Een halo naevus is een mol die wordt omgeven door een rond, symmetrisch gebied zonder pigment of een halo. De halo zelf heeft scherp afgebakende randen. Er zijn geen melanocyten of cellen die melanine maken, in het halo-gebied. Halo naevi ontwikkelt zich spontaan, meestal in de adolescentie, op de romp, maar soms ook op de handpalmen en voetzolen. Een persoon kan slechts één halo naevus of meerdere halo naevi hebben.
Halo naevi zijn meestal goedaardig. Er is geen behandeling nodig als ze een typisch uiterlijk hebben, behalve dat ze de patiënt geruststellen dat ze geen zorg voor huidkanker zijn. De witte huid rond een halo naevus kan vatbaarder zijn voor zonnebrand, dus het gebruik van zonnebrandcrème is een goed idee om de huid te beschermen. Halo naevi verdwijnen vaak vanzelf, maar het kan tien jaar of langer duren.
- Meervoud: halo naevi, halo naevi
- Alternatieve namen: halo naevus, halo mollen, Grünewald naevus, Sutton naevus, leukoderma acquisita centrifugum, Perinevoid vitiligo
- Uitspraak: HAY-loh NEE-vus • (zelfstandig naamwoord)
Wie heeft Halo Nevi?
Ongeveer 1% van de mensen in de Verenigde Staten heeft halo naevi. Het komt voor bij alle raciale groepen en geslachten. Het wordt vaak aangetroffen bij kinderen. De incidentie van vitiligo kan verhoogd zijn bij mensen met halo naevi.
Typische ontwikkeling
De gebruikelijke ontwikkeling van een halo naevus is dat zich rond een mol een lichtere ring ontwikkelt. De moedervlek zelf kan dan lichter van kleur worden en zelfs vervagen, waardoor alleen het gedepigmenteerde cirkelvormige gebied overblijft. Uiteindelijk krijgt de huid in de loop van de jaren zijn gebruikelijke kleur in het gebied terug.
Deze foto bevat inhoud die sommige mensen misschien grafisch of verontrustend vinden.
Zie foto Halo naevus voorbeeld. DermNet / CC BY-NC-NDOorzaken
Een halo naevus verschijnt wanneer het lichaam een immuunrespons heeft rond een bestaande moedervlek. Waarom dit gebeurt, wordt nog steeds onderzocht. Immuuncellen komen in het gebied rond de naevuscellen en verwijderen eventuele melanocyten, waardoor het gebied ongepigmenteerd blijft. De betrokken cellen zijn meestal T-lymfocyten en enkele macrofagen.
Antilichamen tegen melanoomcellen zijn gevonden bij mensen met halo naevi, maar het is niet duidelijk of de antilichamen leidden tot het verwijderen van de melanocyten rond de moedervlek of dat ze zich vormden nadat de molcellen waren verstoord.
Risico op huidkanker
Melanoom kan zelden voorkomen in een halo naevus, maar in die gevallen heeft de naevus atypische kenmerken en is de gedepigmenteerde ring niet symmetrisch. Een arts zal elke halo naevus tijdens een huidonderzoek controleren op kenmerken die het verdacht maken voor melanoom, basaalcelcarcinoom en andere aandoeningen die mogelijk moeten worden behandeld.
Omdat halo naevi ook zelden een teken kan zijn van melanoom elders op het lichaam, zullen de meeste dermatologen een huidonderzoeksscreening aanbevelen om elders naar melanoom te zoeken (hoewel het zeldzaam kan zijn).
Over het algemeen hoeft een halo naevus niet te worden verwijderd, tenzij deze atypische kenmerken heeft. Het verwijderen van de naevus zorgt er niet voor dat het halo-gedeelte donkerder wordt. Om deze reden kan verwijdering een merkbaar litteken veroorzaken op een gebied met een lichtere huidskleur.
Geschiedenis van Halo Nevus
Dit is een geval waarin de kunst een van de vroegste nauwkeurige afbeeldingen van een huidlaesie heeft, die voorkomt in "The Temptation of St. Anthony" van Matthias Grünewald, een nachtmerrieachtig schilderij dat deel uitmaakt van het Isenheimer altaarstuk, gemaakt van 1512-1516. De laesie werd door Sutton in 1916 leukoderma acquisita centrifugum genoemd.
-side-effects.jpg)