Een nucleaire stresstest is een onderzoek om te meten of de bloedstroom naar uw hartspier normaal of abnormaal is. De studie maakt gebruik van een radioactieve tracer om een beeld te creëren van hoe goed het bloed uw hartspier bereikt, zowel tijdens inspanning als in rust. Als u niet kunt sporten of als uw arts denkt dat lichaamsbeweging geen goed idee voor u is, kan dit onderzoek toch worden uitgevoerd door u een medicijn te geven dat dezelfde soort cardiovasculaire stress veroorzaakt als wordt veroorzaakt door lichaamsbeweging.
De nucleaire stresstest wordt meestal gebruikt om de ernst te schatten van eventuele blokkades die aanwezig kunnen zijn als gevolg van coronaire hartziekte. Deze studie wordt algemeen beschouwd als de meest nauwkeurige niet-invasieve methode voor het diagnosticeren van coronaire blokkades. In veel gevallen kan het uitvoeren van een nucleaire stresstest het overbodig maken om een invasieve hartkatheterisatie uit te voeren.
Illustratie door Emily Roberts, Verywell
Doel van de test
De nucleaire stresstest wordt meestal uitgevoerd om te helpen diagnosticeren of coronaire hartziekte de oorzaak is van onverklaarde symptomen, met name episodes van pijn op de borst of kortademigheid. Als er blokkades in de kransslagader aanwezig zijn, kan deze test de arts ook helpen om de ernst van de blokkades te beoordelen.
Bij mensen van wie al bekend is dat ze coronaire hartziekte hebben, is de nucleaire stresstest vaak ook heel nuttig bij het ontwikkelen van een optimaal behandelplan.
Mensen die worden behandeld voor coronaire hartziekte, hetzij met medicatie of een stent, zullen vaak nucleaire stresstests ondergaan om de effectiviteit van de therapie te beoordelen en om de informatie te krijgen die nodig is om objectief advies te geven over dagelijkse activiteiten en lichaamsbeweging.
Wat de test beoordeelt
Het idee van nucleaire stresstests is om twee beelden te creëren van hoe bloed wordt gedistribueerd naar de hartspier: één tijdens rust en één tijdens inspanning. Normaal gesproken moet het bloed gelijkmatig over de hartspier worden verdeeld, zowel in rust als tijdens het sporten, en de afbeeldingen laten deze gelijkmatige verdeling zien.
Als zowel de rest als de trainingsafbeeldingen een vast stukje slechte bloedstroom laten zien, geeft dat aan dat er eerder een hartaanval heeft plaatsgevonden. Als tijdens stresstests een gebied met een slechte bloedstroom wordt vastgesteld dat niet aanwezig is tijdens rust, geeft dat aan dat er waarschijnlijk een blokkering is in een van de kransslagaders die een tijdelijke daling van de bloedstroom veroorzaakt.
Met deze test kan de arts dus de aanwezigheid, locatie en relatieve omvang van een eerdere hartaanval detecteren; en de aanwezigheid, locatie en relatieve grootte van eventuele blokkades in de kransslagaders die significant genoeg zijn om de bloedstroom tijdens inspanning te belemmeren.
De radioactieve tracer
De keuze van de optimale radioactieve tracer voor het creëren van een bruikbaar beeld tijdens een nucleaire stresstest is in de loop der jaren geëvolueerd. In het verleden werd thallium-201 (Tl-201) het meest gebruikt. Tegenwoordig is dat grotendeels vervangen door technetium-99 (Tc-99), dat helderdere beelden kan opleveren met minder blootstelling aan straling.
Rust- en oefenbeelden
De meeste laboratoria voeren nu routinematig eendaagse nucleaire stresstests uit. Eerst wordt een rustbeeld gemaakt met een relatief kleine dosis Tc-99, een paar uur later gevolgd door stressbeeldvorming met een veel grotere dosis. Er zijn technische uitdagingen bij het uitvoeren van eendaagse tests, maar deze worden vaak gecompenseerd door de praktische uitdagingen (grotendeels voor de patiënt) van tweedaagse tests te vermijden.
Het rustbeeld wordt gemaakt door de Tc-99-tracer intraveneus te injecteren en vervolgens het beeld te maken (door de borst te scannen met een speciale camera, een gammacamera genaamd). Het trainingsbeeld wordt gemaakt door de tracer te injecteren tijdens piektraining. In beide gevallen moet de gammascan worden uitgevoerd tussen 15 - 60 minuten nadat de tracer is geïnjecteerd.
