West-Nijl-infectie wordt veroorzaakt door een door muggen overgedragen virus. De meeste mensen die ermee besmet zijn, hebben geen symptomen of slechts een milde ziekte. In een klein deel van de gevallen kan het West-Nijlvirus echter ernstige, levensbedreigende meningitis (ontsteking van het ruggenmerg) of encefalitis (hersenontsteking) veroorzaken. Door deze neurologische complicaties is het West-Nijlvirus wereldwijd een bron van zorg.
Heel goed / Emily RobertsWest Nile Virus Symptomen
West-Nijlkoorts
Zestig tot 80 procent van de mensen die besmet zijn met het West-Nijlvirus hebben geen tekenen of symptomen van enige ziekte. Ongeveer 20 procent zal de zogenaamde West-Nijlkoorts krijgen.
West-Nijlkoorts is een zelfbeperkte ziekte die vrijwel niet te onderscheiden is van veel andere virale infecties.
Symptomen zijn vaak:
- Koorts
- Spierpijn
- Hoofdpijn
- Keelpijn
- Misselijkheid en overgeven
- Vermoeidheid
- Huiduitslag
Deze typische virale symptomen verbeteren gewoonlijk snel na een paar dagen - slechts een "zomerkoud" - en de meeste mensen (en hun doktoren) realiseren zich nooit dat ze een West-Nijl-virusinfectie hebben gehad.
Meningitis / Encefalitis
Bij een klein aantal geïnfecteerde mensen - vermoedelijk ruim onder de 1 procent - kan een ernstige neurologische infectie optreden Mensen die West-Nijl meningitis of encefalitis ontwikkelen, kunnen last krijgen van:
- Zeer hoge koorts
- Stijve nek
- Desoriëntatie of verwarring
- Verlamming
- Epileptische aanvallen
- Coma
West-Nijl meningitis of encefalitis kan dodelijk zijn, zelfs met agressieve medische zorg. Velen die herstellen, hebben aanhoudende neurologische symptomen gedurende een jaar of langer, en sommigen kunnen blijvende neurologische gebreken vertonen.
De neurologische complicaties van het West-Nijlvirus komen vaker voor bij oudere mensen en bij mensen met kanker. Er zijn aanwijzingen dat hypertensie, alcoholmisbruik en diabetes ook vatbaar kunnen zijn voor ernstige ziekten met het West-Nijlvirus.
West Nile Virus SymptomenOorzaken
West-Nijl-virus is een RNA-virus dat nu over de hele wereld wordt aangetroffen, inclusief Europa, Afrika, Azië, Australië en Noord- en Zuid-Amerika. Hoewel het virus zelf niet nieuw is, was het tot een paar decennia geleden veel meer gelokaliseerd in Afrika en het Midden-Oosten. En wetenschappers brachten het pas in de jaren negentig voor het eerst in verband met ernstige neurologische aandoeningen.
De belangrijkste gastheren voor het West-Nijlvirus zijn vogels. Muggen geven het virus van vogel op vogel door, waardoor het virus zich kan vermenigvuldigen en verspreiden. Wanneer een mug met het virus een persoon 'bijt', kan het virus in de bloedbaan terechtkomen en een West-Nijlvirusinfectie veroorzaken.Het virus kan ook worden verspreid door geïnfecteerde mensen die bloed doneren.
In de Verenigde Staten werd het West-Nijlvirus voor het eerst ontdekt in 1999, met een grote ziekte-uitbraak in New York City. Het is nu geïdentificeerd in elk van de 48 aangrenzende staten. De afgelopen jaren zijn in de Verenigde Staten jaarlijks tot 3000 gevallen van neurologische infecties door het West-Nijlvirus waargenomen.
Op het noordelijk halfrond worden infecties met het West-Nijlvirus gezien van eind mei of begin juni tot en met september, wanneer muggen actief zijn. In de nazomer is het risico op infectie het grootst.
