Hoe mesothelioom wordt gediagnosticeerd

Mesothelioom is een ernstige vorm van kanker die verband houdt met eerdere blootstelling aan asbest. Als u symptomen heeft zoals moeite om op adem te komen, hoesten of een piepende ademhaling die niet weggaat, heeft u mogelijk te maken met een zeer vaak voorkomende complicatie van een longziekte: pleurale effusie of vocht rond de longen. Als u met deze symptomen naar uw arts gaat, zullen ze een aantal tests willen uitvoeren om beter te begrijpen waardoor ze worden veroorzaakt. Beeldvorming zoals CT-scans, echografie of MRI wordt vaak gebruikt om in eerste instantie fysieke tekenen van kanker, zoals laesies en massa's, te identificeren of om andere mogelijke oorzaken te identificeren. Afhankelijk van de uitkomst kan een arts overgaan tot het nemen van een weefselmonster of biopsie om de aard van het probleem beter te begrijpen en de meest effectieve behandeling toe te passen.

Zelfcontroles

Mesothelioom kan niet effectief worden onderscheiden van andere oorzaken van gerelateerde pulmonale (long) symptomen op basis van zelfbeoordeling die u thuis kunt uitvoeren. Het is belangrijk om een ​​arts te raadplegen als u veel voorkomende symptomen van mesothelioom heeft, waaronder aanhoudende hoest, pijn op de borst, vermoeidheid, zwakte en andere.

Fysiek onderzoek

Mensen met mesothelioom, longziekte of andere vormen van kanker hebben vaak vergelijkbare symptomen. In eerste instantie zal een arts waarschijnlijk vragen stellen over wat de symptomen verergert (waardoor ze erger worden), en vervolgens diagnostische tests uitvoeren om deze symptomen beter te begrijpen, waaronder lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en beeldvorming. Met name beeldvorming geeft artsen een beter idee van wat symptomen veroorzaakt en kan ook mogelijke kankercellen onthullen.

Labs en tests

Bloed- en urinetests zullen waarschijnlijk worden uitgevoerd om infectie of ontsteking uit te sluiten, uw algemene gezondheidstoestand te beoordelen en voor verdere diagnostische tests.

Als de eerste beeldvorming een karakteristieke pleurale effusie, massa of laesies onthult, zal uw arts waarschijnlijk een biopsie willen regelen. Bij een biopsie wordt weefsel of vloeistof uit de long of de omliggende borstholte verwijderd.

Sommige mensen hebben mogelijk medische beperkingen die de complicaties van biopsie vergroten, waardoor het af te raden is. Anderen hebben misschien een duidelijke geschiedenis die een grote kans op mesothelioom suggereert, zoals zware blootstelling aan asbest, dus er zijn minder testen nodig. De situatie van iedereen is anders en het kan zenuwslopend zijn om je zorgen te maken over het ondergaan van een chirurgische ingreep, maar biopsie is een zeer effectieve methode om de oorzaak van de symptomen te achterhalen en mogelijk mesothelioom te behandelen.

Hieronder vindt u een niet-uitputtende lijst van mogelijke procedures. Verschillende hebben variaties. Volg altijd de instructies van uw arts voordat u een test ondergaat. De gebruikelijke instructies zijn om acht uur vóór de biopsie te eten en te drinken en bloedverdunners te vermijden, hoewel de exacte beperkingen variëren afhankelijk van het type biopsie dat wordt uitgevoerd en of u verdoofd wordt.

Thoracentese

Thoracentese is het minst ingrijpende diagnostische hulpmiddel in deze categorie, maar ook niet geheel overtuigend als diagnostisch hulpmiddel. Thoracentese is wanneer vloeistof uit de ruimte tussen de longen en de borstwand wordt verwijderd met behulp van een naald die tussen de ribben wordt ingebracht. Een longarts brengt een lokaal verdovend middel in de borst aan, waarna een fijne naald tussen de ribben wordt ingebracht onder begeleiding van een van de eerder genoemde beeldvormingstechnieken.

