Lymfatische thyroïditis is een auto-immuunziekte waarbij immuuncellen de schildklier aanvallen en de productie van schildklierhormoon beïnvloeden. Er is aanvankelijk een fase van verhoogd schildklierhormoon (hyperthyreoïdie of thyreotoxicose), gevolgd door een fase van hypothyreoïdie die acuut of chronisch kan zijn.
Er zijn meerdere subtypes van lymfatische thyroiditis. Dit artikel behandelt elk subtype in detail.
Subacute lymfocytische thyroiditis
Subacute lymfocytische thyroïditis verwijst naar soorten thyroïditis die slechts een paar maanden of zo duren, maar geen permanente schildklierproblemen veroorzaken. Subacute lymfatische thyroïditis kan verder worden onderverdeeld in stille lymfatische thyroïditis en pijnloze thyreoïditis.
Stille lymfatische thyroiditis
Stille lymfatische thyroïditis heeft een bepalend kenmerk van de aanwezigheid van lymfatische thyroïditis zonder pijn of gevoeligheid in de schildklier. De aandoening komt vaak voor bij vrouwen die onlangs zijn bevallen en begint meestal wanneer een vrouw 12-16 weken postpartum is. Dit type thyroïditis komt vaak voor en komt voor bij ongeveer 5-10% van alle postpartum vrouwen.
Heel goed / Brooke Pelczynski
De duur van stille lymfatische thyroïditis is doorgaans slechts enkele maanden. Na deze periode keren de schildklierhormoonspiegels gewoonlijk terug naar normaal. In zeldzame gevallen kan hypothyreoïdie chronisch worden.
Een andere aandoening die pijnloze thyroïditis wordt genoemd, is vergelijkbaar, maar komt voor bij mannen en vrouwen die dat wel zijnnietpostpartum.
Symptomen
- Schildkliervergroting zonder pijn of gevoeligheid
- Vroege symptomen van hyperthyreoïdie, die meestal van voorbijgaande aard zijn, zoals hartkloppingen, nervositeit, gewichtsverlies, warmte-intolerantie, diarree en verhoogde eetlust
- Late symptomen van hypothyreoïdie, waaronder koude-intolerantie, gewichtstoename, obstipatie en vermoeidheid
Diagnose
Stille lymfatische thyroïditis wordt vaak niet gediagnosticeerd. Wanneer een diagnose wordt gesteld, treedt deze meestal op tijdens de periode van hypothyreoïdie. De diagnose wordt gesteld door een lichamelijk onderzoek, waarbij rekening wordt gehouden met de geschiedenis van uw symptomen en als u postpartum bent, en door bloedspiegels van de schildklierhormonen thyroxine (T4), trijoodthyronine (T3) en schildklierstimulerend hormoon (TSH) te testen. Soms zijn ontstekingsmarkers verhoogd en zijn antilichamen voor auto-immuunziekte van de schildklier meestal negatief.
Behandeling
De behandeling hangt af van in welke fase van de aandoening de diagnose wordt gesteld. Tijdens de hyperthyreoïdie-fase wordt doorgaans een bètablokker voorgeschreven om de symptomen te beheersen, maar aangezien de aandoening van voorbijgaande aard is en slechts een korte periode duurt, worden agressievere behandelingen voor hyperthyreoïdie, zoals radioactief jodium, niet gebruikt.
Als de diagnose wordt gesteld tijdens een periode van hypothyreoïdie, wordt meestal een vervangend medicijn voor schildklierhormoon zoals levothyroxine voorgeschreven. Gewoonlijk blijft u deze levothyroxine gedurende ten minste een paar maanden gebruiken, waarna de medicatie wordt stopgezet en uw bloedspiegels vijf weken later worden getest om te zien of het medicijn kan worden stopgezet.
Pijnloze thyroiditis
Pijnloze thyroïditis is een ander subtype van acute thyroïditis dat kan optreden bij zowel mannen als vrouwen die niet in de postpartumperiode zijn. Net als andere soorten thyroïditis is er meestal een periode van hyperthyreoïdie, gevolgd door een periode van hypothyreoïdie, waarna vaak volledig herstel optreedt. Het is echter mogelijk om chronische lymfatische thyroïditis te ontwikkelen na pijnloze thyreoïditis. Deze aandoening kan ook terugkeren.