West-Nijlvirus Oorzaken en risicofactorenDiagnose
Er zijn twee tests die kunnen worden gebruikt om de West Nile-virusinfectie formeel te diagnosticeren:
- Polymerase-kettingreactie (PCR) -test: dit is een bloedtest die het virus zelf kan identificeren. Dit heeft echter een beperkte bruikbaarheid vanwege de korte levensduur van het virus bij mensen. Het is mogelijk besmet te zijn met West Nile en negatief te testen.
- ELISA-test: deze bloedtest (die in twee delen wordt uitgevoerd) kan IgM-antilichamen detecteren - eiwitten die uw lichaam aanmaakt als reactie op het virus, indien aanwezig.
Deze tests worden meestal alleen uitgevoerd als een arts vindt dat het noodzakelijk is om de West Nile formeel te diagnosticeren, zoals in gevallen waarin een persoon ernstig ziek is. Nogmaals, de meeste mensen met de infectie ervaren geen of alleen griepachtige symptomen die vanzelf verdwijnen. Hoewel mensen met milde gevallen misschien officieel willen weten of het West Nile is die hen treft, heeft een door de test bevestigde diagnose geen invloed op de behandelingsaanbevelingen. De PCR- en ELISA-tests zijn ook behoorlijk duur.
Hoe worden West-Nijlvirusinfecties gediagnosticeerdBehandeling
Er is geen specifieke therapie voor het West-Nijlvirus, dus de behandeling is in de eerste plaats 'ondersteunend'. Degenen met typische West-Nijlkoorts (van wie de overgrote meerderheid nooit leert dat ze besmet zijn met het West-Nijlvirus) behandelen zichzelf over het algemeen met de gebruikelijke maatregelen - rust, vocht en pijnstillers - en hun ziektes verdwijnen in een paar dagen.
Discussiegids voor West Nile Virus Doctor
Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.
Stuur naar uzelf of een geliefde.
AanmeldenDeze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.
Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.
Bij mensen die in het ziekenhuis zijn opgenomen met een ernstige ziekte van het West-Nijlvirus, worden maatregelen genomen om de koorts laag te houden en de vitale functies zo stabiel mogelijk te houden. Hoewel antivirale medicatie en intraveneuze immunoglobuline vaak worden gebruikt om West-Nijl-infectie bij gehospitaliseerde patiënten te behandelen, ontbreekt echt bewijs dat dergelijke maatregelen helpen bij het herstel.
Sterfte met ernstige neurologische West-Nijl-infectie, zelfs met agressieve medische zorg, is gemeld als 2-7% in de Verenigde Staten, meestal bij patiënten die als gevolg daarvan een neuro-invasieve ziekte ontwikkelden. De tarieven kunnen zelfs nog hoger zijn bij patiënten met West-Nijlvirus-encefalitis.
Hoe West-Nijlvirusinfecties worden behandeldPreventie
Omdat er geen goede behandelingen zijn voor deze infectie, is preventie erg belangrijk.
Het vermijden van door muggen besmette gebieden, het vrijmaken van woonruimten van stilstaand water waar muggenlarven zich kunnen ontwikkelen, en het gebruik van insectenwerende middelen, zijn belangrijke maatregelen. Het screenen van gedoneerd bloed op het West-Nijlvirus heeft het risico op overdracht door bloedtransfusie aanzienlijk verminderd.
Er worden vaccins tegen het West-Nijlvirus ontwikkeld. Hoewel vaccins voor paarden een vergunning hebben gekregen voor gebruik in de Verenigde Staten, zijn er nog geen vaccins voor menselijk gebruik in klinische onderzoeken opgenomen.
Een woord van Verywell
West-Nijl-virus is een door muggen overgedragen infectie die zeer wijdverspreid is in de Verenigde Staten en de wereld. Hoewel de meeste mensen die met het West-Nijlvirus zijn geïnfecteerd, relatief milde ziekten hebben en volledig herstellen, kunnen degenen die neurologische infecties ontwikkelen ernstig ziek worden, een aanzienlijk risico op overlijden hebben en een zeer langdurig herstel ondergaan. Omdat er geen specifieke behandeling is voor het West-Nijlvirus, is het voorkomen van infectie uiterst belangrijk.
Symptomen van West Nile Virus-is-treated.jpg)
