De anatomie van de Medulla Oblongata

De medulla oblongata draagt ​​signalen van de hersenen naar de rest van het lichaam voor essentiële levensfuncties zoals ademhaling, bloedsomloop, slikken en spijsvertering. De medulla oblongata vormt een staartachtige structuur aan de basis van de hersenen en verbindt de hersenen met het ruggenmerg en omvat een aantal gespecialiseerde structuren en functies. Hoewel elk deel van de hersenen op zijn eigen manier belangrijk is, kan het leven niet in stand worden gehouden zonder het werk van de medulla oblongata.

Anatomie

De medulla oblongata is een van de drie delen van de hersenstam, samen met de middenhersenen en de pons. Deze drie samenwerkende structuren bevinden zich voor het cerebellum aan de basis van de hersenen en zijn verbonden met het ruggenmerg.

De kegelvormige medulla oblongata bestaat uit zowel witte als grijze materie en wordt ongeveer 20 weken na de zwangerschap gevormd vanaf het einde van de neurale buis in embryo's. Op volwassen leeftijd zijn de functies ervan onderverdeeld in secties, die elk hun eigen rol vervullen.

Structuur

Het achterste - of achterkant - van de medulla is verdeeld in twee delen. Het bovenste gedeelte is verbonden met het vierde ventrikel van de hersenen en het onderste gedeelte is via de mediane spleet verbonden met het ruggenmerg. De hersenstam - inclusief de middenhersenen, pons en medulla - komen samen om de oorspronkelijke punten van 10 van de 12 hersenzenuwen te huisvesten, die alle basisfuncties van het lichaam regelen.

Functie

De hersenstam controleert het autonome zenuwstelsel, of de functies die het lichaam zonder nadenken uitvoert, zoals ademen, het handhaven van de bloeddruk en temperatuur, het circuleren van bloed en de spijsvertering. Het herbergt ook het reticulaire activeringssysteem, dat slaappatronen regelt, en u in staat stelt wakker te worden en te communiceren met de wereld om u heen.

Het werk van de hersenstam ontstaat en wordt door de hersenzenuwen door het lichaam gedragen. Tien van de twaalf hersenzenuwen van het lichaam bevinden zich in de hersenstam, waarbij de eerste twee hersenzenuwen de geur en het zicht beheersen en hoger in de hersenen komen. De hersenzenuwen drie tot en met acht beginnen in de middenhersenen en pons, en zenuwen negen tot en met 12 beginnen in de medulla.

• Hersenzenuw 9 is de glossofaryngeale zenuw en regelt het slikken, de smaak en de speekselproductie.
• Hersenzenuw 10 is de nervus vagus, die een rol speelt bij de ademhaling, de hartfunctie en de spijsvertering. Deze zenuw is ook de bron voor parasympathische stimulatie, die de hormoonafgifte regelt.
• De hersenzenuw 11 is de bijkomende zenuw en controleert de spieren in de bovenrug en nek. Zonder deze zenuwfunctie zou je je hoofd niet kunnen draaien of je schouders kunnen ophalen.
• Hersenzenuw 12 is de hypoglossale zenuw. Deze zenuw regelt de tongbeweging en is cruciaal voor spraak en slikken.

Samen geven al deze delen van de hersenstam en de zenuwen die het herbergt signalen door voor de meest basale levensfuncties van de hersenen naar het ruggenmerg en naar de rest van het lichaam.

Bijbehorende voorwaarden

Zeldzame misvormingen in de medulla kunnen bij de geboorte optreden, maar veel van de problemen die verband houden met dit gebied of als gevolg van lichamelijk letsel, of verwondingen die dit deel van de hersenen kunnen treffen, zoals overdoses of beroertes. In gevallen waarin de medulla is beschadigd, kunnen de kritieke functies die daar worden gecontroleerd worden onderbroken, wat kan leiden tot ernstige invaliditeit of hersendood. Zonder de functie van het merg en de andere twee delen van de hersenstam is overleven niet mogelijk.

Er zijn ook een aantal specifieke aandoeningen die de medulla kunnen beïnvloeden:

• Lateraal medullair syndroom (Wallenberg-syndroom): dit is de meest voorkomende vorm van een beroerte die de medulla aantast. Veroorzaakt door een stolsel in de wervelslagader of door dissectie van die slagader, kan dit syndroom leiden tot hoofdpijn, pijn, duizeligheid, moeite met slikken of spreken en een gebrek aan gevoel in het gezicht.
• Mediaal medullair syndroom (Dejerine-syndroom): veroorzaakt door occlusie of een blokkering in de wervelslagader of spinale slagader, deze aandoening is het gevolg van een gebrek aan bloed dat door delen van de medulla wordt geblazen, wat verlamming veroorzaakt in gebieden zoals de benen, arm, gezicht en mogelijk tong.
• Bilateraal mediaal medullair syndroom: dit is een zeldzame combinatie van de twee syndromen waarnaar hierboven wordt verwezen, en resulteert in bijna volledige quadriplegie. Gezichtszenuwen en ademhalingsfunctie worden bij dit syndroom vaak gespaard van schade.

Tests

Het opsporen van schade aan de medulla en andere delen van de hersenstam kan moeilijk zijn, omdat mensen met verwondingen hier mogelijk niet volledig kunnen deelnemen aan een onderzoek. Hieronder volgen enkele voorbeelden van tests die kunnen worden gedaan om het functieniveau in de hersenstam te bepalen.

• Beoordeling hersenzenuw: een fysieke beoordeling waarmee een medische zorgverlener kan zien welke functies mogelijk zijn aangetast op basis van de taken die u kunt uitvoeren.
• Computertomografie (CT) -scan of Magnetic Resonance Imaging (MRI): deze zullen een aanbieder helpen bij het visualiseren van beschadigde gebieden.
• Brain Perfusion Scan: Met deze tests kunnen artsen zien welke delen van de hersenen de bloedstroom ontvangen en zijn ze nuttig bij het diagnosticeren van hersendood.