Er kan een erfelijke component zijn bij pijnloze thyroïditis. Ook kan het gebruik van bepaalde medicijnen, waaronder geneesmiddelen die het immuunsysteem beïnvloeden, zoals glucocorticoïden of interleukine, deze aandoening veroorzaken.
Symptomen
- Tijdens een periode van hyperthyreoïdie, die twee tot acht weken duurt, kunt u last krijgen van gewichtsverlies, snelle hartslag, lichte vergroting van de schildklier (pijnloos), verhoogde eetlust, warmte-intolerantie of diarree.
- U kunt dan een periode van hypothyreoïdie hebben waarin u mogelijk last krijgt van gewichtstoename, constipatie, vermoeidheid, depressie en andere symptomen.
- Ongeveer de helft van de mensen die pijnloze thyroïditis ervaren, ontwikkelt ook een struma.
Niet alle mensen met pijnloze thyroïditis ontwikkelen hypothyreoïdie. Het is mogelijk om te herstellen na een periode van hyperthyreoïdie.
Diagnose
De diagnose wordt gesteld op basis van lichamelijk onderzoek, een voorgeschiedenis van uw symptomen en uw familiegeschiedenis van schildklieraandoeningen in combinatie met bloedonderzoek (schildklierhormoonspiegels en thyroglobuline) en schildklierscintigrafie.
Schildklierscintigrafie is een test in de nucleaire geneeskunde waarbij radioactieve tracers of radioactief jodium worden ingenomen en vervolgens foto's van de schildklier worden gemaakt om te zien hoe het weefsel dit materiaal absorbeert. Het kan nuttig zijn om pijnloze thyroïditis te onderscheiden van de ziekte van Graves.
Behandeling
Schildklierdisfunctie bij pijnloze thyroïditis is vaak mild en vereist vaak geen behandeling. Als behandeling nodig is tijdens de hyperthyreoïdie vanwege ernstige symptomen of als u het risico loopt een hartaandoening te ontwikkelen die atriumfibrilleren wordt genoemd, krijgt u mogelijk een bètablokker voorgeschreven.
Zoals met de meeste soorten thyreoïditis, zal u waarschijnlijk levothyroxine voorgeschreven krijgen als u behandeling voor hypothyreoïdie nodig heeft.
Chronische lymfatische thyroiditis
Chronische lymfatische thyroïditis wordt ook vaak de thyroïditis van Hashimoto of alleen de ziekte van Hashimoto of zelfs auto-immune thyroïditis genoemd. Dit is de meest voorkomende oorzaak van hypothyreoïdie in de Verenigde Staten.
Chronische lymfatische thyroïditis is een auto-immuunziekte (uw immuunsysteem valt uw schildklier aan) die meestal erfelijk is. Het is vergelijkbaar met subacute thyroiditis, maar de aandoening duurt veel langer. Het kan mannen, vrouwen en kinderen treffen, maar komt het meest voor bij vrouwen en komt vaker voor bij mensen van 30-50 jaar.
Bij chronische lymfatische thyroïditis valt het immuunsysteem de schildklier aan en veroorzaakt een chronische ontsteking van de schildklier en blijvende schade aan de cellen, waardoor de schildklier uiteindelijk geen voldoende hoeveelheid schildklierhormonen kan aanmaken. Het resultaat is chronische hypothyreoïdie.
Symptomen
Mogelijk zijn er geen of slechts zeer milde symptomen in de vroege stadia van chronische lymfatische thyroïditis. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt steeds meer van de schildklier beschadigd, wordt er minder schildklierhormoon geproduceerd en treden er meer symptomen op. Symptomen van chronische lymfatische thyroiditis kunnen zijn:
- Vermoeidheid
- Gewichtstoename
- Koude intolerantie
- Verlies van eetlust
- Constipatie
- Depressie
- Gewrichts-stijfheid
- Spierpijn
- Miskraam
- Veranderingen in de menstruatiecyclus
- Droge huid
- Haaruitval
- Trage hartslag
- Moeite met concentreren
- Slecht geheugen
- Verminderde inspanningstolerantie
- Struma
- Vergrote schildklier
Diagnose
Uw arts zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren, inclusief het palperen van uw schildklier voor elke vergroting of struma. Ze zal ook een volledige gezondheidsgeschiedenis afnemen en uw symptomen noteren, evenals eventuele familiegeschiedenis die u mogelijk heeft van chronische lymfatische thyroïditis.