Bij mensen die niet kunnen trainen
Bij mensen die in staat zijn om voldoende oefeningen te doen, is inspanningstest (meestal op een loopband, soms op een hometrainer) de voorkeursmethode voor het uitvoeren van een nucleaire stresstest. Vanwege fysieke beperkingen kunnen sommige mensen die nucleaire stresstests nodig hebben, deze oefening echter niet uitvoeren.
Als u dergelijke fysieke beperkingen heeft, kunnen farmacologische stresstests worden vervangen door inspanningstests. Geneesmiddelen die voorbijgaande fysiologische hartstress kunnen veroorzaken die voldoende zijn voor het uitvoeren van nucleaire stresstests, zijn onder meer vasodilatoren (zoals adenosine of dipyridamol) en inotrope geneesmiddelen (meestal dobutamine ). In het algemeen hebben vaatverwijders de voorkeur, maar uw arts zal het optimale farmacologische middel voor u kiezen als daadwerkelijke lichaamsbeweging geen optie is.
Risico's en contra-indicaties
Als het wordt uitgevoerd door ervaren personeel, is de nucleaire stresstest vrij veilig. Toch zijn er bekende risico's, waaronder:
- Hartritmestoornissen: Door inspanning geïnduceerde hartritmestoornissen kunnen optreden. Deze zijn zelden gevaarlijk en verdwijnen bijna altijd als de oefening stopt. Hoewel deze aritmieën inderdaad als een risico van stresstests worden beschouwd, heeft het opsporen ervan ook diagnostische waarde. Ten slotte, als potentieel gevaarlijke aritmieën worden veroorzaakt door bescheiden lichaamsbeweging, is het beter om erachter te komen in een gecontroleerde omgeving dan op straat.
- Pijn op de borst, duizeligheid of andere symptomen: bij mensen met een significante coronaire hartziekte kan een bescheiden hoeveelheid lichaamsbeweging symptomen veroorzaken die verband houden met cardiale ischemie (dat wil zeggen onvoldoende bloedtoevoer naar de hartspier). Nogmaals, hoewel dergelijke symptomen als een risico van deze test worden beschouwd, is het vaak nuttig om dergelijke aan inspanning gerelateerde symptomen tijdens de test te reproduceren, om te bepalen of ze inderdaad worden veroorzaakt door coronaire hartziekte. In feite is een van de doelen van de test bij mensen die specifiek worden beoordeeld op aan inspanning gerelateerde symptomen, het reproduceren van de symptomen.
- Allergische reactie: hoewel uiterst zeldzaam, kunnen sommige mensen een allergische reactie hebben op de radioactieve tracer die in deze test wordt gebruikt.
- Hartaanval: Ook uiterst zeldzaam, bij een persoon met een kritieke blokkade in een kransslagader, kan een aanval van inspanning een hartaanval veroorzaken.
Levensbedreigende complicaties treden naar schatting slechts op bij 1 op de 10.000 uitgevoerde inspanningstests.
Om het risico op ernstige complicaties te minimaliseren, zouden sommige mensen geen nucleaire stresstests moeten ondergaan. Specifieke contra-indicaties voor de test zijn onder meer:
- ongecontroleerd hartfalen
- hartaanval in de afgelopen 2 dagen
- instabiele angina
- ongecontroleerde levensbedreigende hartritmestoornissen
- ernstige hartklepaandoening
- actieve endocarditis
- acute aortadissectie
- recente longembolie of diepe veneuze trombose
Een typische nucleaire stresstest met behulp van de radioactieve tracer Tc-99 zal u blootstellen aan 11 millisievert straling. Dit is ongeveer 3 keer de dosis straling die u krijgt als u een jaar lang een normaal leven leidt. Het wordt als een kleine hoeveelheid beschouwd en op zichzelf zou het uw levenslange risico op kanker niet met een meetbare hoeveelheid moeten verhogen.
Voor de test
Als u deze details kent, kunt u eventuele zorgen over deze test verminderen.
Timing en locatie
Uw arts zal met u bespreken wanneer en waar de test zal worden uitgevoerd. De meeste nucleaire stresstests worden uitgevoerd in een polikliniek in een ziekenhuis. U wordt waarschijnlijk gevraagd om minstens 30 minuten voor de geplande test te verschijnen en u kunt verwachten daar minstens vier uur te zijn.
Wat te dragen
Aangezien u waarschijnlijk op een loopband of op een hometrainer zult lopen, dient u comfortabele, loszittende kleding en comfortabele schoenen mee te nemen. Veel mensen zullen gymkleding en wandel- of hardloopschoenen meenemen. De meeste testfaciliteiten bieden een handige plek om je straatkleding uit (en weer aan) te trekken.
