Acute myeloïde (of myelogene) leukemie (AML) -subtypen worden steeds beter begrepen, en er worden nieuwe onderzoeksrichtingen verkend. AML verschilt sterk van persoon tot persoon en de prognose is vaak slecht. Dit maakt onderzoek dat zou kunnen helpen om de overlevingskansen te verbeteren cruciaal.
Nieuwe vorderingen in de afgelopen jaren hebben geleid tot betere diagnostiek, behandelingen en overlevingskansen, die allemaal hoopvollere vooruitzichten bieden.
AML is kanker van het bloed en het beenmerg (de sponsachtige binnenkant van botten waar bloedcellen worden gemaakt). Het is "acuut" omdat het snel vordert. "Myeloïde" betekent dat het myeloïde cellen omvat, die zich ontwikkelen tot verschillende soorten bloedcellen (bijv. Rode en witte bloedcellen, bloedplaatjes).
Albina Gavrilovic / Getty Images
Symptomen van AML zijn onder meer:
- Koorts
- Bot pijn
- Lethargie en vermoeidheid
- Frequente infecties
- Gemakkelijk blauwe plekken
- Ongewone bloeding
Subtypen versus enscenering
Wanneer de meeste kankers worden gediagnosticeerd, zijn ze 'geënsceneerd'. Het stadium vertelt u hoe ver de kanker is, bepaalt uw prognose en kan helpen bij het nemen van behandelbeslissingen.
AML wordt niet geënsceneerd. In plaats daarvan zijn uw vooruitzichten en behandeling afhankelijk van uw subtype, dat wordt bepaald door laboratoriumtests.
De meeste AML-subtypen worden gedeeltelijk bepaald door hoe ontwikkelde en abnormale kankercellen onder een microscoop kijken wanneer de ziekte voor het eerst wordt gediagnosticeerd. Bovendien wordt de AML-classificatie nu aangevuld met nieuwe ontdekkingen over genetische veranderingen of mutaties die erbij betrokken zijn.
Er zijn momenteel twee AML-classificatiesystemen in gebruik:
- De Frans-Amerikaans-Britse (FAB) classificatie
- De classificatie van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO)
Verdere classificatie op basis van complexe genetische subtypen evolueert dankzij een baanbrekende studie die in 2016 is gepubliceerd.
Waarom het subtype ertoe doet
Als u de genetische samenstelling van uw leukemie kent, kan uw arts voorspellen of de huidige behandelingen effectief zouden zijn. Dit heeft al meer uitgebreide genetische tests opgeleverd op het moment van de diagnoseroutine.
Het begrijpen van subtypen kan onderzoekers ook helpen bij het ontwerpen van nieuwe klinische onderzoeken om de beste behandelingen voor elk AML-type te ontwikkelen.
AML-subtypen classificeren
Het FAB-classificatiesysteem bestaat al sinds de jaren 70, maar het proces van subtypering is de afgelopen jaren een paar keer veranderd. Het WHO-classificatiesysteem werd standaard in 2008, waarbij mensen worden gegroepeerd op basis van genetische veranderingen die ten grondslag liggen aan hun kanker ("driver-mutaties" genoemd).
Toen, in 2016, kwam het cruciale onderzoek uit in deNew England Journal of Medicine (NEJM)dat heeft de subtypering nog verder gebracht.
Deze studie toonde aan dat de moleculaire classificaties van de WHO niet goed werken voor bijna de helft van de AML-gevallen - 48% van de deelnemers aan de studie kon niet worden geclassificeerd op basis van de moleculaire groepen van de WHO, ook al had 96% van hen driver-mutaties.
Onderzoekers zijn nu begonnen met het opnieuw evalueren van de genomische classificatie van AML vanaf het begin, op basis van:
- De ontdekking van veel nieuwe leukemie-genen
- De ontdekking van meerdere driver-mutaties per patiënt
- Complexe mutatiepatronen
FAB-classificatie van AML
Meer dan 40 jaar geleden verdeelde een groep Franse, Amerikaanse en Britse leukemie-experts AML in subtypen M0 tot en met M7 op basis van het type cel waaruit de leukemie ontstaat en hoe volwassen de cellen zijn.