Tijdens het inbrengen of terwijl de vloeistoffen worden verwijderd, kunnen er gevoelens van ongemak, pijn of de behoefte om te hoesten optreden, maar het is belangrijk om stil te blijven terwijl de arts de thoracentese uitvoert om te voorkomen dat het risico op longletsel toeneemt. Zodra vocht dat zich heeft opgehoopt tussen de borstwand en de long, is verwijderd, kan er enige verlichting van ademhalingsproblemen zijn. De verwijderde vloeistof kan vervolgens worden verzonden en getest in het laboratorium, maar de resultaten zijn niet altijd overtuigend voor zover het kankertype betreft. Mogelijk zijn verdere biopsieprocedures vereist.

CT-geleide naaldbiopsie

Een CT-geleide naaldbiopsie is de meest eenvoudige van de biopsieën. Onder algemene verdoving, en soms sedatie, wordt een naald ingebracht om een ​​weefselmonster uit een laesie of massa te verwijderen, geleid door een CT-scan. Het monster wordt gebruikt om te bepalen of de laesie kanker is en wat voor soort kanker het is.

Deze CT-geleide procedure heeft enkele mogelijke complicaties, zoals leeglopen van de longen (pneumothorax), bloeding en infectie, maar deze complicaties zijn meestal klein. De risico's die optreden kunnen bij alle chirurgische ingrepen voorkomen. Een succesvolle CT-geleide naaldbiopsie heeft het voordeel van een snelle hersteltijd, waarbij de meeste mensen de plaats van de procedure kunnen verlaten op de dag dat deze plaatsvindt. Het is ook minder invasief dan andere chirurgische biopsiemethoden.

De andere vormen van biopsie zijn chirurgisch en kunnen gepaard gaan met sedatie in een operatiekamer.

Thoracoscopie-geleide biopsie

Thoracoscopiegeleide biopsie is een techniek waarbij een endoscoop via kleine incisies in de achterkant van de romp wordt ingebracht en een cameravoeding wordt gebruikt om laesies langs de long die eerder met beeldvorming waren opgemerkt, visueel te bevestigen. Pleurale laesies worden vervolgens verwijderd voor onderzoek. Thoracoscopie kan buitengewoon effectief zijn bij het vinden en diagnosticeren van tumoren, en kan ook worden gebruikt om laesies (pleurodese) medisch te verzegelen die ervoor zorgen dat vloeistof de long vult.

Open Thoracotomie

De meer invasieve open thoracotomie is meestal alleen nodig als andere methoden niet genoeg weefselmonster kunnen verkrijgen om te testen. Open thoracotomie is wanneer de borst wordt geopend om laesies visueel te vinden en te verwijderen om te testen.

Biomarkers

Wanneer vloeibaar materiaal of weefsel wordt verwijderd door middel van een biopsie, kunnen ze worden getest met immunohistochemie (IHC) op specifieke biomarkers die aanwezig zijn op het oppervlak van de tumorcellen. Vergeleken met longkanker heeft mesothelioom bijvoorbeeld zijn eigen set biomarkers, en het analyseren van verschillende biomarkers kan helpen om onderscheid te maken tussen de twee aandoeningen.

In beeld brengen

Het eerste lichamelijk onderzoek wordt meestal gevolgd door röntgen- of CT-beeldvorming, waarmee medische professionals tumoren kunnen lokaliseren en problemen met de longen kunnen identificeren, zoals pleurale effusie. Een pleurale effusie, gekenmerkt door vochtophoping rond de longen, veroorzaakt ademhalingsproblemen en pijn op de borst. Het is echter een niet-specifieke bevinding; het kan worden veroorzaakt door een aantal ziekten.

Röntgenradiografie wordt gebruikt om ongebruikelijke structuren in en rond de longen in beeld te brengen. Een röntgenfoto van de borst is een van de eerste tests die worden uitgevoerd om de longen en het borstvlies te evalueren. Een thoraxfoto kan de aanwezigheid van pleurale effusie detecteren en kan worden gebruikt voor screening.

Computertomografie (CT) -scans combineren röntgenfoto's. Dit is gevoeliger en specifieker dan individuele röntgenfoto's voor de diagnose van mesothelioom, maar het kan niet worden gebruikt om te onderscheiden of kankercellen afkomstig zijn uit het mesotheel van de longen of van elders zijn uitgezaaid naar deze locatie.

