Een hospitalist is een onderafdeling van een arts die patiënten uitsluitend in een ziekenhuis behandelt. Ziekenhuisartsen beoefenen wat bekend staat als ziekenhuisgeneeskunde, een medisch specialisme dat zich richt op de zorg voor acuut zieke ziekenhuispatiënten. Ziekenhuisartsen voeren geen externe praktijken uit, maar bieden exclusieve zorg aan patiënten tijdens hun verblijf in het ziekenhuis. Dit verbetert het overzicht en de consistentie van de zorg voor patiënten, terwijl tegelijkertijd een tijdiger reactie wordt geboden buiten de gebruikelijke 'rondes' van een arts.
Hospitalisten zijn behandelend artsen die verantwoordelijk zijn voor het opstellen van een behandelplan en de algehele zorg van de patiënt, van opname tot ontslag. Ziekenhuisartsen kunnen indien nodig ingrijpen, maar zijn in wezen oproepbaar om in de onmiddellijke medische behoeften van een patiënt te voorzien.
AMV Photo / Digital Vision / Getty Images
De voorwaardeziekenhuisartswerd in 1996 bedacht door Drs. Robert Wachter en Lee Goldman van de University of California, Zuid-Californië om een nieuw model voor intramurale zorg te beschrijven.
Concentraties
De belangrijkste rol van een hospitalist is het verbeteren van de kwaliteit van de zorg voor gehospitaliseerde patiënten. Als u dit wel doet, kan de duur van een ziekenhuisverblijf, de kosten van ziekenhuisopname en het aantal heropnames in het ziekenhuis worden verkort.
Hospitalisten dienen als generalisten, wat betekent dat ze beschikken over de opleiding, ervaring en certificering om op gepaste wijze tegemoet te komen aan de algemene medische behoeften van een patiënt, ongeacht hun toestand. Als er een probleem is dat buiten de praktijk van de arts valt, wordt er een specialist ingeschakeld.
Een hospitalist is geen ‘tweederangs’ arts, maar een volledig gekwalificeerde arts die er gewoon de voorkeur aan geeft om in een ziekenhuisomgeving te oefenen. Als een patiënt eenmaal is ontslagen, neemt een hospitalist niet meer deel aan de lopende zorg, anders dan om tijdens de overgang de huisarts te raadplegen.
Sommige patiënten lijken meer baat te hebben bij ziekenhuiszorg, waaronder mensen die uitgebreide fysieke revalidatie nodig hebben. De meeste onderzoeken suggereren dat hands-on, door een arts geleid toezicht het herstel lijkt te versnellen.
Een studie van de Loyola University uit 2009, waarbij 140 patiënten betrokken waren die orthopedische reconstructiechirurgie hadden ondergaan, concludeerde bijvoorbeeld dat ziekenhuiszorg de duur van het verblijf in ziekenhuizen met 3,8 dagen verkortte en het meest ten goede kwam aan ernstig zieke patiënten.
Procedurele expertise
De meeste hospitalisten zijn opgeleid en gecertificeerd in de interne geneeskunde, hoewel sommige afkomstig zijn uit andere gebieden van de geneeskunde, zoals de huisartspraktijk of de kindergeneeskunde.
Als onderdeel van het ziekenhuissysteem is een hospitalist verantwoordelijk voor het verbeteren (en soms volgen en meten) van de kwaliteit van de patiëntenzorg. Ze zijn niet betrokken bij kostenbeheer, budgetten of medische vergoedingen (taken die doorgaans aan de ziekenhuisadministrateur worden toegewezen). In plaats daarvan is hun rol puur gecentreerd rond de behoeften van de patiënt.
Ziekenhuisartsen treden ook op als leiders bij initiatieven om de patiëntveiligheid te verbeteren. Dit omvat het terugdringen van in het ziekenhuis opgelopen ziekten, het zorgen voor een tijdige en gepaste ontslag van patiënten en het verminderen van het percentage heropnames van 30 dagen in het ziekenhuis. In hun hoedanigheid van medebeheer verlichten hospitalisten ook een deel van de financiële en tijdmanagementspanningen die eerstelijnsartsen ervaren.
