Ongepaste sinustachycardie

Ongepaste sinustachycardie (IST) is een aandoening waarbij de hartslag van een persoon, in rust en tijdens inspanning, zonder duidelijke reden abnormaal hoog is.

IST wordt gedefinieerd als een hartslag in rust van gemiddeld meer dan 90 slagen per minuut die zelfs bij minimale inspanning tot zeer hoge niveaus kan stijgen. Deze ongepast verhoogde hartslag gaat gepaard met symptomen van hartkloppingen, vermoeidheid, duizeligheid of inspanningsintolerantie.

Omdat het hartritme in IST wordt gegenereerd door de sinusknoop (de hartstructuur die het normale hartritme regelt), is ISTniet geassocieerd met een abnormaal elektrisch patroon op het ECG.

Hoewel IST bij iedereen kan voorkomen, komt het vaker voor bij jongere volwassenen en treft het vaker vrouwen dan mannen. De gemiddelde persoon met IST is een vrouw van in de twintig of begin dertig die al maanden tot jaren symptomen heeft.

IST werd pas in 1979 erkend als een syndroom en wordt pas sinds eind jaren tachtig algemeen aanvaard als een echte medische entiteit. Hoewel IST nu door elk universitair medisch centrum volledig wordt erkend als een echte medische aandoening, hebben sommige praktiserende artsen er misschien nog nooit van gehoord of kunnen ze de snelle hartslag verkeerd diagnosticeren als angst.

Heel goed / Lara Antal

Symptomen

Sommige mensen met IST hebben geen symptomen. Bij degenen die dat wel doen, zijn de meest prominente symptomen die verband houden met IST:

• Hartkloppingen
• Vermoeidheid
• Oefen intolerantie
• Dyspnoe (kortademigheid)

IST wordt echter vaak ook geassocieerd met tal van andere symptomen, waaronder:

• Orthostatische hypotensie (een daling van de bloeddruk bij het staan)
• Wazig zicht
• Duizeligheid, flauwvallen of bijna flauwvallen
• Tintelingen
• Zweten
• Pijn op de borst
• Ongerustheid
• Hoofdpijn

Hartkloppingen zijn een opvallend symptoom, ook al zijn er misschien geen "abnormale" hartslagen. (Dat wil zeggen, elke hartslag lijkt uit de sinusknoop te komen, net als bij het normale hartritme.) De symptomen die lijders aan IST ervaren, kunnen behoorlijk invaliderend en angstig zijn.

Oorzaken

De hoofdoorzaak van IST is nog niet bekend. Het heeft waarschijnlijk te maken met een probleem met de manier waarop het neuro-endocriene systeem de hartslag reguleert, een probleem in de sinusknoop van het hart zelf, of beide.

IST kan deel uitmaken van een meer algemene storing van het autonome zenuwstelsel - een aandoening die dysautonomie wordt genoemd (het autonome zenuwstelsel beheert de 'onbewuste' lichaamsfuncties, zoals spijsvertering, ademhaling en hartslag.)

Een meer algemene dysautonomie zou verklaren waarom IST-symptomen vaak niet in verhouding lijken te staan ​​met de toename van de hartslag.

Mensen met IST lijken ook overgevoelig te zijn voor adrenaline; een beetje adrenaline (zoals bij een beetje inspanning) veroorzaakt een duidelijke stijging van de hartslag.

Er zijn aanwijzingen dat er structurele veranderingen in de sinusknoop in IST zijn, en daarom behandelen sommige gespecialiseerde cardiologen, elektrofysiologen, IST soms met ablatie van de sinusknoop. (meer hierover hieronder)

Diagnose

Verschillende andere specifieke en behandelbare medische aandoeningen kunnen worden verward met IST, en bij een persoon met een abnormale sinustachycardie, moeten deze andere oorzaken worden uitgesloten. Deze aandoeningen omvatten bloedarmoede, koorts, infecties, hyperthyreoïdie, feochromocytoom, diabetes-geïnduceerde dysautonomie, bijwerkingen van medicatie en middelenmisbruik. Deze aandoeningen kunnen over het algemeen worden uitgesloten met een algemene medische evaluatie en bloed- en urinetests.

Bovendien kunnen andere hartritmestoornissen - meestal bepaalde typen supraventriculaire tachycardie (SVT) - soms worden verward met IST. Het is voor een arts meestal niet moeilijk om het verschil te zien tussen SVT en IST door een ECG zorgvuldig te onderzoeken en een grondige medische geschiedenis afleggen. Het maken van dit onderscheid is erg belangrijk omdat de behandeling van SVT vrij vaak relatief eenvoudig is.

Aritmieën Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Behandeling

Behandelingen voor IST kunnen medicamenteuze therapie, niet-medicamenteuze therapie of beide omvatten. Soms is geen behandeling ook een optie.

Drugs therapie

Bij sommige patiënten met IST kan medicamenteuze therapie nuttig zijn. Het bereiken van optimale resultaten vereist echter vaak trial-and-error-pogingen met verschillende medicijnen, afzonderlijk of in combinatie.

Studies tonen aan dat het medicijn ivabradine sommige mensen met IST met succes kan behandelen. Ivabradine heeft een directe invloed op de "vuursnelheid" van de sinusknoop en verlaagt dus de hartslag.

