Hormoonbloedonderzoeken voor vrouwen

Hormoonbloedonderzoeken kunnen een overvloed aan belangrijke informatie over de gezondheid van een vrouw onthullen. Niveaus van oestrogeen kunnen bijvoorbeeld onthullen waar een vrouw zich in haar menstruatiecyclus bevindt, wat kan helpen de oorzaak van vruchtbaarheidsproblemen op te sporen of het begin van de menopauze kan signaleren.

Bloedonderzoeken om vrouwelijke hormoonspiegels te meten, kunnen ook een rol spelen bij het diagnosticeren van medische aandoeningen zoals schildklieraandoeningen of diabetes, en ze kunnen helpen evalueren hoe goed een medicijn werkt.

De vrouwelijke hormonen die doorgaans worden geëvalueerd - vaak als onderdeel van een uitgebreid hormoonpanel waarin meer dan één hormoon wordt getest - zijn:

• Oestrogeen
• Progesteron
• Follikelstimulerend hormoon (FSH)
• Testosteron / DHEA
• Schildklierhormonen

Wat de resultaten van het testen van deze hormonen betekenen, hangt af van het feit of de niveaus hoger zijn dan normaal of lager dan normaal.

okskukuruza / Getty-afbeeldingen

Oestrogeen

Oestrogeen is geen enkel hormoon, maar eerder een groep van drie hormonen:

• Estradiol (E2)
• Oestriol (E3)
• Estrone (E1)

Hiervan is oestradiol het belangrijkste geslachtshormoon dat onder meer verantwoordelijk is voor het seksueel functioneren, gezonde botten en vrouwelijke kenmerken. Bij premenopauzale vrouwen wordt oestradiol voornamelijk geproduceerd door de eierstokken.

De oestradiolspiegels variëren gedurende de menstruatiecyclus en zijn het hoogst bij de eisprong en het laagst bij de menstruatie. Ze nemen langzaam af met de leeftijd; de grootste daling vindt plaats tijdens de menopauze, wanneer de eierstokken "uitschakelen".

Lage oestrogeenspiegels kunnen een teken zijn van polycysteus ovariumsyndroom (PCOS), verminderde hypofysefunctie (hypopituïtarisme), laag testosteron (hypogonadisme), anorexia nervosa of laag lichaamsvet. Bepaalde medicijnen, zoals Clomid (clomifeen), kunnen ook een daling van de oestrogeenspiegels veroorzaken.

Hoge oestrogeenspiegels kunnen optreden bij aandoeningen zoals obesitas, diabetes, hoge bloeddruk. Van bepaalde medicijnen, waaronder steroïde hormonen, fenothiazines, tetracycline-antibiotica en ampicilline, is ook bekend dat ze de oestrogeenspiegels verhogen.

Progesteron

Progesteron wordt tijdens de eisprong aangemaakt door de eierstokken. Zijn functie is om de baarmoeder voor te bereiden op een bevruchte eicel.

Wanneer tijdens de eisprong een eicel vrijkomt uit een eierstok, geven de overblijfselen van de ovariële follikel (het corpus luteum) progesteron af samen met kleine hoeveelheden oestradiol. Als het ei niet wordt bevrucht, breekt het corpus luteum af, dalen de progesteronspiegels en begint een nieuwe menstruatiecyclus.

Als de eicel wordt bevrucht, stimuleert progesteron de groei van bloedvaten die het endometrium (het slijmvlies van de baarmoeder) voeden. Tegelijkertijd stimuleert het klieren in het baarmoederslijmvlies om voedingsstoffen af ​​te scheiden om het zich ontwikkelende embryo te voeden.

Hoge progesteronspiegels hebben weinig medische gevolgen, tenzij ze persistent zijn, wat kan duiden op een verhoogd risico op borstkanker.

Lage progesteronspiegels tijdens de zwangerschap zijn vaak een voorafschaduwing van een miskraam en vroegtijdige bevalling. Aanstaande vrouwen met een risico op vroeggeboorte kunnen een synthetische vorm van progesteron krijgen om vroegtijdige bevalling te voorkomen.