Eten en drinken
U wordt gevraagd om 4 tot 6 uur vóór uw test eten, drinken en roken te vermijden. Het is ook belangrijk om cafeïne ten minste 24 uur vóór de test te vermijden.
Medicijnen
U moet uw arts vragen welke van uw voorgeschreven medicijnen u op de testdag moet innemen en welke niet. Als u diabetes heeft, moet u op de dag van de test specifieke instructies krijgen over hoe u uw medicijnen moet innemen. U moet ook vermijden om voor de test vrij verkrijgbare medicijnen te nemen, tenzij u dit eerst met uw arts opruimt.
Kosten- en ziektekostenverzekering
De nucleaire stresstest is relatief duur, maar de kosten variëren nogal van plaats tot plaats, en ook afhankelijk van wat voor soort verzekering je hebt. De meeste ziektekostenverzekeringen dekken de nucleaire stresstest zolang een gekwalificeerde cardioloog verklaart dat u deze nodig heeft - maar u kunt voor de zekerheid eerst contact opnemen met uw verzekeringsmaatschappij voordat u de test uitvoert.
Wat mee te brengen
U zult waarschijnlijk ten minste een paar uur downtime doorbrengen tijdens het testproces, dus neem een boek of tijdschrift mee om u te helpen uw tijd te besteden.
Andere Overwegingen
Als het enigszins mogelijk is, moet u een familielid of een vriend meenemen die u kan helpen de tijd te doden, en mogelijk bij u en uw arts kan komen zitten als u verwacht de testresultaten te krijgen op de dag van de test.
Tijdens de test
Pre-test
Nadat u bent gearriveerd om te testen, wordt u door een van de medische teams geïnterviewd om te zien of uw symptomen of medische toestand zijn veranderd sinds u uw arts voor het laatst heeft gezien, en u zult een snel lichamelijk onderzoek ondergaan. Ook wordt u nogmaals geïnstrueerd wat u tijdens de test kunt verwachten en krijgt u de gelegenheid om eventuele aanvullende vragen te stellen.
Tijdens de test
Alle testen moeten direct onder toezicht staan van een arts en de arts die de test uitvoert, moet zichzelf duidelijk identificeren.
Om het cardiale beeld in rust te maken, zal een technicus een intraveneuze lijn in een van uw aderen inbrengen en een kleine hoeveelheid van de radioactieve tracer zal worden geïnjecteerd. Na ongeveer 20 minuten lig je 15 tot 20 minuten onder een gammacamera terwijl er een afbeelding wordt gemaakt die laat zien hoe het bloed naar je hartspier wordt gedistribueerd. Terwijl je onder de gammacamera zit, moet je je armen boven je hoofd houden en moet je stil blijven liggen.
Het oefengedeelte van het onderzoek wordt later op dezelfde dag gedaan als u een eendaagse test krijgt. Als u een tweedaagse test ondergaat, wordt het oefengedeelte van de studie meestal op de eerste dag gedaan en het rustgedeelte de volgende dag.
Voor het inspanningsonderzoek plaatst een technicus elektroden op uw borst zodat tijdens de inspanning een ECG kan worden opgenomen en (tenzij u een eendaagse test heeft en er al een infuus is geplaatst) wordt er een infuuslijn gestart.
U begint in het begin heel langzaam op de loopband te lopen (of op een hometrainer te trappen). Elke drie minuten wordt het trainingsniveau opgevoerd totdat u vermoeid raakt, symptomen ontwikkelt of uw streefhartslag is bereikt. Wanneer u het maximale trainingsniveau heeft bereikt dat u wordt gevraagd, wordt de radioactieve tracer in uw infuus geïnjecteerd en stopt u met trainen. Uw ECG en vitale functies worden tijdens de oefenings- en herstelperioden gecontroleerd. De oefening zelf duurt meestal niet langer dan 6 tot 12 minuten.
Ongeveer 20 tot 30 minuten nadat u klaar bent met trainen, ligt u weer ongeveer 20 minuten onder de gammacamera, met uw armen boven uw hoofd, zodat de cardiale opname van de inspanning kan worden gemaakt.
Na de test
De meeste mensen krijgen de instructie om hun normale maaltijden, medicijnen en activiteiten onmiddellijk na het beëindigen van het onderzoek te hervatten. De hoeveelheid straling die u ontvangt bij nucleaire stresstests wordt als zeer klein beschouwd en u hoeft in dit verband geen speciale voorzorgsmaatregelen te nemen.