Echografie kan ook worden gebruikt om de locatie en grootte van een pleurale effusie te detecteren of te controleren. Een gel wordt op de zijkanten van de borst onder de arm aangebracht door een echoscopist (iemand die echo's maakt) die helpt bij het geleiden van geluidsgolven voor beeldvorming. Door het transducertool tegen de huid te drukken, kunnen sonografen de aanwezige vloeistof rond de longen zien. Ze kunnen de transducer naar de borst verplaatsen om andere delen van de long te bekijken. Echografie is gevoelig voor het detecteren van kleinere hoeveelheden vloeistof, dus het kan een kleinere pleurale effusie identificeren dan die zou worden gedetecteerd via röntgenbeeldvorming.

Intraoperatieve echografie (dat wil zeggen een echografie die tijdens een operatie wordt uitgevoerd) kan ook worden gebruikt om laesies van de longen en het borstvlies te vinden tijdens het nemen van een weefselbiopsie.

Fluorodeoxyglucose-positronemissietomografie (FDG PET) -scans is een beeldvormende test die een intraveneus derivaat van radioactieve glucose (FDG) gebruikt om het metabolisme van verschillende weefsels te beoordelen. Veel kankers hebben een verhoogde stofwisseling en zullen oplichten op een PET-scan. Een CT-scan wordt meestal gedaan in combinatie met een FDG-PET-scan om de tumor beter te lokaliseren en de grootte ervan beter te kunnen beoordelen.

PET-scans kunnen echter vals-negatieven opleveren voor minder agressieve kankers en vals-positieven voor andere soorten ontstekingen die worden veroorzaakt door een ziekte die geen verband houdt met kanker. PET-scans en andere beeldvormende onderzoeken kunnen niet helemaal bepalen of kankercellen zijn ontstaan ​​in het borstvlies (longmesothelium) of van elders zijn uitgezaaid.

Statusupdate beeldvorming

Tijdens de behandeling zal uw zorgverlener de respons op de behandeling willen volgen. Na voltooiing van de behandeling is follow-up ook nodig om terugkerende ziekte uit te sluiten. De monitoring tijdens en na de behandeling van mesothelioom wordt meestal gedaan met CT-scans op de borst.​

Differentiële diagnoses

Andere kwaadaardige aandoeningen (sarcomen, longkankers, uitgezaaide kankers) kunnen zowel klinisch als radiografisch op mesothelioom lijken en kunnen er onder de microscoop zelfs hetzelfde uitzien. IHC-kleurpatronen kunnen helpen onderscheid te maken tussen andere soorten kanker en mesothelioom. Pleurale effusies kunnen ook in verband worden gebracht met andere goedaardige medische aandoeningen. Testen kunnen helpen om deze verschillende oorzaken te onderscheiden, maar houd rekening met de volgende mogelijke diagnoses die op mesothelioom kunnen lijken:

• Longontsteking
• Niet-kleincellige longkanker
• Havercel (kleincellige) longkanker
• Andere primaire longkanker
• Gemetastaseerde kanker
• COPD (emfyseem of astma)
• Longfibrose
• Mesotheliale hyperplasie
• Door geneesmiddelen geïnduceerd longoedeem
• Longoedeem door hartfalen

Als de ene procedure geen uitsluitsel geeft over de oorzaak en het nodig is om je op een andere voor te bereiden, is dat begrijpelijkerwijs frustrerend. Niemand wil met naalden worden gepord. Maar tijdig nuttige resultaten behalen is niet alleen goed voor uw behandeling en gezondheid, het is ook goed voor uw gemoedstoestand.

Een woord van Verywell

Het is eng om na te denken over de mogelijkheid van een ernstige medische aandoening zoals mesothelioom. Als u bent blootgesteld aan asbest, kan de gedachte aan het stellen van een diagnose iets zijn dat u liever vermijdt. Zoek in plaats van de mogelijkheid te ontkennen, de juiste evaluatie met testen. In sommige gevallen kan vroege opsporing de mogelijkheid bieden voor behandeling die anders misschien niet mogelijk zou zijn. Als u symptomen ervaart met betrekking tot mesothelioom, zoek dan de diagnostische tests die nodig zijn om uzelf de beste kans te geven om een ​​effectieve behandeling na te streven.