Tegenwoordig wordt de verantwoordelijkheid voor de patiëntenzorg steeds meer gedeeld door de poliklinische internist die patiënten op kantoor ziet en de intramurale hospitalist die patiënten in het ziekenhuis behandelt.
Subspecialiteiten
Afhankelijk van de grootte van het ziekenhuis nemen hospitalisten soms een specialistische rol op zich. Dit geldt met name voor artsen die het beroep binnenkomen vanuit gebieden als neurologie, chirurgie, cardiologie of kindergeneeskunde.
Ziekenhuisgeneeskunde evolueert voortdurend en vindt nieuwe en betere manieren om de vaardigheden van een arts te gebruiken. Daartoe is er een steeds groter wordend aantal subspecialismen die een hospitalist kan volgen:
- Admitisten zijn verantwoordelijk voor de juiste opname en ontslag van patiënten.
- Neurohospitalisten zorgen voor patiënten die worden behandeld of die het risico lopen op neurologische problemen.
- Nocturnisten zijn hospitalisten die 12-uurs nachtdiensten draaien.
- Proceduralisten houden toezicht op en voeren procedures uit zoals lumbaalpuncties, inbrengen van katheters, enterale voeding, zuurstofintubatie, enz.
- Rounders zijn hospitalisten die hun volle aandacht besteden aan opgenomen patiënten.
- Chirurgen zijn chirurgen die uitsluitend op operatieafdelingen werken.
Training en certificering
Zoals alle artsen, moeten hospitalisten een vierjarige bachelordiploma plus vier jaar medische opleiding afronden om hun medische graad te behalen. Daarna moet de kandidaat-hospitalist een aantal jaren afgestudeerd medisch onderwijs (GME) voltooien, waaronder een jaar stage en drie jaar residentieopleiding.
Sommige residentieprogramma's hebben instructietrajecten ontwikkeld die betrekking hebben op de belangrijkste facetten van de ziekenhuisgeneeskunde, waaronder kwaliteitsbeoordeling / kwaliteitsverbetering (QA / QI) en de overgang van zorg van intramuraal naar poliklinisch.
Als relatief nieuwe specialiteit werd certificering van de raad van bestuur voorheen niet actief nagestreefd door veel ziekenhuismedewerkers en ook niet vereist door alle ziekenhuizen. Dat begon te veranderen met de groeiende aanwezigheid van de American Board of Hospital Medicine (ABHM), die werd opgericht in 2009 en deel uitmaakt van de American Board of Physician Specialties (ABPS).
Naast de ABHM-certificering biedt de American Board of Internal Medicine (ABIM) certificeringsprogramma's aan om de Focused Practice in Hospital Medicine (FPHM) -aanduiding te verkrijgen.
Tegenwoordig zijn er volgens de Society of Hospital Medicine meer dan 57.000 praktiserende hospitalisten in de Verenigde Staten. De meesten zijn in dienst van een ziekenhuis of een ziekenhuisbedrijf.
Een ziekenhuisarts bezoeken
Ziekenhuisartsen zijn er als artsen wanneer u ze nodig heeft, vooral ronders die uitsluitend zijn toegewijd aan patiënten in bedden. U hoeft geen afspraak te maken. Als u een medisch probleem heeft dat het verplegende personeel niet kan verhelpen, kunt u een verzoek indienen om met de dienstdoende hospitalist te spreken.
Ziekenhuisartsen zijn over het algemeen oproepbaar en zullen tijdens het verblijf in het ziekenhuis regelmatig wisselen. Ziekenhuisartsen worden meestal vijf tot zeven dagen achter elkaar geblokkeerd voor ploegen van 10 tot 12 uur, meestal gevolgd door vijf tot zeven vrije dagen. De blokplanning zorgt voor een grotere consistentie van de zorg in tegenstelling tot elke dag een andere arts.
Een woord van Verywell
Hospitalist zijn vereist empathie, mededogen, flexibiliteit, ervaring, interpersoonlijke vaardigheden en uithoudingsvermogen om om te gaan met een steeds veranderende lijst van medische aandoeningen en persoonlijkheden. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten zeggen dat hospitalisten de stafleden zijn die hen het meeste comfort en geruststelling lijken te bieden tijdens hun verblijf in het ziekenhuis.