Als lymfatische thyroïditis wordt vermoed, kunnen bloedonderzoeken worden uitgevoerd, waaronder schildklierhormoonspiegels (T3, T4, TSH) en een bloedspiegel van schildklierperoxidase (TPO). Schildklierperoxidase is een antithyroid-antilichaam en de aanwezigheid ervan betekent meestal dat uw immuunsysteem uw schildklier aanvalt.
Als uw arts denkt dat u een vergrote schildklier of een struma heeft, kunnen verdere tests, zoals echografie of andere medische beeldvorming, worden besteld om de grootte van de struma te evalueren en te bepalen of een behandeling, zoals een operatie, gerechtvaardigd kan zijn.
Behandeling
Levothyroxine is de voorkeursbehandeling voor het beheersen van hypothyreoïdie als gevolg van chronische lymfatische thyroïditis. Uw bloedspiegels van schildklierhormoon moeten met regelmatige tussenpozen worden gecontroleerd om er zeker van te zijn dat u de juiste dosis van dit medicijn gebruikt.
Het kan het beste zijn om een arts te vinden die ervaring heeft met het behandelen van aandoeningen van de schildklier. Een endocrinoloog is een arts die gespecialiseerd is in dit soort aandoeningen.
In zeldzame gevallen moeten grote struma's die het slikken bemoeilijken of andere lichaamsfuncties zoals ademhalen verstoren, mogelijk operatief moeten worden verwijderd. Kleine struma's hebben geen behandeling nodig en kunnen verdwijnen na behandeling met geschikte medicatie.
Prognose
Terwijl u een volledig herstel kunt bereiken in gevallen van subacute thyroïditis. het kan bij sommige personen om de paar jaar terugkeren. Chronische lymfatische thyroïditis is een levenslange aandoening.
Het goede nieuws is dat met de juiste behandeling uw schildklierniveaus weer normaal kunnen worden en uw symptomen volledig kunnen afnemen. U zult waarschijnlijk voor onbepaalde tijd een schildkliervervangend medicijn moeten nemen en uw bloedonderzoek zo nu en dan laten controleren om er zeker van te zijn dat u de juiste dosis medicatie gebruikt.
Omgaan met lymfatische thyroiditis
Het vinden van de juiste arts om de symptomen van lymfatische thyroïditis te helpen beheersen, is absoluut noodzakelijk als het gaat om het omgaan met de symptomen van lymfatische thyroïditis. Coping kan bijzonder moeilijk zijn, aangezien thyroïditis vaak kan leiden tot stemmingsstoornissen zoals depressie. Het is belangrijk om deze symptomen met uw arts te bespreken en te beseffen dat ze vaak verdwijnen met een passende behandeling.
Het kan handig zijn om lid te worden van een steungroep en open te zijn over uw gevoelens met familie en vrienden. Aarzel niet om indien nodig professionele hulp in te roepen.
Vermoeidheid is een ander moeilijk symptoom om mee om te gaan. Het kan zijn dat u minder tijd nodig heeft en uw verwachtingen van dingen die u op een dag kunt bereiken, moet verminderen om het hoofd te bieden aan een verlaagd energieniveau totdat uw schildklierniveau normaliseert. Het zal nuttig zijn om goede slaapgewoonten te oefenen en ondertussen uw cafeïne-inname te verminderen (cafeïne kan uw slaapkwaliteit verminderen, wat tot nog meer vermoeidheid leidt).
Omgaan met gewichtstoename als gevolg van thyroïditis kan ook bijzonder uitdagend zijn, vooral voor vrouwen. Dit kan echter even duren. Blijf ondertussen gezond eten en regelmatig sporten. Oefening kan niet alleen helpen bij het beheersen van het gewicht, maar ook bij het beheersen van andere symptomen zoals depressie en obstipatie. Schildkliervervanging alleen leidt niet tot gewichtsverlies, tenzij het wordt gevolgd door een uitgebalanceerd dieet en lichaamsbeweging.