- M0 tot en met M5 beginnen allemaal in onrijpe vormen van witte bloedcellen.
- M6 begint in zeer onrijpe vormen van rode bloedcellen.
- M7 begint in onrijpe vormen van cellen die bloedplaatjes maken.
WHO-classificatie van AML
Het FAB-classificatiesysteem wordt nog steeds algemeen gebruikt om AML in subtypen te groeperen; de kennis is echter gevorderd met betrekking tot factoren die de prognose en vooruitzichten voor verschillende soorten AML beïnvloeden.
Sommige van deze vorderingen werden weerspiegeld in het systeem van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) van 2008, dat AML in verschillende groepen verdeelt:
- AML met aan myelodysplasie gerelateerde veranderingen
- AML gerelateerd aan eerdere chemotherapie of bestraling
- Myeloïde sarcoom (ook bekend als granulocytisch sarcoom of chloroma)
- Myeloïde proliferaties gerelateerd aan het syndroom van Down
- AML met chromosomale translocaties en inversies
- AML niet anders gespecificeerd
- Ongedifferentieerde en bifenotypische acute leukemieën
Groepen 5, 6 en 7 worden verder uitgesplitst.
AML met chromosomale translocaties en inversies
Bij chromosomale translocaties breekt een deel van het genetisch materiaal af van zijn oorspronkelijke locatie en hecht zich opnieuw aan een ander chromosoom. Bij inversies komt een segment naar buiten, draait ondersteboven en wordt weer aan zijn oorspronkelijke chromosoom vastgemaakt.
Ten minste zeven soorten AML omvatten translocaties, inversies of vergelijkbare genetische afwijkingen.
AML niet anders gespecificeerd
Gevallen van AML die niet in een van de bovenstaande groepen vallen, worden op dezelfde manier geclassificeerd als het FAB-systeem.
Ongedifferentieerde en bifenotypische acute leukemieën
Dit zijn leukemieën die zowel lymfatische als myeloïde kenmerken hebben. Ze worden soms genoemd:
- Acute lymfatische leukemie (ALL) met myeloïde markers
- AML met lymfoïde markers
- Gemengde acute leukemieën
Nieuwe classificaties: de NEJM-studie
Het onderzoek uit 2016 dat tot recente verandering heeft geleid, omvatte 1.540 mensen met AML. Onderzoekers analyseerden 111 genen waarvan bekend is dat ze leukemie veroorzaken, met als doel 'genetische thema's' achter de ontwikkeling van de ziekte te identificeren.
Ze ontdekten dat de deelnemers konden worden onderverdeeld in ten minste 11 hoofdgroepen, elk met verschillende clusters van genetische veranderingen en met verschillende ziektekenmerken en -kenmerken.
Volgens de studie hadden de meeste mensen een unieke combinatie van genetische veranderingen die hun leukemie aansturen, wat kan helpen verklaren waarom de overlevingskansen van AML sterk variëren. Daarom werkten de onderzoekers aan de ontwikkeling van een nieuw AML-classificatiesysteem met behulp van deze opkomende informatie.
Ze concludeerden dat er drie subgroepen bestaan die niet in het WHO-classificatiesysteem waren opgenomen. Ze heten:
- Chromatine-spliceosoom
- TP53-aneuploïdie
- IDH2R172
Gebruikmakend van het voorgestelde systeem om de 1.540 studiedeelnemers te classificeren:
- 1.236 mensen met driver-mutaties kunnen elk in een enkele subgroep worden ingedeeld
- 56 patiënten voldeden aan de criteria voor twee of meer subgroepen
- 166 mensen met bestuurdersmutaties bleven niet geclassificeerd
De auteurs adviseerden om op korte termijn vijf specifieke genetische typen (genaamd TP53, SRSF2, ASXL1, DNMT3A en IDH2) op te nemen in prognostische richtlijnen, omdat ze veel voorkomen en de uitkomsten sterk beïnvloeden.
Prognostisch versus diagnostisch
De NEJM-onderzoekers pleitten voor twee aparte classificatiesystemen:
- Een voor gebruik bij het diagnosticeren van mensen
- Een voor gebruik bij het voorspellen van uitkomsten (prognose)
Ze zeggen dat het diagnostische systeem gebaseerd moet zijn op vaste eigenschappen, terwijl het prognostische systeem regelmatig moet veranderen op basis van beschikbare behandelingen.
Nieuwer onderzoek
Grotendeels gebaseerd op de NEJM-studie, hebben andere onderzoekers bepaalde genetische profielen van AML onderzocht. Volgens studies die in 2020 zijn gepubliceerd, hebben sommige onderzoekers vastgesteld:
- Potentiële nieuwe vroege diagnostische methoden voor bepaalde subtypen
- Potentiële nieuwe manieren om mensen te identificeren die waarschijnlijk resistent zijn tegen geneesmiddelen
- Mogelijke nieuwe combinaties van behandelingen voor medicijnresistente gevallen
Eén studie identificeerde een nieuw medicijn waarvan de onderzoekers zeggen dat het effectief is tegen medicijnresistente AML-subtypen en, zodra het in gebruik is, "een onmiddellijke klinische impact zal hebben".
Diagnose van AML-subtypen
Artsen hebben veel tools om AML te diagnosticeren en uw subtype te bepalen. De diagnose begint met een lichamelijk onderzoek. Tijdens je examen zoeken ze naar tekenen zoals:
- Uitgebreide kneuzingen
- Bloeden
- Infectie
- Afwijkingen in uw ogen, mond, lever, milt of lymfeklieren
Om een vermoedelijke AML-diagnose te bevestigen, kunnen ze elke combinatie van de volgende tests bestellen:
- Volledig bloedbeeld (CBC)
- Aspiratie van het beenmerg
- Beenmergbiopsie
- Lumbaalpunctie
- Beeldvormingstests (bijv. Röntgenfoto, CT-scan, MRI)
- Cytogenetica
Cytogenetica en moleculaire testen zijn vooral belangrijk voor het bepalen van uw subtype. Het omvat het onderzoeken van het genetisch materiaal van uw cel onder een microscoop om te zoeken naar genetische afwijkingen, zoals translocaties en inversies.
Diagnose van leukemieSubtypen en AML-behandeling
Een schat aan nieuwe AML-medicijnen is de afgelopen jaren goedgekeurd door de Food and Drug Administration; die waren echter allemaal in ontwikkeling ruim voordat het onderzoek van 2016 uitkwam.
Nu, grotendeels gebaseerd op dat onderzoek, worden momenteel tal van mogelijke behandelingen voor AML bestudeerd op basis van specifieke genetische subtypes.
Verschillende onderzoeksgeneesmiddelen die zich richten op bepaalde genetische mutaties zijn begonnen met het onderzoeksproces, en onderzoekers kijken ook naar nieuwe soorten chemotherapie-medicatie, combinaties van geneesmiddelen en antilichamen en geneesmiddelen die kinaseremmers worden genoemd.
Sommige van deze medicijnen zijn al op de markt voor andere aandoeningen, terwijl andere veelbelovende resultaten laten zien in proeven. Bijvoorbeeld:
- Mogelijke behandelingen voor een AML-mutatie genaamd TET2 kunnen geneesmiddelen zijn die PARP-remmers of HMA's worden genoemd in combinatie met vitamine C.
- Een groep enzymen genaamd KAT's kan helpen bij de behandeling van AML met mutaties in genen genaamd EP300 en CBP.
- Geneesmiddelen die p300-activatoren worden genoemd, worden onderzocht in diermodellen van AML.
Verschillende andere genetische subtypen van AML worden onderzocht, zodat onderzoekers kunnen achterhalen welke medicijnen hen kunnen aanvallen.
Behandelingsopties voor leukemieEen woord van Verywell
Acute myeloïde leukemie is altijd een lastige diagnose geweest met slechte vooruitzichten.
Met nieuwe beschikbare medicijnen, meer onderweg, en constante nieuwe ontdekkingen over genetische subtypen, verbetert de prognose en zal deze waarschijnlijk blijven doen.
-to-prevent-breast-cancer-recurrence.jpg)
-is-treated.jpg)
