Perilunate dislocaties en fractuur-dislocaties zijn complexe verwondingen aan de kleine botten van de pols. Deze kleine botten, de carpale botten genoemd, bestaan uit acht afzonderlijke botten, elk ongeveer zo groot als een suikerklontje, ingeklemd tussen het uiteinde van de onderarm en de lange botten van de hand. Deze carpale botten zijn van cruciaal belang om de complexe buig- en rotatiebewegingen van het polsgewricht mogelijk te maken. Een van deze botten wordt de lunate genoemd.
spukkato / Getty-afbeeldingenHalve dislocaties (beter 'perilunate' dislocaties genoemd) treden meestal op als onderdeel van een ernstig letsel, zoals een val van grote hoogte of een auto-ongeluk. Wanneer een gevaarlijke ontwrichting optreedt, verschuiven een of meer van deze kleine carpale botten uit de normale uitlijning in het polsgewricht. Soms treedt de verwonding op in samenhang met een fractuur van een van de carpale botten - dit wordt een perilunate fractuur-dislocatie genoemd.
Tekenen van een levensgevaarlijke verwonding
De meest voorkomende symptomen van een perilunate dislocatie of fractuur-dislocatie zijn:
- Aanzienlijke pijn in de pols en handpalm
- Opzwellen van de hand
- Beperkte beweging van de pols en hand
- Tintelingen en gevoelloosheid van de vingers
De reden dat tintelingen en gevoelloosheid vaak voorkomen bij patiënten met een perilunaat letsel, is dat het sikkelvormig deel zich net naast de carpale tunnel in de pols bevindt. De carpale tunnel is de ruimte die de medianuszenuw bevat, een van de belangrijkste zenuwen die gevoel geeft aan de hand en vingers. Dit is de zenuw die bekneld zit bij carpaal tunnel syndroom. Een gevaarlijke ontwrichting kan de oorzaak zijn van acuut optredende carpale tunnelsymptomen.
Diagnose stellen van een perilunaat letsel
Een levensgevaarlijke verwonding is te zien op een gewone röntgenfoto. Het uiterlijk van een perilunate dislocatie kan echter subtiel zijn, vooral als de röntgenfoto's worden gemaakt met de hand lichtjes gedraaid. Wanneer mensen ernstig letsel hebben, kan het verkrijgen van goede röntgenfoto's ongemakkelijk en moeilijk zijn. Het is echter belangrijk om de juiste röntgenfoto's te hebben om te beoordelen op verwondingen zoals een gevaarlijke ontwrichting.
Een CT-scan of MRI kan helpen als er sprake is van de diagnose. Bovendien kunnen gevaarlijke dislocaties optreden als onderdeel van een groep verwondingen, waaronder breuken en ligamentscheuren. Er kunnen verdere onderzoeken worden uitgevoerd om te evalueren of er andere verwondingen aan de pols zijn.
Het halvemaanbeen heeft de vorm van de wassende maan en bevindt zich waar de twee armbotten - de ellepijp en de straal - de andere carpale botten van de pols ontmoeten. De lunate kan een variabele vorm hebben, dus je lunate ziet er misschien niet uit als een normale, zelfs als hij niet gewond is. Ten slotte worden levensgevaarlijke verwondingen vaak geassocieerd met ernstige traumatische verwondingen, en andere, mogelijk levensbedreigende verwondingen kunnen de aandacht afleiden van een polsblessure. Om deze redenen kunnen levensgevaarlijke verwondingen bij een eerste onderzoek worden gemist en moeten mensen met tekenen van dit probleem worden beoordeeld.
Wat is de behandeling van een Lunate Dislocatie?
Het is belangrijk om het halvemaansbeentje te verplaatsen, zodat het zo snel mogelijk goed georiënteerd is. Soms kan dit op de eerste hulp worden gedaan, maar vaak moet dit operatief worden behandeld. Zelfs als de dislocatie van de lunata niet-chirurgisch kan worden verplaatst, is meestal een chirurgische ingreep nodig om de botten te stabiliseren om een goede genezing mogelijk te maken.
Perilunate dislocaties worden meestal op hun plaats gehouden met pinnen die door de huid komen om later op kantoor te verwijderen. Een carpale tunnel release kan worden uitgevoerd op het moment van de operatie als er symptomen waren van carpaal tunnel syndroom. Bovendien kan een operatie andere fracturen en ligamentscheuren aanpakken die zich op het moment van het letsel hebben voorgedaan.
Complicaties komen vaak voor na het oplopen van een gevaarlijke ontwrichting, en de langetermijnprognose voor mensen die deze verwonding oplopen, wordt bewaakt. Deze problemen kunnen polsartritis, aanhoudende pijn, stijfheid van het gewricht en instabiliteit van de carpale botten omvatten. Een snelle behandeling helpt de kans op deze complicaties te verkleinen, maar ze komen nog steeds vaak voor. Herstel van een gevaarlijke ontwrichting duurt minimaal 6 maanden, zo niet langer, en mobiliteit en kracht keren over het algemeen niet terug naar normaal.