Progesteronspiegels kunnen worden gemeten om de oorzaak van onvruchtbaarheid te lokaliseren of het risico op een miskraam te beoordelen.

Follikelstimulerend hormoon (FSH)

Follikelstimulerend hormoon (FSH) wordt geproduceerd door de hypofyse. Het stimuleert de groei van een eicel (follikel) in de eierstok om deze klaar te maken voor bevruchting.

Naarmate de oestrogeen- en andere hormoonspiegels beginnen te dalen - tijdens de menopauze of verminderde ovariële reserves (wanneer de eierstokken hun voortplantingsvermogen verliezen) - zal de hypofyse meer FSH produceren om dit verlies te compenseren.

De FSH-test kan worden gebruikt om aandoeningen zoals abnormale menstruatiebloedingen, onvruchtbaarheid, menopauze, PCOS, hypofyse-tumoren en ovariumcysten te evalueren.

Als de FSH-waarden te hoog zijn, komt dat meestal doordat de eierstokken niet goed werken; het probleem ligt zelden bij de hypofyse, aan de andere kant worden lage FSH-spiegels vaak veroorzaakt door een ziekte of een aangeboren afwijking van de hypothalamus of hypofyse, of de hypothalamus-hypofyse-as.

Behalve met bloedtesten, kunnen FSH-niveaus worden gemeten met urinetests die ofwel een enkel monster evalueren of, om fluctuaties in FSH te detecteren, verschillende monsters die gedurende 24 uur worden genomen.

Testosteron / DHEA

Hoewel testosteron doorgaans wordt beschouwd als het 'mannelijke geslachtshormoon', produceren vrouwen het ook. In feite is testosteron de voorloper van estradiol: het meeste testosteron dat in de eierstokken en bijnieren van een vrouw wordt geproduceerd, wordt omgezet in estradiol met behulp van een enzym dat aromatase wordt genoemd.

Hoge testosteronniveaus kunnen resulteren in onregelmatige of gemiste menstruaties, gewichtstoename, acne en onvruchtbaarheid, evenals wat bekend staat als virilisatie: de ontwikkeling van secundaire mannelijke eigenschappen zoals overtollig lichaamshaar, een diepere stem en haarverlies bij mannen. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.

PCOS is een veelvoorkomende oorzaak van hoge testosteronniveaus bij vrouwen, evenals misbruik van eierstokkanker en anabole steroïden.

Laag testosteron kan optreden tijdens de menopauze en resulteren in een aanzienlijk verminderde zin in seks (libido).

Net als testosteron is dehydroepiandrosteron (DHEA) geclassificeerd als een androgeen. Een verhoogd DHEA-niveau kan optreden bij aandoeningen zoals aangeboren bijnierhyperplasie of kanker van de bijnier.

Schildklierhormonen

De schildklierfunctie wordt gemeten en gekenmerkt door een groep hormonen die door de hypofyse of de schildklier zelf worden geproduceerd. De drie belangrijkste zijn:

• Schildklierstimulerend hormoon (TSH), een hypofysehormoon dat de schildklier signaleert om meer of minder hormoon te produceren
• Thyroxine (T4), een "opslag" hormoon dat moet worden omgezet in een actieve toestand
• Triiodothyronine (T3), het "actieve" schildklierhormoon dat wordt aangemaakt door de omzetting van thyroxine

De schildklierfunctie wordt vaak opgenomen in een hormoonpanel omdat schildklieraandoeningen vaker voorkomen bij vrouwen dan bij mannen. Het kan ook worden opgenomen om de invloed van de schildklierfunctie op vruchtbaarheid en zwangerschap te beoordelen.

Verhoogde schildklierhormonen (hyperthyreoïdie) kunnen gewichtsverlies, struma, hyperactiviteit en onregelmatige en / of lichte menstruaties veroorzaken.

Een laag schildklierhormoon (hypothyreoïdie) tijdens de zwangerschap kan daarentegen leiden tot pre-eclampsie, abruptie van de placenta, miskraam, vroeggeboorte, laag geboortegewicht en aangeboren schildklierproblemen.