Ivabradine is in de VS goedgekeurd als behandeling voor hartfalen bij patiënten die geen bètablokkers kunnen verdragen, maar niet voor IST. Het heeft echter een bescheiden voordeel aangetoond voor IST-patiënten in proeven, en veel experts bevelen ivabradine aan als een nuttige behandeling voor deze aandoening.Bovendien ondersteunen verschillende professionele organisaties nu ook het gebruik ervan voor IST.

Een nadeel van dit medicijn is echter dat het misschien niet veilig is tijdens de zwangerschap. Omdat zoveel mensen die voor IST worden behandeld, vrouwen zijn in hun vruchtbare jaren, dringen sommige onderzoekers aan op voorzichtigheid en zorgvuldige studie voordat ze ivabradine aanbevelen.

Bètablokkers zijn een andere categorie geneesmiddelen die artsen kunnen voorschrijven voor IST. Ze blokkeren het effect van adrenaline op de sinusknoop, en aangezien mensen met IST een overdreven reactie op adrenaline hebben, kunnen deze medicijnen de symptomen van IST helpen verminderen. Toch zijn ze niet bij iedereen effectief en kunnen ze vervelende bijwerkingen hebben.

Calciumblokkers kunnen de werking van de sinusknoop direct vertragen, maar zijn slechts marginaal effectief geweest bij de behandeling van IST.

IST is een moeilijk te behandelen aandoening, deels omdat de oorzaken niet volledig worden begrepen, en deels omdat zelfs een gecontroleerde hartslag de symptomen niet noodzakelijkerwijs verbetert.

Omdat er enige overlap is tussen IST en andere dysautonomiesyndromen (vooral POTS en vasovagale syncope), kunnen geneesmiddelen die effectief zijn bij de behandeling van deze aandoeningen soms nuttig zijn bij de behandeling van patiënten met IST. Deze medicijnen kunnen zijn:

• Fludrocortison, een medicijn dat natriumretentie veroorzaakt. Van sommige dysautonomische syndromen, vooral POTS en vasovagale syncope, is aangetoond dat ze verband houden met een afname van het bloedvolume, en een medicijn dat natrium vasthoudt kan het bloedvolume naar normaal verhogen, waardoor de symptomen worden verminderd.
• Orvaten (midodrine), een medicijn dat een toename van de vasculaire tonus veroorzaakt en een lage bloeddruk helpt voorkomen.
• Serotonineheropnameremmers, waaronder Prozac, worden voornamelijk gebruikt om depressie en angst te behandelen, maar zijn ook nuttig gebleken bij de behandeling van verschillende dysautonomiesyndromen.

Soms kunnen de symptomen van IST worden verbeterd door een of meer medicijnen te gebruiken.

Effectieve therapie vereist vaak volharding, werken met vallen en opstaan. Er is een zekere mate van geduld, begrip en vertrouwen tussen de arts en de patiënt vereist.

Een succesvolle behandeling van IST (en andere dysautonomieën) is waarschijnlijker als de patiënt en de arts dezelfde behandeldoelen delen en effectief kunnen communiceren. Soms betekent dit dat de patiënt van arts moet wisselen om een ​​goede match te vinden.

Niet-medicamenteuze therapie

Oefentraining. Zodra gevaarlijke aritmieën zijn uitgesloten en lichaamsbeweging veilig is, kan een regelmatig trainingsprogramma helpen de hartslag op natuurlijke wijze te verlagen en de symptomen na verloop van tijd te verbeteren.

Ablatie van de sinusknoop: Omdat de sinusknoop soms abnormaal is bij IST, kunnen sommige patiënten ablatietherapie overwegen (een techniek waarbij een deel van het elektrische hartsysteem wordt dichtgeschroeid via een katheter) om de functie van de sinusknoop te wijzigen of zelfs te vernietigen. .

Ablatie van de sinusknoop heeft tot dusver slechts beperkt succes gehad. Hoewel deze procedure IST bij maximaal 80% van de mensen onmiddellijk na de procedure kan elimineren, komt de IST bij de grote meerderheid van deze personen binnen enkele maanden terug.

Aan het wachten. Een redelijke niet-farmacologische benadering voor het beheer van IST is: niets doen. Hoewel de natuurlijke geschiedenis van deze aandoening niet formeel is gedocumenteerd, lijkt het waarschijnlijk dat IST bij de meeste mensen na verloop van tijd verbetert. 'Niets doen' is misschien geen optie bij mensen met ernstige symptomen, maar veel mensen met alleen milde IST kunnen hun symptomen verdragen als ze er zeker van zijn dat ze geen levensbedreigende hartaandoening hebben en dat het probleem waarschijnlijk zal verbeteren. uiteindelijk op zichzelf.

Een woord van Verywell

Als IST eenmaal is gediagnosticeerd en is vastgesteld dat simpelweg "wachten" niet de juiste aanpak zal zijn, raden de meeste experts vandaag de dag aan om te beginnen met medicamenteuze therapie en lichaamsbeweging. Meestal zijn een bètablokker en / of ivabradine een goede eerste keuze. Als deze behandelingspogingen de symptomen niet onder controle houden, kunt u verschillende andere geneesmiddelen en combinaties van geneesmiddelen proberen. De meeste experts bevelen ablatietherapie nu alleen in ernstige gevallen aan.