale parenterale voeding genoemd)

Biliaire dyskinesie

Biliaire dyskinesie beschrijft een syndroom van obstructie van het galkanaalsysteem dat verband houdt met een functionele afwijking van de sluitspier van Oddi.

De spierstructuur omgeeft het gebied waar het gemeenschappelijke galkanaal samenkomt met het pancreaskanaal wanneer ze de dunne darm binnendringen. Omdat de sluitspier van Oddi niet goed functioneert bij deze ziekte, kan een galwegobstructie optreden.

Intermitterende episodes van galwegobstructie veroorzaken doffe pijn rechtsboven of middenboven in de buik.

Hoewel een abdominale echografie een verwijde galbuis kan onthullen, kan een test genaamd de sluitspier van Oddi-manometrie worden gebruikt om definitief biliaire dyskinesie te diagnosticeren. Als de sfincter van Oddi-druk verhoogd is (de test is positief), kan een persoon verwijdering van de sfincter ondergaan (een endoscopische sfincterotomie genoemd).

Het is onduidelijk wat biliaire dyskinesie veroorzaakt. Het wordt het vaakst gezien bij mensen bij wie de galblaas is verwijderd; hoewel de overgrote meerderheid van de mensen bij wie de galblaas is verwijderd, geen biliaire dyskinesie ervaart.

Andere experts hebben gesuggereerd dat deze aandoening het gevolg is van spasmen of zenuwverlies van de sluitspier.

Functionele galblaasaandoening

Functionele galblaasaandoening verwijst naar mensen die galpijn ervaren (ongemak rechtsboven of in het midden van de buik) bij afwezigheid van galstenen of een sluitspier van Oddi-disfunctie.

Mensen met een functionele galblaasaandoening hebben normale bloedtesten, zonder aanwijzingen voor ontsteking of leverproblemen. Ze hebben ook een normale echografie van de galblaas zonder tekenen van galstenen.

Na het uitsluiten van andere aandoeningen die galpijn kunnen nabootsen (bijvoorbeeld ischemische hartziekte of maagzweer), kan een persoon een test ondergaan met de naam cholecystokinine (CCK) -gestimuleerde cholescintigrafie om de diagnose van een functionele galblaasaandoening te bevestigen.

Deze test berekent de ejectiefractie van de galblaas (hoeveel tracer de galblaas verlaat). Als de ejectiefractie laag is, zoals minder dan 40 procent, ondersteunt de test een diagnose van een functionele galblaasaandoening.Behandeling van deze aandoening omvat verwijdering van de galblaas (een zogenaamde cholecystectomie).

Hoewel het nog steeds onduidelijk is, is het mogelijk dat mensen met een onderliggend gastro-intestinaal motiliteitsprobleem (bijvoorbeeld abnormale maaglediging) een risico lopen op het ontwikkelen van een functionele galblaasaandoening.

Galblaaskanker

Galblaaskanker is zeldzaam en treedt op wanneer cellen in de galblaas snel en ongecontroleerd groeien.

Zowel galstenen als cholangitis bij primaire sclerose verhogen de kans op het ontwikkelen van galblaaskanker, hoewel galstenen veel vaker voorkomen.

Volgens de American Cancer Society hebben ten minste vier op de vijf mensen met galblaaskanker galstenen wanneer ze worden gediagnosticeerd, maar de overgrote meerderheid van de mensen met galstenen heeft en zal nooit galblaaskanker krijgen.

Andere risicofactoren voor het ontwikkelen van galblaasaandoeningen zijn onder meer: