Chirurgie kan een ideale behandeling zijn voor veel voorkomende schouderproblemen, vooral die problemen die niet reageren op conservatieve therapie. Ze kunnen variëren van minimaal invasieve arthroscopische procedures (waarbij scoop en chirurgische instrumenten worden ingebracht via sleutelgatincisies in uw schouder) tot meer traditionele open operaties met een scalpel en hechtingen.Elke benadering heeft zijn voor-, nadelen, beperkingen en passende toepassingen.
Arthroscopie voor het Impingement-syndroom
Heldenafbeeldingen / Getty-afbeeldingen
Een van de meest voorkomende redenen voor schouderoperaties is de behandeling van het impingement-syndroom. Dit is een aandoening waarbij de pezen van uw rotatormanchet met tussenpozen bekneld raken en tijdens beweging worden samengedrukt. Dit veroorzaakt progressieve schade aan de pezen, evenals de kussens in de gewrichtsruimte (slijmbeurs genoemd).
Impingement-syndroom kan ook worden omschreven als peesontsteking van de rotator cuff en bursitis.
De arthroscopische procedure die wordt gebruikt om botsing te corrigeren, staat bekend als een subacromiale decompressie. Het doel van de operatie is om de ruimte tussen de rotatormanchet en de bovenkant van de schouder (bekend als het acromion) te vergroten.
Wanneer u subacromiale decompressie uitvoert, kan uw chirurg de slijmbeurs alleen of een deel van de onderoppervlakken van het acromion verwijderen. Hierdoor ontstaat er ruimte voor de rotatormanchet om te glijden zonder bekneld te raken tussen het bot.
Deze chirurgische ingreep kan afzonderlijk worden uitgevoerd of als onderdeel van een rotatormanchetoperatie.
Arthroscopische SLAP-reparatie
Een SLAP-traan is een verwonding aan de rand van het kraakbeen rond de schouderkom (bekend als het labrum).
De term SLAP staat voor "Superior Labrum Anterior and Posterior." Een SLAP-traan treedt daarom zowel voor (anterieur) als achter (posterieur) van het labrum op. Dit deel van het labrum is vooral belangrijk omdat het dient als het bevestigingspunt van de bicepspees.
Arthroscopische chirurgie kan worden gebruikt om het labrum terug te brengen naar zijn positie aan de rand van de schouderkom. Eenmaal verplaatst, zouden hechtingen het bot aan het kraakbeen bevestigen. Als de schade zich uitstrekt tot in de bicepspees, kan een aanvullende operatie nodig zijn.
Artroscopie voor schouderdislocatie
Een schouderdislocatieblessure treedt op wanneer de bal van het schoudergewricht uit de kom komt.
Bij jonge atleten treedt de schade het meest op bij het labrum. Om de schouder na dislocatie te stabiliseren, kan een type operatie dat bekend staat als een Bankart-reparatie het labrum aan de gewrichtscapsule bevestigen om de bal op zijn plaats te houden.
Andere gevallen betroffen gegeneraliseerde laksheid van de schouderbanden, wat kan leiden tot een aandoening die bekend staat als multidirectionele instabiliteit. Hierdoor kan het schoudergewricht heel gemakkelijk in en uit de kom komen. Een operatie zou worden gebruikt om de gewrichtskapsel strakker te maken.
Herhaalde dislocaties kunnen leiden tot ernstige schouderbeschadiging en vereisen een aanzienlijke operatie om het gewricht op zijn plaats te houden. Hoewel er verschillende manieren zijn om dit te bereiken, omvatten de procedures meestal het opnieuw positioneren van het bot rond de schouder om de bal beter op zijn plaats te houden.
Arthroscopie voor Frozen Shoulder
Een bevroren schouder is de tweede meest voorkomende oorzaak van schouderletsel naast een scheur in de rotatormanchet. Hoewel de aandoening meestal met niet-chirurgische middelen kan worden behandeld, zijn er zeldzame gevallen waarin chirurgische behandeling vereist is.
Wanneer een bevroren schouder optreedt, wordt de capsule rond het schoudergewricht strak en samengetrokken. Het doel van een operatie is om het samengetrokken weefsel los te maken zodat de schouder vrijer kan bewegen. Dit wordt meestal gedaan door de capsule helemaal rond de bal van de schouder te snijden; dit kan technisch uitdagend zijn, aangezien de ruimte in de voeg extreem krap zal zijn.
Een andere uitdaging is dat als de capsule eenmaal is doorgesneden, het lichaam nieuw littekenweefsel wil maken. Agressieve fysiotherapie is essentieel om het volledige bewegingsbereik van de schouder te herstellen.
Rotator cuff-reparaties
Een van de meest voorkomende chirurgische ingrepen voor de schouder is een rotatormanchetreparatie. Er zijn veel manieren om dit te doen, en de meeste chirurgen hebben hun voorkeurstechnieken.
Het doel van de operatie is om het beschadigde deel van de rotatormanchet te identificeren en eventuele gescheurde of beschadigde pezen schoon te maken en opnieuw te bevestigen. Zodra het gezonde weefsel is gevonden, zal de chirurg verschillende technieken gebruiken om de pees te herstellen zonder de resterende weefsels buitensporig uit te rekken.
De traditionele benadering, een open rotatormanchetreparatie genoemd, omvat een chirurgische incisie van enkele centimeters lang om de omliggende spier los te maken en de rotatormanchet direct te repareren. Een nieuwere techniek wordt arthroscopisch uitgevoerd, meestal bij kleinere verwondingen.
Er is ook een hybride versie, een zogenaamde mini-open rotator cuff-reparatie, die kan worden gebruikt als de schade groot is. Het gaat om het plaatsen van ankers in het schouderbot waaraan de pezen stevig kunnen worden vastgemaakt met hechtingen.
Er kunnen omstandigheden zijn waarin reparatie niet mogelijk is. Uitgebreide scheidingen, bekend als massieve rotator cuff-scheuren, zijn moeilijk te herstellen omdat de weefsels kunnen worden teruggetrokken als een rubberen band en een snelle celdood (atrofie) ervaren.
Acromioclaviculaire (AC) gewrichtsreparaties
Het acromioclaviculaire gewricht, algemeen bekend als het AC-gewricht, is de kruising van het uiteinde van het sleutelbeen (sleutelbeen) en acromion. Er zijn verschillende problemen die kunnen optreden bij het AC-gewricht.
De eerste is dat het kan slijten. Dit kan optreden als gevolg van artritis, meestal op de plaats van een eerder trauma. Het kan ook verslechteren als gevolg van een blessure bij herhaald gebruik, zoals gewichtheffen (een aandoening die osteolyse van het distale sleutelbeen wordt genoemd).
Als een van deze aandoeningen optreedt, kan een open operatie worden uitgevoerd om het uiteinde van het sleutelbeen te verwijderen en de AC-gewrichtsruimte te verbreden.
Instabiliteit kan ook optreden bij het AC-gewricht, waardoor progressieve schade ontstaat aan de ligamenten die het sleutelbeen met het uiteinde van het schouderblad verbinden. Dit kan uiteindelijk leiden tot scheiding van de schouders. Hoewel schouderscheiding vaak niet-chirurgisch kan worden behandeld, kan in ernstige gevallen een operatie nodig zijn om ligamenten te repareren of te reconstrueren die het uiteinde van het sleutelbeen ondersteunen.
Schouder vervanging
Schoudervervangende chirurgie is meestal gereserveerd voor gevorderde artritis van het schoudergewricht, maar kan ook worden gebruikt voor complexe fracturen en andere problemen die niet met andere technieken kunnen worden gerepareerd.
Een typische schoudervervanging vervangt het kogelgewricht door een kunstbal van metaal en een kom van plastic.
In gevallen waarin alleen het bovenste deel van het armbeen (humerus) is gebroken of de holte van de artritische schouder nog intact is, kan een gedeeltelijke vervanging, bekend als hemiartroplastiek, voldoende zijn. Een hemi-artroplastiek vervangt gewoon de bal van de schouder en laat de koker onaangeroerd.
Een andere optie is de omgekeerde schoudervervanging. Zoals de naam zegt, keert de operatie de locatie van de kogel en de kom om, zodat de vervangen kogel gaat waar de koker was en de vervangen koker waar de bal was. De operatie kan een mechanisch voordeel opleveren voor mensen met een aandoening die rotatormanchet-traanartropathie wordt genoemd, waarbij zowel het labrum als de rotatormanchet ernstig zijn beschadigd.
Biceps peesoperatie
De biceps is een spier aan de voorkant van je arm. Aan het bovenste uiteinde bevindt zich een pees, de lange kop van de biceps genoemd, die de spier aan de schouder bevestigt door door de rotatormanchet te reizen en zichzelf aan het labrum te bevestigen. Deze complexe relatie maakt de lange kop van de biceps een veelvoorkomend doelwit voor schouderproblemen.
Bicepspeeschirurgie kan afzonderlijk worden uitgevoerd of als onderdeel van een rotatormanchetreparatie. Er zijn over het algemeen twee benaderingen. Een daarvan is om de peesverbinding in het schoudergewricht te verbreken en deze weer buiten het schoudergewricht te bevestigen.
De andere, een tenotomie genaamd, snijdt eenvoudig de pees door en laat deze langs de arm terugtrekken. Hoewel je zou kunnen aannemen dat dit de kracht en functie van de biceps zal beïnvloeden, zijn er tal van professionele atleten die een tenotomie hebben ondergaan en zijn teruggekeerd naar hun competitieve carrière, vaak sneller dan wanneer ze een chirurgische herbevestiging hadden ondergaan.
Risico's en complicaties
Al deze chirurgische ingrepen kunnen veilig en effectief worden uitgevoerd, maar zijn niet zonder risico's. Hoewel complicaties ongebruikelijk zijn, kunnen ze infectie, weefsellittekens (fibrose) en sepsis omvatten. Een goede postoperatieve zorg en revalidatie kunnen de kans op complicaties verkleinen.
Praat met uw chirurg voordat u een operatie ondergaat over de risico's en voordelen van de procedure en de resultaten die u kunt verwachten. Aangezien de meeste schouderoperaties een keuzevak zijn, moet u de tijd nemen om een weloverwogen keuze te maken en indien nodig een second opinion vragen. Het is belangrijk om aan uw verwachtingen te voldoen en volledig te begrijpen wat er van u wordt verlangd tijdens postoperatieve revalidatie.
.jpg)