Testcentra variëren in de manier waarop de resultaten van nucleaire stresstests aan de patiënt worden gecommuniceerd. De meeste laboratoria zullen u meteen een indicatie geven van de resultaten, althans in die mate dat ze u vertellen of de studie bevindingen heeft opgeleverd die onmiddellijk zorgwekkend zijn. Als dat het geval is, krijgt u advies over wat u vervolgens moet doen.
Meestal is de test echter niet onmiddellijk alarmerend en zullen de formele resultaten pas beschikbaar zijn als de beelden officieel zijn beoordeeld door een cardioloog. In dat geval wordt u geïnstrueerd om contact op te nemen met uw verwijzende arts voor de resultaten en om te bespreken wat eventueel de vervolgstappen zouden moeten zijn.
Bijwerkingen beheren
Behalve wat vermoeidheid door het uitvoeren van de oefening, mag u helemaal geen bijwerkingen verwachten. Als u na deze test ongebruikelijke symptomen heeft, moet u deze onder de aandacht van de arts brengen.
Resultaten interpreteren
De nucleaire stresstest is bedoeld om te meten of de bloedstroom naar alle delen van de hartspier voldoende is, zowel tijdens rust als tijdens inspanning. Hoewel de interpretatie van de rust- en bewegingsbeelden geïndividualiseerd moet worden, en hoewel u met uw eigen arts moet praten over de specifieke bevindingen van de test in uw eigen geval, vallen de resultaten van een nucleaire stresstest in het algemeen in drieën. categorieën.
1. Zowel de cardiale beelden in rust als tijdens inspanning zijn normaal.
Dit resultaat suggereert ten eerste dat er geen permanente hartschade door een eerdere hartaanval kan worden gedetecteerd (omdat de rustscan normaal is); en ten tweede, dat geen enkel deel van de hartspier tijdens de inspanning bloedstroom krijgt (omdat de oefenscan normaal is). Dit resultaat zou sterk suggereren dat er geen significante blokkades van de kransslagader aanwezig zijn.
Op basis van deze resultaten zal uw arts voorstellen welke vervolgstappen, indien van toepassing, worden aanbevolen. Als uw nucleaire stresstest normaal is (in welk geval gefeliciteerd!), Kan dat heel goed het einde zijn van uw harttest. Als er sterke aanwijzingen zijn voor coronaire hartziekte, of als een diagnose met vertrouwen kan worden gesteld, zal uw arts u waarschijnlijk aanraden om onmiddellijk een medische behandeling in te stellen om de symptomen te verlichten en de progressie van uw coronaire hartziekte te vertragen. Als uw symptomen ernstig zijn, of het risico op een vroege hartaanval vrij hoog lijkt, kan uw arts ook de mogelijkheid van een hartkatheterisatie bespreken om een meer invasieve vorm van therapie te overwegen, zoals een stent.
2. Het cardiale beeld in rust is abnormaal.
Als de cardiale scan in rust een gebied laat zien waarin het bloed niet normaal naar een deel van de hartspier stroomt, is dat een indicatie dat er eerder een hartaanval heeft plaatsgevonden, met blijvende schade aan de hartspier tot gevolg.
3. De cardiale scan van de inspanning is abnormaal, maar het beeld in rust is normaal.
Als een deel van de hartspier niet voldoende doorbloeding krijgt tijdens inspanning, maar in rust een normale bloedstroom krijgt, is dat een aanwijzing dat er waarschijnlijk een aanzienlijke blokkering aanwezig is in de kransslagader die dat deel van de hartspier voedt.
Het is nuttig om te onthouden dat verschillende delen van de hartspier een van deze drie algemene soorten bevindingen kunnen vertonen. Zo kan een persoon bijvoorbeeld een "permanent" defect hebben in een deel van de hartspier, wat aangeeft dat er een hartaanval heeft plaatsgevonden; en een "omkeerbaar" defect in een ander deel van de hartspier, wat duidt op een blokkering maar geen permanente schade.
Een woord van Verywell
Nucleaire stresstests zijn over het algemeen een veilige en effectieve niet-invasieve methode om te beoordelen of er significante blokkades in de kransslagaders aanwezig zijn en of dergelijke blokkades verantwoordelijk zijn voor symptomen zoals pijn op de borst, of al permanente hartspierbeschadiging hebben veroorzaakt. Dit soort testen is zeer waardevol gebleken bij het diagnosticeren van coronaire hartziekte en bij het begeleiden van de behandeling ervan.
